Þjóðviljinn - 17.04.1986, Blaðsíða 11

NESKAUPSTAÐUR
Sigrún Geirsdóttir,
skipar
2. sæti G-listans,
ræðir
umhverfismál
á Norðfirði
Sigrún Geirsdóttir við vinnu sína í Nesprenti. Mynd. Sáf
Umhverfismálin
Undirstaða mannlífsins
Sigrún Geirsdóttir skipar
annað sæti lista Alþýðuband-
alagsins í Neskaupstað. Hún
er Reykvíkingur en flutti í
Neskaupstað árið 1964. Sigrún
er fóstra að mennt og starfaði
á dagheimilinu fyrstu ár sín í
bænum, nú starfar hún í Nes-
prenti og helstu áhugamál
hennar eru umhverfismál,
enda ætlar hún að beita sér
fyrir átaki í þeim á næsta kjör-
tímabili.
„Það er af nógu að taka. Það er
nóg af verkefnum sem liggja fyrir
og umhverfismálin verða að vera
ofarlega á blaði í sérhverju
byggðarlagi. Það verður að halda
úti stöðugum áróðri fyrir góðri
umgengni, þvi umhverfið er
undirstaða undir mannlífið á
staðnum."
Gangstéttir og
sorphreinsun
Brýnustu úrlausnarverkefnin
eru að mati Sigrúnar að leggja
gangstéttir í bæinn auk þess sem
þarf að gera stórt átak í sorp-
hreinsunarmálum. „Það er mjög
mikilvægt að koma bundnu slit-
lagi á göturnar sem fyrst. Ég
þekki það sjálf af eigin raun
hversu mikill munur það er.
Aður en lagt var slitlag á götuna
sem ég bý við óð maður skítinn
beint inn í anddyri, nú er allur
annar bragur á. En enn er eftir að
ganga frá köntum víða og leggja
gangstéttir."
Annað mál sem Sigrún telur
mjög brýnt að fá úrbætur á eru
sorphreinsunarmál bæjarins.
„Það var mikið til bóta þegar
sorphaugarnir voru fluttir úr
bökkunum, en áður var ruslið
jarðað þar, en eitthvað af því
flaut um fjöruna. Nú er þessu
brennt í þró sem er staðsett fyrir
utan bæinn. Enn er þó eftir að
hreinsa fjörurnar endanlega og
auk þess þarf að gera úrbætur við
þróna, t.d. mætti setja grind yfir
hana svo ruslið fjúki ekki.Einnig
þyrfti að girða af þróarstæðið. Þá
er eftir að finna varanlegan stað
fyrir óbrennanlegt rusl.“
Peningalyktin
Það kannast allir við peninga-
lyktinga svokölluðu, sem Úggur yfir
útgerðarstöðum þegar bræðslan
er í fullum gangi. Norðfirðingar
hafa ekki farið varhluta af henni,
en það er liðin tíð að fólk sam-
þykki hana sem slíka, segir Sig-
rún. Hún segist þekkja dæmi þess
að fólk hafi þurft að yfirgefa bæ-
inn meðan að bræðslan er í gangi
vegna ofnæmis fyrir menguninni.
„Við verðum að búa við þetta í
6 mánuði og oft á tíðum liggur
fýlan yfir byggðinni einsog mara.
Það er oft lygnt hér á fjörðunum
og því angar allt af þessari lykt.
Sem dæmi má nefna að það er
ekki hægt að hengja út þvott hér í
bænum þessa daga. Auk þess er
þessi loftmengun heilsuspill-
andi.“
Það hefur verið settur upp
hreinsiútbúnaður á bræðsluna til
að minnka rykið í reyknum en
betur má ef duga skal. „Það verð-
ur að setja upp hreinsiútbúnað
sem losar okkur endanlega við
mengunina. Þó að það sé dýrt þá
verður að drífa í þessu.“
Rollurnar
gerðar útlægar
í Neskaupstað er starfandi
skógræktarfélag. Skógræktin var
reyndar afgirt, en mjög erfiðlega
gekk að ná upp gróðri annars-
staðar í bæjarlandinu þar til það
var friðað fyrir sauðfé. „Síðan
rollurnar voru gerðar útlægar
hefur hlaupið fjörkippur í garð-
ræktina og hefur það gjörbreytt
útliti bæjarlandsins. Áður treysti
fólk sér einfaldlega ekki til að
standa í þessu því stór hætta var á
að margra ára starf yrði gert að
engu af rollunum. Nú hefur verið
komið í veg fyrir þá hættu með
því að friða landið fyrir ágangi
sauðkindarinnar. “
í miðjum bænum er skrúðgarð-
ur sem Kvenfélagið gaf bænum.
Hann hefur látið á sjá á síðustu
árum að sögn Sigrúnar. „Um-
gengnin hefur ekki verið nógu
góð.“
Nú er að fara af stað samvinna
Kvenfélagsins og bæjarins að
taka til höndunum í skrúðgarðin-
um. Sagðist Sigrún vonast til að
bæjarbúar gætu orðið stoltir af
garðinum sínum í framtíðinni.
Unglingavinnan
Á sumrin er starfrækt ungling-
avinna í bænum. Telur Sigrún að
þar megi bæta um því töluvert
hafi skort á að unglingarnir
fengju verkefni sem skildu eitt-
hvað eftir þannig að þeir fengju
þá tilfinningu fyrir vinnunni að
hún væri einhvers virði.
„Annars má segja að Neskaup-
staður sé mjög gott unthverfi fyrir
krakka að alast upp í. Þau taka
mikinn þátt í bæjarlífinu allt frá
upphafi og alast upp í nánu sam-
bandi við atvinnulífið. Það má
eiginlega segja að höfuð munur-
inn á því að búa í Reykjavík og í
Neskaupstað, sé að hér eru allir
bæjarbúar virkir þátttakendur í
bæjarlífinu," sagði þessi fyrrver-
andi Reykvíkingur að lokum.
—Sáf
Fimmtudagur 17. apríl 1986 ÞJÓÐVILJINN - SÍÐA 11'