Þjóðviljinn - 25.11.1971, Page 6

g SÍÐA — ÞJÓÐVILJINN — Fimmtudagur 25. nóvember 1971.
Skyggnzt bak við byltingar-
tjöld jippa-kapítalismans
Sakborningarnir í Chicago-réttarhöldunum. Rubin mcð band
um enniö Hoífman neðst til vinstri.
Það verðiur æ ljósara hvert
stefnir xneð ýmsa forkólfa ný-
rióttætorar vinstrihreyfiingar í
Bandaríkjiunum. Þeir eru sem
sé umvörpum famir að nota
aðstöðu sína til fjárplógsstarf-
semi og stoara eld að sintoi
kötou, meðan þeir hjala fjálg-
lega um þjóðfélagsbyltingu,
réttláta slkiptingu eigna og sós-
íalisma.
Þeigar fyrir noktoruim árum
vakti það óþœgilegan grm
margra, er LSD spámaðurinn
Timothy Leary ók í lúxusbif-
reið miUi næturklúbba og pre-
dikaði fagnaðarerindi sitt m
„tum cm, tume in and drop
out“ fyrir fimm bandaríkjadaii
á nef, þó svo að sýkadelísk
ljósasýning væri innifaílin í
gjaldiinu.
Eftir céttanhöldin gegn átt-
menninigunum í Chicago fór
Jerry Rubin að kretfjast tvö
þúsund doilara fyrir hvern fyr-
irlestur, ,,tii að hafa upp í
kostnað“, og þótti fátækum
jippum það að sjáifsögðu súrt
í broti. Þá varð svörtu hlébörð-
unum og næsta lítið gleðiefini
að þeirri fregn, að einn helzti
leiðtogi þeirra, Huey Newton,
byggi í þatovillu í San Franc-
isco, sem kostaði 700 dollara a
mánuði.
Og í síðasta hefti tímaritsins
Röllíng Stome kom nýjasta
fréttin frá þessumn vígstöðvum.
Jippi nokkur, Izak Halber, sak-
Spámaðurinn Leary: Veit vart
aura sinna tal.
ar Abbie Hoffmann einn þekkt-
asta forvígismann bandarískrar
neðanijarðarmennmgar, um rit-
stuld. Forsaiga málsins er all-
flókin, en áfcæran að saroa
skaipi einföld. Haber segist
sjálfur hafa skrifað nýjustu bók
Hoffmans, „Steldu þessari bók ‘,
en síðan hafi Hoffman dregið
sér nær allar tekjur af bðkinni,
með flótonum viðski ptasamnin g-
um, og grætt hundruð þúsunda
dollara, meðan höfund-urinn
Haber varð að láta sér nægja
sjö þúsumd. Hoílfman vísar á-
sökuninni á bug.
Þótt erfitt sé að sanna stað-
hæfingu Izaíks Habers, þá gieíur
frásögn hans að minnsta kosti
ágæta mynd af ófheiRaþnóun-
inni innan forystu byltinigar-
sinna í Bandaríkjunum, og
hvemig þeir hafa fórnað bylt-
inigunni á altarí dollarans.
FYRSTI ÞATTUR —
ARBIE A RROADWAY
— Hann hnippti í mig og
saigði, „komdu með, ég þarf rétt
að skreppa héma upp“. Þeir
gengu inn í rámdýra unglinga-
tízkuveirzlun. „Heyrðu", sagði
Abbie við afgreiðslumainninn,
„mér þykir leitt hvernig fór
með fánaskyrtuna sem þið ’ét-
uð mig fá, ég skal borga
hana, og svo ætla ég að fá eina
í viðbót“. — Hanin dró upp
þyktot seðlaibunt, og rétti af-
greiðslumanninum fimmtíu
dollara. Á leiðinni út keypti
Ablbie sígarettukveitojara með
bandaristou fánailitunum á, og
síðan gongum við í áttina nð
Second Avenue. „Ég á að
kcrna fram í stoemmtiiþætti
Merv Griffins í kvöld“, saigöi
Abbie. „Ég verð í nýja rú-
skinnsjakkanum mínum, og í
fánaskyrtumni innan undir, og
um leið oig ég kem upp á svið-
ið, fæ ég mér sæti og fer úr
jakkanum. Það fær áreiðanlega
hárin til að rísa á sumum gest-
lunuim. Síðan kveitoi ég mér í
marihúanavafningi með fána-
kveikjaranium". Abbie var orð-
inn uppveðraður. ,,Þú verður að
sjá þáttinn í kvöld, hann verð-
ur ofsallegur“.
ANNAR ÞATTUR — ABBIE
VERÐUR HRIFINN AF
HUGMYND IZAKS
„Hvað viltu fá mikið út úr
því?“ Hann horfði á mig vök-
ulum augium, til að sjá hvort
ég væri ekki hræöilegur hippa-
kapítalisti undir niðri.
„Tja, ég vil bara geta keypt
mér fólksvagnsrúgbrauð, mér
þytoir gaman að ferðast. En
mest langar mig til að spaira
ailla peningana sem fást fyrir
bókina, og gera síðan tovik-
mynd.“
„Hvemig mynd viltu gera,
Izak? Um hvernig eigi að
svindla sér á bíó, eða steila úr
stórverzlunum?" Hann virtist í
þungum þöntoum, og fylgdist
ekki með orðum mínum nenaa
með öðru eyranu. „Heyrðu mig“
sagði hann, ,,við stoulum fyrst
gefa út bókina og síðan er nóg-
ur tími til að gera myndir.“
„Og eitt arnnað, Izak, hvermg
eigum við að skipta tekjunum
af bókinni?"
„Við skáptum auðvitað til
helminga, Atobie, við skrifum
hvor sinn bótoarhelminiginn.“
„Nel, það vasri ekki sann-
gjarmt. Þú hefur lagt fram
mesta vinnu. Þú færð 70% cg
ég 30%. Óked?“
ÞRIÐ.TI ÞATTUR — ÞREMUR
MANUÐUM seinna
Abbie: „Við skulum reyna að
fá fimmtíu þúsund dollara fyr-
irfram, ég veit að við fáum
það. Þessi bók sélst í miljóna-
upplagi". Þetta var í fyrsta
stoipti sem ég heyrði svona tol-
ur nefndar. Ég varð arðlaus.
Abbie bætti við: „Lefcourt,
lögfraeðingur minn, ætlar ».ð
stcfna sjóð fyrir mig. Allar
tekjur mínar verða eign sjóðs-
ins. „Steldu þessari bók“ verð-
ur líka eign sjóðsins, og sð
sjálfsögðu verð ég forseti hans.
Þannig sleppum við frá skött-
unum. Þið Lynn (kona Izaks)
verðið í sjóðstjóminni. Þú færð
300 dollara á mánuði, Lynn.
fær 100 dollara“.
FJÓRÐI ÞATTUR — SEX
MANUÐUM SÍÐAR
,,Ég er þektotur maður“, sagði
Abbie, „Það er mér að þakka
að við fáum útgefanda að bók-
inni, þú myndir aldirei fá neit.t
fyrir hana“. „Pi'ófaðu bara að
tala við Random House útgáií u-
fyrirtækið, þeir myndu ekiki
hleypa þér inn um útidyrnar,
hvað þá heldur lengra“.
,,Mér er sko amdskotams sama
hvað þessum kapítalistasvinum
finnst“, sagði ég.
„Ég ætla að vera heiðarlegur
við þig, Izak, og segija þér eins
og er. Ég vil kaupa þig út úr
fyrirtækimu. Þú færð stóra upp-
hæð, gegn því sikilyrði að þú
látir þig hverfai, og komiir etóld
við sögu“. Nú þrosti hanin,
naut sín vel. Uppástungan kom
mér þó alls efcki á óvart, ég
hafði séð hvert stefndi, og nú
þekkti ég mimn mann. Hann
hafði smám samam fært sig upp
á sfeatftið, og heimtað stæirri og
stærrí hlut, og það hlaut að
fára svo að hann heimtaði allt
að lokuim.
Og svona fór það. Eftir langt
þref lagÆræðinga og lagarefa,
skildu jipparnir tveir að skipt-
Framhald á 9. siðu.
Litli Pétur
hún sprytti þama upp, því áður sá
hann þar engan, allt til sikógar.
Hún hefur. ef til vill, setið á ræsi-
bakkanum og verið að hvíla sig.
Af því að kerling var næsta hæg-
fara, þá náði hann hennj fljótt. Hann
sá þá, að hún var áreiðanlega álfur úr
hól, því að hún hafði gyllta silfurpen-
inga á br'jóst'inu og breitt silfurbelti
um sig miðja. En þó hún vseri svona
rík, þá virtist liggja allt annað en
Myndaþraut
Getur þú hjálpað Huldu og Hilmari
að finna þrjá galla á þessari klukku?
Röndin, sem er í kringum skífuna er
ekki biluð, svo þú skalt ekki huga áð
henni.
vel á henni. Hún hélt á vasaklút í
hendinni og brá honum upp að aug-
um sér við og við.
Litli-Pétur heilsaði veslings kon-
unni vingjarnlega og ætlaði síðan að
halda áfra’m ferðinni. en þá nam kerl-
ing staðar, leit á hann og rnæltr.
„Hver veit nema þú getir hjálpað
mér, ég er svo harmþrungin. Karlinn
minn situr niðri í jarðholunni, og ég
get ekki velt hnullungunum burt, sem
afkróa hann.“
Litli-Pétur botnaði nú ekki mikið í
þessu, en af því hún lagði svo fast að
honum, þá gat hann ekki látið vera
að fara með henni.
Þegar þau voru búin að ganga spöl-
korn, þá komu þau að hól einum, sem
lá inni í skóginum, skammt frá vegin-
um. Öðru megin í hólinn var jarðhola
og nú mundi Litli-Pétur svo vel, að
hann hafði áður heyrt getið um þenn-
an hól. Holan var Kletthola kölluð og
í henni höfðu álfar búið frá órnuna-
tíð. En Litli-Pétur var ekkert smeyk-
ur, því að hann hafði ekki heyrt neitt
misjafnt um Klettholufólkið.
„Nú geng ég á undan,“ sagði kerl-
ing, og á augabragði var hún komin
ofan í holuna. Litli-Pétur staulaðist
á eftir og komst brátt alla leið niður,
bví að þar var ekki hátt undir loft.
„Ó, á,“ sagði Litli-Pétur. „en hvað
hér er dimmt niðri hjá ykkur.“ En
hvemig sem nú á því stóð þá gat hann
þó greint hitt og þetta í myrkrinu. Það
var auðvitað ekki fjölbreytilegt, því að
hamrabúamir lifa mjög óbrotnu lífi.
„Á hvað ertu að blína?“ spurði kerl-
ing, „héma í horninu 'er það, og hjálp-
ir þú tnér ekki, þá er hamingja þín í
veði fyrr og síðar.“ Nú sá Litli-Pétur,
að stórir hnullungssteinar höfðu hrap-
að niður í þessu horni; honum skild-
ist þá, að þeir befðu byrgt dymar á
einhverjum klefa, se’m lægi þar fyrir
neðan.
„Situr karlinn þarna?“ spurði hann.
„Heyrirðu ekk'i (til hans?“ spurði
kerlingin og fór að hágráta.
Þá heyrði Litli-Pétur, að það var eín-
hver að hrópa og kalla á bak við
hnullungana. Hann fór þá óðara úr
treyjunni sinni, því að eins og auðskil-
ið er, þá þóttjst hann mundu ná fast-
ari tökum á hnulluiigunum. .
„Óhí, óhæ!“ þeir vom ekki svo af-
skaplega þungir, þrátt fyrir allt.
Framhiald í næstia blaði.
Falleg mynd
Þessi fallega mynd er teiknuð af
Sigríði Stefánsdóttur. Kirkjuvegi 18,
Ólafsfirði. Sigríður er 11 ára. — Þakk-
ar Óskastundin henni kærlega fyrir
myndina.
2
2