Þjóðviljinn - 18.09.1960, Blaðsíða 3

Sunnudagur 18, september 1960 —„ ÞJÓÐVILJINN — (3
SeinS# póstþiónustaE _
évenguleg skiSssemi i
Póstmálastjórnin og störf einstakra starfsmanna
hennar hafa oft verið til umræðu á undanförnum mánuð-
um, manna á meðal og í blöðum og útvarpi. Ekki verða
þau mál, sem mesta afhyglina hafa vakið, upprifjuð hér
að neinu leyti, heldur vikið lítillega að einum þætti póst-
þjónustunnar ihér á landi.
Póstþjónustan á íslandi hefur oft verið gagnrýnd harð-
lega af þeim sem ekki komast hjá því að treysta á hana
í daglegu starfi og þeir sem til'þekkja erlendis telja að
póstþjónusta almenn hér á landi standi í mörgu tilliti
lartgt að baki sambærilegri þjónustu annarsstaðar t.d.
á Öðrum Norðurlöndum. Greiðsla sú sem tekin er fyrir
þjónustu pósts ’hér er hinsvegar fulllkomlega sambærileg
póstþjónustuþc’knun ytra og í ýmsum tilfellum þurfa
Islendingar að greiða mun hærra verð fyrir lélega þjón-
ustu hér á landi en ábyggilega póstþjónustu erlendis.
Þjóðviljinn þarf ekki að leita langt eftir dæmi um
póstþjónustu sem enginn myndi telja til fyrirmyndar.
Dæmið er svona:
1 októb. 1957 sendi skrifstofa blaðsins út bréf til manns
nokkurs, sem skráður var heimilisfastur í Árnessýslu.
Undir bréfið var greitt ábyrgðargjald, frímerki að verð-
gildi samtals 5 krónur límd á bréfið, svo og ábyrgðar-
bréfsmerk' nósthússins í Reykjavík, nr. 3652. Bréfið
var stimplað hér í Reykjavk 11, oktcber 1957, en síðan
hefur það verið gent austur í sveitir þv:i á bakhlið þess
er stimplað á Selfossi 14. október 1957, þrem dögum eftir
stimplun í Reykjavík.
Þetta ábyrgðarbréf komst aldrei til viðtakanda. Hann
hafði flutt án þess skrifstofa blaðsins hefði fengið um
það vitneskju. En bréfið var heldur ekki endursent send-
anda — Þjóðviljanum — fyrr en nú fyrir nokkrum dög-
um. Þá 'kom iþað loks — og hafði verið nær þrjú ár í
burtu! Það er stimplað á Selfossi 23. ágúst s.l. og hefur
þá sennilega verið sent þaðan hingað til Reykjavíkur.
Myndirnar hér á síðunni eru af síðbúna bréfinu. Á
efri myndinni sjást frímerkin stimpluð í október 1957
og ábyrgðarbréfsnúmerið 3652. Hin myndin er af bak-
hlið bréfsins og sjást Selfoss-stimplarnir greinilega, mót-
tökustimpill í ágúst 1960, Stimpill Þjóðviljans er efst á
umslaginu svo að ekki hefur átt að fara milli mála hjá
póstafgreiðslumönnunum hver sendandi — og viðtakandi
fyrst heimilsfang reyndist rangt — var.
lliiÍÍI

■fe:
mmw
iimiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiimiiiiiiniiiMiiinimiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiMiiiimiiiimiiiiimiiimiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiimiiiiiii iiiiiimiiiHiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiit
, Guðmundur Jónsson óperu-
siingvari hefur dvalizt ytra um
langt skeið að undanförnu og
er nú kominn heim, eins og
áður hefur verið skýrt frá hér
í blaðinu. Heldur hann söng-
skemmtun í Gamla híói kl.
7,15 síðdegis á þriðjudaginn.
★—★
Guðmundur hélt til Vínar-
borgar í september i'yrra órs
daginn, hvernig svo sem ti!
tekst um flutninginn.
— Hverjir voru kennarar
þínir í Vín?
— Þeir voru prófessor Stein-
briiek. írú Bauernfeind sem er
systir Fritz ökkar Weilshappel
og Karl Martz. Sá síðastnefndi
er æfingameistarinn við Rík-
isóperuna í Vín. hinn færasti
maður í sinni grein. eins og
hin tvö íyrrnefndu.
söngkcfria, Alma Steinder að
nafni, söng iíka á þessum tón-
leikum. Þetta var 5. ágúst.
Því skal skotið hér inn, að
dómar dagblaðanna í V.'nar-
borg um söng Guðmundar voru
mjög lofsamlegir. í umsögnum
blaðanna sem Þjóðviljanum
hafa borizt, Neues Österreicli,
Arbeiter - Zeitung og Kurier, er
rödd Guðmundar hrósað mjög,
raddbeitingu og tónlistargáiu.
Þegar Guðmundur Jónsson er
nánar spurður um það, hversu
langt sé liðið síðan hann hélt
síðast sjálfstæða söngskemmt-
un hér í Reykjavik, svarar
hann:
— Ellefu eða nær tólf ár. Ég
hefi oít komið fram á konsert-
um á þessum tíma, en ekki
einn síðan ég kom heim frá
námi í Svíþjóð veturinn 1943
—49.
Einn verður Guðmundur að
vísu ekki á söngskemmtuninni
í Gamla bíói á þriðjudaginn,
þvi að Fritz Weisshappel mun
aðstoða með undirleik á píanó
eins og svo oft áður. Á efnis-
skránni eru sönglög eftir Schu-
bert, Grieg, Emil Thoroddsen
og óperuaríur eftir Verdi.
Framhald á 10. síðu.
iMiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiMin miimiiiiiiiimiiiimiimiiimmmmiiiiiiiimiiiiiimmmi
■
Kolka
spurður
og hefur því dvalizt þar í rétt
ár, ef frá er skilinn skammur
tími. nokkrar vikur á liðnu
vori. Þá kom hann hingað til
Re.vkjav.'kur og fór með hlut-
v:r!c Rígóletto í samneíndri
óperu eftir Verdi á listahátíð
Þjóðleikhússins.
— Hvað varstu að gera all-
an þennan tíma í Vín? spurði
blnðamaður Þjóðviljans Guð-
mund á dögunum. þegar leiðir
lágu saman.
— Hlusta og læra, rnaður,
svarar Guðmundur. — Og nú
íékk ég i fyrsta skipti tæki-
færi til að kynnast Ijóðasöng
Htilsháttar, bætir söngvarinn
við. Þessvegna verða nokkur
Ijþðalög á efnisskrá söng-
skemmtunarinnar á þriðju-
— Er ekki íjörugt tónlistar- =
lífið í Vín? =
— Jú, svo sannarlega. Ýfir =
sumartímann liggur tónlistar- =
og leikhúslíf sem kunnugt er =
i dvala víðast hvar. en þessu —
er á allt annan veg farið í —
Vín. Þar haía túristar, sem á -E
annað borð eru unnendur góðr-
ar tónlistar, og borgarbúar E
auðvltað líka, úr ýmsu að E
velja. í sumar var til dærnis E
efnt til 27 tónleika í gömlum E
höllum í Vínarborg. E
— Þú komst íram á tón- E
leikum þar í borginni, var það E
ekki?
— Ég söng á einum hallar- =
tónleikanna. Það var í Falais =
Schwarzenberg, gamallli og =
gullfallegri höll. Au.turrisk rj
íslenzkur læknir. sem
nefnist að útlendum sið ,,P.
V.G. Kolka“, skrifar grein
um hernámsmálin í Morgun-
b^aðið í gær. Greinin er að-
allega hollráð til Framsókn-
arflokksins, og er s'zt að efa
að Framsóknarmenn verða
hrærðir er þeir fá leiðbein-
ingar og bendingar úr þeirri
átt og vonandi vefengja þeir
ekki heilir.din. Margt er
fróðlegt í grein læknisins,
m.a. þessi klausa: „Rússar
geta ef til vill lagt undir sig
síldarmiðin okkar, en þeir
geta ekki lagt undir sig land-
jörðina, meðan 10 amerískir
hermenn eru hér að ósk og
í umboði íslendinga, því það
yrði skoðað sem hemaðarárás
á Bandaríkin. Rússar eru of
raunsæir til að leggja út í
kjarnorkustyrjöld, meðan
Vesturveldin halda uppi öfl-
ugum sameiginlegum vörnum.
Þeir þurfa írið til að byggja
upp atvinnuvégi sina og hafa
unnið ýmsa ódýra sigra á víg-
stöðvum kalda striðsins í
löndum með losaralegu
stjórnarfari. Ófriðargrýlan er
hins vegar hentug til að
hræða Hstöðulitlar sálir á ís-
landi til að leita ’skjóls í
fölsku hlutleysi og hald-
Iausu“.
Ef 10 hermenn nægja,
hvaða ástæða er þá til að
haía þá fleiri? Og hvaða á-
stæða er til að láta 10 hræð-
ur húka hér; myndi ekki yf-
irlýsing gera sama gagn? Er.
þetta ekki allt þeim mun á-
stæðuminna sem Rússar eru
„of raunsæir til að leggja úli
í kjarnorkustyrjöld“ og
,,þurfa frið“? Er ekki ein-
mitt ófriðargrýlan íorsenda
hernámsstefnunnar, en við-
horf læknisins fullgildar rök-
semdir fyrir hlutleysi?
— Austri.