Alþýðublaðið - 10.05.1968, Blaðsíða 7

„ÞÖ VORGYÐJAN SVÍFUR
MIKIÐ illviðrahljóS hefur
verið 1 mönnum á þessum bless-
uðum vetri og lítið breytist það,
þótt sumarið sé lcomið sam-
kvæmt almanakinu; varla einu
sinni að menn hressist í bragði
þótt „vorboðinn ljúfi” sé farinn
að skríkja á rafmagnsstaurun-
um, eða lóan sé að reyna að
reka upp eitt og eitt bí milli
éljanna. Ég veit satt að segjsi
ekki, hvort nokkurn tíma kemur
framar vor á Austurlandi. Svona
getur tíðarfarið gert mann van-
trúaðan og illa innrættan. Hvern-
ig á líka annað að vera, er „botn
frosið er fyrir öll skilningarvit”
á' manni og hefur verið það
mánuðum saman svo ég viðhafi
orðalag Árna heitins Pálssonar
um okkur Austfirðinga.
Það er ófátt sem útvarpið er
búið að segja okkur á liðnum
vetri af voðalegum harðindum á
Suðurlandi. Seinast í kvöld var
okkur sagt að enn sæjust þar í
lágsveitum skaflar, sem komið
hefðu í illviðrunum síðari hluta
marzmánaðar. Ekki finnst manni
sem enn gengur um mittisdjúp
snjógöng frá húsinu sínu, slíkt
teljast til firna. Annars þykir
okkur hérna fyrir austan alltaf
gaman að heyra, þegar Sunn-
lendingar eru að segja frá þeim
býsnum af snjó, sem yfir þa
hafa fallið. Hvernig, sem við
hlustum á allar þessar rosafrétt-
ir, getum við aldrei fengið hærri
liugmyndir um allt þetta fann-
fergi, en að þetta sé ekki nema
svo sem eins og það, sem við
köllum þæfing og okkur þykir
ekki ástæða til að segja frá í
blöðum og útvarpi. Ritari þessa
bréfkorns hefur verið nokkra
vetur í Reykjavík og séð með
eigin augum það sem kaliað er
„snjór” við Kollafjörð. Hitt er
svo annað mál, að menn líta á
þetta misjöfnum augum, eftir
því hversu vanir þéir eru snjó.
(Ég á við snjó). Þetta veldur
því hversu vanir þeir eru snjó.
í fréttum. Þegar verið er að
segja frá ófærð á Suðurlandi
halda Austfirðingar og Norð-
lendingar, að það sé það sama
Þegar svo sagt er frá ófærð fyr-
ir austan eða norðan halda Sunn-
lendingar, að það sé það sama
og þeir kalla ófærð. Þetta er
bara tvennt ólíkt. Þess vegna
legg ég til að tekinn verði upp
sá háttur að segja ekki frá snjó-
dýpt í blöðum og útvarpi, nema
eftir máli. Hinu dettur mér auð-
vitað ekki í hug að neita að
óvenju mikið hafi snjóað á Suð-
urlandi í vetur. Eg fæ nefnilega
ekki betur séð en máttarvöldin
séu farin að tileinka sér byggða
stefnuna og hafi nú sent dálítil
harðindi á Faxaflóasvæðið til
þess að stuðla að jafnvægi í
byggð landsins. En betur má, ef
duga skal. Hvað er þetta á við
harðindin hérna fyrir austan.\
Mér segja trúverðugir og grand-
varir sjómenn, að sjávarkuldinn
sé svo afskaplegur að marhnútur-
inn hafi drepizt í stórum stíl
hér í firðinum í vor — úr kulda.
Annars er fróðlegt að fylgjast
með því hvernig öll þessi harð-
indi verka á fólk. Ég hef orðitj
áþreifanlega var við það í vetur,
að Reykvíkingar eru miklu á-
hugasamari um tíðarfarið en áð-
ur. Ef ég þarf að hringja í op-
inbera skrifstofu Fyrir iSunn-
an eins og við segjum, get ég
gengið að því nokkurn veginn
vísu, að sá' sem fyrir syörum
verður fer að spyrja mig um
veðrið og rekja raunir sínar úfc
af ótíðinni. Ég kann ákaflega
vel við þetta. Þar með er á ný
upptekinn góður siður, sem búið
var að miklu leyti að leggja
fvrir róða. Það hefur aldrei gerzt
fyrr en í vetur að bláókunnugir
menn suður í Reykjavík hafi
spurt um veðrið í síma. Svona
geta harðindin gert menn per-
sónulega og þjóðlega í sér. Lík-
lega þurfum við dálítil harðindi
öðru hvoru til þess að vera góð-
ir íslendingar. Hvernig var það
með endurreisnarskáldin okkar
á öldinni sem leið. Ortu þau ekki
sín eldheitustu ættjarðarkvæði
einmitt þegar tíðarfarið ætlaði
alveg að drepa þau?
Og svo er skollin á heims
kreppa ofan á öll harðindin. Ég
Framhald á bls. 14.
Öflugt tryggingafélag I hjarta borgarinnar
Almennar Tryggingar h/£ voru
stofnaðar 11. maí 1943, og eiga
því 25 ára afmæli í dag.
28. ágúst það ár opnaði félagið
skrifstofu í Austurstræti 10A og
þar var aðalskrifstofa félagsins
unz flutt var í eigið húsnæði að
Pósthússtræti 9, 17. september
1960.
Þegarvið stofnun tók félagið upp
ýmis nýmæli í tryggingum á ís-
landi og hefur jafnan síðan reynt
að koma til móts við þarfir ís-
lenzkra tryggingartaka.
Starfsemi félagsins hefur aukizt
jafnt og þétt, og námu heildar-
iðgjöld félagsins árið 1967, tæp-
um 100 milljónum kr. *
Starfsfólk AlmennraTrygginga h£
í Reykjavík er nú um 40 manns.
Sjálfstæðar skrifstofur eru á Ak-
ureyri, Hafnarfirði og Selfossi
auk umboða um allt land.
Félagið hefur tekið í sína þjón-
ustu nýja tækni á sviði rafreikna,
sem auðveldar mjög allt. áhættu-
eftirlit og þjónustu við viðskipta-
vini.
Á þessum tímamótum vill félag-
ið senda hinum fjölmörgu við-
skiptavinum sínum beztu þakkir
fyrir ánægjuleg viðskipti á liðn-
um árum.
ALMENNAR TRYGGINGAR V
©áugösíngastó^n

— ALÞÝÐUBLAÐIÐ J
■ •*