Þjóðviljinn - 27.03.1984, Blaðsíða 8

8 SÍÐA - ÞJÓÐVILJINN Þriðjudagur 27. mars 1984
Byggingagleðin hefur líka komiö sér upp ágætu útsýni.
Meinlaust sunnudags-
rölt í Borgamesi
Einhverntíma fékk sveinstauli í
héraðsskólanum í Reykholti bæj-
arleyfi út á þá góðu og gildu átyllu
að þurfa að láta klippa sig. Leiðin
lá niður í Borgarnes. Því miður tók
það stuttan tíma að snyrta ein
drengshaus, og það var heldur ekki
lengi gert að eyða tíköllunum sem
bekkjarfélagar höfðu gert hann út
með til að hann keypti fyrir vínar-
brauð og snúða. Svo var ekki ann-
að eftir en að bíða eftir rútunni í
kulda og trekki. Mikið hvað menn
geta á þeim aldri verið herfilega
einmana í ókunnu plássi.
Þetta skiptir reyndar ekki miklu
máli. Og því aðeins er á þessa
gömlu klippingarreisu minnst, að á
dögunum dró sýning á Dúfna-
veislunni blaðamann upp í Borg-
arnes og hann gat virt það fyrir sér
með ró og spekt hve mikið þessi
staður hefur breyst. Einstaka timb-
urhjallur er þó á sínum stað, sem
betur fer og kirkjan trónar yfir
byggðinni úr háum sessi og virðu-
legum. Og skammt fyrir neðan
hana er samkomuhús sem er mjög
lítið eitthvað og umkomulaust að
utan og gluggalaust og virðist
stinga mjög í stúf við niðurstöður
þeirrar byggingargleði sem hefur
þeytt upp verslunarhúsum, íþrótt-
amiðstöð og hóteli. Þó reyndist
þetta hús furðu stórt að innan ef
svo mætti segja og dágott leikhús.
Þar var haldin Dúfnaveisla og sal-
urinn var fullur af samtíðar-
mönnum, sem hlógu vinsamlega að
pressaranum og öfunduðu hann
pínulítið af því að þurfa ekki að
taka mark á hagkerfinu og samfé-
lagsmynstrinu. En datt náttúrlega
ekki í hug að hægt væri að feta í
Texti og myndir:
ÁB.
fótspor hans, því miður.
Og þá kemur allt í einu upp í
hugann annað byggðarlag sem
kom sér upp sérdeilis glæsilegu
samkomuhúsi, sem var svo fínt að
það var parkett á sviðinu. Ekki
nokkur vegur að festa leiktjöld á
slíkt gólf.
En það er semsagt önnur saga.
Og gerðist ekki í Borgarnesi.
Það gerist reyndar ekki margt á
einum sunnudagsmorgni meðan
vappað er um bæinn með ljós-
mynda-vél. Egill Skallagrímsson
ríður með son sinn dauðan út úr
lystigarðinum, þungbrýnn sem
fyrr. f matsalnum hélt annar að-
komumaður ástríðumikið erindi
um söngafrek Norðlendinga fyrr
og nú. Tvær litlar vinkonur héngu
eins og til þerris og vildu gjarna
komast á filmu. Atkvæðamaður í
Sjálfstæðisflokknum hélt eina af
þessum sígiidu ræðum um yfirgang
Framsóknarmanna,sem koma upp
hátimbruðu milliliðakerfi og
mergsjúga aumingja elsku vesal-
ings bændurna.
Ekki veit ég neitt um það. En
hitt er víst, eins og sást á einni af
þeim myndum, sem eru tilefni
þessara fáu orða, að hér er Sjálf-
stæðisflokkurinn einskonar útibú
frá Framsókn: Kemst hæglega fyrir
í smáannexíu á bakvið allveglegt
Framsóknarhús. Skemmtileg sjón
reyndar. Það var faðmað og kysst,
það var Framsóknarvist....
Sá gamli hjallur er á sínum staö og kirkjan trónir yfir byggöinni.
Ef pressarinn ættl heima hér, mundi hann ekki kjósa sér slíkt hús ...
Tvær vinkonur hengdu sig upp til þerris ...
Og sjálfstæöisflokkurlnn kemst fyrir I smáannexíu bakvlö Framsóknarflokklnn ...