Dagblaðið Vísir - DV - 26.06.1989, Blaðsíða 4

4
MÁNUDAGUR 26. JÚNÍ 1989.
Fréttir
DV-báturiim sigldi frá Akranesi 1 gær:
Mannskapurinn stökk í hafið
um þrjár mílur frá Akranesi
- báturinn var þá farinn aö brotna en enginn leki kominn að honum
Þegar DV-bátnum hafði verið siglt
í tæpar þijár klukkustundir varð
mannskapurinn, Gunnar Martin
Úlfsson skipstjóri og aðstoðarmaður
hans, Sigmjón M. Egilsson, að yfir-
gefa bátinn. Ekki var það þó vegna
þess að leki væri kominn að honum
- varla var hægt að segja að dropi
hefði komið inn í bátinn. Hitt var
verra að grindin, sem gerð var úr
úrvals bylgjupappa, var farin að
brotna illilega. Eftir að báturinn var
yfirgefinn var hann brenndur á hafi
úti.
Lagt var af stað frá Akranesi um
stundarfjóröung yfir tvö í gærdag.
Fjöldi manns hafði safnast saman á
bryggunni til að fylgjast með brott-
fór og sjósetningu þessa einstaka far-
kosts. Bátur slysvamadeildarinnar á
Akranesi, Ægir, dró DV-bátinn út úr
höfninni. Það gekk ekki alveg áfalla-
laust því hann var nær farinn á hlið-
ina áður en bátamir komust út úr
höfninni. Við þau átök brotnaði
fyrsta þóftan í bátnum.
Eftir að bátarnir voru komnir á
frían sjó hófst hin eiginlega sigling.
Stýrisbúnaðurinn reyndist mönnun-
um tveimur strax erfiður og nánast
ónothæfur. Reynt var af mætti að
stýra með seglunum. Fimm til sex
vindstiga hliðarvindur var og varð
hann til þess að siglingin var talsvert
erfið. Ekki var hægt að festa seglið
aö neðanverðu - og urðu mennimir
því að halda í það með höndum. Eft-
ir um þriggja tíma vist um borð og
aðeins þriggja mílna siglingu var
sýnt aö bátnum yrði sennilega aldrei
siglt til Reykjavikur - allavega ekki
við þessar aðstæður.
Grindin í bátnum var orðin tals-
vert löskuð og þóftumar löngu
brotnar svo mannskapurinn varð að
hafast við liggjandi á hnjánum og gat
nánast ekkert skipt um stellingar og
gerðust menn því æ stirðari. Atökin
við seglin vom talvert farin að segja
til sín, svo og hreyfingarleysið - og
Hér er ásjóna bátsins farin aö verða
ískyggileg. Búið er að fella seglin
og mennirnir tveir búnir aö yfirgefa
bátinn. Skömmu siðar var dreka-
hausinn tekinn af og báturinn
brenndur. DV-myndir GVA
enn vom ófamar um sjö mílur til
áfangastaðarins - Reykjavíkur.
Eftir stuttar umræður þótti sýnt
að skynsamlegast væri að yfirgefa
bátinn - þrátt fyrir að ekki hefði
komist einn dropi af úfnu Atlants-
hafinu í gegnum klæðninguna - sem
gerð var úr gömlum DV-blöðum.
Gunnari M. Ulfssyni skipstjóra hjálpað um borð í Ægi frá Akranesi.
Slysavamabátur þeirra Akurnes-
inga var enn í fylgd pappírsbátsins
og eins höfðu slysavarnamenn frá
Reykjavík bæst við. Þeir komu á
bátnum Jóni E. Bergsveinssyni. Það
var því lítil áhætta sem fylgdi því að
stökkva í sjóinn - þótt úfinn væri:
tveir slysavarnabátar með úrvals-
mönnum tilbúnir til að aðstoða skip-
brotsmennina.
Eftir að ákvörðunin um að yfirgefa
bátinn var tekin stukku mennimir
tveir í sjóinn. Hásetinn fór fyrst og
skipstjórinn skömmu síðar. Báðir
vom mennimir íkæddir flotgöllum
sem Slysvamafélagið hafði lánað
þeim.
Hinir þrælvönu og dugandi menn
frá Slysvamafélaginu voru ekki
lengi að aðstoða mennina um borð í
björgunarbátana. Hásetinn fór um
borð í Reykjavíkurbátinn og skip-
stjórinn um borö í Akranesbátinn.
Þar kvöddust þeir eftir ógleymanlega
vist í fyrsta pappírsbáti þessarar
miklu sjósóknarþjóðar. í fyrstu var
ætlunin að Akranesbáturinn tæki
DV-bátinn í tog og færi með hann
aftur upp á Akranes. Hætt var við
það og ákvað Gunnar M. Úlfsson að
höggva af bátnum drekahausinn og
síðan var báturinn brenndur. Hinum
bátnum var siglt með miklum hraða
til Reykjavíkur.
Gunnar M. Úlfsson hefur eytt mik-
illi vinnu í smíöi bátsins. Honum var
því mikið kappsmál að koma honum
til Reykjavikur - en þvi miður: svona
fór um sjóferð þá. Það var kannski í
fullmikið ráðist að ætla sigla bátnum
frá Akranesi til Reykjavíkur - vega-
lengdin er um tíu sjómílur. Eins er
ekki hægt að stjóma veðrinu hér á
landinu eins og við öll vitum. Það var
ekki síst vegna veðursins sem sigl-
ingin mistókst. Þessi sigling mun
vera heimsmet. Aldrei áður hefur
pappírsbátur siglt jafnlanga vega-
lengd og veriö eins lengi á floti.
-sme
Eitt skal yfir alia ganga
Fjármálaráðherra hefur gengið vel
í aðför sinni að atvinnurekstrinum
í landinu. Best tókst honum þó upp
þegar honum tókst að loka stærsta
verktakafyrirtækinu. Verktaka-
fyrirtæki eru til óþurftar. Þau taka
stór verk að sér með undirboðum,
hafa sæg af fólki í vinnu hjá sér og
borga vist sæmileg laun. Þau lifa
og hrærast í ftjálsri samkeppni og
ala upp í fólki óþarfan dugnað og
útsjónarsemi sem engum kemur
að neinu gagni nú til dags. Þau
hækka launin á markaðnum og
skapa óþægindi fyrir ríkissjóð sem
þarf að kljást við starfsmenn á ríki-
sjötunni sem heimta sömu laun
fýrir miklu minni vinnu. Háskóla-
menntaðir ríkisstarfsmenn eru
meira að segja búnir að fá það inn
í kjarasamninga sína að laun
þeirra skuli endurskoðuð með til- '
liti til þess hvað almenni markað-
urinn borgar. Verktakafyrirtækin
eiga líf sitt undir markaðnum og
ef ríkið verður að koma 1 veg fyrir
stórstökk í launum ríkistarfs-
manna er ekki annað ráð en að
koma þessum markaðsfyrirtæKj-
um fyrir kattamef. Ekki er hægt
að reka ríkisstarfsmennina, ekki
verður dregið í land með kjara-
samningana og þá er bara að keyra
niður launin á markaðnum svo
samanburðurinn verði viöráðan-
legur.
Hagvirki í Hafnarfirði hefur þrjú
hundruð manns í vinnu. Hagvirki
vinnur aðallega fyrir ríkið með því
að gera tilboð í verk á vegum ríkis-
ins sem ekki eru söluskattsskyld.
Hingað til hefur verið htið svo á
að báðir aðilar hafi hag af þessu
fyrirkomulagi. Ríkiö þarf að borga
minna fyrir verkin þegar ekki þarf
að gera ráð fyrir söluskatti í tilboð-
unum. Og fyrirtækin geta boðið
lægra og hugsanlega grætt á verk-
unum þegar enginn söluskattur er
annars vegar.
Allir hafa grætt. Skattborgaram-
ir með því að fá virkjanir og vegi
fyrir minni pening, Hagvirki með
því að geta boðiö í verkin án þess
að tapa á þeim og ríkið með því að
þurfa hvorki að leggja söluskatt á
sjálft sig né heldur að innheimta
hann. Það er að segja meðan verkið
er unnið og verkinu skilað. Ríkið
hefur nefnilega lögin og valdið sín
megin og þegar verktakinn er bú-
inn að Jjúka sinu verki og allt er í
lukkunnar velstandi era hæg
heimatökin að leggja söluskatt á
verktakann og ná til baka fjórð-
ungnum af öllu því sem ríkið hefur
greitt samkvæmt tilboðinu!
Þetta er aðferð sem ekki getur
klikkaö, sérstaklega þegar fjár-
málaráðuneytið og lögreglan hafa
lögin sín megin og þar að auki rétt-
lætið sem felst í því að ekki má
gera upp á milli fyrirtækja. Ólafur
Ragnar er svo réttsýnn maður og
heiðarlegur að hann hefur opin-
berlega skýrt frá því að hann geti
ekki opnað aftur hjá Hagvirki og
bjargað þijú hundmö manns frá
atvinnuleysi vegna þess að þá sé
hann að gera upp á milli fyrir-
tækja. Það getur vel verið aö Hag-
virki skuldi engan söluskatt og það
getur vel veriö að ríkissjóður sé að
innheimnta söluskatt sem aldrei
var innheimtur l\já ríkinu. En fjár-
málaráðherra hefur svo mikla
samúð meö öllum hinum fyrirtækj-
unum, sem hann er búinn að loka,
að hann getur ekki gert þeim það
til miska að opna hjá Hagvirki.
Það er sem sagt svo góður og rétt-
látur ráðherra sem við eigum um
þessar mundir aö Hagvirki verður
að líða fyrir það að búið er að loka
hjá öðmm. Nú er það aö vísu sami
ráðherrann sem lokaði hjá þessum
sömu fyrirtækjum en hann getur
því miður ekki opnað hjá neinum
af þvi að það er lokað hjá hinum.
Réttlætið á íslandi hefur tekið
saman höndum við þá póhtík fjár-
málaráðherra að atvinnurekstur-
inn sé til óþurftar. Það er í nafni
réttlætisins og jafnaðarstefnunnar
sem ríkisvaldið lokar og læsir á
atvinnustarfsemina og er það sann-
arlega göfugur málstaður. Fyrir-
tæki sem ekki borga söluskatt til
ríkisins sem þau ekki skulda af því
þau létu ríkið ekki borga þennan
sama söluskatt, þessi fyrirtæki
veröa lögð niður í samúðarskyni
gagnvart öðrum fyrirtækjum sem
fjármálaráðherra hefur þurft að
loka til að sinna sínu pólitíska hlut-
verki. Svona er nú réttlætið komið
á hátt stig. Þetta hefst upp úr því
að rukka ekki ríkið um söluskatt
til að flytja söluskattinn úr einum
vasanum í annan!
Dagfari