Þjóðviljinn - 19.08.1962, Blaðsíða 6

$ /}*;.(&/e* /i (Sct'r' fti
& >mttoi(v ífelUÚV % ‘fcASWgi
DavíS Björnsson, Mið sandi
ÍUj0\UUíMI <X \3C VcW\t úJbvVi'V bz«Mit; V»l
ðq ^v'v^U \ívaut, Gtb vvUa V'VAxwS u.Rvmw
-5k<uvt. , •, ' ,
1 ^uUvv, Vvu^uvuUj wVuuu toui 5|dU-UW
- u \vwÍ5 UVvuvI bðvv, bövuavv toi*\!\$\mf ?
Uur UaojUv bwvV ú bð\ii \m ItSð'i <ivtn’V YU
. OM Uvtvykuuv t|\vv. _
I >JdVu»»w~S'w’lbvm ^ohuvú yAii -.Si’ílV UU.J
WtWnnuú.kú IíuuuN \hvu U\mU W, Ym
a~kk’iui\f buiuiOJi- vuvt V’vnbkt (!
Jf. ^ nvt^ \jv vuaut)jntv v kkv iu\\a vv-iDnu Jp t|
-\aub ,Vvnv\\u Va.. fon&iuA ci'> vt\vMnc, <W|pj
nÁU\am^kvýv\'Ub, n\' Wvuím' ct VMV tttMw?
c^A’Tm bÍ^ ^na\(t nvttcijv \nou\ , r'U'UU \v»u
n vtvun . o\máZ'\$ vf\u $jnm, ýcví \<vu a?tu vv Vjv«if j:
cWim- aaV \\ú fvvWVuuvC vvUt. , - ,
jsjíátvt'1 V\\\av Vo\n \iaCwn af. S<hu\ oa cu^uvcvu
ta $ᣠAcvf* bváSV vCP iuufnrtvr^vvuíTtótuuitbv:
|n kVuvvu \ \\unu> \)jvi vws' InwVum Ui a?>•* j
gí.ú\\\V\vú V)vaV.uíiu\£> \xvið<\vaHá S?wV.\tu vió wef-j;
HóUtvvi tátóVjfuVtc'vcn.V vox<?ví vav \\n’vvvvVuu «
Cv\ aí'Ú^'vv< cf'-"- Uonvu cvf btvuuum þav’-. , j!
^j'avtvavvutCt ca >1 vvkku á, Vtoúv uaWai^uut |
Jmi.-t'á pjáWuiurA)cfouvv \van\ö, sNtV\vu vmHu' i
\\5jt5-|
é&'i&s. ‘cn V'faa övcVUu Runur tnjvlui jjimUtntfW I
imi bamT.ca y^’kuaf tjjcvvki Uvvtt, Siftfof\}ov'sc\ f
|\u\í nk múv s'vfuvv't.aífuwi \jw\s 'vvw.
^vokutS' \n\u-v\u\um cyí'<Vu\H o,tuu>i
||: v0z VI \uvuvv (VO CKv|A'20t^Uaó\ V\ tMlt’, j
|rn sóofwv'ú' úsríWv fwc\n\ Uvv^V nO v\\v%uu
iltvvvms AowC. . _ . * > 1
H\ívav\’tMi Snfvit iukvvuö/ \tA\> A«\U\V ifuotóuvv |
láu^ fvvv,\?vtfavvv v ffu a:ávn»u vcwuvtt Anv |
«.tóAvluv'ítttwt VpWv ‘Vðua, , N '-. , , I
t^óy.tAS vt\V \}VfúA Sltvð.Y-O'b Jj'Mv, k\VV WVÍXVVV r
U:fVCVV(V%Ó?UV 1
S»c vUStu ínjtóaviív./^avió \\(OZ\U> W ' ”|
‘ . " >S\0\a\\^v ' |
f’jV'ítf vtmU'i: \kV , v 3o b^tW'V'tynif: ..
Nokkuð geigvænlegt lopts útlit
las okkar hugum svoddan rit:
í nánd er neyðin hörð.
Klaklaust yfir Kollafjörð
komumst þó fyrir guðlegan vörð.
Drottins réttvísi dómur sá
daglegá hvílir mönnum á,
æ síðan Adam braut,
með erviði og ýmsri þraut
að abla brauðs um veraldar skaut.
Nú þegar undir röðull rann
rökkrið vottaði náttkuldann.
Augum heim renna eg réð,
konu og barna minntist með,
mitt þá heldur klökknaði geð.
?2tW\a cvó bj'oiv], oj?V vv'uuv óblió \t\OV,
«aA\u'tóvvv i>v. hr'úuu' xHvvuaó kcuylu ogiv<^4.É
é, '$ovió tyty t\jvk\ \hw vu't V«\v v»ð VjMpW*
att fó WavUóV ýoo bvtVa vnv: tvv»t bvóf oa||
baiMf íí, V)af'>v>.v''ui &$ itfviMva k\ðvuif. ' v ■
7. jj'^vU btVvutb 1)\VV auió 'ítH.o-UAvl fkijikvuab^
\vtbi, uú fxjvtt' \komn f.jvó, tjvay af MÍowb fav .í
vvuvt \\vó \/á\Wa \auu ot\ otbsiv'ó .bbió£> mcc..
S. ouavvHO'O wvauut wwú vt\c\ úó Vjvvuv
VU Vvuv \iv'C, vVÓ VivvAcv. vtUyw b\av.k\áV.- baa. Av'Wti
ÖtVÍ'VU'í'VVCa.U. é/í.kr/uvri - -
9. -?Wvftu 'vvwb VWÓfvió
iwvi.au- Uvut\\ a\ \k'0\tó, uwv fkyvv ijauúu ijvi, \H,\
■ utu vt\u\uw Aau'utv U'i, >\vt\v\avikvu VauvyfrtVcu
>í/& tcs ; v vmió. fl
Grátbændi eg hljóðt í himininn
Hjartans faðir, sé vilji . þinn.
Þörf mína þeinktu á.
Veit mér aumum aptur sjá
ástvini, sem fáráðir þrá.
En með því kvöld var komið nær,
á Kjalarnesi reyndum vær
landtöku leita að,
en brimið vildi banna það,
burt frá víkja hlutum þeim stað.
Aptur huggunarríkum róm
ritning hirtir hans líknardóm,
af honum hressumst vær.
Guð leggur birði á börn sín kær,
en ber með þeim og kraptana Ijær.
Sá sem allt heyrir sér og veit,
sinni af náð mitt kvak áleit,
hvar á raun síðan sást,
aldrei því guðs börnum brást
biðjandi hans föðurleg ást.
Reka fór nú á raunasvið,
reið að útsynnings sjódrifið.
Ásettum aptur þá
Katanes að komast á
ef kynnum við þar landinu ná.
Vorum frelsara forðum hann
framandi sendi stoðarmann,
þá kramdi hann kvalatréð,
svo þrauta kæmist þúngann með
iþvílíkt hefir optlega skeð.
Sagði þá ljúfur lausnarinn:
„Leifðu mér kæri faðir minn
að hasta á hafsins geim
svo drekki ei þessum dreingium tveim.
né hug og heilsu ræni frá þe:m“.
i. vcifc vavíiu.\-; yé\u
Loks við nálguðumst Iándið þar,
liðið þá undir dagsett var.
Höfnin varð hvörgi greið,
ísinn ekki lending leið,
lúðist fjör en dafnaði heyð.
I neyð, sé mannhjálp ekki að fá,
er guðs meðals laus kraptur þá
höndina að vísu við,
að hasta á mótgángs hafrótið,
svo hindri ei íits né atvinnu frið.
. - V. ,
Orð lifsins fékk það föðurs "var
„Far ofan þeim til lífsbjargar,
þá leiddi eg þenna stig
svo þeir þekktu sig og mig
og sjái verk mín undrunarleg".
,En hver veit nema leinhverjar góðar vættir geymi blaðið hans svo við getum nú ■ ■ einn sunnudagsmoirgun árið 1962 vlrt fyrir
•i okkur stafagerð unga bón dans á Miðsandi 1935“, ‘ ‘ '
1 því bili við áttum ráð
um það, sem krafði nauðsyri bráð.
Þyngjast tók þrauta-ok,
varð í skynding vestan rok
voða dimmt með snjóhríðar fok.
Dæmi þess finnast mikið mörg
menn,. Æem?ferðast og áragíji að;
opt reyrih' "citílifö kjoií
Guð samt þeirra greiðir för,
geymir varnað krapta og fjör.
Halldóra B. Björnsson
Nauðhjálparinn strax sig lét sjá,
til sjávarháskans mælti þá:
„Hætti nú heipt þín köld,
láttu börn mín laus í kvöld,
lengur færðu ei yfir þeim völd.‘
Nú bættist þar á náttmyrkrið
nærsta lítið svo grilltum við
út fyrir bátsins borð,
ibar hann óðum burt frá storð,
bjó það okkur gleðinnar morð.
Borið heilst geta þar um þó
þeir, eð reisa um djúpan sjó,
hvar tiðt sv,o hejta má,
um hróf og líf .að haldist.á
haf.svoðinþ og guðleg forsjá.
Brá svo við þegar bendti hann,
báturinn jafnframt losna vann,
Opnaðist ísinn greiðt.
Það sem áður ei hreif neitt
okkur gat nú fulltingi veitt.
Gaumgæft hafa það greindir menn
glöggt sem nú muna veðrið enn,
er kvöld það kreinkti frón,
að liðum þá ei lífsins tjón,
langt gekk yfir mannvitsku sjón.
Ég vil hér dæmið uppá. eitt.
öld til skóðun.ar iiafa leiðt, •
nú fyrir skömmu skeð,
hvar af giöggt fær. hver einn séð
háska raun og aðstoð guðs nneð.
skriftir, jafnvel þó hann væri maður eftir þrekraunina í vét-
nýbúinn að stugga vel úr tún- ur, sjóhrakninginn í febrúar-
inu hjá sér og umgengni öll veðrinú, en hún vonar að það
með snyrtibrág. jafni sig er frá líðyr og hann
taki léttlyndi sjtt á ný.:
Sem betur fer, vorum við ekk-
ert á ferð ym Miðsandshlaðið Viö skulum því lofa þessúm
Iþessa löngu liðnu vornótt. Við tæplega þrítuga einyrkja-að sitja
skujum því ekki rjúfa kyrrðina enn um stund við tveggja rúðu
4 fjögra stafgólfa baðstofunni, gluggann og' ’ tei-kiía við .nætur-
sem ekki er nema hálf undir birtuna orð ef tir ;orð á blaðíð
súð, utar eru langbönd með fyrir framan sig, það er óstrik-
greniárefti og þar gegnt dyrum en hann hefur brotið það
hvílist vikapilturinn • Tómas . í hrygg, ég .Útip^lt„jíirfUega fyr-
Ólafsson Og er vel að því kom- u' Jjörutíu erindí, þyí svp langt
inn eftir dagsverkið; hann fer er kvaéðið orðið ;sem hann hef-
víst ofan fyrir allar aldir eg l'.r raulað. við |törf síþ undan-
víkur ánumi í haga fyrir morg- farna daga tij að festa.^ér það.
unmjaltir, á bálkinum öðru- 1 minni og fága. ;Hanri gaukar
megin við gluggann sefur Ólöf' því ef„. til vill aÖ ; reisUféiaga.
litla „húsböndans barn 9 ára“, sínum honum Erlingi Erlings-
það mun vera hún sem situr syni eftir messu, á morgun, ef
kvíaæriiar á daginn, í rúminu guð .lofar, þvý þejia. var pú líka
hi.rturhégin gluggans hvílir hús- hans ferðalag, , en, ennþá hefur
freyjan Sigríður Sveinsdóttir, onginn, heýrt þap eða spð utan
hún sefur laust, þvf öðruhvoru hann einn sern or .að fom)a það
þarf hún að sinna ungúm sveini 1 huga sér. ■
lokkabjörtum, syni þeirra Þetta hefur ■aðeing verið hon-
hjóna, sem hún geymir á fífu- um dægradyöl^ hpnn hefur ort
kodda fy.rir ofan sig. Hún hlust- frá ,-sér hrollinp.-, efi.i.r sjávar-
ar á væran andardrátt sveins- háskánn, annað; yar það ekki.
ins meðan hún gefur í laumi Það er því öjlu óhsett, hér er
gætur að atferli þónda síns án' enginn draumóratnaður né lán-
þess að yrða á hann eða trufla, leysingi á ferð, hanri aítlaf svo
því hún skilur þetta manna sem ekki að fara að hreykja sér
bézt, veit sem er, að sjálf er á skáldabekkinn fyrir þetta né
hún ögn veik fyrir því að grípa ; ann.að, eða fijka . því. . útávið,
pennann ef stund gefst. Kannski svo langt sem hann raan hafa
hefur hún haft nokkratvrá:--.' einungis prestar ;og sýslumenn
hyggjur undanfarið, hann hef- vfarið - xkáld í þessu byggðar-
ur verið fámálí venjufremur og lagi, hann -er bóndi og: hpgar
annars hugar, raulað oftast ; sér, eftir, þvri, virina. sjá ,sér pg
sama lagið fyrir munni sér, síniun fa{:horða. Það örlar víst
eðá stundum hvarflað að henni • ékki á spurn.
að hann væri enn ekki. samui’ ; ;' E». :hver-.véit. nema einhverjar
Innarlega við Hvalfjörð verð-
ur dálítil hvilft í Botnsheiði
sunnanverða, hvítir skýhnoðr-
ar svífa ofar brúnúm, grjótið
rautt og grátt frá efstu eggjum,
neðar grænt túnið hallandi
skorið tveimur lækjasytrum,
lágreistur gróinn torfbær
nokkra faðma frá sjónum, tröð
heim vestan kálgarðsins. Á
flóðinu skolar aldan túnfótinn
en undirlendið stækkar um
fjöru, um liggjandann verður
ein og ein grásleppa viðskila
við sjóinn, veiðibjallan hlakk-
ar og slítur úr henni lifrina, en
hálfvaxið stelpukom hleypur
frá kúnum sem hún var að
víkja úr slægjubletti, hirðir
ræksnið og færir mömmu sinni
í soðið.
góðar vættir geymi blaðið hans
svo við getúm nú einn sunnu-
dagsmorgun árið 1962 virt fyrir
okkur : stafagerð unga bóndans
é' Miðsandi 1835.
Hjálpin þegar kom hæðum af,
hug og dug okkur nýan gaf.
Leið bráðt að lausnar-stund.
Tókum hvor sinn hlunn í mund.
hér með brutum ísinn að stund.
Úrræða tilraun eingin hreif,
inneptir firði bátinn dreif,
þá sist varði svo til bar
megnis ís við mættum þár,
sem mótviðrið ei hindraði par.
öðruiri dúgandis manni með
mig að heiman eg búa réð
að bæta minn bjargar hag.
Formuðum það ferðalag
febrúari 7unda dag.
(Jeitabergi barst nú á
bprn með ■ hvítum lokki,
Davjö heitir drengur sá,
dálaglegur hnokki.
Bættist nú hraknings borið grand,
Brekku við höfða tókum land,
þá fulldimmt vorðið var
tveir menn oss til aðstoðar
öfan komu af bæunum þar.
Réðst hann á okkur allt um kríng,
óvina líkur herfylking,
tök höfðum eingin á
vogest þann að flæma frá
fór að minnka lífsvonin þá.
Davíð Björnsson er fæddur á <•
Géitabergi' 1806', en ólst upp á <*
Túrigufelii . J Lundarreykjadal. ((
Eirís 'og lengi var siður á Is- p
lr.ndi. fékk hann vísu í nafn- *
festi/ Þett’á er vísan hans. ?
Fóreldrái5 Dayíðs
Reisan yarð geðfeld hug og hönd
Hvalfiarðar innan- langt -af strönd
um siávar hættan hvl. ■
Reyndum enean raunabvl
Reykjavíkur kaupstaðar til.
B.iarteyjarsandi og Brekku á
báðir nátt-gisting tókum þá.
Hjúkrunar höfðum nægð.
Daginn eftir heim með hægð
héldum fyrir náð guðs og vægð.
--------,_____ voru hjon-
iri ’ Björn ölafsson Isleifssonar
frá Stóra-Boini ög voru þau
bræðrabörn. Hálfbróðir Davíðs
*Var' Gárða-Bjöiri á Breiðabóls-
stöðum á Áliftanesi.
' Davíð ólst úþþ hjá foreldrum
sínúm á Tungufelli. Innanvið
tvítugt stundar hann sjóróðra
frá Akranesi, Þar hefur. hann
uppi rímakveðskap fólki til
skemmti'.nár 1 landlegum og
yrkir Ijóðabréf til vina sinna.
Síðan er hann vinnumaður á
Kalastoðúm nokkur ár. Þar er
honum samtíða ung stúlka Sig-
ríöur Sveinsdóttir frá Kala-
staðakrti, þáu gánga í hjóna-
Eptir að kreptumst ísnum við,
af lét stormur og kafaldið,
nýjar samt nauðir bjó
norðanátt, er nú upp dró
nærsta köld með hægvindi þó.
Nú sem höfðum í náðum við
nauðsýnjar dvöl þar aflokið
og ihugðum heimför á.
norðanveðurs harka hná
hófst, seiri okkur bægði þar frá.
Deyða og lífga drottinn kann,
d.ýrka skulum þvi jafnan hann
og bakka af hjarta heitt
iífgjöf þessa og hvað eitt
okkur hefir gæðskan hans veitt.
Þetta var Miðsandur á
Hvalfjarðarströnd. Hann er
ekki lengur, síðan fyrir rúmum
tuttugu áfum, að stríðið barst
þangað. ^
En hefðum við verið þar á
ferð um vornótt árið 1835 rg
átt þar leið um hlaðið, er ekk-
ert ómögulegt að við hefðum
séð Miðsandsbóndann sitja á-
lútan við óheflað fjalaborð
undir baðstofuglugganum með
heimagerðan fjaðrapenna í
hendi niöursrkkinn í skriítir,
Og hefðum við á annað borð
verið þarna á ferð þessa vor-
nótt, hefðum við óhjákvæmilega
verið svo mótuð af þeirtar tíð-
ar uppeldi, ad við hefðum hlot-
ið að telja þann einyrkja bónda
vera alvarlega vikinn af sjálf-
sagðri almannaleið, er tæki
upp á því 'að leggja stund á
Rauna nótt þessi rann svo af,
risin dagábrún að líta gaf
ferð vora um fiskakrá.
Gagnvart Brekku oss bekktum þá,
því nær miðjum firðinum á.
Sama veður — er vákti sút —
várði sex heila daga út,
leiðinda léði smefck.
Á frosti: vægð sVó! “veittist þekk,
vindurinn ■ til suðáu-sturs gekk.
Drottins bendingum géfum gaum,
gætum þess lífstíð vor er naum,
svo skipbrot skaði ei önd,
sækjum ihöfn við helga strönd,
hreppt að gétum friðarins lönd.
Lúðir, kaldir á lögðum sjó
lands hjálp mænandi eptir þó,
vosbúðar haldnir hag,
þreyðum allan þenna dag
þar til komið var sólarlag.
Sól vónarinnar s?g á ný
sýndi nú gegnum óttans ský,
hvört fljótt þó fyrir bar.
Að morgní komast mátti ei par,
mótvindur og stórrigning var.
■Þegar vort lasna Þkams skip
lestist ísköldum dauðans svip,
reisunni efstu á,
sálum vorum son guðs þá
saaluvöllum hjálpi að ná.
Isnum skorðaðir alla hlið,
enn iþótt með hlunnúm reyndum við
að brjóta hann ibátnum frá,
vildi lítið orkast á.
Endadægri viðbjuggumst þá.
Óveðrið þraut og lygndi um leið
litlu eptir hádegis skeið
svo að við sama dags
höfðum búinn bát til taks,
að byrja; reisu samiþykkir strags.
Þángað vill hefja hugskots
hér meðan byggir reynslu frón,
þoleóður hrevandi
og dnp.ttr’i lofsálm dyktandi
Davíð Bjöms son á Miðsandi.
áfrcm til 1869, en síðan á
Bjarteyjarsandi nokkur ár.
Börn þeirra 'eru fjögur: Svein-
björn, Ingibjörg, Sigríður og
Kristín.
Frámháld á 11; síðu.
plÚÐVIUINN
Otgefandi Sameiningarflokkur alþýðu — Sósíalistaflokkurinn. —
Ritstjórar: Magnús Kjartansson, Magnús Torfi Ólafsson, Sigurð-
ur Guðmundsson (áb.) — Fréttaritstjórar: Ivar H. Jónsson, Jón
Bjamason. — Auglýsingastjóri: Þorvaldur Jóhannesson. — Rit-
stjóm, afgreiðsla, auglýsingar, prentsmiðja: Skólavörðustíg 19.
Sími 17-500 (5 h'nur). Áskriftarverð kr. 55.00 á mánuði.
Innlimun í áföngum
^lþýðublaðið er seinheppið að tala um ábyrga af-
stöðu á sambandi við framkomu ríkisstjórnarinnar
í Efnalhagsbandalagsmálinu. Ef til er ábyrgðarlaus
framkoma og stórvítavert blaður ráðherra um örlaga-
mál íslenzku þjóðarinnar er það framkoma Emils
Jónssonar undanfarna daga erlendis og fleypur hans
við útlend blöð um afstöðu íslendinga til aðildar að
bandalaginu. Þetta verður þeim mun ljósara sem
meira að segja Alþýðublaðið lýsir yfir í sömu grein
að engin ákivörðun hafi verið tekin um það nokkurs
staðar hvort ísland gerist aðili eða aukaaðili Efnahags-
bandalagsins né á hvem hátt það hyggist koma fyrir
sambúð við hið nýja vestur-þýzka stórveldi sem upp
er að nísa. Sjálfsagt er Alþýðublaðinu ljóst, að um-
mæli Emils, íslenzks ráðherra og opinbers fulltrúa
ríkisstjórnar íslands á samþjóðlegri ráðstefnu, eru
ekki tekin sem einkaskoðun hans, heldur er lagður
í þau sá skilningur, að hann mæli fyrir munn ríkis-
stjórnar íslanjds og að baki orðum hans liiggi sú
ákvörðun hennar að ísland skuli innlimað í Efna-
hagsbandalagið á einn -eða annan hátt. Enda er sá
skilningur í samræmi við skilning þann er fram kom
hvað eftir annað í opiniberum ummælum Adenauers
á sumar, eftir að Gylfi Þ. Gíslason og ,,sérfræðingar;M
ríkisstjórnarinnar höfðu farið í langvarandi flæking
milli mektarmanna Efnahagsbandalagsins og boðið
ísland falt. Framkoma Emils og undirtektir Vísis
benda eindregið til að málið sé komið miklu lengra en
íslenzka ríkisstjórnin þorir enn að láta íslendinga
vita; að hak við tjöldin sé ríkisstjórnin í algeru heim-
, ildaleysi húin að fastlofa stórveldum Efnahagsbanda-
lagsins að innlimuninni skuli komið í kring.
¥|að á að hafa gömlu aðferðina og blekkja þjóðina
með „fyrirvörum“ og „aðlögunartímia“. Um auka-
aðild iþá sem Emil er að þvæla um erlendis er ekk-
ert annað vitað með vissu en að valdamenn Efna-
i hiagsbandalagsins virðast eingöngu líta é hana sem
byrjunarstig sem hljóti að leiða til fullrar aðildar
, innan nokkurs árdbils. Hugmynd Emiils og ríkisstjórn-
* arinnar virðist því vera sú að innlimun íslands óg
afsa-1 efnahagssjálfstæðis og pólítísks sjálfstæðis lands-
1 ins fari fram í áföngum, og vérði með því móti áúð-
. veldara að hræða og ginna nógu marga þingmenn til
að samþykkja innlimunina —< eða þá að múta afgang-
inum, eins og Alþýðublaðið hefur talið að vei geti
Iþurft til að koma íslandi í lEfnahagsbandalagið.
Ctjórn norskra sósíaldemókrata rær að þvií öllum ár-
“ um að innlima Noreg í Efnahagsbandalagið. Gegn
iþví vinna heilbrigðustu öfl norsku þjóðarinnar, og
hafa myndazt þar samtök til bará'ttu gegn innlimun-
. inni sem ná til rnanna úr öllum stjómmálaflokkum
landsins. Og mektarmenn Efnahagsbandalagsins eru
.ekkert myrkir í máli um þá kosti, sem setja á Norð-
mönnum. Dr. (Miansholt, sem vitnað er f af norska
i sjávarútvegsblaðinu „Fiskaren“ segir það alveg um-
búðalaust, að Norðmenn kunni að fá aðlögunartíma
gagnvart uppfyllingu fyllstu skyldú við Efnahagsbanda-
’lagið, en sá aðlögunartími geti í lengsta lagi orðið
átta ár. Að þeim átta árum liðnum er engrar vægðar
að vœnta. Þá yrði landhelgi Noregs ofurseld til al-
gjörs jafnréttis fiskiflotum Vestur-Þýzkalands, Frakk-
'lands, Hollands, Belgíu, Ítalíu og ef til vill einnig
Bretlands. Og auðhringir þessara landa hefðu þá allan
ýétt til hvers konar íjárfestingar. og atvinnurekstrar
í N'iregi á við Norðmenn sjálfa, ög mættu flytja þang-
?ð otakmarkaðan fjölda erlendra verkamanna.
Kað er sa-xrkonar innlimun, senl íslendingum er fyr-
irhu ejuö, enda þótt reynt verði að fara hana í á-
fongum og kalla hana fyrst „aukaaðild“ eða einhverju
sllku nafni. En er það vilji íslenzku þjóðarinnar að
þannig verði fargað sjálfstæði íslenzdca lýðveldis-
íns? — s. - , - ■•
'g) — ÞJÓÐVILJINN — Sunnudagur 19. ágúst 1962
Sunnudagur 19. ágúst 1962 — ÞJÓÐVILJINN — (7j