Alþýðublaðið - 25.05.1967, Blaðsíða 16

s
Tjöruþefur fyllir vit þeirra, er
ferðast um miðbæinn þessa dag-
ana. Gulir valtarar og rauðgul
skilti lögreglunnar beina umferð-
inni inn á ákveðnar brautir. Tígu-
legt yfirbragð svartklæddra lögga
við lilið rennilegra reiðskjóta
sannfærir alla um, að vel sé á
verðinum vakað í umferðarmálum
borgarinnar. Hinar löngu keðjur
ökutækja, sem skreiðast upp
Hverfisgötu eða inn efri hluta
Laugavegs, bera þessu glöggt
vitni.
Mikið tilstand hefur verið þessa
dagana hjá' gatnadeild borgaiúnn-
ar. Enda tæpast undur, þegar þess
er gætt, að fyrir síðustu helgi var
meira að segja ófært niður Lauga-
veg á mersididbensbílum fína
fólksins, jafnvel æðstu menn gatna
deildarinnar hafa þurft að leggja
lykkju á leið sína til að komast
niður í kvosina.
Ekki verður dregið í efa, að
hið nýja asfaltlag á Laugavegi
og Bankastræti verður talið til
mikilla bóta. Ef til vill dugar það,
unz næsta slökkviliðsstöð eða hlið
stæð stofnun verður vígð næst þeg
ar viðeigandi tækifæri gefst. Má
jafnvel við því búast, að um ,svip-
að leyti og slíkt tækifæri gefst,
verði þess ekki lengur þörf að
brúka fíleflda lögreglumenn til
að stjórna grænum og rauðum
Ijósum á lielztu traffíktorgum
borgarinnar. Þó skal engu hér um
spáð.
Síðan sumarið kom og blessuð
sólin tók að skína á réttláta sem
rangláta, er sem borgin hafi feng-
ið nýjan svip, einkum á þetta við
um miðbæinn. Ekki er þó svo að
skilja, að nein breyting hafi átt'
sér stað á þessum borgarhluta,
heldur hitt að fólkið hefur fengið
ný andlit í kaupbæti með sólgler-
augunum. Litir tízkunnar skýrast
sömuleiðis að því er virðist með
sólríkjunni. Stúlkurnar á götunni
verða bjartari yfirlitum, ef til vill
eilítið fallegri en í hörkunum fyrr
í sumar.
Strákarnir, sem luku prófi í gær
eða fyrradag og enn eru ekki farn
ir í sveitina, reyna að innvinna sér
nokkrar krónur með blaðsölu á
strætum, og hornum. Blaðasala
virðist ekki ýkja erfitt starf, en
ef betur er að gáð, kemur í ljós,
að strákagreyin eru háðir lögmál-
um þess, sem við í daglegu tali
köllum bisness, ekki síður en aðrir
smákaupmenn. Hinir stóru ráða
yfir þeim smáu. Hlutskiptl þeirra
smáu í blaðasalastéttinni er kann-
ski ekki eins gott og ætla mætti.
Á horni Ausurstrætis og Póst-
hússtrætis hefur konungur reyk-
vískra blaðasala aðalstöðvar sín-
ar. Þar vill hann ríkja í friði fyrir
FURÐUSKEPNAN
Skepna ein mikil hefur fundizt í fjöru
fyrir land ofan og norðan,
en ekki ber sögunum saman um útlit hennar,
samkvæmt fréttanna orðan.
Sýnt þykir þó, að skepnan sé steindauð og stirðnuð
á ströndinni og þurfi ekki meira,
því sagt er, að smávegis sitthvað á hana vanti,
svo sem hausinn og fleira.
T-
Og þess vegna er erfitt ættarmótið að þekkja,
en allvel ku halinn gerður.
Annars mun skepnan ólík flestum þar nyrðra,
að því er séð verður.
.
JF

smælingjum, sem reyna að smygla
sér inn á yfirráðasvæði konungs.
Þegar manni verður gengið um
Austurstræti, getur að heyra upp-
hrópanir, sem oft komast' ekki
réttar til skila, jafnvel þó eftir sé
hlustað. Mér heyrðist nú fyrir
nokkru hrópað á sama horni: Lög-
réttustormur, stórslys, nýjustu
fréttir. Nokkru austar í Austur-
stræti gullu við fíngerðari raddir
hinna smærri í blaðasölustéttinni.
Bísness er bísness.
Svipbreyting Reykjavíþurborg-
ar er að mestu háð veðri, tízku
og fegurð stúlknanna eins og áður
getur. En því miður er einnig
ljóst, að aðeins lítill hluti borgar-
innar tekur einhverri jákvæðri
breytingu með sól, litum tízkunn-
ar og fegurð stúlknanna. Miðbær-
inn nýtur í þessum efnum sérrétt-
inda.
Ártúnsbrekkan, aðallilið höfuð-
borgarinnar, ber þess glöggt vitni.
að hún nýtur ekki þessara sér-
réttinda miðbæjarins. Þar ríkir
aldrei sól, tízkulitir eða fallegar
stúlkur.
Það er næsta skýtt, að ekki
megi greina höfuðborgina fyrir
ryki og ófærð, þegar ekið er nið-
ur umrædda brekku. Vegarkafl-
inn, sem hér um ræðir, á að Iík-
indum meira skylt við apalhraun
en vegakerfi.
Ljóst má vera, að í Ártúns-
brekkunni fyllir ryk vit rang-
látra sem réttlátra alveg eins og
sólin skína á hina sömu niðri í
miðbænum. Kannski gerir gatna-
deild borgarinnar sér grein fyrir
þessari annars augljósu staðreynd
áður en langt um líður. Mætti
þá ætla, að gulu valtararnir yrðu
sendir innfyrir Elliðaár til þess
að hefta að rykið fylli vit rétt-
látra, þó ekki sé talað um þá, sem
ranglátir eru.
— Eigum við að skipta í hálftíma — eða svo?
Þetta námskeið er e'ingÖKgu
fyrir þátttakendurna.
AlþýðnblaSið.
Bretar virðast fiska víðar upp
í Iandsteinum en hér hjá okk
ur, að minnsta kcsti ef niarka
má Alþýðublaðið. Þar stóð
skýrum stöfum í gær frétt
um ástandið í Austurlöndum
nær: „Bretar hafa þungar á-
hyggjur eins og sjá má af því,
að brezkum togurum hefur
verið ráðlagt að yfirgefa þau
svæði, þar sem til átaka get
ur komið“.
Eru það mormónar sem. gera
mönnum það kleift að eiga
fleiri en eina konu, spuréi
ég kallinn í fyrradag. Bann
sagði já, — og þá spældi ég
hann alveg upp úr skónuna.
Ég sagði: Nei, það eru sko
hormónarnir.
Nú er SAM að fara á SAM-
vinnuna. Það þykir mér vel
tál fundið.