Alþýðublaðið - 30.06.1967, Blaðsíða 13

íslenzkur texti.
©SS 117 í Bahia
Ný ofsaspennandi OSS 117 mynd
í litum og Cinemascope segir
frá baráttu við harðsvíraða upp-
reisnarmenn í Brasilíu.
FREDERIK STAFFORD.
Sýnd kl. 5, 7 og 9.
Bönnuff innan 16 ára.
Á 7. degi
Víðfræg og snilldarvel gerð am-
erísk stórmynd í litum.
WILLIAM HOLDEN.
SUSANNAH YORK.
ÍSLENZKUR TEXTI.
Sýnd kl. 9.
Síðasta sinn.
ÖTTAR YNGVASON, hdl.
BLÖNDUHLfÐ 1, SfMI 21296
VIÐTALST. KL. 4—6
MÁLFLUTNINGUR LÖGFRÆÐISTÖRF
BÆNDUR
Nú er réttl tíminn til að skrá
vélar og tækí sem á að selja.
TRAKTORA
MÚGAVÉLAR
BLÁSARA
SLÁTTUVÉLAR
ÁMOKSTURSTÆKI
Við seljum tækin.
Bíla- og
Búvéiasalan
v/IVliklatorg, sími 23136.
ÖKUMENN!
Látið stilla í tíma.
Hjólastillingar
Mótorstillingar
Ljósastillingar
Fljót og örugg þjón-
usta.
BÍLASKOÐUN &
STILLING
Skúlagötu 32
Sími 13-100
&UGLÝSIÐ
I AlþýðuhlaSinu
um stund, að hann myndi slá
hana, hann var mjög reiður, ég
ætlaði að verja hana — eins og
þú skipaðir. En þá stökk hann
af stað og við Júlía sigldum á
brott.
— Ég veit ekki, hvað ég hefði
annars gert. Ég var farmiðalaus
og hafði enga peninga.
— Peningar og farseðlar skipta
engu máli, sagði Lúcíana óþolin-
móð. Mér virtist á svip henn-
ar að hún byggist við mönnum
með rýtinga á hverju götuhorni.
Marcello yfirgaf okkur og við
Lúciana ókum heimleiðis. Hún
spurði hvort Marcello hefði hugs-
að vel um mig og ég sagði að
hann hefði keypt handa mér
mat'.
Hún hefur víst heyrt það á
mæli mínu, sem gerðist,
— Hugsaðu ekki um það. Mar-
cello þarf alltaf að leika mikinn
elskhuga.
— Hann var ekkert að eltast
við mig.
— Vitanlega var hann að því.
Þú ert lagleg. Það særir mig
ekki, Júlía. Ekkert særir mig
lengur. Ég vona bara að hann
hafi ekki sýnt þér myndirnar
fjörutíu og sjö því það er hund-
leiðinlegt.
— Við hvað áttu? spurði ég
undrandi og gleymdi að láta sem
ekkert hefði skeð.
— Þannig skemmtir Marcello
stúlkunum sínum. Myndir af
honum. Hann er með fjörutíu og
sjö í veskinu sínu. Það er alveg
að springa utan af þeim.
Það var ein af okkur saman,
bætti hún svo við, — en hann
klippti mig frá. Nú er það bara
hann.
— Ég trúi þessu ekkj!
— Þá þekkirðu ekki Marcello.
Ljósin skinu úr hverjum
glugga, þegar við nálguðumst
húsið. — Ég fer með hestinn í
hesthúsið, sagði Lúcíana. — Þú
verður að skipta um föt. Það eru
gestir.
- Hjálp!
— Kannske þú skemmtir þér
vel núna. ..
Ég spurði hana við hvað hún
ætti, en hún var að hugsa um
hestinn og skipaði mér að flýta
sér áður en rrrín yrði saknað
af Frúnni.
Ég fór í bláan samkvæmis-
kjól, málaði mig og greiddi og
fór niður. Alls staðar var krökkt
af fólki. 'Einhver var að lelka á
píanóið og kampavínsglös voru
á’ öllum borðum. Díana og Rex
hinn ljóshærði voru í einu horn-
inu. Hinum megin í herberginu
var Trish, svartklædd með
gamla rúbíneyrnalokka að tala
við feitan mann sem baðaði út
höndunum meðan hann talaði.
James var að tala við de
Witt. Díana reyndi hvað eftir
annað að vekja athygli de Witts
á sér, en liann sá ekkert nema
James.
Ég fór til þjónsins og bauðst'
til að hjálpa honum. Hann snéri
sér við með hlaðinn bakka og
ég sá að þetta var Carlo. Hann
brosti hæðnislega.
— Þú tekur kampavínið. Þér
fer svo vel að drekka!
Hávaðinn var gífurlegur,
stúlkan við píanóið brosti tann-
burstabrosi og allir töluðu mál,
s i'iTkn ií uzanne Ebel:
1 17_ | UTPRA OGÁSl
sem ég ekki skildi. — En hann
átti alls ekki heima í hlutverk-
inu! Persónuleiki hans skein
alltaf í gegn og ....! Tónlist er
ágæt þegar .... Orðin skipta
öllu máli, er ég ekki alltaf að
reyna að troða því inn í hausana
á þeim?
Ég gekk til dyra með kampa-
vínið og olivurnar. Það stóð mað-
ur upp við vegginn og hann rétti
fram glasið sitt.
Þetta var maðurinn af torg-
inu.
Hann stóð þarna hjá mið-
aldra konu með margfalda perlu
röð. Hún talaði stanzlaust, en
hann hlustaði ekki á' hana. Hann
horfði á mig. Ég hellti niður
þegar ég fyllti glasið hans. —
Hann glotti. Svo illgirnislega að
ég blóðroðnaði og fór út.
Mér virtist samsætið ætla að
standa alla nóttina. En eftir
klukkutfima fóru gestirnir að
sýna á sér fararsnið og ég
heyrði fólk segja: — Við verð-
um að hátta snemma. Myndatak-
an hefst við sólarupprás.
Rauðhærða Díana faðmaði
James að sér og leit gráðugum
augum á Terenee de Witt. —
Stúlkan við píanóið hætti að
spila og teygði úr sér. Carlo
gekk að eldhúsinu.
Trish sendi mig upp eftir dag
bókinni og þegar ég kom niður
var hún að kveðja. Rex veifaði
til mín og sagði „bless”. Hann
var greinilega dauðhræddur um
að ég færi að ávarpa hann. —
Trish kyssti alla gestina í
kveðjuskyni. Hún leit upp til að
fá enn einn kossinn þegar ég
kom. Þá sagði hún:
— Þú liefur víst ekki hitt nýja
einkaritarann okkar. Júlía, þetta
er Bob Lane.
Ég rétti manninum frá torg-
inu höndina. Hann tók í hana
en sleppti henni strax. Þetta var
vel útreiknað sem móðgun, sem
ekki bæri alltof mikið á.
Trish brosti til okkar beggja
og sagði: — Vertu sæt við hann,
Júlía. Hann er góðvinur okkar
og mjög þýðingarmikill blaða-
maður. Ég hringi í þig á morg-
un, elsku Bob. Gleymdu ekki að
koma í te. Ég hlakka til að sjá
þig.
— Ég sömuleiðis, svaraði Bob
Lane, horfði beint á mig og
brosti illgirnislega um leið og
Trish snéri við okkur baki.
SJÖTTI KAFLI.
Það gekk á ýmsu næsta morg-
un. Trish sendi eftir mér fyrir
morgunverð — en það var afar
ótrúlegur viðburður — og lét
mig fá óvenju langan og leiðin-
legan lista yfir verk mín. Jam-
es var á fundi með de Witt frá
klulkkan á'tta um morguniiin.
Enn ein þorpsstúlkan kom og
alls staðar voru dökkeygar feg-
urðardísir að pússa og fága eða
sópa gólf.
Snemma um morguninn sendi
Trish mig til þorpsins til að
gera það furðulegasta af öllum
verkefnunum — ég átti að kaupa
rósir sem væru nákvæmlega
eins og munztrið á matarstell-
inu. Ég varð að taka disk með
mér og jafnvel þótt mér tækist
að fá rósir sem líktust litnum
mjög (reykgular) horfði maður-
inn, sem seldi mér blómin á mig
eins og hann áliti að ég væri
vitskert.
James og de Witt voru allan
morguninn að ræða handritið
að „Jason og gullna reyfið.”
Þeir reyktu og töluðu saman en
þeir hlógu aldrei. Ég dáðist að
de Witt og ég fann að hann
hafði í fullu tré við þennan
töframann. De Witt hafði augna-
lok, sem voru þung og þykk og
PÓLSKU TJÖLDIN
„rjúka út“
en fjúka ekki

í hvert skipti sem sent var eft-
ir mér lyftust þau frá augum
hans og hann horfði svo hvasst
á mig, að mér fannst augu hans
stinga mig í brjóstið og í gegn
allt að herðablöðum.
Meðan þeir voru að dreypa
á glösunum sendi Trish mig til
að laga sterkt kaffi. Lúcíana
heilsaði mér ekki í eldhúsinu.
Hún leit tæpast á mig, en hélt
áfram að elda og andvarpaði af
og tll.
Mig langaði líka að andvarpa.
dralon
Barnavagnar
Þýzkir barnavagnar.
Seljast beint til kaupenda.
VERÐ KR. 1650.00.
Sendum gegn póstkröfu
Suðurgötu 14. Siml 21020.
HEILDVERZLUN
PÉTURS PÉTURSSONAR
30. júní 1967 - ALÞÝ0UBLAÐIÐ 13