Þjóðviljinn - 21.08.1962, Blaðsíða 11

E RIC H KÁSTNE R
ÆVINTÝRI SLÁTRARANS
bunugangur er nú þetta,“ hróp-
aði hann. „Ég tek þetta ekki í
mál. Er þetta tryggingafélag eða
er þetta barnaleikvöllur? Herra
Steinhövel hefur fengið Holbein-
inn sinn aftur. Tryggingarfélagið
hefur sparað hálfa miiljón. Lög-
reglan hefúr náð f heilan þjófa-
flokk. Hvaða kröfur gerið þér
eiginlega til starfsliðS yðar, herra
aðalskriffinnur?"
„Heyr“, sagði herra Steinhövel
og klappaði saman lófum án þess
áð heyrðist. „Ef þér takið upp-
sögnina gilda, þá raeð ég þennan
unga mann til mín nú á stund-
inni. Og fundarlaunin, kæri herra
Seiler, þau eru yðar eign, hvort
sem þér viljið eða ekki! Þér ætl-
ið Iþó ekki að sýna mér lítils-
virðingu!"
Kúlz gamli tók undir handlegg-
inn .á unga manninum og ýtti
honum hálfpartinn með valdi
inn i herbergið aftur.
Herra Kúhlewein reis á fætur.
Hann var vandræðalegur. „Ég
tek ekki við lausnarbeiðni herra
Sei'lers. Herrar mínir og frúr, ég
bið yður að hafa mig afsakaðan.
Þessi óvenjulegi fundur hefur
tekið óvenjulega mikið af tíma
mínum. Ég verð að fara á skrif-
stofu mína. Að sinna venjuleg-
um störfum.“ Hann sneri sér að
Seiler. „Mig langar til að tala
við yður, áður en þér farið úr
húsiiiu, herra forstjóri."
Síðan hafði hann sig á brott.
Glæsilegur og óaðfinnanlegur
eins og hans var von og vísa.
Æfingin skapar meistarann.
Að loknum hamingjuóskum,
sem rigndi yfir nýbakaða for-
stjórann, sagði herra Kúlz á-
nægður: „Þessi aðalforstjóri er
slyngari en ég hélt. Hann hefur
lært af þessu. Það er næstum
ofurmannlegt afrek á hans aldri.“
Lögreglufulltrúinn leit á klukk-
una og varð undrandi. „Ég verð
líka að kveðja. Ég þarf líka að
fara á skrifstofuna. Þjófaflokkur-
inn, sem herra forstjórinn, var
svo visamlegur að læsa inni í
ibúð sinni, brennur i skinninu
eftir að tala ýtarlega við mig.“
„Minnist ekki á íbúðina
mína,“ sagði ungi maðurinn. „Ég
er hræddur um að þjófaflokkur-
inn hafi notað húsgögnin mín til
13.00 „Við vinnuna“ Tónleikar.
18.30 Harmonikulög.
20.00 Píanósónata nr. 18 í Es-dúr,
cp. 31 nr. 3, eftir Beethov-
en.
20.25 Æviminningar Friðriks
'Dánielssonar á Skáldastöð-
um. (Hólmgeir Þorsteins- '
son frá Hrafnagili).
21.05 Tónlistarrabb: Þorkell Sig
urgeirsson talar um tónlist-
arhátíðina í Darmstadt.
21.45 fþróttir (Axel Sigurðsson
bg örn Eiðsson).
22.10 Lög unga fólksins (Ólafur
Vignir Albertsson).
23.00 Dagskhárfok. • j f ■. hix■ •>
að verjast með þegar lögreglan
kom á vettvang." __
Listaverkasafnarinn rétti unga
manninum ávísun. „Hér eru
fundarlaunin, herra forstjóri. Að
sjálfsögðu bæti ég yður þann
skaða sem þér hafið orðið fyrir
á innbúi yðar.“
Þeir tókust í hendur. Seiler
þakkaði. Safnarinn baðst undan
iþakklæti. ,.Þessi Holibein,‘‘ hann
benti á litlu tréöskjurnar, „er
mér meira virði en í tölum verði
talið. HngfTá"'Tfúbner verður
yður áreiðanlega hjálpleg við að
velja handa yður ný húsgögn."
„Prýðilegt” Seiler var himinlif-
andi. „Ég hef mikið álit á
smekkvísi ungfrúarinnar."
Það var barið að dyrum.
• Lögregluþjónn kom inn og sló
saman hælum. „Herra lögreglu-
fulltrúi, við komum frá Grúger
varðstjóra. Við áttum að sýna
yður mann, sem við sóttum í
sýningarglugga í „Vöruhúsi Vest-
urbæjar." Erum við að trufla
Yfirvarðstjórinn áleit að hér
væri samankomið fólk sem
kynni að geia hent reiður á
manninum eða gefið einhverjar
upplýsingar um ‘hann.‘
„Af hverju komið þið bara
ekki með tugthúsið eins og það
leggur sig?“ spurði fulltrúinn.
„Jæja, komið inn með manninn!"
Lögregluþjónninn hrópaði eitt-
hvað fram á ganginn og steig til
hliðar. Aðrir lögregluþjónar
komu inn í herbergið með rosk-
inn, snyrtilega búinn mann.
Hann var nauðrakaður, litaðist
rólega um, hrukkaði hátt ennið,
þegar hann kom auga á Jóakim
Seiler.
Á eftir lögregluþjóninum kom
litla feita tónskáldið Struve inn
í herbergið. Ljósi lubbinn var úf-
inn og hékk fram á ennið. Og
slifsið var skakkt. „Ég vonaði að
ég þurfti ekki að sjá yður fram-
ar“, sagði hann illilega við lög-
reglufulltrúann. Svo heilsaði
hann hinu fólkinu. Siðast vini
sínum, Seiler. „Vonandi hef ég
haft upp á rétta manninum,
gamli vinur.“
„Það er sá rétti,“ svaraði Seil-
er. „Hvíta skeggið er raunar
horfið og dökku gleraugun líka.
En herramaðurinn sem hefur
gaman af bréfaskriftum, er samt
eftir."
„Já, sem ég lifandi," hvíslaði
Irena Trúbneh. „Hú þekki éj»
hann líká”^- » »
„Maðurinn: frá ;'_gl§iihöjrtiil'ihu
Curtius!“ sagði Kúlz slátrara-
meistari undrandi. „Þönnig átt-
um við þá eftir að hittast aft-
ur.“
„Ég hefði fúslega viljað kom-
nst hjá því“, svaraði fanginn al-
úðlega.
Lögreglufulltrúinn spurði:
Hvað heitið þér?“
„Prófessor Hom.“
„Er það ekki misskilningur?"
spurði fulltrúinn. „Er ekki alveg
eins víst að þér séuð alls ekki
prófessor og heitið Klotz?“
„Það er ein.nig möguleiki,“
svaraði þjófaforinginn. „Það
væri ókurteisi að andmæla yð-
ur.“ ' -
„Þetta hittist undarlega á“,
sagði lögréglufulltrúínn. „Réynd-
nr hefur það iðulega kom.ið fyrir
að fyrirtæki yðar fremdi þjófn-
að og við gætum ekkbtklðfest'iöðj-
ur. En að þjófnaður skiilr fará
útum þúfur hjá yður og við skul-
um ná yður samt, það er alveg
ný bóla.“
„Já, það má nú segja,“ viður-
kenndi próféssorinn. „Það er öld-
ungis nýtt fylrirbrigði. Og það er
þessum unga manni að kenna!“
Hann benti á Seiler. „Þar til ég
kom inn í þetta herbergi áleit ég
að hann væri keppinautur okkr
ar. En mér til sárrar raunar
kemst ég nú að því, að hann
sóar hæfileikum sínum sem svo-
nefndur nýtur þjóðfélagsþegn.“
Hann leit hæðnislega á Seiler.
„Það hryggir mig sannarlega að
sjá yður í þessu umhverfi. Þér
farið á mis við mörg ævintýri
og stórkostlega framtíð." Hann
yppti öxlum. „Ég legg til að far-
ið sé með mig héðan út.“
„Tillaga sem hefur margt ýil
síns ágætis.“ sagði fulltrúinn og
gaf lögreglumönnunum merki.
Þeir fóru útúr herberginu með
herra Klotz. — Fulltrúinn fór því
næst að hrósa Struve sem leyni-
lögreglumanni.
Tónskiál’dið vildi ekki hlusta á
neitt lof. „Ég gerði þetta aðeins
vegna þess, að Seiler lofaði að
sýna mér náungann, sem hefur
misnotað nafn mitt. Til þess að
ég geti losnað við þá löðr-
unga sem ég á ógefna.“
„Vitið þér ekki hver hinn
falski Struve var?“ spurði Irena
Trúbner undrandi.
„Ég hef ekki hugmynd um
það,“ svaraði Struve.
Kúlz kímdi. „.Tæja, bá hafið
þér nú tækifæri til að koma
kjaftshöggunum til skila.“
„Hvað þá?“ Litla, bústna tón-
skáldið starði á slátrarameistar-
ann. „Er þessi þrjótur hérna í
herberginu."
Allir viðstaddir kinkuðu kolli.
„Seiler,“ tautaði Struve. „Hver
var það? Svaraðu strax! Haltu
mér ekki lengur í þessari skelfi-
legu óvissu!“
„Það var ég sjálfur!" svaraði
ungi maðurinn. „Rudi, taktu ekki
alltof hart á þessu broti mínu.
Ég mundi ekki eftir neinu öðru
nafni í svipinn. Jæja og sláðu nú
hraustlega. Ég lofa því að slá
ekki aftur“.
Struve brosti vandræðalega.
Svo hnippti hann hraustlega í
Seiler og sagði: „Milli vina? Nei.
Nú stend ég hér með tvö ónotuð
kjaftshögg í Beuststræti og veit
ekkert hvað ég á að gera við
þau!“
„Það hlýtur að vera býsna ó-
þægilegt," sagði snyrtimennið
Steinhövel.
Lögreglufulltrúinn var farinn
til að leysa af hólmi óeinkenn-
isklæddu verðina, sem hofðu
stöðugt gætur á húsi tryggingar-
félagsins.
Herra Steinhövel hafði látið
hringja eftir bíl sínum. Þau sátu
.þg biðu. Kúlz varað segja tón-
skáldinu frá ævintýrum þeim,
setn Séiler'. hafði lent í milli
Kaupmánrtahafnar og Berlinar.
Hann reri sér ákaft meðan hann
sagði frá og gat alls ekki hætt.
Nú, þegar nokkrir klukkutfmar
voru liðnir frá atburðunum, voru
hetjudáðir unga mannsins orðnar
enn ævintýralegri.
Ajub Khan, forseti Pakistans,
-sagði í ræðu í Lahore s.l.
fimmtudag, að hann óttaðist
að efnahagsbandalag Evrópu
■myndi' ieiða til efnahagslegr-
ar heimsvaldastefnu af verstu
tegund. Ajub Khan hvatti til
samvinnu iðnaðarlandanna og
vanþróuðu landanna, en lét
d ljós þann ótta að stofnun
EÍBE myndi'mjög spilla slíkri
heilbrigðri samvinnu og leiða
til mést'a Öiiaþveitis.
Vera Briíhrie, þýzk kona, var
ií janúarmánuði dæmd í lífs-
tiðarfa'ngelsi fyrir hlutdeild í
morðinu á lækninum dr. Otto
Práún óg ráðskonu hans'. Nú
'hefur hún fárið fram á að
málið verði tekið upp að
rtýju. Vérjandí1 hennar heldur
iþví fram að ónógar sannan-
ír hafi íégi'ð til grundvallar
dóminum, og einnig segist
ihann hafá nýtt málstillegg.
Vera Brúhne-málið hefur vald-
ið rhíklu úmtali í Vestur-
Þýzkalandi Ög margir hafa
talið það' '^ánna að miklir
vánkantar' séu á réttarfarinu
þár í ' lándiý
John Cronin, einn af forráða-
mönnum brezka Verkamanna-
flokksins, áttj í fyrri viku
viðtal við Krústjoff í sumar-
bústað forsætisráðherrans við
Svartahaf, Cronin af'henti
Krústjoff persónulegt sendi-
bréf frá Hugh Gaitskell, for-
manni brezka Verkamanna-
flokksins.
v,r^A FþóR óumuuvsm
JeSÍotujcCUl 17SímL 23970
INNHEIMTA
LÖÚFKÆ0/&TÖ8F
#
setið i 43 ar í fangelsi, og er |l
|það algjört met. -En á þessari ^
löngu fangelsievist „i hafur,
morðinginn Stxb.ud orðiðrein-
hver hæfasti fuglafræðingur (»
j heimi. Búizt er við aðikvik- t
myndin heiti „Fuglaveiðarimf
frá Alcatraz." &
<•
■k <1
r >: f \| .5 g\ 1!
Achmed, hmn grimmuðgiþ
kóngur í Jemen kvæntist f. '•
skömmu Sajeda, 18 ára:gam-|[
alli dóttur ættarhöfðingj.a í, 1
landinu. Með.brúðkaupi.þessu 1 •
var hann að fagna endur-
heimt heilsu sinnar eftir. v.eik-
indi. íbúar landsins hafa íi
nokkrar vikur beðjð. árar}g-d
urslaust eftir frétt.. um að ••
kóngurinn væri dauður. Hann , |
er nú sjötugur að aldri.
Burt Lancastcr, einn hinna
kunnustu bandarísku kvik-
myndaleikara, hefur verið
ráðinn til að leika aðalhlut-
verkið í kvikmynd um ævi
Roberts F. Stroud. Páir morð-
ingjar og túkthúslimir hafa
orðið frægari í Bandaríkjun-
um en Stroud. Hann hefur
Pietro Nenni, foringi Vistri-
sósíalista á Ítalíu, hefur núp
að mestu náð sér eftir slysið 1 •
ií fyrri viku. Hann dvaldist i
orlofi á Norður-Ítalíu, og
hrapaði niður fjallshMð er
hann fékk aðsvif. Nennj er
nokkuð brákaður á höfði, en
mein hans eru ekki hættu-, 1
leg.
"rr
*

Venus: „Sjáðu til kæri mars, þeir hafa lent“.
Hjartans þakkir fœri ég öllum peim, sem glöddu
mig á 80 ára afmœlisdaginn 17. ágúst.
LIFIÐ HEIL.
ÞORBJÖRG SIGURHJARTARDÓTTIR
frá Urðum.
- f-JwM ••
v|>riðjvidaguy 2þ ágúxt 1962 — ÞJÓÐVILJINN — (||Jj