Alþýðublaðið - 21.07.1968, Blaðsíða 8

Mér finnst alltaf jafn gaman
að horfa á kvenfólk, sagði
roskni herramaðnrinn í gráu
silkifötunum við blaðamanninn,
sem kominn var erlendis frá til
að hafa v’iðtal við hann, þar
sem þeir stóðu á svölum ein-
býlishúss h>ns fyrrnefnda
franska „rivieru” — bænum, St.
Tropez, og virtu fyrir sér létt-
klædda sumargestina. — .„En
ég veit líka, hve lengi er óhætt
að glápa í einu“.
Og Maurice Chevalier brosti
lað orðum sínum — svona eins
og tiil að gefa til kynna, að auð
vitað væru þau í gamni sögð.
En öllu gamni fylgir nokkur al-
vara...
Höfuð hans er hærugrátt —
en hárið þétt. Hann er l.jós-
rauður í 'anclliti — en hrukku-
laus. Vöxtur hanis er grannur og
unglegur. Matar og drykk.iar
neytir hann í hófi, en honum
þykir „góður matur góður.”
Sérke-nni ChevaMers á sviðinu
— stráihatturinm, dreng.j-ategu
bro-viprurnar, gamTi herra-
maininsbragurinn -mundu senni-
lega orka hlægilega og laiumkun
'arleiga á menn, e-f einhver ann-ar
en Ohevalier ætiaði að skemmta
með þesssri afdönikuðu fyndni.
En hjá Chevlalier verður það
hvoriki hlægilegt né aumkunar
'legt '— heldur broslegt á hýr-
legia-n hátt.
— Þegar 'ha'nn kemur í heim
sókn til okkar um helgar, fer
h-ann g]ama út í garð og þar
getum við Séð hann æfa skemmti
atriðin sín, segir einn nánustu
vina hans.
— M-aurice „impróviserar"
-ekki. Ég 'hef 'séð hann -ta'ka ha-tt
inn ofan og setja hann upp aft-
ur að minnsta kosti tuttugu sinn
um, áð-ur en hann var fylli-lega
ánægð-ur með árangurinn, held
ur þessi sami vinur hans áfram.
Þ-að er næsta ótrúlegt — þó
að það sé rauniair alveg s-att-
■ a-ð Maurice Chevalier, eini
ske-mmtikraftur heims sem verið
-hefur -skí'nandi stj-arna -samfellt
u-m hálfrar aldar skeið, skuli
-fyli'a áttunda tuginn, á næsta
ári. Þ-að er al-l-s ekki hægt að
'sjá það á honum. Og hann kveðst
heldur ekki finna til aldursins.
— Ég er rétt að verða rosk
inn, segir hann, og von-a, að nú
arinnar er grýt-tur og harðsótt-
ur svo sem ýmsir hafa áþreif-
’1tcga orðið varir. Chev'alier
Jg er rétt að verða
roskinn og vona, oð
nú fari ég oð verðo
gjaldgengur í alvar-
f f f M I J J
Chevaliér
fari ég -að verða gjaldgengur í
alvarleg hlutverk! Svo hnytt-
ir.n og skemmtilegur er hann
enn þ-ann dag í dag.
Chevalier hefur alltaf litið á
leikhúsið sem sitt annað heim
ili — lei'ksiyiðið s-em vettvang
iífsin's. Því. er sú e-inlægni er
ihann sýnir list -sinni, einstæð
-mieðai s-kemmlikrafta hei-ms.
Hann hefur jafnvel verið gagn
rýndur fyrir 'þ-ess-a einiægmi sína
sem þykir af sumum ganga út
í öfgar. Einn keppinauta hans
í Hollywood í gamia daga komst
einhverju sinni svo að orði um
Ohevalier:
— Það einla, sem Maurice hef
ur nokkru sinni tekið alvarlega
á ævi sinni, eru leikhúsgestir —
og lí'klega liún móðir hans!
Þetta fellst Chevalier fúslega
á. Og hann bætir við:
— í gamla daga gekk þetta
meira að segja svo langt, að þeg
ar ungar og fallegar stúlkur
báðu mig að gera upp á milli
sín og sviðsins, þá valdi ég ó-
hikað sviðið!
Þegar Chevalier á sinn kæru
leysíslega og léttúðarfulla hátt
kvrjar munuðfulla söngva um
ástina og elskendur — með
'rödd sem ósj'aldan minnir á
malandi kaffikvörn úr gömiu
eldhúsi — býr ýmislegt -þar á
bak við. Maðurinn Veit margt
um ástin-a og íeynistigu mann-
lagra 'hjartna og þess gætir
Maurice
ýmis-t í svipbrigðum hans eð-a
raddhrifum. Ef til viil er það
einmitt það, sem gerir hann
ógieymanlegan!
Ch'evalíer hefu-r í hugum fólks
um heim allan orðið „hinn sí-
káti fransmaður,” ímynd bjartra
hliða Parísarborgar, breiðgatn-
anná, kaffihúsanna, hins fljót-
andi kampavíns. Þess vegn-a tók
Chevalier því með hjartanlegum
ihiátrí, þegar Parísarblaðið
„France Soir“ kail-laði hann í
háði „fremsta Frakkann meðal
Anií-fikumanna nútímans!” -
Maurice Chevalier hefur ekki.
orðið stjarna án þess að leggja
liart að sér. Vegurinn ti-1 frægð
fæddist, í fátæka fjölskyldu í
þeim hiut'a Parísar, sem nefnd
ur Menilmontant, drepleiðinleg
ur staður. Pabbinn, sem sonur-
inn af fullkomnu vægðarleysi en
óhiikuili sannleiksást, nefnir
„kiessiumáiara og fyllibyttu“
'hljópst frá konu og börnum, þeg-
ar Maurice var átta ára gamall.
Þrettán ára að aldri gerðist
snáðinn aitvinnudansari og —
söngvari, og sextán ára tók hann
að ferð'ast um iandið til að
skemmta fólki. Tvítugum að
éildti veittist honum sú sæmd
að tróða upp í Folifes-Bergé.re.
Þár komst hann í kynni við
stúlku, sem átti eftir að verða
íhelzt
'aðurin
vinkot
þ'au i
einuní
ar að
hamn
an he
milljó
lög o£
en or
hvíld
frama:
segir
i'st yf
grein
ir eru
að ,se,
gera
í tím:
Þeg
fyrir,
langri
„villu'
e-tte
'langkuinn'as-ta konan, s©m hann
nokkru sinni lagði lag sitt við:
-Mistinguett, konun-a með „heims
ins veirð-mætustu fætur“.
— Ég var -tvítugur Iþá, segir
Chevalier e-r hann rifjar upp
'þte-ssi gömlu kynni, en -hún var
iþrjátíu og fi-mm og á -hraðri
leið til „stjörnuhvolfsins".
Sa-mband þeirra C-hevalier og
Mis'ti-n'guett stóð í nokkur áir.
Eftir hei-msstyrjöldina fyrri, sem §fj
fært hafði Chievaiier sprengju-
brot í annað lungað en heiðurs Éf| |
mier'ki vasklegriar -framgöngu á
barrn, venti ha-nn sínu kvæði í
kross og kvæntist kó-rstúlku
einni, Yvonne Vallee að nafni. |
'Það var hans 'ein-a hjónaband,
þó að ástarævintýri ha-ns yrðu
miklu fleiri.
— Eg var aldrei ótrúr konu
iminni, sagði Che-vaiier. En ég
var eiginlega aldrei ánægður,
-nema þe-g-ar ég stóð á sviðinu.
Árið 1929 fór hann til Holly-
wood og vann sér -alhcimsfrægð
með leik í kvikmyndinni „Innoc
ents of Paris”. í dag er varla
nokkur sá, ier minnist þessarar
mynd-ar, en hins veg-ar kannast
fjölm-argir við lagið, se-m Chev-
lalier gerði frægt í kvikmyndinni
og nefnist „Louise.” Það lag
-varð geipivinsælt og heyrist enn
þann dag í dag.
Eftir þennan aluðunná -sigur
v'egnaði Chevaiier enm betur :
og honu-m var greið leiðin á
t'i-ndinn. Um þrítugt yar hann
orðinn með-al 'hæstl'aunuðustu
-s-kem-mtikrafta heims. En -tauga
þenslan var meiri erT isvo, að
hann fengi afborið hana. Hann
Ifékk •taugaáfall og varð. um
nokkurr-a mámaða s-keið að halda
kyrru fyrir á heilsuhæli. Þegar
hann um síðir sneri afíur til
sviðsins, átti hann oft í erfið
ieikum násið -að muÚA 'textanin við
lög sín, og hann fann til mikils
öryggisieysis. En leikliúsgestir
tóku honum af nærgætni og
skilningi er hann fær seint full
þakkað og eftir harða baráttu
tókst honum loiks að vi-nna bug
á taugaóstyrknum.
Maurice Chevaiier kærir sig
•ekkert um að ræða þessa erfiðu
rt-íma. Amnað, sem hann vill
N]
Á
oft, a
og n
skeik
tilfel
lækn
svo s
geta
sem
að g
er r
slík
verk:
stakt
car”,
um \
við
g 21. júií 1968
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
,-J
íh
II 11