Þjóðviljinn - 10.07.1955, Blaðsíða 7

Sunnudagur '10. júlí 1955 — ÞJÓÐVILJINN — (7
Hans Kirk:
1 40. dagur
og sneri því viS til að sýna að það væri vel og dyggilega
tæmt að þýzkum sið. Svo lét hann aftur fallast niður í
stól og kveikti í vindli.
— Mér líkar betur og betur við Dani og ég held að
þessi ár muni binda okkur ævarandi tryggðaböndum,
sagði hann meðan Tómas Klitgaard hellti á ný í glösin.
Og vitið þér hvað mér hefur dottið í hug? Að halda
hátíðlega vígslu flugvallarins á viðeigandi hátt. Pylsur
og öl handa öllum verkamönnum og Þjóðverjum, ræðu-
höld, söng og bróðurlegan gleðskap.
Tómas Klitgaard fékk hjartslátt, hverju hafði mann-
kertið nú fundið upp á? Ef slik veizla yrði haldin væri
álit hans sjálfs í voða, það lá í augum uppi. Það varð
fyrir alla muni að koma í veg fyrir það.
— Fögur hugmynd og yður sæmandi, kæri von Drie-
berg, sagði hann með innileik. En ég er hræddur um að
slíkt sé ekki tímabært enn sem komið er. Ég legg til
að við látum okkur nægja gleðskap í fámennari hóp en
með því mein glæsibrag, þar sem yfirmenn, bæði dansk-
ir og þýzkir, hittast og skemmta sér saman. Það væri
mér ánægja ef fyrirtæki mitt mætti bjóða til slíkrar
veizlu.
Bygginga'stjórinn hugsaði sig um. Það liti vel út í
skýrslu til Berlínar ef hægt væri að skrifa að Danir
hefðu boðið. Ef til vill var þetta góð hugmynd.
— Með dömur? spurði hann.
— Hver fjandinn, hugsaöi Tómas Klitgaard sárgram-
ur. Nú vill hann að ástandsgærunum sé boðiö líka. Ekki
bætir það úr skák. Upphátt sagði hann:
— Okkar á milli sagt, byggingastjóri, þá er ég hrædd-
ur um að sumt af kvenfólkinu — auðvitaö bæöi vinkon-
ur Dananna og Þjóðverjanna — sé af því tagi að okkur
sé hvorugum ánægja aö samvistum við það. En ef þér
hafið sjálfur áhuga á aö taka með yður dömu, er það
okkur sönn ánægja.
— Með einu skilyrði, sagði von Drieberg. Þér, kæri
Klitgaard forstjóri, verðið einnig að gera okkur þann
heiður aö kynna okkur fyrir konu yðar. Erum við þá
ekki sammála? Við höldum veizlu sem bræður og vinir
út af fyrir okkur.
Tómasi Klitgaard hitnaði í hamsi. Það fengi hann
Margréti aldrei til að samþykkja, en fjandinn hafi það,
hann gæti a'lltaf borið því við að hún hefði veikzt af
kóleru eða gin- og klaufaveiki. Hann kinkaði kolli.
— Það er mér mikill heiður. En nú skulum við ræða
viðskiptin, sagði hann. Við höfum séð um framkvæmdir
fyrir ykkur sem þið eruð ánægðir með. En þér verðið
að gera yður íjóst, herra byggingastjóri, að við höfum
safnað að okkur miklu vinnuafli hér á staðnum, og við
höfum áhuga á að vita hvort þér hafiö þörf fyrir verka-
mennina og fyrir okkur. í stuttu máli: Hafið þér í
hyggju að feia oklmr fleiri framkvæmdir?
— Fjölmargar, það getið þér reitt yður á, sagði von
Drieberg. Þér fáið næg verk að vinna fyrir okkur. Viö
ætlum að geia þetta land að brynvörðum hnefa sem á
að ógna óvinum okkar. Eftir nokkra daga fáið þér fleiri
áætlanir, sem við höfum í hyggju að láta framkvæma
hér á flugveliinum, nýjar stækkanir, ný hernaðarmann-
virki. Og seinna — æ, kæri forstjóri, þér getið ekki gert
yður í hugarlund hvaða vex-kefni bíða yðar í þágu hins
góða og heiðarlega málstaðar.
Mennimir tveir þrifu glös sín og tæmdu þau aftur, og
á meðan horfðust þeir í augu fast og innilega.
14 KAFLI
Hér greinir frá heimilisörS-ugleikum Tómasar Klitgaard
og frá stórkostlegu samkvœmi í Álaborg,
borg •spillingarinnar
Það fór eins og Tómas Klitgaard hafði búizt við: frú
Margrét þverneitaði. Hann vakti máls á þessu kvöld eitt
þegar þau voru ein í dagstofunni eftir kvöldmatinn í
xbúðinni í Amalíugötu. Hann var búixxn aö kveikja í
vindlinum og dreypti á kaffinu og nú fannst honum
stundin vera komin.
Leikdómur
Framhald af 4. síöu.
Lárusi Pálssyni hæfilegt verk-
efni i hendur, en hinn marg-
snjalli ieikari hefur allt of sjald-
:an birzt á sviðinu á síðari ár-
um; og það leynir sér ekki að
glíman við Napóleon er honum
mjög að skapi. Að útliti er hann
sem skapaður fyrir hlutverkið
og andlitsgervið gott, og leikur-
inn allur þróttmikill og þrung-
inn dirfsku; hlédrægni þeirrar
sem oft einkennir leik Lárusar
gætir lítt að þessu sinni. Pað
væri synd að segja áð hann geri
Napóleon geðfeldari en skáldið
ætlast til — samvizkuleysi og
hégómadýrð, ieikaraskap og al-
gert skeytingarleysi hins mikla
herforingja um mannlegan heið-
ur og hamingju birtir Lárus í
skiru ljósi, eigi síður en vilja-
þrek hans, sérstæðar gáfur,
sjálfstraust og liamslausa fram-
igirni; og leikur raunar jafnvel
á alla strengi, allt frá góðlát-
legri kímni til hrottaskapar og
ofsareiði.
■ Hefðarkonan nafnlausa er
Napóleoni jafnvigur andstæðing-
ur; Guðbjörg Þorbjarnarrdóttir
skipar sess hennar með miklum
ágætum. Hún er falleg og við-
feldin hvort sem hún klæðist
kjól eða bregður sér í gervi her-
mannsins, tiguleg og kurteis í
framgöngu; röddin er mjúk og
þýð og framsögnin hógvær og
Xátlaus, en tilþrifamikil engu að
SPYRÐING
Framhald af bls. 5.
þó garð og kvikfjárrækt
hefði aldrei verið hans sterka
hlið. Pési sagði að Jón hefði
féð á gjöf alveg að óþörfu.
Það væri nóg beitilönd alls-
staðar. Þessar rolluskjátur
hans væru ekki fínni en allar
aðrar rollur í firðinum, sem
þrifust vel þó þeim væri ekki
haldið á gjöf. Jón hélt að
sínum rollum væri ómögulegt
að éta það, sem hinar hefðu
þegar étið, annars spyrði
síður, og öll túlkun hennar inni-
leg og prýdd ríkum kvenlegum
þokka.
Róbert Arnfinnssyni veitist
auðvelt að lýsa hinum gáfna-
sljóa liðsforingja skýr.t og
skemmtilega, hann er fram-
hleypinn og flasfenginn í bezta
lagi og um leið ósvikinn her-
maður frá hvirfli til ilja. Og út-
lit og framkoma Yaldimars
Helgasonar hæfa vel gestgjafan-
um, hinum blóðlata, málgefna
og kimna náunga sem hefur
magann fyrir sinn guð. —
„Ofurmenni örlaganna" á skilið
að eignast marga vini.
A. Hj.
hann engan hvað hann gæfi
rollum sínum, því hann
einn borgaði brúsann. Hann
sá að hiti var farinn að fær-
ast í rolluumræðurnar. Hann
var alveg á Jóns bandi. Jón
spurði nú Pésa hvort hann
vildi vera svo vænn og benda
sér á beitiland, sem þegar
væri ekki rúið. Pési kvað
garð hans vera fullan af ill-
gresi, sem hann gæti beitt
rollunum í og sloppið þannig
við að hreinsa garðinn. Við
þetta geklt ósvífni Pésa fram
af Jóni, sem spurði, um leið
og hann hausaði óeðlilega
fljótt, hvar Pési hefði séð ill-
gresi í sínum garði. Hann
lagði ekki lengur við hlust-
irnar, þetta var orðið þras.
Matartíminn nálgaðist nú
óðum, og hann fann riú til
þreytu og hungurs. Hann
ætlaði að fá að fljóta með
einhverjum karlanna á morg-
un. Ef til vill drægi hann
daglaun, ef heppnin yrði
með. Hann kepptist aftur við
að spyrða.
I. Ó.
ÍV) A
CS/?'X
Sj1
Sumartízka frá Austur-Evrópu
Á vörusýningunni x Leipzig
í vor, voru margar tízkusýn-
ingar þar sem sýndur var fatn-
aður frá Austur-Evrópulöndun-
um. Aðaláherzla var þar lögð
á hentugar hversdags ogvinnu-
flíkur en þar voru einnig
glæsilegir spari- og sjaldhafn-
arkjólar. Einkum sýndu Tékk-
ar og Ungverjar mikið af slík-
um kjólum sem vöktu mikla
hi’ifningu.
Á teikningunni eru nokkur
sýnishorn frá hinum ýmsu
löndum. Ungverska dragtin
með samstæðri kápu er með
hógværu H-sniði. Þama gætir
áhrifa Parísartízkunnar en
dregið er úr verstu öfgunum,
svo að venjulegt fólk geti not-
að flíkurnar.
Strandkjóllinn með marglita
pilsinu og þröngu, hlíralausu
blússunni er einnig frá Ung-
verjalandi, en i því landi eru
tízkufrömuðirnir einna hug-
myndaríkastir. Pólska tizkan
nýtur sín ekki til fulls á svona
teikningum, því að Pólverjar
em meistarar í' litasamsetning-
um. Flegni sumarkjóllinn er
einmitt í djörfum bláum og
grænum litum. Látlausa tví-
hneppta dragtin með litla-
skinnkraganum í hálsinn sýn-
ir pólska tízku frá annarri hlið.
Tékkar sem halla sér jrfir-
leitt mest að sportsniðinu sem
er þeirra sérgrein, komu fólki
á óvart með því að sýna þarna
mikið af glæsilegum sparikjól-
um. Einn þeirra er plíseraði
kjóllinn með breiða, slétta
mjaðmastykkinu. Annað snið
sem mikið er notað á mjúk ull-
arefni em mjúku föllin, og einn
slíkur kjóll er einmitt sýndur
þarna á teikningu. Éinnig bar
mikið á marglitum kjólum úr
silon, sem er tékkneska út-
gáfan af næloni og litli kjóllinn
með svarta bólerójakkanum er
einmitt sumarkjólí úr þessu
efni.
Frá Austui’-Þýzkalandi er
samkvæmiskjóllinn á teikning-
unni. Það er glæsilegur kjóil
með tvískiptu þilsi og þröngri
blússu. Efnið er brúnt perlon
og þetta er einn' þeirra kjóla
sem hægt er að vöðla niðúr í
ferðatösku án þess að þeir
krypplist minnstu vitund.
’tJsr 19.
Útgefandi: Sameiningarflokkur alþýðu — Sósíalistaflokkurinn. — Ritstjórar: Magnús Kjartansson, Sigurður Guðmundsson (áb) -
Fréttastjóri: Jón Bjarnason. — Blaðamenn: Asmundur Sigurjónsson, Bjarni Benediktsson, Guðmundur Vigfússon, ívar H. Jónssoi
Magnús Torfi Ólafsson. — Auglýsingastjóri: Jónsteinn Haraldsson. — Ritstjórn, afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: Skóíavörðv
- Sími; 7500 (3 línur). — Askriftarverð kr. 20 á mán. í Rvík og nágrenni; kr. 17 annars staðar. — Lausasöluverð kr. 3. — Prentsmiðja Þjóðviljans h.j
tNðOTIUHiN