Þjóðviljinn - 13.06.1957, Blaðsíða 7

Fimmtudagur 13. júní 1957 — ÞJÓÐVILJINN — (7
■
M
! FerSamannaherbergi
Höfum herbergi til leigu fyrir ferða-
menn, sem koma til bæjarins til lengri
e'ða skemmri dvalar.
FYBIKGBEH)SL0SKSIFSTOFAN.
Grenimel 4 — SÍMI 2469
(kl. 1—2 og 6—8 e.h.)
Nauðimgariippboð
verður haldið að Hverfisgötu 115, hér í bænum,
föstudaginn 2. júní n.k. kl. 1.30 e.h., eftir kröfu
tollstjórans í Reykjavík, bæjargjaldkerans í Reykja-
vík, o. fl. Seldar veröa eftirtaldar bifreiðar: R-337,
R-780, R-951, R-984, R-1964, R-3037, R-3120, R-3138,
R-3653, R-3671, R-3851, R-4176, R-4715, R-5872,
R-6083, R-6334, R-6463, R-6498, R-6934, R-7300
R-7402, R-7423, R-7750, R-8108, R-8141, R-8647
og G-1045. __
Greiðsla fari fram við hamarshögg.
Borgaríógetinn í Reykjavík
Guðrún Hrönn Hiimarsdóttir:
Grænmeti og góðir réttir
Bókaútgáfan Setlb*rg:,
verð kr. 75,00 bundin,
•
Heimilisþættinum hefur bor-
izt nýútkomin bók, Grauimeti
og góðir réttir eftir Guðrúnu
Hrönn Hilmarsdóttur. Þetta. er
matreiðslubók, 128 blaðsíður,
og segir í formála að bókin sé
að miklu lejdi þýdd úr sænsku
bókinni Grönsaksgott, en mörg-
um uppskriftum sé þó breytt
eftir íslenzkum staðháttum, auk
þess sem þarna eru frumsamd-
ar uppskriftir, sem höfundinum
gafst tækifæri til að reyna
meðan hún stýrði heilsu-
hæli Ná.tt.úi’ulækningafélagsins í
Hveragerði.
Hvað útlit snertir er taók
þessi mjög snotur. Brotið er
handhægt og frágangur vand-
aður, margar myndir prýða
hana, þar á meðal nokkrar fal-
legar litmyndir. Bókin skiptist
í ellefu kafla eftir efni og i
lienni eru fjölmargár uppskrift-
ir að grænmetisréttum og létt-
um smáréttum auk ýmiss kon-
ar leiðbeininga um framreiðslu.
Við fljótlegan yfirlestur virðist
vera þarna margt. girnilegra
rétta, og maður bíður með ó-
þreyju eftir sumrinu og græn-
metinu til að geta notfært sér
hana í rikum mæli. Euginn vafi
er á því að húsmæður geta sótt
márgan girnilegan fróðleik í
þcssa eigulegu bólt, og ef hún
mætti vérða til þess nð auka
grænmetisneyzlu okkar, þá er
tiiganginum. náð.
Verði okkur að góðu.
A. K.
m
Tii gamans uppskrift að
eggjarétti úr bóltinni Grænmeti
og góðir réttir sem nefnist
EGG I GK.VSLAI KSSÓSl’:
4 harðsoðin egg
2 matsk. smjörlíki
2 msk. hveiti
3—4 dl mjólk
1— 2 tsk. sinnep
2— 3 msk. graslaukur
Sósan er búin til úr smjörlíki,
hveiti og mjólk, krydduð með
salti, sinnepi og graslauknum
blandað í. Eggjunum skipt i
tvennt og þeim hvolft á fat,
sósunni hellt yfir. Skreytt með
tómatbátum eða rækjum. Bor-
ið fram með brúnuðum hris-
grjónum eða. soðnum kartöfl-
um. Gott er að bera glóðar-
bakað brauð með.
Vern Sneider:
13
voru smiðirnir farnir að vinna i nýja
skólahúsinu. Ánægður í bili fór hann til
höfuöstöðvanna til áð fá sér kaffisopa
áður en hann kæmi meiru í verk.
Þegar hann kom inn í höfuðstöövarn-
ar varð hann dálítið undrandi að sjá
Félag lýðræðissinnaðra kvenna saman-
komið' kringum skrifborð hans. Hann
hugsaöi sem snöggvast til hinnar skelfi-
legu frú Purdy, stofnandans, því aó í
hvert skipti sem hann var í návist fé-
lagsins varð hann gripinn þeirri óþægi-
legu tilfinningu að hún væri þarna — í
rósóttum silkikjól — horfði yfir öxl hans
brosandi sínu breiðasta klúbbbrosi.
Fisby brosti líka. „Jæjá, jæja. góðan
daginn konur“, sag'Öi harm og neri sam-
an höndum. Svo virti hann fyrir sér hin-
ar berfættu félagskonur, klæddar hnjá-
síðum brúnum sloppum úr heimaofn-
um bananadúk, og bros hans hvarf.
Brún andlitin fyrir framan ha-nn voru ó-
lundarleg. Ungfrú Susano, ritarinn, var
illileg. Stjórnin var illileg.
Fisby leit- á hina flatnefjuðu ungfrú
Higa Jiga, forseta félagsins. Satt a'ð segja
gat hann ekki séö hvort ungfrú Higa
Jiga var ólundarleg eða ekki, því aö hún
leit alltaf út- eins og hún væri aö enda
við aö sjúga sítrónu, en þó var hættuleg-
ur glampi í augum hennar. Hann tví-
sté vandræðalega fyrir framan þær. Það
var ekki hægt aö ganga framhjá ungfrú
Higa Jiga. Að’ vísu var ómögulegt aó
hrósa henni fyrir fegurð. Andlit hennar
var flatt, axlirnar signar og leggirnir
bognir, og hún minnti óljóst á apa En
sterk var hún. Enginn annar í þorpinu
gat bori'ð' hálfan hestburð af eldivið á
höfðinu eins og hún.
Fisby leit á túlkinn sinn. „Er eitthvað
að, Sakini?“ spurði hann með varúö og
horfði á ungfrú Higa Jiga.
Sakini kinkaði kolli hátíðlegur á svip.
„Jamm, húsbóndi, það er dálítið að.
Veiztu hvað ungfrú Higa Jiga segja viö
hafa í þorpinu?"
„Hvað þá?“
, ,Manngr einarálit. ‘ ‘
„Manngreinarálit?“ Fisby var skelkað-
ur.“
„Jamm, húsbóndi. Ungfrú Higa Jiga
segja Lýðræðiskonur bíða í röð í morgua
eftir skammti. Þær bíða og þá geisha-
stúlkur koma og hvaö heldurðu skömmt-
unarmenn gora?“
Fi;;by hafði ekki minnstu hugmynd
um þa'ö.
„Þeir segja: ,,Ó, góóar. daginn. Ekki
standa í biðröð. Koma inn I vöruhúsiö og
fá tebolla.“ Og Lýðræðiskonur verða að
standa þarna meðan allir sitja og
drekka te.“
„Er þetta satt?“
„Jamm, húsbóndi. Það er satt. Og hvað
heldurðu skömmtunarmenn segja svo?“
,.Hvað?“
„Þeir segja við geishastúlkur: „Þið
vilja sætar kartöflur? Gera ekkert til
meö skammtinn, taka þaö sem þið vilja.
Hvað. Þið verða bera þær sjálfar? Mei,
það ómögulegt.“
Ungfrú Higa Jiga kinkaöi kolli reiði-
lega. Ungfrú Susano, ritarinn, kinkaði
kolli. Allar lýðræðiskonur kinkuóu kolii
og augu þeirra skutu gneistum.
„Þá. húsbóndi, taka skömmtunar-
menniniir sætu kartöflurnar, læsa vöru-
húsinu og allir fara aö drekka meira te
með geishastúlkum. Og lýöræöiskonur
verða aö standa eftir í heitri sólinni.“
Fisby höfuðsmaður sá sem snöggvast
frú Purdy fyrir sér meó einbeittan
hörkusvip á andlitinu. Hann barði í
skynd i í boröiö iiieð hnefanum. „Mann-
greinarálit, ekki nema það þó.“ Hann
benti til dyra með festulegu látbragöi
„Barton liðþjálfi, farðu aö vöruhúsinu
og sjáöu um aö það sé opnað. Og farðu
ekki þaðan. Sjáðu um að' allir i'ái sinn
skammt. Og sjáö'u um að áfgreitt sé eftir
réttri röð.“ Hann kinkaði uppörvandi
kolli til kvennanna. „Sakini. segöu þeim
að þetta komi ekki fyrir framar.“
Sakini klóraði sér í höfðinu. „En þær
ekki eiga viö þaö', húsbóndi.“
„Ekki það?“
ISggw leSSis
. Pálsen og Gramont héldu í
skyndi til sjúkraliússins. En
J>aÚ var líka annar aðili, sem
var að flýta sér, var Kó-
bert skipstjórí, sem hafði frétt
uru atburðinu og var uú kom-
inn um borð í lystisnekkjxina
til að vera við iillu búinu.
Maðurinu, sem hafðl sloppið
úr bílnum, liélt beint á hans
fuud. „Hvernig kom þetta
nú fyrir?“ urniði skipstjór-
inn. ,JIvað var í vepnum?“
Tollverðir ? „íleldurðu að við
hefðum lineðst þá,“ svaraði
hlnn á móti. „Vegurinn var
lokaður og lögreglan var
alls staðar — það var íuesín
mildi að við skyldum sleppa.“
„Hvar er félagi þinn?“ spurði
skipstjóriim. Þessu vihli
„Fisksalinn", eins og hann var
oít kallaður, komast hiá. að
svara. „Það er ábyggilega bú-
Ið að finna vopnin, og nafn
þitt stendur á vagninum —
hversu oft hef ég ekki sagt .
. . . listinn hvar er hann?“
greip skipstjórinn i'raimni fyr-
ir sjáifuni sér. „1 íbúð ininni.“
„Ertu bandsjóðandi .... ætl-
arðu að láta liandtaka alla fé-
laga þína,“ hrópaði skipstjór-
inn. „Bf að lögreglan kemst
nú ytír þennan lista . . . . “
..........