Þjóðviljinn - 24.03.1974, Qupperneq 9

væri lasin, hefði hún auðvitað
ekki komið.
— Kannski hefur henni orðið illt
af gullhömrunum þfnum, sagði
ég-
— Ég læt ekki sitja við gull-
hamrana eina, sagði Stocker ein-
beittur. Hann var á svipinn eins
og hann ætlaði sér að myrða
hana. — Ég skal taka hana i gegn,
svo að hún gleymi því ekki fyrst
um sinn, og siðan upphóf hann ná
kvæma lýsingu á þvi sem hann
ætlaðist fyrir með kvenmanninn.
Hann sinnti engu óskum minum
um að komast burtu og halda
áfram röltinu. Mér leið svo illa,
að það lá við að mér létti þegar
Randall gamli kom til okkar.
— Ég er með nýtt vandamál
handa þér, Shaw, sagði hann loð-
mæltur. Hann var sennilega bú-
inn að innbyrða fyrsta litrann af
whiskýi. — Þekkingarvandamál.
Eða minnisvandamál ef þú vilt
það heldur.
Stocker reyndi að ýta honum
frá, hann var kominn að há-
uunktinum i frásögn sinni. — En
ég var svo feginn komu Randalls
að ég spurði hann i skyndi: —
Viltu að ég segi þér, hver einhver
er?
Randall kinkaði kolli þyngsla
-lega. — Einmitt, einmitt, sagði
hann. — Einmitt, og hann hélt
áfram að kinka kolli. Hann virtist
bæði búinn að gleyma hver það
var sem hann vildi vita nafnið á
og hvernig hann átti að fara að
þvi að hætta að kinka kolli.
Við stóðum eins og þrir stjörnu-
glópar með glös i höndum. Stock-
er upphóf á ný hvislandi röddu
greinargerðina fyrir árásar-
áætlunum sinum og Randall stóð
og kinkaði kolli eins og gamall
púlsjálkur á beit. Ég fór að svitna
af taugaóstyrk. Þá heyrði ég rödd
Myru við vinstra eyra mér. Hún
'ftafði nálgast okkur aftan frá.
— Jói, sagði hún alvarlega og
brá ekki fyrir sig samkvæmis-
röddinni. — Hefurðu frétt nokkuð
frá Róbert nýlega?
—Hverjum, Róbert? Nei, ekki
honum, svaraði ég rétt eins og ég
gæti boðið upp á mikið úrval af
fólki sem ég hafði frétt frá og það
væri synd og skömm að hún
skyldi spyrja um einhvern sem ég
kunni ekki skil á i svipinn. — Nei,
einmitt ekki frá Róbert.Ég vissi
ekki af hverju i ósköpunum ég
svaraði eins og ég væri ekki með
réttu ráði. Jú, auðvitað vissi ég
það. Þaðvar af einskærri ringlun.
Ég leit á hana. Hún hlýtur að
hafa haldið að ég væri orðinn kóf-
drukkinn nú þegar. Ég var ennþá
með suðu fyrir eyrunum eftir
ástartæknifyrirlestur Stockers,
ósjálfrátt leit ég girndaraugum á
Myru.
— Nei, guð minn góður, nei,
Brúðkaup
Þann 31. desember sl. voru gef-
in saman f hjónaband af sfra
Hauki Agústssyni i Vopnafjarðar-
kirkju Jóhanna ólafsdóttir og
Einar Már Sigurðsson. Heimili
þeirra er að Háagerði 22.
(Nýja myndastofan Skólavörðu-
stig 12)
stundi ég og strauk mér um ennið.
— Jói, vertu nú alvarlegur,
sagði Myra festulega. Hún gat
ekki vitað að ég hafði aldre á æv-
inni verið jafnalvarlegur. — Ég
verð að flýta mér, þvi að Ned vill
ekki að ég segi frá þvi, en mig
langar til að vita hvað þér finnst
um það.
— Finnst um hvað? spurði ég
hálflaumósa og reyndi að taka á
mig rögg. Útundan mér sá ég
hvar Stocker stefndi hraðbyri að
bráð sinni sem var komin inn i
salinn aftur. Og ég hafði stein-
dleymt að spyrja upp i hvaða tölu
hann var kominn!
— Hver heldurðu að hafi
teiknað þetta? spurði Myra allt i
einu, dró kort uppúr tösku sinni
og bar það upp af nefinu á mér.
Ég leit á það. Það var venjulegt
hvitt kort, eins og maður notar til
að þakka fyrir gott boð i
fermingarveislu eða silfurbrúð-
kaup. Á þetta kort var þó ekkert
skrifað. Þar var aðeins mjög svo
lifleg blýantsteikning af manni
sem er að veiða af brú. Hann
hafði fengið geysilegan fisk á
önglulinn, helmingi stærri en
hann var sjálfur, og hann kemur
þjótandi uppúr vatninu og glefsar
I átt til hans, meðan maðurinn
hörfar i skelfingu. Teikningin var
gerð með fáum, einföldum drátt-
um, en ævintýralega nákvæm og
áhrifamikil.
— Það hefur Róbert gert, sagði
ég.
Hún kinkaði kolli og stakk kort-
inu aftur i töskuna. Augun i henni
voru fjarska kringlótt.
— Já, er það ekki einmitt hann
sem hefur teiknað það? sagði
hún. — Umslagið var póst-
stimplað i London. Jói — heldurðu
að þetta hafi einhverja þýðingu?
Er hann að segja eitthvað sér-
stakt með þessari teikningu?
Hvern fjandann átti ég að
segja? Auðvitað ætlaði hann að
segja eitthvað. En hvernig átti ég
að túlka það?
— Tja, ef þú skilur ekki hvað
hann er að fara, hvernig ætti ég
þá að gera það? spurði ég.
— Veistu nú hvað, Jói, sagði
hún ismeygilega. Það var i fyrsta
skipti sem mér fannst sem eitt-
hvað gerist fyrir innan fallegt
ytra borðið. — Stundum hefur
mér dottið i hug, að þú sért sá
maður sem skilur best mennina
mina tvo. Enginn annar þekkir þá
eins vel.
— O, ég þekki þá ekki eins vel
og þú, sagði ég hikandi, en auðvit-
að hafði hún á réttu að standa.
Hún stóð þarna og virtist svo
ósköp hjálparþurfi, stóð og starði
á mig og seið eftir þvi að ég segði
eitthvað. Auðvitað kom enginn og
truflaði okkur — einmitt nú þegar
ég hefði fagnað þvi. Við stóðum
Þann 25. janúar voru gefin
saman i hjóanband af sira Þor-
steini Stephensen I Dómkirkjunni
Gerður Hjaltadóttir og Vilberg
Sigtryggsson. Heimili þeirra er
að Torfufelli 27 Rvik.
(Nýja myndastofan Skólavörðu-
stig 12)
hvort andspænis öðru eins og einu
lifverurnar á eyðieyju. Nú er allt i
voða rétt einu sinni, hugsaði ég.
Herrar minir og frúr, Jói sauður
ætlar nú að framkvæma hina vin-
sælu litillækkun á sjálfum sér.
— Ef þú vilt heyra mitt álit,
Myra, byrjaði ég þreytulega. —
Þá er aðeins eitt sem þú getur
gert. Það er að vera óvirk og láta
Ned og Róbert um að greiða úr
sinum eigin flækjum. Mér fannst
ég allt i einu hafa sagt eitthvað
skynsamlegt og hélt áfram i
ákafa: — Þannig var þetta með
þá löngu áður en þú komst til sög-
unnar. Þú hefur dregist inn i bar-
áttu milli þeirra, en þú ert ekki
orsökin. Þú skalt engar áhyggjur
hafa. Allir sem koma i nánd við
Ned eða Róbert dragast inn i hið
flókna samband milli þeirra —
maður kemst ekki upp með moð-
reyk. Og þessi teikning hans Ró-
berts — hún er dálitið spark i
sköflunginn á Ned. Ég get ekki al-
mennilega sagt hvað hún táknar.
Hvað táknar svo sem spark? Og
ég veit ekki heldur i hvernig skapi
Róbert hefur verið. Á vissan hátt
hefur hann viljað særa Ned —
hann er a.ð reyna að segja: Jæja
þá, þú ert búinn að fá fisk á krók-
inn, en nú sprilarðu sjálfur i net-
inu. En hann hefur lika verið að
reyna að gera gaman úr þvi, svo
að þeir hefðu báðir eitthvað að
hlæja að sameiginlega. Hann hef-
ur ekki getað komið orðum að
þessu og þess vegna teiknaði
hann myndina. En hvorki þú né
ég né nokkur annar þarf a$ hafa
áhyggjur af þvi.
— Hver er að tala um áhyggj-
ur? spurði Ned. Hann hafði verið
að svipast eftir Myru og heyrði
siðustu orðin. — Já, þetta er Jóa
likt. Hann ber alltaf áhyggjurnar
með sér, blessaður aulinn. Hann
hefur aldrei getað lært listina að
slaka á. Hann tók um höndina á
Myru og brosti vingjarnlega til
min.
— Vertu feginn, sagði ég og tók
upp hlutverkið sem afbrýðisami
keppinauturinn. — Ef ég væri
ekki svona skikkanlegur, ættirðu
á hættu að ég gerði kröfu til droit
de seigneurie.
Ég hélt hann myndi ekki skilja
hvað ég átti við en það gerði hann
bersýnilega, því að hann horfði
spaklega á mig áður en hann
sagði:
— Komið þið nú að minnsta
kosti inn að borða, og leiddi siðan
Myru burt. Ég fékk sem sé ekki
að vita, hvernig hún tók ráð-
leggingu minni.
Þegar við komum að borðinu,
uppgötvaði ég, að ég hafði verið
settur hættulega nærri Justin
Cartridge. Til allrar hamingju sat
ég ekki alveg upp við hann, þvi að
ég hafði kvenmann sitt til hvorrar
handar. önnur reyndist vera sú
útvalda hans Stockers og meðan
við vorum að setjast kom ég auga
á hann neðar við borðið. Hann
baðaði út öllum öngum til að fá
mig til að hafa sætaskipti við sig
og ég gaf merki um, að það hefði
verið i lagi ef við hefðum haft
betri tima, en nú væru allir
komnir i sæti sin og það væri um
seinan. Auðvitað er ekki hægt að
flytja svo flókin boð með handa-
hreyfingum einum saman, en
hann skildi þó að ég vildi ekki
skipta og settist með fýlusvip.
Þegar ég hafði lokið þessum þráð
lausu skoðanaskipti, tók ég eftir
þvi að Cartridge góndi ákaflega á
mig, hann hallaði sér meira að
segja áfrram, svo að eiginkona
fóðurvörusalan skyggði ekki á
hann. Ég sendi honum sjúklegt
bros, sem hann endurgalt ekki, en
hann leit ekki undan heldur. Ég
hélt hann hefði þekkt. mig sem
manninn sem hafði verið i fang-
elsi, en svo virtist ekki vera. Allt i
einu datt mér i hug, að þetta væri
i fyrsta skipti sem hann hefði
komið i Bæinn-sem-ekki-má-
nefna og hann væri einfaldlega að
grandskoða hina innfæddu. Hann
ætlaði auðsæilega að njóta sin i
veislunum i London með frá-
sögnum af leiðangri sinum inn i
iðnaðarbæina i Mið-Englandi og
Sunnudagur 24. marz 1974.ÞJÓÐVILJINN — StÐA 9
Suður Norður Vestur Austur
2 L. 2 H. 2 T. pass
2 S. pass 4 T. pass
4 H. pass 5 L. pass
6 L. pass pass pass
Þetta spil var spilað milli
BRIDGE
lJtspilið
rœður úrslitum
Reynsla er fengin fyrir þvi, að
úrslitin i þriðju hverri slemmu-
sögn a.m.k. ráðist af þvi hvert út-
spilið er.
S. 2
H.K G 9 8 6
T. A 10 9 6
L.K 10 6
S. A7 5 S.10 9 6 3
I1.AD2 H. 10 7 5 4 3
T. KG 7 4 3 2 T.8
L. 7 L. 8 5 3
S. K D G 8 4
H.—
T. D 5
L. A D G 9 4 2
Sagnir: Suður gefur. Hvorugir
á hættunni.
franskra meistara og ,,Blue
Team”- sveitarinnar itölsku, og
það var Garozzo sem sagði hálf-
slemmuna i laufi. Það mun koma
á daginn hvernig honum tókst að
vinna þá sögn, enda þótt hann
hafi e.t.v. verið heldur fifldjarfur.
Vestur lét út hjartaásinn, og
hvernig hélt nú meistarinn
Garozzo á spilunum til þess að
vinna hálfslemmu sina i laufi,
hvernig sem andstæðingarnir
reyna að verjast úr þessu? En
þetta spil sannar áðurnefnda
reglu,og hvaða útspil hefði orðið
til þess að fella slemmusögnina?
Svar: Garozzo trompaði
hjartaásinn og lét strax út spaða-
gosann, sem Vestur tók á ásinn og
kom siðan út i tigli. Garozzo hætti
ekki á að svina, heldur tók á ás
blinds, lét næst út laufasexuna
sem hann tók á niuna heima,
trompaði lágspaða, tók á hjarta-
kónginn til að losa sig við tigul-
drottninguna, trompaði tigul,
siðan enn einn spaða (til varnar
þeirri hættu að spaðatian væri
fimmta). Hann komst sjálfur inn
með þvi að trompa aftur tigul, tók
á trompin sem hann átti eftir og
hirti alla slagina sem eftir voru.
Við hitt borðið þar sem aðeins
höfðu verið sögð fimm lauf, var
útspilið tigull og sagnhafinn
Tintner gat ekki fengið nema
ellefu slagi — og reyndar nægði
það honum til að vinna spilið. En
tigulútspil var eina leiðin til að
fella hálfslemmu i laufi. Útspil i
spaða eða laufi leiðir hvort
tveggja til þess að Suður getur
komið Vestri i kastþröng milli
hjarta og tiguls i lok spifsins:
H.K T.Á 10
H.A T.K G---------------
T.D 5 L.D
Þegar Suður lætur út laufa-
drottningu sina, neyðist Vestur til
þess að gefa Suðri siðasta slaginn
á annaðhvort hjartakónginn eða
tigultiuna.
Varúðarreglur
Webers
Hver sá sem ekki'fer eftir þeim
varúðarreglum i spilamennsku
sem kenndar eru við höfund
þeirra, doktor Weber, myndi fara
flatt i þessari tilbúnu gjöf.
S. A 9 8 3 2
H. A K G
T. 4 3 2
L.A D
S. G 10 7 6 5
H. D 7 6
T. 7 6 5
L.10 6
'S.KD
H. 10 9
T. A K D G 10 9
L.K. 8 7
S. 4
H.8 5 4 3 2
T. 8
L.G 9 5 4 3 2
Vestur lætur út tigul og Austur
spilar enn tigli i öðrum slag.
Hvernig getur Suður farið að þvi
að vinna fjögur hjörtu, hvernig
svo sem vörninni er háttað?
Athugasemd um sagnir:
Ef Vestur gefur, hefðu sagnir til
að ná lokasögninni fjögur hjörtu
getað verið þessar:
Vestur
pass
pass
pass
pass
Norður
1 S.
pass
dobl
3 H.
Austur
dobl
2 T.
pass
pass
Suður
2 L.
pass
2 Ii.
4 H....
Doblun Norðurs i þriðju umferð
hefði þann tilgang að sýna að
hann hefði opnað á sterk spil og
sagnirnar þrjú hjörtu og fjögur
hjörtu verða að teljast rökréttar.
SÓLÓ-
eldavélar
Framleiði SÓLÓ-eldavélar af mörgum stærðum og gerð-.
um, — einkum hagkvæmar fyrir sveitabæi, sumarbústaðií
og báta.
— Varafilutaþjónusta —
Viljum sérstaklega benda á nýja gerð einhólfa eidavéla
fyrir smærri báta og litla sumarbústaði.
ELDAVÉLAVERKSTÆÐI
JÓHANNS FR. KRISTJÁNSSONAR H.F.
KLEPPSVEGI 62. — SIMI 33069.
AUGLÝSINGA
SÍMINN ER 17500
Tl
lODVIUINN