Alþýðublaðið - 01.11.1968, Blaðsíða 16

Kaþólsk viöhorf
Mig kætir mjög að kaþólskum eykst fylgi,
en kaþólsk viðhorf hafa óbætt legið-
Af herra Jóni á Hólum er ég kominn
og hefi þaðan skáldgáfuna þegið-
Við danska var hann djarfur jafnan, kallinn,
og dirfsku hans er ávallt hollt að muna-
En nú er þörf að hreinsa hrossataðið
úr helgidómnum eftir lúterskuna.
, /W]'
Ég veit hvað Jóni væri mest til þægðar:
gegn vondum sið í landinu að hamla.
Það hillir undir ábótann í Viðey,
við endurreisum klaustursetrið gamla!
Þrátt fyrir allt er unga fólk
ið nokkuð duglegt. Þessjr
Tenglar eru þó algjört eins
dæmi, þelm tekst að halda Geð
.hieilbrigðisviku, sem stendur
í 8 daga.
.................................................................................................
■•■■■■■■■■■■■■■•■■■■■••■■■■■■•■■■■•■•■■•■■■■■■■■•••■■■■•■■■■■•■■»■■■■■■ááá**á.á.áí*..!á*.....**..á.íáááá*í!íá
■ ••■■■■■•■■■■■■■■■■■■■■■■■.■■■■■■■•■.■■•■■■■■■■■■■■•■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■,■■■.■■. <,■■••■■■■■■■■■■•■■....
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■•••■••■■■■■■•■■•■■■■■■■■■•■««■■■■■■■■■■■■■■•■■■■■■■■■■■■■■•■■■■■■■■■■■■■■■■■■■•■•■■■■■■
AÐ ÝTA í GANG
í gærmorgun, rétt fyrir klukk-
an níu, gekk ég fram á hóp
manna fyrir framan eitt sambýl-
ishúsið hér í bænum. Hópurinn
stóð þarna og héldust allir í
hendur, meðan þeir sungu við
raust: „Nú er frast á Fróni,
frýs í æðum blóð, kveður kulda-
ljóð, Kári í jötunmóð; yfir laxa-
lóni, liggur Ég beið þang-
að til mennirnir höfðu lokið
söngnum, en gekk þá til þeirra
og spurði einn úr hópnum, hvað
þetta ætti eiginlega að fyrirstilla.
— Veiztu það ekki? spurði
maðurinn.
— Nei, svaraði ég.
— Jú, sagði þá maðurinn, nú
er kominn sá tími, þegar menn
þurfa að fara að ýta í gang. —
— Auðvitað. — Nú rann upp
fyrir mér nýtt ljós. Mennirnir
voru auðvitað að hita sig upp,
svona rétt áður en þeir hefð-
ust handa um að ýta bílunum
sínum í gang. Það var nefnilega
hörkugaddur í gærmorgun.
— Já, við verðum að horfast
í augu við það, að helzti heilsu-
ræktartími okkar, hér á hjara
veraldar, er runninn upp. Við
verðum margir að hefja daginn
á kröftugri aafingu, nefhilega
að koma bildruslunum okkar í
gang með því að ýta kröftuglega
aftan á þær. Haft er eftir lækni
einum, að þetta sé skikkanleg-
astj tíminn á árinu, því þá fengj-
ust landarnir loksins til áð
hreyfa sig örlítið og ryðja stífl-
unum burtu úr æðunum. Raunar
á þetta einungis við þá, sem
ekki gefast upp í fyrsta starti
og setjast síðan upp í næsta
strætisvagn.
Maður einn tjáði mér í fyrra
að honum þætti nú lítið til þess
koma að ýta bíldruslunni sinni
ÖRUGG TRYGGING
VERÐS OG GÆÐA
í gang nokkra morgna yfir há-
veturinn. Hann elskaði nefni-
lega æfinguna, sem væri hvorki
meiri né minni en sú, að ýta
konunnj sinni í gang á hverjum
morgni, allt árið um kring.
Vissulega er tilefni til að á-
líta að margir hafi þessa sömu
sögu að segja, en málið gerist
all alvarlegt, ef mikil brögð eru
að því að menn þurfi að hefja
morguninn á því að ýta sjálfum
sér í gang, því sú iðja hlýtur að
veír'a erf*ð. (
Börn heyra yfirleitt ekki
hvað foreldrar þeirra segja,
nema þegar þeim er ekki ætl
að að heyra.
Það erfiðasta við a® vera
gagnrýnandi er að maður þarf
að taka sjálfan sjg. alvarlega.
Þá isá rnaður fyrir rest ör
uggt kreppumerki, sagði kall
inn í gær, en bætti svo við: Nú
eiga sjússarnir að minnka.