Þjóðviljinn - 13.04.1965, Blaðsíða 10

10
SlÐA
ÞIÓÐVILJINN
— Þriðjudagur 13. apríl 1965
UNDIR
MÁNASIGD
Skáldsaga eftir M. M. KAYE
var sárgramur gjálfum sér fyrir
að hafa ekki haft andlegt þrek
til að láta hana bjargast á sitt
eindæmi.
— Það var .. fallegt af yður
að koma. Kærar þakkir.
— Þér hafið ekkert að þakka
mér fyrir, svaraði Alex þung-
búinn. Ég hef sennilega stofn-
að lífi yðar og allra hinna í
hættu með því að ríða inn í
borgina.
Hestasveinninn kom á stökki
og hélt fast um silkipakkann,
og Axel sneri sér að Vetru:
Fyrst um sinn er borgin bann-
svæði, og ég vænti þess að þér
ríðið aðeins um herstöðvasvæðið
og æfingavöllinn.
— En.......
— Það er skipun, sagði Alex
og beygði upp að húsi sínu.
Um kvöldið hafði hann riðið
út að rústunum af Amin-u-din
handan við ána; en Gopal Nath
hafði ekki komið á stefnumótið.
Hann lá skorinn á háls í háu
grasinu, þar sem akramir byrj-
uðu, og það verk sem sjakalar
og hýenur hófu þá nótt var full-
, komnað daginn eftir af ránfugl-
j um og sólarhitanum. Sólarhring
j síðar hefði enginn getað sagt
i um það með vissu úr hverjum
þessi bein væru.
Það hafði verið veizla hjá
sendiherranum. Enginn vissi að
; þetta yrði síðasta þriðjudags-
veizlan.
Lotta var þrjátíu mílum nær
þá nótt.
Wi«oi
FLJUGUM
ÞR iDJUDAGA
FIMMTUDAGA
LAUGARDAGA
FRÁ RVÍK KL. 9.30
FRÁ NORDFIRÐI KL. 12
FLUGSYN,
SÍMAR: 18410 18823
Smurt brauð
Snittur
brauð bœr
við Óðinstorg.
Sími 20-4-90
HÁRGREIÐSLAN
Hárgrelð'lu- og snyrtistofa
Steinu og Dódó
Laueavegi 18 III hæð flyftal
SÍMl 24 6 16.
P E R M A
Garðsenda 21 - SÍMI 33 9 68
— Hárgreiðslu- og snyrtjstoía
D Ö IVI U R !
Hárgreiðsla við allra hæfl —
TJARNARSTOFAN - Tiamar-
götu 10 — Vonarstrætismegin
— SÍMl 14 6 62
Hársrei^slustofa
A'i^tui’baeiar
Maria Guðmunrlsdóttii Lauga-
vegi 13 SÍMl 14 «66 NTJDD-
STOFAN er á sama stað
80
1 Meerut biðu Hewitt hers-
höfðingi og Wilson hers-
höfðingi aðgerðarlausir með
talsverðan liðstyrk brezkra her-
manna, og á hæðinni við Delhi
lágu lík liðsforingjanna enn I
haug í uxakerrunni, sem hafði
dregið þau frá Kasmírhliðinu.
Um hádegisleytið á miðviku-
dag kom reiðmaður frá Suthrag-
unj á rennsveittum hesti með
hraðbréf til sendiherrans í Lunj-
ore. Þegar hraðboðinn hafði af-
hent yfirþjóni sendiherrans bréf-
ið, reið hann samstundis á brott.
Alex fékk enga tilkynningu um
komu bréfsins, og sendiherrann
sem var afhent það á silfur-
bakka við hádegisverðarborðið,
stakk því ólesnu í vasa sinn cg
gleymdi því algerlega þar til
næsta morgun. Það var nokkuð
liðið á morguninn þegar hann
manaði sig til að lesa það og í
fyrstu átti hann ómögulegt með
að skilja hina stuttu og berorðu
tilkynningu. Þetta var alltof ó-
trúlegt. Það hlaut einhver að
vera að gera gys að honum.
Þetta var ósmekklegt gabb! Það
gat ekki verið satt! En bréfið
var skrifað á opinberan pappír
og hann kannaðist við hrafna-
sparkið undir bréfinu. Hann varð
alveg lémagna. Augun góndu
tómlátlega fram í stofuna og
hann missti bréfið og það flögr-
aði eftir gólfinu og súgurinn frá
viftunni feykti því inn á teppið í
dagstofunni.
Vetra hafði tekið bréfið upp
og það var einnig hún sem sent
hafði boð eftir Alex. Þegar hann
kom, var sendiherrann að hvolfa
í sig þriðja konjaksglasinu. Með
hjálp konjaksins var herra Bar-
ton kominn á þá skoðun að hið
upphaflega álit hans hlyti að
vera rétt. Þetta er lygi — upp-
spuni, sagði hann loðmæltur.
Þetta er ekkert annað en sví-
virðileg lygi!
— Ég er hræddur um að svo
sé ekki, sagði Alex, sem renndi
augunum yfir örkina. Hann
horfði á skjálfandi slyttið í sóf-
anum með glasið í hendinni og
spurði stuttaralega: Hvar er
sendiboðinn sem kom með þetta?
Hvenær kom það?
Sendiherrann svolgraði hið síð-
asta úr glasinu og hellti I fjórða
skiptið í glasið, svo að konjakið
sullaðist útúr og niður á teppið.
Það er fjandakomið ekki hægt
að sjá fyrir öllu, sagði hann sér
til vamar. Hvemig átti ég að
vita að þetta var eitthvað mikil-
vægt. Ég stakk þVí bara í vas-
ann. Gleymdi því. Ofur einfalt.
— Það kom á hádegi í gær,
sagði Vetra. Ég held að maður-
inn hafi farið burt næstum sam-
stundis.
Alex leit á húsbónda sinn með
fyrirlitningu og beiskju sem
hann gerði enga tilraun til að
leyna, og fór út úr stqfunni.
— Alltaf sama afskiptasemin
í þessum dóná, sagði sendiherr-
ann og tæmdi glasið.
Tæpri stundu síðar var tylft
af skelkuðum mönnum komin
saman til ráðstefnu við matborð
sendiherrans til að ræða ástand-
ið eftir komu þessarar ótrúlegu
orðsendingar og tiv að ákveða
hvaða varúðarráðstafanir skyldi
gera til að koma í veg fyrir upp-
reisn og blóðbað í Lunjore á
borð við það sem átt hafði sér
stað I Meerut og Delhi. Alex
hafði hvatt ákaft til þess að allir
hermenn yrðu afvopnaðir, en
þeirri tillögu var vísað frá sem
móðgandi.
— Ef hershöfðinginn skipaði
mér að móðga menn mína svo
óskaplega, sagði Gardener-
Smith afdráttarlaust. Þá yrði
hann fyrst að afvopna mig og
síðan hvem einstakan af mönn-
um mínum.
— Tillaga yðar, Randall kap-
teinn, sagði Moulson ofursti, er
ekki aðeins forkastanleg, heldur
hafið þér enga heimild til að
bera hana fram í þennan hóp.
— Mér þykir *það leitt, herra
ofursti, sagði Alex og yppti öxl-
um. Má ég þá stinga upp á því
að við sendum konur og böm
samstundis til Naini Tal? Strax
í dag, ef unnt er. Það er ef til
vill ekki of seint.
Hann var varla búinn að
sleppa orðinu þegar mótmæli
kváðu við. Ef í raun og veru
væri um almenna ólgu að ræða,
þá væri erfitt og hættulegt að
fara. Það væri ekki hægt að sjá
af hæfilegum mannafla til fylgd-
ar. Það væri alltof mikil áhætta
að senda þau af stað nú.
Áhættan verður enn meiri, ef
beðið er þar til það er um sein-
an, sagði Alex. Uppreisnimar i
Meerut og Delhi urðu fyrr en
ætlað var. Það er ég alveg viss
um. Eins og ég hef þegar sagt
ykkur hef ég fulla ástæðu til að
ætla að dagurinn sé ákveðinn í
lok þessa mánaðar. Ennþá er
tími til að senda konur og böm
á öruggan stað.
— Það ■ er ógerlegt, sagðj
Gardener-Smith ofursti. Það er
of seint.
— Það er efekí of seint, sagði
Alex með ákefð. Það er að
minnsta kosti hugsanlegur mögu-
leiki.
— Ef til vill. En við getum
ekki átt neitt á hættu. Þér hljót-
ið að skilja að eins og standa
sakir er það þýðingarmest af
öllu að sýna ekki á sér nein
óttamerki.
— Ég efast um það, sagði
Moulson ofursti hæðnislega. Það
er eitt af því sem Randall kap-
teinn hefur aldrei getað skilið,
og ég er yður sammála, ofursti.
Eí. við sendum þau burt núna,
verður það áreiðanlega skilið
sem merki þess að við séum að
missa kjarkinn, og ég þykist tala
fyrir hönd meirihlutans þegar ég
fullyrði, að því fer fjarri.
— Þér hafið alveg rétt fjmir
yður, sagði Packer ofursti. Ef
við látum í Ijós ótta, flýfcum við
kannski fyrir því neyðarástandi
sem við erum að reyna að forð-
ast. Við verðum að treysta
drottni. Hann mun ekki bregðast
okkur.
Ef til vill ekki, herra ofursti
sagði Alex. En hvað um sepoy-
ana. Haldið þér I raun og veru
að það eitt að við sendum kon-
ur og böm á öruggan stað, nægi
til að hleypa ólgu í hermennina,
svo að þeir geri uppreisn? Mér
skildist á yður að þér treystuð
hollustu þeirra fullkomlega?
— Hingað til hefur aldrei
neinn efazt um hollustu manna
minna, sagði Gardener-Smith
lágri röddu. Og færi ég að senda
konu mina og dóttur á brott,
jafngilti það þvi að lýsa því yf-
ir opinberlega að ég treysti þeim
ekki lengur. Það mun ég ekki
gera. Nú er nauðsynlegast af
öllu að sýna traust og forðast
allt sem túlka má sem ótta.
— Það á þá með öðrum orðum
ekki að gera neinar ráðstafanir,
sagði Alex reiðilega.
— Þér takið of djúpt í árinni,
Randall kapteinn, sagði Garden-
er-Smith kuldalega. Auðvitað
verða gerðar ráðstafanir.
— Og hverjar, ef ég mætti
si yrja?
Það varð vandræðaleg þögn.
Packer ofursti rauf hana og lýsti
því yfir að þeir sem settu traust
sitt á Herrann, þyrftu ekki aðra.
— Þvættingur! Guð hjálpar
beim sem hjálpar sér sjálfur,
Packer, greip Gardener-Smith
fram í. En mín skoðun er sú, að
hið eina sem nú skiptir máli sé
að sýna stillingu. Það má ekki
láta í ljós nein óttamerki eða
breyta daglegum venjum. Og
þess vegna er ég andvígur þvi
að senda burt konur og böm.
Hvað segið þér, herra Barton?
— Fulkomlega rétt, drafaði
Barton. Um að gera að vera ró-
legur. Allir sallarólegir. Hvar er
konjakið?
Alex spratt á fætur og greip
um borðbrúnina. Má ég biðja
ykkur þess að taka málið til yf-
irvegunar einu sinni enn? Mér
er fullkomlega ljóst að það mun
orsaka ótta, ef við sendum þær
burt. Drottinn minn, ég er þó
ekki alger .... Hann stillti sig
og hélt áfram rólegri. En ég Ht
þó svo á, að það ætti að vera
hægt með aðstoð indversku liðs-
foringjanna, að útskýra fyrir
hermönnunum, að fjölskyldumar
séu sendar burt, vegna þess að
það geti orðið þörf fyrir framlag
hvers einasta liðsforingja og
hvers einasta sepoya í bardaga
— í stað þess að standa í því
að vemda konur og böm.
— Hvað áttu við? sagði sendi-
herrann. Þessar elskulegu verur!
Það er öllum hreinasta ánægja
að mega vemda þær.
Alex lét sem hann heyrði ekki
orð hans: Ég bið yður að senda
þær burt. Af tvennu illu er það
skárra. Skylda okkar nú er að
bjarga landinu, og við erum ekki
bardagahæfir, þegar herstöðin
hefur á sínum snæmm hóp af
kvenfólki og bömum sem eru
vemdarþurfi ....
Endurminningin um eigin
heimsku, þegar hann reið á eftir
Vetru, gerðu hann fokreiðan.
Hann barði £ borðið: Getið þið
ekki skilið, að ef þær verða
kyrrar, þá lamar það algerlega
baráttuþrek okkar? Hvemig get-
ur maður tekið kalda og raun-
sæja ákvörðun, þegar hann veit
að lif konu hans og bama er 1
hættu? Það gefur auga leið, að
við verðum þráfaldlega að hika,
þegar öryggi þeirra er annars
vegar.
Hann leit £ kringum sig á
þungbúin og beiskjuleg andlitin
og þóttist sjá þar bæði efa og
hik, og sem snöggvast blossaði
vonin upp í huga hans. En þá
tók Moulson ofursti til máls:
Góði Randall kapteinn, sagði
hann. Þér látið óttann hlaupa
með yður £ gönur. Ég held að
fréttimar frá Delhi séu mjög
ýktar. Það er áreiðanlega komin
SKOTTA
CONSUL CORTINA
bllalelga
magnúsap
sklpholfl 21
slmapí 21190-21109
^iaukur Gju6muHctóóon
HEIMASÍMI 21037
Nælonstyrktar gallabuxur
í öllum stærðum. Molskinnsbuxur í stærðunum
4 til 16 og m.fl.
Mjög hagstætt verð.
Verzlunin ó. L.
Traðarkotssundi (á móti Þjóðleikhúsinu).
Gæti ég fengið dagbók með lausuni blöðum. £g skipti aefniiega
svo oft um skoðanir á virnun míniun!
í yðar þfónustu alla daga
Hjólbarðaverkstæðið
HRAUNHOLT
fyrir neðan Miklatorg (gegnt
Nýju sendibflastöðinni).
ir Eigum ávallt fyrirliggjandi
☆ flestar stærðir af hjólbörðmm
☆ og felgum.
Opið alla daga frá kl. 8 til 23. — Sími 10-300.
* BILLINN
Bent an Icecar
Sími 1 8 8 3 3
FlugferSír um heim ullun
Flugferð strax — Fargjald greitt síðar.
Viðskiptavinir eru beðnir að hafa; sam-
band í síma 22890 og 30568 (eftir kl. 7).
FERÐASKHTFSTOFAN
LANO S V N T
X
4
*