Dagur - 23.04.1918, Blaðsíða 2

22
DAGUR.
París í þessum mánuði eins og
haft var eftir Hindenburg.
Rauða hersveitin í Finnlandi fer
stöðugt halloka fyrir her stjórnar-
innar og munu fáir harma það.
Alþingi.
Forseti í sameinuðu þingi Jóh.
Jóhannesson með 19 atkv. Kr. Dan-
íelsson hlaut 18 atkv. Varaforseti
Magnús Torfason með hlutkesti
milli hans og Ein. Arn. Forseti
Neðri deildar Ólafur Briem. Vara-
forsetar Magnús Guðm, og Bjarni
Jónsson. Forseti Efri d. Guðm.
Björnson. Varaforsetar Guðm. ÓI.
og Karl Einarsson.
Sigurjón Friðjónsson hefir tekið
sæti Hannesar Hafsteins.
Stjórnin hefir lagt fram frumvarp
um laun yfirdómara, skrifstofustjóra
í stjórnarráðinu og hagstofustjóra.
Samkv. því eru laun dómstjóra 6000
kr. og fara hækkandi upp í 7000.
Laun allra hinna 5000 kr. og fara
hækkandi upp í 6000. Annað frum-
varp er frá stjórninni um iaunabæt-
ur barnakennara. Ennfremur um
breytingu á dýrtíðarhjálp, þannig
að í stað dýrtíðarlána til sveitafje-
Iaga komi dýrtíðarstyrkur, alt að
15 kr. á mann.
Pá er og komið fram frumv. um
að fyrirskipa fráfærur.
Fullveldisnefnd þannig skipuð:
Efri deild: Eggert, Guðm. Ól.,Jó-
hannes, Karl og Magús Torfason.
Neðri d.: Bjarni, Jón Hvanná,
Magnús G., Magnús P., Sveinn og
Pórarinn. (Óvíst um þann 7.).
Samtíningur.
— Af Melrakkasljettu er skrifað 5.
þ. m.: Hjeðan er ekkert að frjetta
nema harðindi; jarðlaust á flestum
bæjum, og hey mjög farin að
ganga til þurðar. Hafís er enginn
hjer, en sjókuldi þó svo mikill, að
allar víkur eru undir lagís og krapi
sje nokkurt frost til muna. Pess-
vegna er þarabeit stopul. Líklega
bjargast þó flestir á sumarmálin, en
batni þá ekki, má hamingjan hjálpa,
ef vel á að fara. Lengi mega
Sljettungar muna þennan vetur, því
fáum mun hann hafa klappað öllu
ómjúkar en þeim.
— Heyþrot eru sögð í vesturhluta
Húnavatnssýslu og bjargarlaust fyr-
ir skepnur, Skip hefir verið sent
með sildarmjöl frá Rvík til hjálpar.
— Sýslunefnd Eyjafjarðarsýslu sam-
þykti í einu hljóði 11. þ. m., að
Hvanneyrarhreppur verði sjerstakt
lögsagnarumdæmi. Málið fer svo
fyrir Alþingi.
—Kensla í Gagnfræðaskólanum til
undirbúnings árs- og gagnfræðaprófi
byrjaði 15. þ. m.
— Heimilisiðnaðarfjelag Norður-
lands hefir ákveðið að stofna til
íslenskrar iðnsýningar á Akureyri
í sumar. Verður sýningin opnuð
sunnud. 23. júní og stendur yfir í
viku.
— »Freyr« skýrir frá því, að þrír
reiðhestar hafa verið seldir 1000 kr.
hver, árið sem leið, og einn þeirra
aftur seldur í vetur fyrir 1400 kr.
— Gullfoss er nýlega kominn frá
Ameríku til Rvíkur með fullfermi.
— Botnía og Bisp eru komin til
Rvíkur frá útlöndum. Með Botníu
voru margir farþegar, þar á með-
aljón Þorl. verkfræðingur ogGunn-
ar Gunnarsson skáld. Bisp kom
með salt.
— Bæjarstjórn Rvíkur hefir feng-
ið 50 dagslátta land I Brautarholti
til kartöfluræktar.
— Árni Porvaldsson kennari er
nýkominn til Akureyrar
— Smáklausa um »Dag« var í
NI. í gær. Ritstj. hefir ekki virt
hana þess að lesa af henni próf-
örk. Pað var heldur ekki von.
Olgeirs-málið.
Svo sem kunnugt er, var mikil
óánægja með starf O. Friðgeirssonar
við landsverslunina. Komu þær
aðfinslur fram í Ttmanum, þar sem
þess var krafist, að fyrirkomulag
verslunarinnar yrði bætt og fyrir-
tœkið myndarlega rekið. Kom þar
Ioks að O. Fr. sá þann kost vænst-
an, að segja af sjer síðastliðið haust
og. hörmuðu það fáir.
Forstöðu O. Fr. var fundið það
til foráttu í nefndu blaði að versl-
unin væri ekki rekin með myndar-
skap. Árum saman aldrei gerð
vörutalning. Reikningarnir aldrei
endurskoðaðir. Bókhaldið gamal-
dags. Óráðvendni var aldrei drótt-
að að O. Fr. Málgagn norðlensk-
ra oflátunga (Nl.) hóf í fyrra lof-
söng mikinn um Olgeir, og heldur
nú áfram í sama tón. Þykist
það nú hafa fengið nýja sönnun
fyrir ágæti þessa skjólstæðings i
vottorðum nokkrum, sem endur-
skoðunarmenn landsverslunarinnar
hafa gefið honum. En með því
að vottorð þessi eru sannarlegur
yfirskotseiður, hlýðir elcki að Iáta
málið niðurfalla af brjóstgæðum við
O. Fr.
Aðalatriðin í þessu máli standa
óhrakin þrátt fyrir illyrðasamsetn-
ing Nl. Hversvegna lætur Olgeir hinn
»verslunarfróði«, »æfði«, »duglegi«
verslunarráðuhautur Iangsumstjórn-
arinnar, þá verslun, sem honum var
trúað fyrir, vera óendurskoðaða ár-
um saman? Segjum að E. A. hafi
ekki haft rjettan skilning á þessu
atriði, ekki sjeð hve ósæmileg slík
vanræksla var, þá mátti búast við
að sá »sjerfróði« hefði leiðbeint
honum. Ef E. A. hefði samt þver-
skallast, þá mundi hver sómakær við-
skiftaforkólfur hafa sagt af sjer, eins
og Guðm. Hannesson gerði, þegar
honum þótti E. A. ganga of nærri
virðingu hans, sem endurskoðanda.
En það gerði Olgeir ekki. Jafn-
vel ekki líkur, hvað þá sannanir, fyr-
ir, að hann hafi reynt að leiða yfir-
mann sinn á rjettan veg. Vansæmd-
in lendir þessvegna fyrst og fremst
á Olgeir fyrir sleifarlagið. Enn-
fremur er þessari vanrækslu hans
að kenna, að Iangsumstjórninni hefir
svo lengi tekist að hafa landsversl-
unina fyrir skálkaskjól.
Nær því enn meiri vanræksla var,
að gera ekki vörutalningu árum sam-
an. Bæði óvenja í sjálfu sjer og
þar að auki hættulegt, að láta korn-
vöru liggja missirum saman óhreyfða
í vörubyrgjum. En vansæmdin
af þessu athæfi hvilir a Olgeir. Ann-