Alþýðublaðið - 30.05.1967, Blaðsíða 10

SIGHVATUR BJÖRGVINSSON
Útgefandi: Sam-
band ungra Jaftiað-
armanna

Á kappræöufundi Heimdallar
og FUJ í Reykjavík sem haldinn
var í Sjálfstæðishúsinu nú í vetur,
komu fram í dagsljósið ýmis at-
hyglisverð atriði í • málflutningi
h'inna ungu íhjaldsmarina, sem
þar töluðu af hálfu Heimdallar.
Fundarefnið var: Þjóðnýting,
opinber rekstur og verðgæzla og
auðfundið var strax í upphafi, að
þeir Heimdellingar bjuggust aðal-
lega við því, að þeim yrði auð-
unninn sigurinn í kappræðum við
unga jafnaðarmenn um þetta efni.
Enda skyldi nú vanda val hinna
víígreifu málsvara ungíhaldsins,
itil þess að tryggja það sem bezt,
að kné fylgdi kviði.
í aftökusveitina var því valino
bíóminn úr röðum helztu áhrifa-
manna þar í sveit', sem getið hefur
sér hið mesta frægðarorð á fram-
boðslistum Sjáifstæðisflokksins á
síðustu árum, eins og alkunnugt
er. Því miður forfaílaðist á síð-
ustu stundu sá' framfarasinnaði
ffjálshyggjumaður, sem skipaði
baráttusæti flokks síns til síðustu
borgarstjórnarkosninga við mik-
inn orðstýr eins og flokksbræðr-
um hans er sjálfsagt enn í fersku
minni.
En ekki skyldi það atvik hamla
sigurgöngunni og var þegar i stað
haft upp á öðrum til þess að
hlaupa í skarðið.. Stóð sá sízt þeim
fyrri að baki hvað vegsemd og
virðingu snerti, enda úrvalið í
þessum herbúðum mikið og gæð-
in eftir því.
Var svo haldi með pompi og
prakt á fundarstað ásamt þeirri
deild ungíhaldsins, sem tileinkað
hefur sér hvað bezt toina verklegu
kennslu úr stjórnmálanámskeið-
um Heimdallar. Valdir hávaða-
meistarar voru því liði til full-
tingis og höfðu með höndum yfir-
umsjón klappdeildar, en það þyk-
ir virðingarstaða hin mesta meðal
Heimdellinga. Mun það orðtak í
heiðri haft meðal ungra íhalds-
manna, að enginn nái kjöri sem
ekki kunni að klappa og allir vilja
íhaldsmenn í framboð eins og al-
þjóð veit.
Þóttust nú íhaldsmenn vera bún
ir að koma öllum sínum árum
heldur vel fyrir borð og biðu gunn
reifir eftir auðunnum sigri. Mátti
sjá eftirvæntingarsvip á andlitum
klappiðjara og auðséð var að ekki
ætlaði sú sveitin að láta sitt eftir
liggja til stuðnings m'álstaðnum.
Rökfastur málflutningur
En kálið varð ekki svo auðveld-
lega úr ausunni sopið. Rökfastur
og lifandi málflutningur ungra
jafnaðarmanna kom augsýnilega
„aftökusveit" þeirra Heimdellinga
mjög á óvart'. Kreddufesta aftur-
haldssjónarmiðanna var runnin
þessum ungu íhaldsmönnum svo
mjög í merg og bein, að málflutn-
ingur í anda þróaðrar og lifandi
stefnu þjóðmála var þeim fram-
andi. Um rökræn og málefnaleg
Sighvatur Björgvinsson.
skoðanaskipti var í raun réttri
ekki að ræða af hálfu frummæl-
enda Heimdallar.
Ræðumenn ungra" jafnaðar-
manna bentu hins vegar á þá stað-
reynd, að jafnaðarstefnan er lif-
andi þjóðmálastefna, og lifandi
þjóðmálastefna aðlagar sig ætíð
þeim þjóðfélagslegu umbótum er
stefnan sjálf fær áorkað. Trú á
takmarkaðar, óbrigðular leiðir til
lausnar öllum þjóðfélagsvandamál-
um hvenær sem er og hvar sem er
væri því jafnaðarmönnum fjarri.
„Rauð borg“!
Ungir jafnaðarmenn bentu á
með Ijósum rökum, að vegna
þeirra áhrifa jafnaðarstefnunnar
sem gætt hefur á meðferð mála í
tíð núverandi ríkisstjórnar hefðu
stjórnarvöld landsins beitt sér fyr-
ir eflingu voldugra og mikilvirkra
hagstjórnartækja í anda sósíal-
ismans sem ná mætti með sömu
markmiðum á hagkvæmari og auð
veldari hátt heldur en með þjóð-
nýtingu atvinnutækja og afnámi
ráðstöfunarréttar einstaklinga á
eignum sínum. Ræðumenn ungra
jafnaðarmanna bentu jafnframt á
þá staðreynd að Sjálfstæðisflokk-
urinn hefði, a.m.k. á síðari árum,
stuðlað mjög að þessari sókn til
sósíalisma og nefndu mörg dæmi
því til staðfestingar.
Varðandi opinberan rekstur
fyrirtækja bentu ungir jafnaðar-
menn á það, að svo virtist sem
Sjálfstæðisflokkurinn væri í meg-
inatriðum sammála vinstri mönn-
um í því efni. Þessu til stuðnings
tilgreindu ungir jafnaðarmenn
ýmis dæmi s.s. stefnu ríkisstjórn-
arinnar í stóriðjumálum, baráttu
landbúnaðarmálaráðherra fyrir
því að Áburðarverksmiðjan væri
ótvírætt úrskurðað ríkisfyrir-
tæki, afstöðu ráðherra Sjálf-
stæðisfldkksins til Sements-
verksmiðju ríkisins, stórtæka
byggingu íbúðarhúsnæðis lá veg-
um Framkvæmdanefndar bygg-
ingaáætlunar fyrir tiltolutan hins
opinbera o. fl. o. fl. Síðast en ekki
sízt töldu ræðumenn ungra jafn-
aðarmanna upp þau fjölmörgu fyr-
irtæki og stofnanir sem rekin eru
á vegum Reykjavíkurborgar og
létu svo um mælt að undir for-
ystu Sjálfstæðismanna væri Rvík
orðin sannkölluð „rauð borg“ sam
kvæmt þeirri viðmiðun er ungir
íhaldsmenn virtust nota.
Ungir jafnaðarmenn lögðu jafn
framt áherzlu á það, að þær leið-
ir sem jafnaðarstefnunni hefðu
verið tiltækar fyrr á árum til þess
að ná settum markmiðum væru
ekki lengur æskilegar eða nauð-
synlegar í því velferðarþjóðfélagi
sósíalismans er almenningur á ís-
landi byggi nú við fyrir atbeina
Alþýðuflokksins og annarra vinstri
afla, og oft á tíðum dyggan stuðn-
ing ábyrgra og frjálslyndra afla í
Sjálfstæðisflokknum,
„Úr doðranti sprottin»‘“
Skýr málflutningur ungra jafn-
aðarmanna virtist koma ræðu-
mönnum ungíhaldsins gjörsam-
lega úr jafnvægi. Þessir forsprakk
ar Heimdellinga, sem jafnan telja
'sér trú um að þeir séu öðrum
fremur málsvarar raunsæis og
frjálslyndis gegn bókstafstrú og
kreddufestu, opinberuðu nú ótví-
rætt sitt rétta eðli.
Auðfundið var, að þessir ung-
ítoaldsmenn höfðu vænzt þess, að
málflytjendur ungra jafnaðar-
manna myndu halda í einu og öllu
fast við allar fyrri kenningar jafn
aðarmanna um leiðir að þeim
markmiðum sem jafnaðarmenn
hafa ætíð keppt að, án tillits til
þess, hvenær og við hvaða aðstæð-
ur þær kenningar voru fram sett-
ar. Gegn þessu ætluðu svo ung-
íhaldsmenn að beita toonum stóra-
sannleik sínum, þeim stórasann-
leik sem hinir eldri og reyndari
flokksbræður þeirra toafa ótrauð-
ir og feimnislaust sniðgengið á
undanförnum árum. Eftir að toafa
slegið þessum ályktunum sínum
naglföstum sem staðreyndum
byggðu þeir upp málflutning sinn,
— skipulega og samkvæmt fyrir-
fram gerðri framkvæmdaáætlun.
Má því nærri geta hvað um þá
spilaborg varð þegar undirstaðan
brást.
Frummælendur ungíhaldsins
gripu þá til þess ráðs að koma
með tilvitnanir i áratuga gömul
rit og bæklinga og lögðu þau orð,
sem þeir fundu, í munn ungum
jafnaðarmönnum. Þóttust þeir
svo eiga í orðræðum fjálglega við
andstæðinga sína út frá þeim for-
sendum. Jafnframt hvölttu þeir
fundarmenn til þess að kynna sér
rækilega ályktanir sem samtök
ungra jafnaðarmanna hafa sent
frá sér undanfarið og tóku fund-
armenn þeim ábendingum prýðis-
vel, enda er þetta ágætis hug-
mynd og allsendis ólöstuð af toálfu
ungra jafnaðarmanna.
Einn frummælenda ungíhalds-
ins leiddi auk þess fundarmenn í
þann sannleik að Bismark sálaði,
fyrrum Þýzkalandskanzlari væri
upphafsmaður hugmyndarinnar
um félagslegt öryggi í mynd al-
mannatrygginga og toefðu því krat
ar af litlu að státa því efni. Þess-
um óvæntu upplýsingum var látið
ómótmælt enda framfarasinni
þessi væntanlega öllum hnútum
kunnugur frá tímum þessa æru-
verða jámkanzlara, svo mjög sem
hann toagaði málflutningi sínum
sem væri toann lifandi sprottinn
út úr aldarfari þeirra tíma á svip-
aðan hátt og toin gríska Aþená
stökk fullsköpuð út úr höfði Seifs
goðaföðurs einn góðan veðurdag
hér fyrr á tímum. Má varla á milli
sjá hvort furðuverkið telja ætti
markverðara enda þótt áreiðan-
lega megi ætla að gyðjan Aþena
hefði orðið fundarmönnum meira
augnayndi en „Bismarkar“ þeirra
Heimdellinga, — þótt þrír væru.
Málflutningur ungra ítoalds-
manna var í öðrum atriðum allur
með þessu sama marki brenndur.
Fræg hefur orðið skáldsöguper-
sónan Don Quixote sem átti í
styrjöld við vindmyllur. Tókst hon
Frh. 10. síðu.
Fólk, sem alla tíð hefur búið í lélegu leiguhúsnæði lifir ekki á EIGNUM sínum, þegar aldurlnn færist
yfir.
10 30. maí 1967
ALÞÝÐUBLAÐIÐ