Þjóðviljinn - 20.11.1952, Side 6

6) — ÞJÖÐVILJINN — Fimmtuöngiir 20. nóvember 1952
Grunnteikningar og stærðar-
hliitföll á herbergjum og húsmun-
um eru óljósar leikmönnum og
því verður endan’egt fyrirkomu-
lag og gó’frými öðruvísi en búizt
var við. Með örlítilli þoiinmæði
geta ailir lært að notfæra sér
g-runnmyndir, og ætti hver hús-
móðir að eiga stofuna sína á
rúðustrikuðum pappír o g temja
sér að færa til á honum áður
en hún fer af stað með húsgögn.-
in. Ein eða f'eiri rúður a'lt eftir
stærð eru látnar tákna 1 m. Hús-
gögnin eru teiknuð í nokkurn
veginn réttum stærðum, þ. e. a.
Kafmagnstakmörkunln
Nágrenni Rvíkur, umhverfi Ell-
iðaánna vestur að markalínu frá
Flugskálavegi við Viðeyjarsund
Vestur að 'Hlíðarfæti og þaðan ti)
sjávar við Nauthólsvík i Foss-vogi
Laugarnes, meðfram Kleppsvegi
Mosfellssveit og Kjalarnes, Árnesi
og Rangárvallasýslur.
s. aðeins einn flötur, s. s. stólseta
aða borðplata, á dökkan þerri-
pappír og klippt út. Ef vill má
stinga tltuprjóni i gegnum lítinn
korkmola og síðan í húsgögnin,
svo að auðve'dara sé að flytja
þau til.
Mest um vert er að koma eld-
húsinnréttingunni þægilega fýrir
í upphafi, þvi henni verður ekki
rutt til nema með ærinni fyrir-
’hofn-.- f’ -Reykjávik ..er..eitt fyri£i
íæki a. m. k., sem hefur kubba-
eldhús, handa viðskiptavinum til
að raða upp. áður en þeir á-
kveða innréttinguna. Kubbarnir
eru líkön af eldhússkápum og
borðum sem fyrirtæluð fr'am'eið-
h\ Eins og gefur að ski’ja, er
miklu ódýrara að framleiða eli-
húsinnréttingar í stórum stíl; en
innrétta Irvert eldhús sérstakle.;a,
um leið og nokkur trygg r.g er
fyrir hentugu fyrirkomulagi. Eld-
húsin mega þó ekki vera. eins,
því að herbergin eru mismunandi
^^
Maturinn
ci
morgun
*
MATURINN Á MOKGCN.
Soðin ýsa, kartöflur, grænkáls-
jafningur — Brauðsúpa m/ öli.
■ □ ■
Súpan: 1% 1 vatn, 1—2 fl.
hvitöl, 300 g rúgbrauð, sykur.
Rúgbrauðsskorpur eru lagð-
ar í bleyti í heitt vatn þangað
til þær eru meyrar. Ma'aðar í
kjötkvörn, blandað saman við
vatnið, sem eftir er og hitað.
Hvítöiinu hellt í og sykraö
eftir smeklc. Soðið í p—10 mín.
Borðað með mjólk eða rjóma.
\______________________✓
"jölsky'dan og vinnan. Með því
ið fastákveða aðeins lög un og
stærð einstakra hluta má ná ó-
trúlegri fjölbreytni í eldhúsfyrir-
komulaginu.
Á myndinni er danskt kubba-
eidhús, og úr þessum hlutum,
sem sýndir eru má innrétta 100
mismunandi eldhús. E’dhúsið sem
sýnt er hefur marga kosti og
aðeins einn augljósan galla, dauða
bornið fyrir ’innan vaskinn. Þrjár
borðhæðir eru sýndar, vaskborð-
ið hæst, eins og vera ber, hin í
sömu hæð og eldavélin, svolítið
•'ægri, svo að þægilegt. sé að
standa við boröið og hræra í
skál eða potti. Útdragsfjölin er
hæfi’ega há til að sitja við hana
d venjulegum stól. Háu eldhús-
stóiarnir eru gamaldags. Það er
miklu betri hvíld að sitja á venju
’egum stól og hentugra að hækka
borðið, ef gert er ráð fyrir því i
upphafi, en burðast með stól-
mublu sem sja’dnast er samastað-
ur fyrir og er venjulega mjög ó-
þægilegt sæti. Útdragsfjalir geta
verið til trafala, ef þær eru yfir
skúffu, sem ganga þarf um, með-
an fjölin er í notkun. Slcárra er
að hafa skáp en skúffu undir út-
dragsfjölinni, ef ekki er hægt að
hafa autt svæði eins og myndin
sýnir. Eldavé’in er fel’d inn í
borðin þar sem "bað "ér ekki, er
hægt að bæta úr þvi á Rafha-
vélunum og e. t. v. fleirum með
því að setja vængi á vélina, ann-
an eða báða.
Vinnusvæðið á að vera saman-
þjappað og samhangandi, eins og
myndin sýnir, og vel upplýst bæði
við dagsbirtu og * i jós. Lamparnir
mega ekki hanga niður ujr miðju,
loftinu, en verða að vera yfir
vinnuborðinu, svo að skuggi komi
ekki Uf þeim, sem stendur við
borðið.
Studentaskipti
Framh. af 5. síðu
stoð verkfræðidcildar háskól-
ans, afgreiðslu vegna þátttöku
íslands í sambandinu, en 27.
okt. 1951 var Islandsdeild I A.
E.S.T.E. stofnuð. Stjóm deild-
arinnar skipa:
Finnbogi R. Þorvaldsson,
prófessor, formaður, Haukur
Sævaldsson stud. polyt., ritari,
Jón Eergsson stud. polyt., vara-
ritari. — Meðstjómendur eru:
Óskar Hallgrímsson, formaður
Fé’ags ísl. rafvirkja, og Sigurj.
Jónsson fyrrv. formaður Fél.
járniðnaðaimanna. — Á þeim
5 ártun, sem I.A.E.S.T.E. hefur
starfað, hafa 9754 stúdentar
sótt verklegt nám á vegum
sambandsins.
1948 920 stúdentar,
1949 jL236 —
1950 1672
1951 2433 —
1952 3493 —
Frá íslandi liafa áðeins sjö
stúdentar sóti námsskeiðið, 4
til Bretlands, 2 til Danmerkur
og 1 til Svíþjóðar. Hafa þeir
allir verið ánægíir með náms-
dvölina erlendis og talið sig
Ihafa haft mjög mikið gagn
bæði af náminu og af kynningu
við erlenda stúdenta og sam-
starfsmenn. Auk þess hafa þeir
fengið æfingu í málum.
Síðasthðið sumar tók íslands
dei’din í fyrsta sinn á rnóti er-
’endum stúdentum, 2 frá Bret-
’andi og 1 frá Danmörku. Þess-
ir stúdentar sóttu nám hjá
Landssmiðjunni, Hitaveitu R-
víkur og hjá Rafmagnsveitu
Reykjavíkúr. Þeir létu allir í
ljós mikla ánægju yfir dvölinni
hér á íslandi.
A5 sjálfsögðu leita flestir
stúdentanna náms í verkfræði,
en I.A.E.S.T.E. gefur kost á
verklegu námi í þessum grein-
um: Byggingarve"kfræði, Eðl-
isfræði, Efnaverkfræði, Flug-
vélafræði, Húsagerð, Jarðfræði,
Jarðræktarfræíi, Landmælinga-
fræði, Lyfjafræði, Má’mfræði,
Námafræði. 01íuiðnf"æði, Papp-
írsgerð, Prentlist, Rafmagns-
verkfræði, Skipaverkfræði, Skóg
rækt, Stærcfræði, Vefnaðariðn-
fvæði. Vélaverkfræði, Verzlun-
nrfræði og Ölgerð.
Þátttakendur geta aðeins
'"'•ð'ð hs!r. sem lokið hafa
stúdentsprófi og hafa innritast
til náms við einhvern háskóla.
F. R. I*.
Biitiiiinála -
im&m
Umdæmisstúkan nr. 1 hélt
útbreiðslu- og bindindismála-
fund í hinu vistlsga samkomu-
húsi að Hellu á Rangái-völlum
á suanudaginn. Ræður fluttu
um bindindismál: Indriði Ind-
riðason Guðm. G. Hagalín og
Guðlaug Nai fadóttir. Sýnd var
sænsk kvikmynd um skaðsemi
áfengisnautriar og Alfrcd Clau-
sen skejnmli með söng og lék
sjálfur undir á gítar. Að síð-
ustu var svo dansað nokkra
stund.
Á fundihum var samþykkt
svohljóðandi ályktun:
,,'Fundurinn skorar á hið háa
ÍAlþingi að samþiykkja ékki
hiö nýja áffngislagafrumvarp,
sem komið hefur frá milli-
þinganefnd í áfengismálum. Um
rökstuðning vísar funduriun á
framkomna greinargerð frá
framkvæmdanefnd Stórstúku
Islands varðandi þetta frum-
varp, sem lögð hefur verið fyr-
ir allsherjarnefnd Alþingis fyr-
ir skömmu“.
Fund þenna sóttu um 150
manns.
TIIEODOIΠDREISER:
310. DAGUR
— menntunarlaus og óvígð og rak einkis vert trúboð í heim-
ildarlejTsi. En ef hún hefði stundað heimili sitt, eins og sæmir
góðri móður, og fórnað sór fyrr son sinn og hin börnin —
annazt uppeldi þeirra og meontun — hefði þetta þá nokk-
urn tíma komið fyrir?
Og ekki nóg með það — hafði Clyde sjálfur ekki viður-
kennt það í réttinum, að hann hefði gert sig sekan um hór-
dóm með þessari stúlku — hvort sem hann hafði myrt hana
eða ekki ? Og það var jafnalvarleg synd og morð í hugum
margra. Hafði hann ekki játað það sjálfur ? Og var viðeigandi
að biðjast mis'kunnar fyrir dæmdan hórdómsmann — jafnvel
morðingja (hver gat sagt um það?) — í kirkju ? Nei — eng-
in kristin kirkja var hentugur vettvangur fyrir starfsemi
af þessu tagi — hversu mikla samúð sem hver einasti safn-
aðarmeðlimur hefði með frú Griffiths sjálfri — Nei, nei. Það
var ekki réttlætanlegt frá siðfræðilegu'sjónarmiði. Það gæti
jafnvel orðið til að efla glæpsamlegar hneigðir hjá unga
fólkinu.
Og vegna blaðaskrifanna um leiðangur hennar austur á
bóginn til að hjálpa syni sínum, 'og útlits hennar sjálfrar í
tötralega búningnum, töldu þeir víst að hún væri kona á
villigötum, sem tilheyrði engum sérstökum söfnuði og að-
hylltist ek'ri hina sönnu guðstrú, og hlyti því óhjákvæmilega
að saurga og vanvirða hinn sanna og hreina kristindóm.
Og hver einasti þeirra — herti ekki beinlínis hjarta sitt
— heldur hugsaði sig tvisvar um — og gaf síðan afsvar —
önnur leið hlaut að vera fyrir hendi — sem var ekki eins
hættuleg fyrir kirkju og kristni — ef til vill samikomusalur,
sem kristið fólk gat komið saman í, ef blöðin auglýstu það á
viðeigandi hátt. Og frú Griffiths sem hafði alls staðar feng-
ið afsvar að einum stað undanteknum — lét lijá líða að leita
til kaþólskra safnaða.
Og eftir margra daga árangursíausa baráttu, neyddist hún
loks — með hálfum huga — til að leita ásjár hjá gyðingi,
sem rak stærsta leikhúsið í Utica — syndsamlegt leikhús. Og
hann léði henni liúsið endurgjaldslaust að morgiai dags til
að'tala máli sonar síns — ,,Móðir talar máli sonar síns“
stóð í auglýsingunni — og hver áheyrandi greiddi tuttugu og
fimm sent og á þann hátt öðlaðist hún tvö hundruð dollara,
óskiljEjíihjga,. fúlgu. Og þessi upphæð, þótt lítil væri, gaf
henni hugrekki, og hún var þess fullviss, að brátt — þrátt
fyrir undirtektir kirkjunnar manna — tækist henni að afla
nægilegs fjár handa Clyde. Það yrði ef til vill seinlegt — en
henni tækist það áreiðanlega.
En hún komst brátt að raun um, að hún þurfti að taka
ýmislegt fleira. til alhugimar — fargjöld, dvalarikostnað
hennar sjálfrar í TJtic.a og annars staðar, og ekki hvað sízt
upphæðir, sem hún þurfti að senda til eiginmanns síns í
Denver, sem hafði ekkert fé handa á milli og hafði auk þsss
orðið veikur vegna þess óláns, sem yfir fjölskylduna dundi
— svo veikur, að Frank og Júlía voru mjög áhyggjufull í
bráfum sínnum. Það var óvíst að honum batnaði. Þar var
mikil þörf fyrir hjálp.
Og að viðbættum dvalarkostnaði sjálfrar sín, neyddist frú
Griffiths til að greiða önnur útgjöld af þessari fjárhæð, sem
var hin eina teíkjulind hennar þessá stundina. Það var hræði-
legt — þvi að mál Clydes þoldi enga bið — en hún varð að
hugsa um allar hliðar málsins á leið sinni til sigurs. Hún gat
ekki vanrækt eiginmann sinn og hjápað Clyde einum.
En þrátt fyrir þetta — þegar fram liðu stundir og áheyr-
endum fækkaði æ meir og innganseyririnn nægði varla fyr-
ir útgjöldum liennar — tókst henni að lokum að leggja til
hliðar —- þegar öll útgjöld voru greidd — ellefu hundruð
dollara. m
Um sama leyti sendu Frank og Júlía henni símskeyti
hrædd og kvíðandi, og báðu hana að koma heim hið fcráðasta,
ef hún vildi sjá Asa á lífi. Hann var mjög þungt haldinn og
ekki hugað líf. Og vegna þessara erfiðleika og- af því að hún
gat ekki gert annað fyrip Clyde en heimsækja hann einu
sinni eða tvisvar í viku — ráðfærði hún sig í skjuidi við
Belknap og Jephson og bar vandræði sín undir þá.
Og þegar þeir fengu að vita, að hún ætlaði að afhenda þeim
þessa fjárhæð, ellefu hundruð dollara, sem hún hafði safnað
fram að þessu, ráðlögðu þeir henni að halda á fund bónda
síns. Clyde var óhætt fyrst um sicin, því að heilt ár — eða'
að minnsta kosti tíu mánuðir voru til stefnu til að hef ja mál-
ið að nýju. Og búast mátti við að annað ár liði til viðbótar
áður en lokaúrskurður yrði kveðinn upp. Og eflaust yrði
hægt að afla nauðsynlegg fjár innan þess tíma. Og þótt svo
yrði ekki — þá skyldi hún engar áhyggjur hafa (þvi að þeir
sáu, hvað hún var beygð og viðutan þessa stundina), —
lögfræðingarnir Belknap og Jephson mjTidu gæta hags.muna