Þjóðviljinn - 26.01.1980, Blaðsíða 19
Laugardagur 26. janúar 1980 ÞJÓÐVILJINN — SIÐA 19
Nýr íslenskur þáttur a niorgun:
Þj óðlíf
1 þættinum Þjóðlif sem hef-
ur göngu sina i sjónvarpinu á
morgun verða forsetahjón-
in sótt heim að Bessastöðum.
Sjónvarp
kl. 20.45
Nýr þáttur hefur göngu
sina i sjónvarpinuá morgun.
Mun þátturinn bera nafnið
Þjóðiif en eins og nafnið gefur
til kynna mun einkum verða
fjailað um ýmsa þætti I Is-
lensku þjóðllfi, og að sögn aö-
standenda er þaö frómur
ásetningur þeirra að I þáttun-
um fari saman fræðsla og
nokkur skemmtan.
Umsjónarmaöur þáttarins
er fréttamaðurinn Sigrún
Stefánsdóttir.en ákveðið er að
þátturinn verði á dagskrá
slðasta sunnudag hvers mán-
aðar.
1 þessum fyrsta þætti sem
hefst kl. 20.45 verða forseta-
hjónin heimsótt að Bessa-
stöðum, auk þess sem litið
verður inn hjá morgunleik-
fimismönnum i útvarpinu.
Mun Valdimar örnólfsson
leikfimiskennari einnig leið-
beina áhorfendum um undir-
stöðuatriði skiöaiþróttarinn-
ar.
Sigriður Ella Magnúsdóttir
söngkona verður kynnt, og i
restina verður haldið Þorra-
blót.
Stjórnmál og glæpir
Stúlkan sem drukknaði
A morgun sunnudag kl.
14.55 verður fluttur i útvarpi
4. þátturinn úr flokknum
„Stjórnmál og glæpir” og
nefnist hann „Stúlkan sem
drukknaði, frásögn úr hinu
ljúfa lifi á ttaliu”. Höfundur
er Hans Magnus Enzens-
berger, en Viggo Clausen hef-
ur búið þáttinn til útvarps-
flutnings. Þýöandi er Mar-
grét Jónsdóttir. Flytjendur
eru: Arni Tryggvason, Bessi
Bjarnason, Gisli Alfreðsson,
Gunnar Eyjólfsson, Guðrún
Guðmundsdóttir, Helga Jóns-
dóttir, Helgi Skúlason, Jónas
Jónasson, Klemenz Jónsson,
Lilja Þorvaldsdóttir, Rúrik
Haraldsson, Þórhallur Sig-
urösson og Benedikt Árna-
son, sem jafnframt stjórnar
flutningi. Þátturinn er 59 min-
útna langur.
Fyrir rúmum aldarfjórð-
ungi lá við borgarastyr jöld á
Italiu, þegar lik ungrar
stúlku fannst á baðströnd um
25kilómetra sunnan viö Róm.
Útvarp
kl. 14.55
Stúlkan, Wilma Montesi, var i
tengslum við suma æðstu
valdamenn landsins og ,svo
virtist sem þeir hefðu ekki
allir hreint mjöl I pokahorn-
inu. Aðalvitninu er hótað, en
þráttfyrir þaö kemur margt
fram sem átt hafði aö liggja i
þagnargildi.
í
Myndin sýnir Pétursborg I Róm, en atburöir leikþáttarins
sem að þessu sinni veröur fluttur áttu sér staö á Itallu fyrir
nærri 25 árum.
Breskur þriller
Ipcress-
skjölin
i kvöld verður sýnd I sjón-
varpinu breska njósnamynd-
in „The Ipcress File” eða I Is-
lenskri þýðingu Ipcress
skjölin.
Myndin sem er frá árinu
1965 er gerð eftir samnefndri
sögu Len Deightons.
Leikstjóri er Harry Saltz-
mann en meö aðalhlutverkin
fara þeir Michael Caine og
Nigel Green.
Söguþráðurinn er I stuttu
máli á þá leið að breskum
visindamanni er rænt. Þegar
hann finnst aftur hefur hann
gleymt allri sinni visku i
vis indunum.
Gagnnjósnaranum Harry
Palmer er að sjálfsögöu faliö
rannsókn málsins og þá kem-
ur margt dularfullt i ljós eins
og von er og visa.
Michael Caine sem þarna er
staddur ásamt sinni heitt-
elskuðu Camillu leikur hetj-
una i bresku njósnamyndinni
Ipcress-skjölin.
Sjónvarp
kl. 21.35
Myndin fær i gömlum
kokkabókum þá dóma að hún
sé „raffinered spionthriller”,
svo engan ættiaðsaka þó hann
settist niður fyrir framan imb-
ann kl. 21.35 i kvöld. — ig.
Hringið í síma 8 13 33 kl. 9-5 alla virka
daga eða skrifið Þjóðviljanum
Síðumúla 6, 105 Reykjavík
lesendum
„ Ómerkilegt
skemmtiefni”
Til Stínu!
Stina min. Ert þú orðin eitt-
hvað ga ga? Strákurinn sem þú
varst með i Skiphól hét ekkert
Lúlli. Ég er ekki sjálfur alveg
klár á þvi hvaö hann heitir en ég
tók þessa mynd af honum þar
sem hann var að biða eftir
strætó niður á Hlemmi.
Kveöja,
Gummi frændi.
Svar við fyrirspurn:
Framlengt
vegna
beiðni
rithöfunda
Rikisútgáfa námsbóka hefur
sent ritstjórn Þjóðviljans svo-
hljóðandi svar vegna fyrir-
spurnar á lesendasiöu:
I blaði yðar, 19. þ.m., er spurt
hvers vegna skilafrestur hand-
rita væri framlengdur i verð-
launasamkeppni útgáfunnar um
barnabækur, i tilefni barnaárs
Sameinuðu þjóðanna.
26. nóv. s.l. barst útgáfunni
beiðni frá Félagi ísl. rithöfunda
um að framlengja skilafrestinn
um þrjá mánuöi. Þegar beiðnin
var til athugunar hjá stjórn út-
gáfunnar höfðu mjög fá handrit
borist. Var þvi fallist á tilmæli
rithöfundanna og skilafrestur-
inn framlengdur til 1. mars 1980.
öllum sem komu meö handrit
og til náöist var sagt fráþessu.
Varöandi þá athugasemd fyr-
irspyrjanda að þessi frestur
mismunaði höfundum, þá var
það mál rætt og væntum viö að
þeir höfundar sem þetta bitnar
á, eða umboðsmenn þeirra, hafi
samband viö skrifstofu Rikisút-
gáfunnar.
Þjóðsagan
Kerling undir Jökli sagði:
„Það var ööruvisi i minu ung-
dæmi en nú,” sagði hún, „Þegar
þeir réru á daginn, þá rumdi i
árunum: umrum, glumrum, en
nú ti'stir i þeim: urrum, smurr-
um. Þegar þeir komu i land á
kveldin og fóru úr skinnklæðun-
um sögðu þeir viö okkur: erð-
um, seröum, en nú veina þeir og
segja: kútinn, kútinn. Þá var
allur Breiðafjörður i ljá. Þá lá
andslotinn i vöggu, löngu fyrir
guðs minni.” Þvi er þaö máltak
aö þaö hafi verið löngu fyrir
guðs minni eða þegar skollinn lá
i vöggu sem aldrei hefur veriö
og ekki er nema karlaraup eöur
kerlingabók.
Sveinfriður Sveins-
dóttir hringdi og vildi
taka undir með sjón-
varpsáhorfanda sem
lét skoðanir sinar i ljós
hér á siðunni sl.
fimmtudag.
Þaö sem kallað væri
skemmtiefni i Islenska sjón-
varpinu væri slikt rusl, aö ekki
væri bjóöandi fólki uppá þaö.
Einkennandi væri að þegar
Tage Ammendrup væri skrif-
aður fyrir einhverju þvi efni
sem kallað er Islenskir
skemmtiþættir, brygðist það
ekki aö áhorfendum væri boðiö
uppá lágkúruskemmtan.
Hins vegar flýtur alltaf eitt-
hvað af ágætu skemmtiefni og
menningarlegu þegar Andrés
Indriðason fær að ráða ferð-
inni.
í ofanálag við allt þetta væri
fólki siðan boðið upp á am-
eriskar kvikmyndir af siöustu
sort.
Hvernig væri nú lika aö veita
Halla og Ladda og öllu þessu
liði hvild frá sjónvarpinu. Fólk
er löngu orðiö þreytt á þessum
sifelldu kjánalátum þeirra.
Á irlandi er enn algengt að hús séu kynt með mó,
enda olíudropinn dýr þar sem annarsstaðar. En það
vakti athygli ferðamanns, að mógrafir eru þar sam-
eign og hafa borgaryfirvöld í Dublin afmarkað stórt
svæði lands utan borgarinnar þangað sem almenning-
ur getur farið og sótt sér mó einsog hver vill hafa. Á
sunnudögum siðsumars er það þvi aðalfjölskyldu-
sportið að fara saman ungir og gamlir, ná í mó og tína
gjarna ber í leiðinni. Þarna sjást börnin hlaupa með
tóma pokana til mótekjunnar og á neðri myndinni er
búið að koma vænum hrauk á veginn.
—Ljósm. vh