Þjóðviljinn - 06.04.1949, Blaðsíða 5

Miðvikudagur 6. apríl 1949.
ÞJÖÐVILIINN
<r)
rl
HRÆDDUR LEPPUR HEIÐRAR ÞJOÐ SINA
Bjarni Beneáiktsson
heiðrar þjóð sína
Loksins — loksins — loksins
— kom að því að Bjarni Bene-
diktsson gerði þjóð sinni sóma.
Þegar þessi Bandaríkjaleppur
var að halda ræðu sína í Was-
hington á bjagaðri ensku, sem
sizt sómir leppi, eyddi hann,
einn allra utanríkisráðherr-
anna, verulegum hluta af ræðu
sinni til að tala um andstöðu
íslenzku þjóðarinnar. Með
þessu er þjóðfrelsisbarátta Is-
lendinga orðin heimssöguleg
staðreynd, er á vitorði allra
hugsandi manna um gervallan
heim. Það er ástæða til að
þak'ka, Bjarna Benediktssyni
þanii sóma sem hann sýnir
þjóð sinni— óviljandi að vísu
— og er þessi viðburður vott-
ur þess að enginn mannvesa-
lingur er svo gegnsvartur að
hann geti ekki orðið til ein-
hvers góðs, jafnvel þegar hann
vill verst.
Á eftir að ylja
þjóðinni
Hitt skiptir minna máli að
Bjarni Benediktsson segir ó-
satt, enda er það engin ný-
ung. Það var eins og allir vita
engin tiJraun gerð til að beita
Alþingi ofbeldi; þvert á móti
sýndu þúsundirnar á Austur-
velli næstum óskiljanlegt iang-
lundargeð andspænis því ofbeldi
sem 37 landráðamenn beittu ís-
lenzku þjóðina. En þetta skipt-
ir sem sagt ekki máli, Hitt á
eftir að ylja þjóðinni á ókomn-
um raunastundum að hin ein-
arða andstaða hennar er nú á
vitorðj allra, sem vilja vitá.
Leppurinn Bjarni Benediktsson
hefur vottað öllum heiminum
að á þessum hólma búa enn
íslenzkir menn og Islenzkar
konur.
„The thiek-seí figure“
Örlítið skopatvik kom fyrir
í hinni hátíðlegu athöfn þegar
Iandráðin voru undirrituð.
Utanríkisráðherrarnir voru
allir kynntir á sem virðulegast
an hátt, rakin afrek þeirra í
síðasta stríði o. s. frv. — allir
•nema Bjami. Þegar að honum
Ikom rak kynninn í vörðumar,
hann kunni engin skil á frægð-
arverkum þessa manns. Og til
að sérkenna hann greip hann til
hins nærtækasta ráðs, að minn-
ast á útlit hans. „The thick-
set figure“ (digur skrokkurinn)
var heiðurstitill íslenzka utan-
ríkisráðherrans á svikahátíð-
inni í Washington. Þetta er
þeim mun ömurlegra sem
Bjarni Eenediktsson hefur bor-
ið sig upp undan því, að vísu
fullkomlega að ástæðuiausu, að
ÞjóðviJjinn hefði einhvern tíma
minnzt á sköpulag hans. Þetta
er ekki rétt. Aðstandendur
þessa blaðs hafa allt aðra hátt-
vísi tiJ að bera en bandarískir
yfirmenn islenzka utanríkisráð
herrafis. Hins - végar mun
Bjarni Benediktsson fryggir þjóðfrelsisbar-
óttu Sslendinga heimsfrœgð með rœðu sinni
í Washington. - Tilgangur hans er að aug-
lýsa „hugrekki" sitt og tryggja sér tafar-
lausa bandaríska vernd
Bjarni eflaust svelgja þennan
dónaskap umyrðalaust; það eru
örlög leppsins að þola móðgan
ir yfirmanna sinna án þess að
mögla.
Ósjálfræði og sjálfræði
Að sjálfsögðu vakti það ekki
fyrir Bjarna að heiðra þjóð
sína, heldur gerði hann það
bæði í ósjálfræði og sjálfræði.
Ósjálfræðið stafaði af hræðslu,
ómengaðri, algerri hræðslu.
Sjálfræðið var hugsað út
frá tvennum forsendum. Ann-
ars vegar vildi hann sýna yfir-
boðurum sínum hversu mikið
hann hefði lagt í sölurnar,
„jafnvel að missa lífið“, eins
og hann komst að orði í ræð-
unni, í von um að fá því ríku-
legri umbun. Hins vegar var
hann að sannfæra bandaríska
ráðamenn um það að ekki veitti
af verndinni strax, vernd gegn
íslenzkri alþýðu, íslenzku þjóð-
inni.
Hræðslan
Framkoma Bjama Benedikts
sonar undanfamar vikur er sí-
gilt dæmi um viðbrögð manns
sem er sjúkur af hræðslu, dæmi
sem án efa á eftir að komast
1 kennslubækur í sálarfræði.
Við skulum rifja upp helztu at-
riðin. Þegar hann kom heim
eftir utanstefnuna ásamt að-
stoðarleppum sínum hafði hann
sent skeyti á undan sér, með
beiðni um öflugustu lögreglu-
vernd. Þegar lepparair stigu
út úr flugvélinni voru lögreglu
mennirair látnir skipa sér ut-
an um þá, þannig að enginn
kæmist í hugsanlegt skotfæri!!
Á leiðinni til Reykjavíkur óku
lögreglubílar á undan og eftir
ráðherrabílunum, en sinn lepp-
urinn sat í hverjum þeirra og
lögreglumenn báðum megin við
þá úti við rúðurnar. Er haft
orð á því að Bjarni hafi kúrt
sig niður í sætið og ekki dirfzt
hræddan mann sem bið — og
hafði heimtað að afgreiðslu
málsins yrði lokið þegar um
nóttina. Var þetta afráðið mál
og hafði riieira að segja verið
pantað smurt brauð handa
þingmönnum að nærast á með-
an landráðin væru samþykkt.
En um kvöldið dreif fólk að
þinghúsinu í þungum hug og
hjartað tók að færast neðar og
neðar, þar til steinn small I
rúðu, og Bjarni ákvað að fresta
fundi til morguns! Þegar það
fréttist, hvarf fólk brátt af
vellinum, en i staðinn safnað
ist heimdallarlið sem falið hafði
verið í Holsteini kringum þing-
húsið til að vernda leppa sina.
Bjarni Benediktsson og Ólafur
Thors gengu út saman, en þeg-
ar Bjarni sér heimdellingana
fyrir utan hrekkur hann í kút
og heldur að þama séu Islend-
ingar. En Ólafur Thórs klapp-
ar honum hughreystandi á bak
ið og segir: „Vertu rólegur
Bjarni, þetta er okkar fólk“!
„Með mikið veikan
mann“
Daginn eftir voru landráðin
samþykkt í skjóli ofbeldis utan
þings og innan. Sálarástandi
Bjama þá verður varla lýst
með orðum. T. d. má nefna að
eitt sinn er steinn small í rúðu
kastaði Bjarni sér fram á borð
ið, og fleygði sér síðan í kút
niður í sæti sitt. Þegar hann
sá að þingmenn brostu í kring-
um hann lyfti hann sér örlítið
í sæti, en gætti þess vandlega
að höfuð hans færi ekki upp
fyrir stólbakið! Þegar ofbeld-
isverkunum úti við var lokið og
bandarískur gasmökkur hvíldi
yfir Austurvelli, var Bjami
leiddur út í bíl. Þar lagðist
hann á fjóra fætur á gólfið og
bíllinn ók burt með óleyfileguin
hraða suður Sóleyjargötu.
Bjarni ók ekki heim heldur til
að gægjast út í landslag þess jskyldmennis síns, þar sem
lands sem faðir hans unni og jkj'lfu- og hjálmbúnir lörgeglu
ann. Eftir komuna til Reykja- jþjónar biðu hans. Og skömmu
víkur fékk Bjarni tvo lögreglu- seinna geystist hann suður á
leppa í Washington. Sjá allt
þetta hef ég lagt í sölurnar,
„jafnvel að missa lífið sjálft.“
Eflaust hefur hann í einkavið-
tölum útmálað hörmungar sín-
ar enn sterkari litum, og lýst
„kommúnistaskrílnum“ ’ á enn
stórfenglegri hátt en jafnvel
Valtýr Stefánsson, þegar hon-
um tekst bezt upp. Það væri
því ekki nema sanngjart að hin
auðugu Bandaríki lé.tu ofurlítið
meirá af hendi rakna en þær 16
milljónir af mútfé sém þegar
eru fengnar. Og er það meira
en makleg umbim að utanrík
isráðherrann fengi nokkur verð
mæt hlutabréf persónulega til
notkunar þegar Island er orðið
bandarísk útvarðstöð í árásar-
stríði auðvaldsins og raunveru-
leg lífshætta stafar af dvöl á
þessum hólma?
„Bjarni Ben. var að
klaga“
Og þá er það ekki síður nær-
tæk ályktun fyrir Bandaríkin
að það sé nauðsynlegt fyrir
þau að gera einhverjar ráðstaf-
anir til að koma í veg fyrir
frekara „ofbeldi kommúnista“.
Island er sem kunnugt er ein
mikilvægasta herstöð þeirra í
heimi, og er, samkvæmt yfir-
lýsingum herfræðinga vestan
hafs, mikilvægasta herstöðin í
Evrópu, þar sem búizt er við að
(vsr'f---
hinar falli hver af annarri
á skömmum tíma. Eftir lýsingu
utanríkisráðherrans að dæma
er þessi herstöð í mikilli hættu
stödd, jafnvel vonarpeningur —
ef næsta árásin á Alþingi skyldi
t. d. takast!! Og samkvæmt
sjálfum Atlanzliafssamningn-
um er eitt hlutverk hans að
berja niður uppreisnir og of-
beldi í þátttökulöndunum.
„Bjarni Ben. var að klaga“,
sagði fólk í gær. Já, hann var
að klaga, og þau klögumál geta
haft alvarlegar afleiðingar fyr-
ir þjóðma áður en varir.
Megi forsjónin færa
honum langa lífdaga
En hvaða hörmungar sem
Bjami Benediktsson kann að
kalla yfir þjóð sína, þá er eitt
víst: Hræðsluna losnar hann
aldrei við. Hún býr hið innra
með honum, og allir herir ver-
aldar, öll drápstól og allar víg-
vélar, geta ekki kæft hana. Hún
er sálræn meinsemd, sprottin af
sektarkennd, sem mun halda
áfram að vaxa, grafa um sig,
þar til maðurinn er altekinn.
Og með ræðu sinni í Washing-
ton var Bjarni Benediktsson
einnig að grafa sjálfum. sér
gröf, binda endi á teppsferil
sinn. Bandaríkin hafa ckki npt
fyrir mann sem er miðúr sin
af sálsýki, heldúr munu fleygja
honum frá sér eins og gat-
slitnum karklút. Og hvað'er þá
eftir — þegar jafnvel höllusta
yfirboðaranna er farin veg allr
ar veraldar? „Bjarni Benedikts
son er ungur maður“, sagði
Morgunblaðið um daginn. Megi
forsjónin færa honum langa Lif
daga, svo að hann geti í- næði
notið afleiðinganna af .sjálfri
sín verkum.
Thor Vilhjáimsson:
Þvættingur Mánudags
biaðsins um Parisar-
stúdenta
þjóná til vemdar sér — óein-
kennisbúna þó — og voru þeir
í návist hans jafnt á nótt sem
degi.
„Vertu rólegur Bjarni,
þetta er okkar fólk“
Þegar fyrri umræðan um
landráðasamninginn fór fram
fyrra þriðjud. var Bjami venju
fremur flóttalegur og órólegur
í sæti sínu. Vildi hann þá flýta
afgreiðslunni sém mest hann
mátti- *— • ekkert kvelur svo
Keflavikurflugvöll, þar sem
beið hans sérstök björgunarvél,
og tilkynnti setuliðið á vellin-
um að vélln hefði farið til
Bándaríkjanna með „mikið veik
an mann.“
Ekki meira en makleg
umbun
Það var því ekki að imdra
þótt Bjarni legði mikla áherzlu
á mannraunir þær sem hann > þess hóps ísleftzkra
hafði lent i, þðgar hann kom
á vit yfirboðara 3inna óg sam-
Bósi geltu Bósi miun
en bíttu ekki hundur
elia dregur einhver þinn
illan kjaft í sundur.
Nýlega barst til Parísar í
byggð íslendinga eintak af
lítilfjörlegu timburmanna-
blaði er mánudagsblaðið
nefnist og mun gefið út af
litlum andlegum efnum en
því meiri stráksskap og eink
um sniðið eftir fyrirmynd
amerískra saurblaða helguð-
um slúðri. í því blaði var
nafnlaus svívirðugrein til
náms-
hér í
manna sem dvelst
borg og ■ Iþað 'tiiefni að á[
fundi þeirra nýlega var sam-
þykkt ályktun sem lýsti
siðferðislegri afstöðu þeirra
til’ hernaðar og viðbjóði á
vígaferlum ásamt tilmælum
til landa sinna heima fyrir
að standa gegn þátttöku ís-
lands hlægilegri ógeðslegri
og gagnslausri í vopnaátök-
um og samtökum til undir-
búnings þeirra og lét enn-
fremur í ljós þá skoðun að
það myndi verða lyktir
menningar vorrar e£ nýtt
heimsstríð brytist út. .Svip-
aða afstöðu hafa margir af
beztu og gáfuðustu: mönnum
á ahdans sviðum og vísinda
■ ; Framhald á 6 síðu.