Þjóðviljinn - 20.01.1989, Blaðsíða 19

Maðurinn með
ráðherraandlitin.
Hvernig verða þau
til? Hver er hann?
Hvaðan kom hann?
Hvert fer hann? Nýtt
Helgarblað reynir að
fletta grímunum af
Jóhannesi
Kristjánssyni
hafði ekkert hugsað út í þessar
hreyfingar hjá honum en samt
voru þær með. Þetta er gott dæmi
um það hvernig fólk fer „inn í
mig“.“ Jóhannes talar um að
það hafi brotist um í honum að
hætta að skemmta.
En hvernig sér hann framtíðina
fyrir sér?
„Ég get ekki sagt nei við fólk.
Ef helgi líður án þess að ég sé að
skemmta þá er eins og eitthvað
vanti. Það er eins og ég sé að
verða bensínlaus ef það dettur úr
helgi, þetta er eins og dóp held
ég.“ Hann segir að starfið sé hon-
um ekkert fíflskaparmál, hann
taki það mjög alvarlega. Sumir
taki hann að vísu ekki alvarlega
þótt flestir geri það.
En er eftirherman með
meiningar, er hann ádeilumaður.
„Já, en ég reyni að hafa mínar
meiningar eins fínar og mögulegt
er.“ Venjulega segist hann hins
vegar skilja Jóhannes eftir bak-
sviðs og mæti til leiks sem þær
týpur sem hann er að herma eftir.
Vandinn sé að haida vel á málum
og það þurfi lítið til að hlutirnir
fari úr böndunum.
Jóhannes segir starfið líka vera
góðan skóla. Hann ferðast mikið
og kynnist fjölda fólks og vissu-
lega hafi það hvarflað að honum
að fara út í pólitík. „En ég er að
færast mikið frá því, og hver er
svo sem munurinn á mér og Ólafi
Ragnari eða Jóni Baldvin, er ég
ekki í sömu pólitíkinni, eða
hvað?“ Síðan setur hann upp al-
vörusvipinn og segist ekki tíma
að sleppa skemmtanabransanum
fyrir pólitíkina. „En þetta eru
mjög lík störf, starfið mitt og ráð-
herrastarfið, sýningarnar eru
svipaðar.“
Fórnarlömb Jóhannesar ræða
stundum við hann hvernig hann
stæli þá. Hann segir ummæli
þeirra yfirleitt vera góð og já-
kvæð. Enda er engu líkara en
stjórnmálamennirnir sækist eftir
því að Jóhannes stæli þá. Þeir
Ólafur Ragnar og Þorsteinn Páls-
son blönduðu honum meira að
segja inn í umræðuna um efna-
hagsmál í sjónvarpi fyrir
skömmu. Þorsteinn hefur ekki
sést í andlitinu á Jóhannesi, er
ekki hægt að herma eftir honum?
Djúpt á Þorsteini
„Jú, jú, það er bara erfitt. En
nú er ég búinn að fá mér mynd-
bandstæki og Þorsteinn má því
fara að vara sig. Það er dýpra á
Þorsteini en mörgum öðrum,
hann er lokaður maður eins og
ég. Ég held að við Þorsteinn
séum ákaflega líkir persónu-
leikar, hvort sem það er nú hon-
um eða mér til hróss.“
Jóhannes skemmtir um allt
land og oft á mörgum stöðum
sama kvöldið. Eins og veðurguð-
irnir haga sér er ekki alltaf

Jóhannes Kristjánsson, maðurinn meðmörguandlitin.Mynd: JimSmart
auðvelta að komast á milli staða.
„Það er eins og guð almáttugur
fylgist náið með ferðum mínum
því það er alveg gefið að það er
afleitt flugveður ef ég ætla að
fljúga. Fólk sem sér mig stíga upp
í flugvél ætti því að hugsa sig
tvisvar um áður en það slæst í för.
Fyrir nokkrum árum var ég að
skemmta á Þingeyri. Ferðin
þangað tók heilan dag. Fyrst fór
ég með rútu frá Keflavík á BSÍ,
tók leigubíl þaðan út á flugvöll,
flaug með Fokker til ísafjarðar,
þaðan með Volkswagen-
rúgbrauði upp á heiðina, og hélt
síðan áfram með vörubíl að Súg-
andafjarðarafleggjaranum. Það-
an labbaði ég upp í Breiðadals-
heiðarkinn þar sem bróðir minn
beið á jeppa og keyrði mig heim á
Brekku. Frá Brekku fór ég með
snjósleða og stóð síðan nokkurn
spotta aftan á dráttarvél. Loks
fór ég með bát yfir Dýrafjörð en
hinum megin beið eftir mér bíll
sem keyrði mig í húsið þar sem ég
skemmti. Ég fékk um þrjár mín-
útur til að skipta um föt áður en
ég fór inn á svið. Það getur sem
sagt kostað ærna fyrirhöfn að
koma sér á staðinn."
Þá læt ég
Steingrím mala
Hann segir að það hafi komið
fyrir að hann ruglaðist á „pró-
grömmum". Það versta í þessum
efnum segir hann að hafi gerst á
þjóðhátíð í Vestmannaeyjum, að
hann minnir árið 1980. Þá var
hann búinn að búa til nýtt „pró-
gramm“ sem hann ætlaði að
flytja.
„Ég labbaði sallarólegur inn á
svið en þegar ég leit á minnismið-
ana var ég með kolvitlaus blöð og
mundi sáralítið úr nýja „pró-
gramminu“. Þá var bara að reyta
úr gömlum „prógrömmum" og
það gekk held ég ágætlega.
En þegar ég er að skemmta á
mörgum stöðum sama kvöldið,
og það kom bara fyrir nýlega, þá
getur komið fyrir að ég muni ekki
hvort ég er búinn að segja ein-
hverja sögu eða ekki. I þetta
skiptið lét ég bara Steingrím tala
á meðan ég var að hugsa og lét
síðan söguna bara fjúka. Þetta
kemur aðallega fyrir ef ég fer út
af „prógramminu" og fer að svara
einhverjum í salnum. En í þetta
skipti slapp ég því ég hafði ekki
sagt söguna áður.“
Léstu bara Steingrím tala?
„Já, ég þarf ekkert að hugsa á
meðan hann talar,“ svarar Jó-
hannes og skellihlær. „Ég er svo
rólegur á meðan Steingrímur tal-
ar og get notað tímann til að fletta
upp í huganum á meðan. Ég læt
hann oft mala á meðan ég er að
hugsa mig um. Steingrímur liggur
svo vel fyrir mér, ég hef hann
bara á tilfínningunni og þarf lítið
að reyna á mig við hann. Það er
öllu meiri áreynsla að láta til að
mynda Ólaf Ragnar eða Halldör
Blöndal tala.“
Ekki hrekkjóttur
Jóhannes segist ekki vera
hrekkjóttur maður og hann noti
ekki hæfileika sína til að -stríða
fólki. Þó hefur það komið fyrir.
„Bróðir minn átti einu sinni von á
símtali frá Steingrími og ég vissi
það. Ég sló á þráðinn til hans og
þóttist vera Steingrímur og til-
kynnti honum einhverja ákvörð-
un. Síðan fór ég til hans og spurði
hvort Steingrímur hefði hringt.
Jú, hann kannaðist við það en var
mjög hissa á því sem hann hafði
sagt. Seinna um daginn hringdi
Steingrímur síðan, en þá var ég
búinn að segja bróður mínum frá
hrekknum. Þetta er í eina skiptið
sem ég hef gert þetta. Að vísu
hringdi ég vestur á firði eftir síð-
ustu kosningar og skammaði
ágætan mann fyrir að glutra niður
fylginu, en annars geri ég þetta
aldrei.“
Það er til mýgrútur af fólki sem
ekki er þekkt en Jóhannes vildi
gj arnan að væri það svo hann gæti
hermt eftir því. „Ég sé eitthvað
sérstakt við allt fólk, þótt það sé
kannski ekki hægt að herma eftir
því. Ég er alltaf að velta fólki fyrir
mér, ekki því sem það segir, held-
ur hvernig það er, hvernig það er
innrætt.“
Á meðan ég spjalla við Jó-
hannes og drekk með honum
kaffisopa og borða dýrðlegan ost
sem hann býður upp á, hringir
síminn nokkrum sinnum. Það eru
hinir og þessir að panta Jóhannes
á skemmtun til sín. Eftir
skemmtilegt viðtal og einhvers
konar einkasýningu á köflum er
tími til kominn að hypja sig.
Ég hef það þó á tilfinningunni
að Jóhannes hafi ekki sagt allt
sem hann vildi segja, það er djúpt
á honum eins og hann segir sjálf-
ur að sé með hann og Þorstein
Pálsson. Það er eins og Jóhannes
vilji ekki opinbera skoðanir sínar
á öllum málum. Það er kannski
þess vegna sem hann bregður sér
í gervi hinna ýmsu einstaklinga?
Og svo er það spurningin hvenær
hann er að fara með sínar eigin
skoðanir. Er það þegar hann
bregður sér í gervi Þorsteins Páls-
sonar, Steingríms Hermanns-
sonar, Ólafs Ragnars eða Aðal-
heiðar Bjarnfreðsdóttur? Þjóðin
verður sennilega að glíma við þá
spurningu áfram og vafalítið sýn-
ist þar sitt hverjum.
-hmp
Föstudagur 20. janúar 1989 NÝTT HELGARBLAÐ - SÍÐA 19