Þjóðviljinn - 23.09.1969, Blaðsíða 7

Eftir JACQUES AMALRIC fréttaritara „Le Monde"
NORÐUR-
ÍRLAND
©
Bcnzánsprcngja hæt'ir lögregluniann í Londondcrry.
„wf einih.verjir blaðaimenn
eru hér inni, er þeim vísast
að hafa sig á brott. A.m.k. vil
ég ekki sjá neinar Ijósmymda-
eða kvikmyndavólar, og ef edn-
hver er mieð slíka giripi, neyðist
ég til að láta kasita honum á
dyr“.
Auðsveipur áheyrendaskarinn
lét heillast af þessari valds-
mannlegu skipun. Bioðamaður-
inn einblíndi á biíbilíu sessu-
nautar síns, ég reyndi að fela
pennann sem hann hafði verið
svo djarfur jað taika upp. Bkiki
þó svo að skilja, að við hefðuirn
þrengt oikikur inn á einhverja
leynifélaigssamkomu, heldur
höfum við aðeins áhuga á að
vera viðstaddir samlkundu hjá
sr. Ian Paisley, formianni frjálsu
prestbytaralkirkjunnar á Norð-
ur-Irlandi, — það má ekki
ruglla hen,n,i saman við prest-
bytarakirkjuna, en sr. Peisley
hefur niýýlega klofið sig út úr
henni, — og einuim helzta öfga-
manninum a£ leiðtogum mót-
mælenda.
Hann er undarleg manngierð
þessi baráttugiaði prestur. Við
höfðum hitt hann á blaða-
mannafundi daginn áður, og þá
hafði hann ásakað Wilson og
Chichester-Clahk fyrdr að hata
sedt kaþólskum skría Norður-
Irland, en, hann vair afskaþlega
varkár, talaði mieð alvöruiþunga
um hið alvarlega ástand mála,
en þá var nýleiga búið að til-
kynna, að það ætti að afvopna
varalö'gregluiliðið, og hann virt-
ist áhyggjufuliur, en hafðii þó
fullkomna sitjóm á sjálfum sér.
En núna voru aðrir áheyrend-
ur, og Paisley sem annar mað-
ur. Hann. var orðinn stór-
hættulegur múgæsingamaður.
Hann talaði slitrótt, hár hans,
sem hafði verið vandlega greitt
daginn áður, var tætingsllegt,
um varir hans lék smeðjuilegt
brcs. Nú sýndi hann sinn rétta
mann.
Séra Ian Paisley lokar aug-
unum í svitaibaði og snýr sér
beint til guðs, — biður hann,
þrábiður hann, grátbœnir
hann . . . útmálar fyrir honum
með sterkum litum í hvíiíkri
voðalhættu hjörð hans sé, og
svívirðu óvinanna,' felur sjáifan
sig honum á hendur, avo og
vesalings varalögregluiliðið, sem
frá og með morgundeginum
verðd vopn.laust og afíiLaust gegn
pápistum, páfa og pápísku.
Tvö þúsund og fiimm hundir-
uð manns voru viðsitödid þessa
helgiafhöfin. Þetta var síðdegis-
rnessa, og um anorguninn hafði
sr. Paisley predikað fyrir ámóta
mlkilum mannfjölda. Hjörðin
var mdslit, ungt snyrtilegt fódk,
verkamienn í ilia sniðnum
sunnudagafötum, og gamlar
konur, virðulegar í fási með
blómskrauí á höttunuim, og
stöiku sinnum hrópaði fólkið
fram í ræðuna. Hainn hefur rét-t
fyrir sér, — þetta er daigsanna!
Þetta messuform rninnti á viss-
an hátt á trúarbragöasaimkcim-
ur svertingja í ákveðnum
kirkjufélögum vestanihaís.
Ræðunni lauk sr. Paisiley mieð
þessum orðum: „Geysileg hætta
vofir ytfir Norður-írlandi. Við
getum búizt við hinu versta eft-
ir sivik Chichester-Clarks og
Wilsons. Menn vilja afvopna
mótmiælendur í Ulster, og gera
þá vamarlaiusa gagnvart páp-
istum og ofbéldiisiafllium Iþeirra.
Okkur er hótað hemaðarlegu
einræði. Mótmiædendur í Ulsiter
verða að kenna kaþólikum að
virða stjómarsikrána, virða
samveldisfánann, og hætta eikiici
fyrr en hamn bdaktir á kirkju-
turniunum þeirra og sikólum.“
Og að lokum, fór kleiikur með
tiíiviitnun úr Markúsarguös-
spjalli: „En Jesús tók að segja'
þeim: Gætið þess að enginn
leiði ýkikur í villu. Margir miunu
koma í mínu nafni og segja:
Það er ég, og marga miunu þe.ir
leiða í villu. En er þér heyrið
um hemiað og spyrjið ihemaðiar-
tíöindi þá síkelfizt ekki, þetta
hlýtur að koma, en eíkiki er enn
köminn endirinn. Þvtf að þjóð
mun rísa gegn þjóð og konungs-
rííki gegn konungsríki . . . Og
bróðir mun framsielja bróður til
dauða, og faðir bam sitt, og
böm munu rísa gegn foreddru.m
sínutm og valdia þedm dauða.
Og þér munuð vera hataðir af
- x;
Hermenn halda mótmælemluni I skefjum
Eldar loga í Bclfast.
Þriðgudaigur 23. septemlber 1969 — ÞJÓÐVHJINN — SÍDA q
öllum vegna nafns mtfns, en sá
sem stöðugur stendur allt til
enda, hann mun hólpinn veröa.“
Að vissu leyti getur séra
Paisdey vart talizt fuililtrúi mót-
mselenda á Norður-Irlandi.
Menntamienn og efnafódk gerir
sér gjaman far um aö haidmæla
honum, og draga kenningar
hans í efa, en þó sjaddan opin-
berlega. Margir klerkar ve-
fengja doktorsnaifnibát hans, en
hana öðfloöist hann eftir langa
baráttu við Bob Jones há-
siklófliann í Suður-Karólinu,
sem telst einn afturhaldssam-
asti háskófli mórtmæienda í
víðri veröfld. En lítt ber á þess-
ari gagnrýni opinberlega. Þói t
fáir framámenn í hópi fhalds-
miainna aðhyllist skoðandr Pais-
leys, eru þedr enn færri, sem
hafla fordæmt þær. Séra Paisley
getur hamazt óáreittur hvar
sem er, skipað stjómánni að
segja af sér og þar fram etftir
götunum. Og þýðingarlaust er
að spyrja ráðherrana um élit
þeirra á fraimíeröi þessa and-
lega leiðtoga lýðsins. t>eir svara
því ekki. Því að sannlei'kurinn er
sá, að þótt maðuirinn sé öfga-
fúfldur og skoðanir lians gangi
í berhögg við það, sem stjóm-
málamenn haddia fram, er hamn
þedm mi'klu fremur hjádparhella
en sfcaðvaldur, því að hann er
nokkurs konar grýla, sem alltaf
getur verið gott að bedrta. Ef
Wilsan ætlar sér e.t.v. að leysa
upp varadögregfluliðið, getur
Chichesrter-Clairk borið því við,
að verði það gert, rnuni stuðn-
ingsmenn Paisleys efna til bdóð-
ugra átaka. Og hann slær á
sérstalka strengi í hjörtum al-
þýða mianna, sem aðhyllist
mótmiælendatrú, æstfr hana
Séra Paislcy aðþrengdur.
sprottin af stjómmála- og þjóð-
fólagslegum ástæðuim.
Þessi smávaxna stúlka, klædd
galdabuxum og peysu og með
úfið hár, skýrði frá skoðunum
sínum, daginn áður en hún fór
iál Bandaríkjamna, og féillu
henni orð eitthvað á þessa lund:
„Marfkmið okikar er ekktf endi-
lega , samieining Norður- og
Suður-írlands. Okdcur er stjóm-
in í Dyblinni eklki miklu mieira
virði en stjómin í Befltfiast. Við
berjumst fyrít réttdæti, og það
er þesis vegna, siem við átfeill-
umst stjómina í Belfast, eema
hefur aðedns haft edtt rnark-
rnið undanfama háíifa öldrt efla
gengi rikra mótmæflenda á
kostnað hinna fáitselku, hvort
som þeir eru kalþóflskir eða
mótmælendur.“
Bemadette og félagar hennar
Kaþólskir verjast þakvið götuvígi í Bogside.
upp og slær ryki í augu henn-
ar, svo að hún. gierír sór eflðki
grein fýrir því, hversu íárén-
legt það er að heyja bræðravíg,
ráðast gegn nábúum, vinum og
vandamönnuim,, aðeins söitoum
þess, að 'kirkjusiðir þeirra eru
aðrir en þeiira.
Preimst tf hlápi andstæðinga
Paiisdeys er Bemadette Devlin,
forimiædandi jafnréttishreyfing-
anna. Hún var nýlega kosin á
þing fyrir kjördæmið Mid-
uflsfter, og þykja skoðanir henn-
ar bera sterkan íkeim af sóstfad-
ismia. Hún og fyllgismenn henn-
ar hafa lagt ríika áherzlu á, að
uppþotdn é Norður-írlandi séu
ekfld trúarlegs eðflis, heldur
í Æsflculýðstfýfkingu sósíalista,
og jafnaðarfédaginu kretfjasit
þess fyrst og fremst, að ytfir-
stjóm. miáfla Norður-lrllands
verði flutt tfl Dondion, — þar
sem áður voru erfðaf jendur ka-
þólslkra á írlandi. 1 öðru lagi
kretfjast Iþau að x>óllitísikir flang-
ar verði láitnir laiusdr, hlut-
lausra löggæzlusvieita og atf-
náms sérsitalkra álkvæða frá
1929, sem öðlazt hatfa áskipta
aðdáun dómsmádaaáðherra Suð-
ur-Afrfku.
Bemadette og flólagar henn-
ar hafá tefldð höndum saman
við erienda stúdenta í landinu,
vaddð fbúa Bogsáde tid um-
Framhald á 9. síðu
Bernadette Dcvlin í New Vork-