Þjóðviljinn - 03.11.1985, Blaðsíða 13

Þessi svarti högni er af dýrustu minkategundinni og „(sland gæti orðið eina sjúkdómslausa minkaræktarlandið i heiminum."
eftir því góður með sig. ________
„Minkurinn er
stöðugt í vörn“
- litið heim að Hömrum í Reykjadal, sem er eitt yngsta
minkabú fyrir norðan.
Loðdýrarækt er ein þeirra bú-
greina sem menn binda miklar
vonir við hér á landi, enda ætti
landið að vera sérlega vel til fallið
til slíkrar ræktunar, með nóg af
fiskúrgangi, hreinu vatni og ó-
mengað loft. Á Hömrum í Reykja-
dal í S-Þingeyjarsýslu var sett á
stofn minkabú fyrir rúmu ári og nú
eftir tæpar tvær vikur verður byrj-
að að lóga dýrum í fyrsta sinn eða
„felda" eins og það er kallað.
Blaðamaður heimsótti þá bræður
Jón og Hörð og föður þeirra Be-
nóný, en þeir þrír eiga minkabúið
ísameiningu.
„Við erum með 2000 dýr og
stefnum að því að fjölga þeim.
Læðurnar eru núna 600, en helst
þyrfti maður að vera með 1500-
2000 læður til að þetta borgi sig.
Þetta fyrsta ár hefur gengið von-
um framar og án stórra áfalla,
þótt ennþá sé auðvitað ekki hægt
að tala um hagnað,“ sagði Jón,
þegar hann sýndi okkur minka-
búið. Það vakti athygli okkar að
dýrin kipptust við, - að því er
virtist öll tvö þúsund, - í fyrsta
sinn sem smellt var af þeim
mynd, en eftir nokkrar myndir
hreyfðu þau sig ekki.
„Þau eru stöðugt í vörn,“ sagði
Hörður. „Maður þarf að gæta
beirra sérlega vel yfir gottímann,
því þá eiga læðurnar það til að éta
hvolpana, ef þær verða hræddar.
En þetta eru skemmtileg dýr, þó
einstaka dýr séu hálfgerðir óvinir
manns og verði snarvitlaus í hvert
sinn sem maður nálgast."
Við gerðum nokkrar tilraunir
til að mynda minkana, en þeir
voru ekki sérlega hrifnir af því og
bitu illilega í hanskana sem Hörð-
ur setti upp til að verjast þeim.
Auk þess sprændu þau á okkur
illþefjandi vökva svo að vart var
líft fyrir ólykt. Það var greinilegt
að þau voru ekki hrifin af þessari
heimsókn. Á hverjum kassa er
spjald fyrir dýrin með ættartölu
viðkomandi og tilheyrandi upp-
lýsingum. Skráning dýranna er
mikilvæg þegar reynt er að koma
upp góðum stofnum. Frjósemi er
mjög þýðingarmikil og einnig er
skoðað hversu vel læðurnar
hugsa um hvolpana.
„Ennþá hefur lítið farið út á
markað frá íslandi af bestu feld-
unum, því þetta er ný atvinnu-
grein og menn setja dýrin á til
undaneldis. Það er því ekki hægt
að segja annað en að íslensku
skinnin hafi selst á góðu verði ef
við þetta er miðað. Ef okkur
tekst að halda búunum hreinum
gæti ísland orðið eina sjúkdóms-
lausa minkaræktarlandið í
heiminum og þá getur sala á lif-
andi dýrum úr landi orðið mjög
arðvænleg," sagði Jón ennfrem-
ur.
Minkurin er þrifið dýr og sem
dæmi má nefna að hann hefur
„salerni“ í horninu á búrinu og
yfirleitt skítur hann ekki annars
staðar. Sálfvirkt brynningarkerfi
sér um að dýrin hafi nóg vatn,
þeim er gefin fæða einu sinni á
dag með sérstakri vél og þar með
er hin daglega umönnun upptal-
in. Vor og haust er hins vegar
miklu meira að gera á minkabú-
inu ekki síst við „feldunina.“ í
framtíðinni er ætlunin að verka
öll skinn heimavið á Hömrum.
Þeir bræður eru með 6 tegundir
af mink; - nöfnin eru öll erlend;
Pearl, (Perla), reglular white,
pastel, wild type standard (svart-
ur) og demi buff, en sá svarti er
yfirleitt dýrastur.
Það er Hudson Bay og Saga
Mink sem sjá um að koma feld-
unum í verð erlendis og eru menn
bjartsýnir á að gott verð fáist í
haust.
„Okkur líkar ágætlega við
minkana, en rótgrónir sveita-
Þessi bæði beit og sprændi þegar Hörður sýndi okkur hann. Nauðsynlegt er að
vera með góða hanska þegar tekið er á dýrunum, ef maður ætlar að halda
öllum fingrunum.
menn segja að þetta séu villidýr
og finnst sauðkindin ólíkt merki-
legri. Við teljum hins vegar að
meiri framtíð séu í svona búskap
en hefðbundnum sauðfjárbúskap
og það er langt frá því að offram-
boð sé fyrirsjáanlegt á minka-
skinnunum. Við íslendingar
framleiðum aðeins örlítið brot af
heimsframleiðslunni,“ sögðu
þeir bræður að lokum. Og við
þökkum kærlega fyrir spjallið og
kaffisopann og meðlætið heima á
Hömrum. Þs
Jón Loftsson hf. rTFritPyWHBHtr
Hringbraut 121 Simi 10600