Dagblaðið Vísir - DV - 04.07.1997, Blaðsíða 9

FÖSTUDAGUR 4. JÚLÍ 1997
HLJÓMPLÍjTU
iiiöjmij
Hefur verið gert betur:
Evíta - tónlistin úr söngleiknum **
Evíta er kannski sá söngleikur
dúettsins Webber og Rice sem hef-
ur að geyma hvað fæsta slagar-
ana. Söngleikurinn er engu að síð-
ur heilsteyptur og þar er eitt og
eitt lag sem nær í gegn við endur-
tekna hlustun. Samspil söngs og
leiks er því mjög mikilvægt í túlk-
un Evítu. Undirritaður hefur á
þessu ári borið saman nokkrar út-
gáfur af söngleiknum og verður að
segja Madonnu-útgáfuna besta
vegna tilfinningainnihalds söngs-
ins, jafhvel þó hún hafi ekki sung-
ið lögin í upprunalegri tóntegund
of mikið úr að mínu mati).
Því miður er íslenska útgáfan ekki sú besta, né heldur sú næstbesta. Pé-
leikhópurinn skartar færum hljóðfæraleikurum og frábærum kór, en það
er því miður ekki nóg. Það er enn eitthvað sem vantar.
Meðal orsaka er söngur Andreu. Hún er tónviss og tæknileg en mikið
vantar upp á tiifinningu í túlkun hennar á Evu Peron. Þetta kemur best
fram í lögunum Buenos Aires og Nýtt líf Argentína þar sem hún leggur
mun meiri áherslu á að syngja þessi erfiðu lög rétt heldur en að koma til-
fmningunni yfir til hlustandans. Best kemst Andrea frá slagaranum
Gráttu mig ei, Argentína. Eins og Andrea er góð söngkona þá virðist þetta
hlutverk hafa verið ofjarl hennar í þessum hljómplötuupptökmn (ekki fylg-
ir túlkun hennar í leikhúsinu sögunni).
Björgvin Halldórsson er hins vegar eins og fæddur í eina sólósöng sinn
sem tangósöngvarinn í laginu Þessa nótt. Egill syngur hlutverk Perons vel,
en því miður er hlutverkið ekki mjög krefjandi á söngnótimum og ekki
syngur hann slagara söngleiksins.
Sögumaðurinn Baldur kemst ágætlega frá sínum söng, þó hann sé ekki
lærður söngvari en nokkuð ljóst þykir að hann þarf að standa á leikhús-
fiölunum til að starfa í karakter - hljóðverið hefur ekki gefið honum alveg
nógu mikinn innblástur.
Miðað við þá fiöhniðlaumfiöllun sem Vigdís hefur fengið upp á síðkast-
ið bjóst ég við meiru, en lag hennar Hvert liggur leiðin nú? er mjög sætt -
ekki mikið meira og þá er kannski ekki að sakast við hana frekar en laga-
smiðina. Vigdís þyrfti að syngja eitthvað aðeins meira krefiandi til að
heilla mig upp úr skónum.
Þegar á heildina er litið er það leikhúshliðin sem ekki skilar sér alveg
í geislaplötuhni, þvi eitthvað vantar á túlkunina. Einnig má sakast við
Webber og Rice sem hafa búið til aðra söngleiki sem hljóma betur i heim-
ilisgræjunum. Evíta á heima uppi á sviði. Guðjón Bergmann
Sunna Gunnlaugsdóttir Trio:
Far Far flway ***
Djasspíanóleikarinn Sunna Gunnlaugsdóttir hefur nú sent frá sér fyrsta
geisladisk sinn og ber hann heitið „Far Far Away“. Tónlistin á honum var
hljóðrituð i Bandaríkjunum í lok marsmánaðar. Meðspilarar hennar eru
þeir Scott McLemore trommari og kontrabassaleikarinn Dan Fabricatore.
Geisladiskur þessi inniheldur sjö verk, þrjú eftir Sunnu, tvö eftir Scott og
svo eru þama tveir djass-standarðar.
Það má kannski segja að ljóðræn áhrif séu sterkur þáttur í frumsömd-
um tónsmíðum beggja (greinilega á sömu línu, parið) og flutningur ver-
kanna miðast við það. Hann krefst næmi sem kemur fram í áheyrilegu
samspili og öll vekur tónlist þeirra ljúfar tilfinningar. Síðasta lagið,
„Herbs & Nichols in a Dream“ höfðaði einna mest til mín. „I Should Care“
er í rólegri, þægilegri sveiflu en „Beautiful Love“ talsvert hraðari; bæði
koma prýðilega út. Það sem maður saknaði helst á tónleikum tríósins á
Egilsstöðum í síðustu viku var eins og eitt einleiksverk fyrir píanó og
sama kemur upp í hugann nú. Eitt stutt í lokin hefði verið fint.
Það er full ástæða til að eftir því sé tekið, að hér er um að ræða frum-
raun fyrstu íslensku konunnar sem leggur fyrir sig djasspíanóleik sem at-
vinnumanneskja. Sunna og félagar geta verið ánægð með þessa frumraun
sem óhætt er að mæla með og rétt að minna á að enn er hægt að ná að
hlýða á tríóið á tónleikum einhvers staðar á landinu, áður en það hverfur
af landi brott. Ingvi Þór Kormáksson
Gæða reggí popp:
Reggae on lce ***
Strákarnir í Reggae On Ice hafa svo sannarlega vaxið úr grasi síðan í
fyrra þegar yfirlitsplatan í berjamó leit dagsins ljós. Á henni var
frumsamda efiiið i minnihluta, aðeins 4 af tólf lögum en hlutföllin hafa al-
deilis breyst þar sem 9 af ellefu lögum nýju plötunnar eru frumsamin.
Einkennandi fyrir nýju plötuna eru grípandi melódíur, fiölbreyttur takt-
ur innan reggírammans, smekklegur hljóðfæraleikur, góður hljómur og
skemmtilegar og oft á tíðum frumlegar útsetningar. Útkoman er heilsteypt
plata sem sómir sér vel undir geislanum. Strákarnir hafa náð að skapa ís-
lenskt reggi með því að bæta sínu eigin einkennum við það sem þeir þekktu
fyrir og hafa nánast alveg sloppið við að festast í fýrirliggjandi formúlum.
Hljómborðsleikarinn Stefán á meirihluta lagasmíða plötimnar, en Matti,
Hannes og Ingi eiga líka sín innlegg. Lögin gætu þó öll verið samin af sama
manninum, ekki vegna þess að þau eru keimlík, heldur vegna undirliggj-
andi hljóms sem einkennir sveitina. Textar plötunnar eru í sumarbúningi
og eru kannski engin sérstök snilld í bragfræði og innihaldið ber engan sér-
stakan boðskap. Einstaka texti framkallar þó bros.
Sumarplötur íslenskra hljómsveita fá oft á sig eins konar sveitaballast-
impfl og eru því ekki teknar alvarlega. Það væri mikill misskflningur að
flokka þetta einstaka íslenska reggí sem froðu þó það sé grípandi. Hér er á
ferðinni gæða reggí popp sem meðlimir hljómsveitarinnar mega vera stolt-
ir af. Engin plata er þó án galla og má segja að meðferð hljómsveitarinnar
á rólegri lögum plötunnar mætti vera betri miðað við önnur lög plötunnar.
Reggae on Ice hefur með þessari plötu bætt nýrri vídd við útgáfú okkar
íslendinga. Við eigum orðið nútímalegt, frumsamið, íslenskt reggí.
Guðjón Bergmann
(hlutur sem gagnrýnendur gera einum
Fátt hefur verið skrifað og skrafað
um tónlist Oasis-manna upp á síðkast-
ið þó umfiöllun um persónulega hagi
þeirra hafi tröllriðið tónlistarheims-
pressunni og slúðurfréttahaukum
heimsins hafi verið færður gífurlegur
bónus með tilkomu Gallagher-bræðr-
anna.
Tónlistin verður hins vegar að telj-
ast aðalafurð Oasis-manna, jafnvel þó
þeir gætu grætt á tá og fingri með þvi
að heimta prósentur af sölu þeirra
slúðurrita sem þeir birtast í. Á meðan
heimurinn hefur rýnt á þessa per-
sónuhagi hefur hljómsveitinni tekist
að taka upp nýja plötu sem hefur feng-
ið heitið Be Here Now. Útgáfudagur
hennar er 21. ágúst.
Þeir sem ekki nenna að bíða geta
hins vegar glaðst því ný smáskífa með
hljómsveitinni kemur út á mánudags-
morgun, þ.e. 7. júlí. Smáskífan hefur
að geyma fiögur lög. Aðalsmerkið
verður að sjálfsögðu lagið D’you
Know What I Mean sem er tekið af
væntanlegri breiðskífu. Tvö ný lög
munu síðan líta dagsins ljós, en þau
heita Stay Young og Angel Child, það
síðamefnda flokkast að vísu sem
demo (ekki fullklárað lag). Rúsínan í
pylsuendanum er síðan útgáfa Oasis
af gamla David Bowie laginu Heroes.
Fyrir þá sem vilja komast á tón-
leika með Oasis má nefna að þeir
verða á tónleikaferð um Norðurlöndin
og Bretland í september á þessu ári.
Nánari upplýsingar um Oasis er síðan
að finna á Internetinu. Slóðin er:
http://www.Oasisnet.com.
-GBG
Ozzy veldur óeirðum
Ozzy Osboume er alls ekki dauð-
ur úr öllum æðum og getur enn
komið af stað skrílslátum eins og í
gamla daga. Ætlunin var að Black
Sabbath héldi tónleika saman í
fyrsta skipti i mörg ár. Ozzy hætti
við á síðustu stundu, nokkrum mín-
útum áður en hann átti að fara á
svið, og sagðist vera með særindi í
hálsi. Þrátt fyrir að Marilyn Man-
son, Pantera og Type 0 Negative
tækju rosalega Black Sabbath-syrpu
tfl að að róa áheyrendur misstu þeir
gjörsamlega stjórn á sér er þeir upp-
götvuðu að Ozzy sjálfúr var ekki á
staðnum. Öryggisgirðingin var rifin
niður, kveikt var í sætum og veggj-
um og tré rifin upp með rótum.
Fimm verðir og tveir áhorfendur
slösuðust í óeirðunum.
Suede býður
aðdáendum
Fyrir tökur á nýjasta myndbandi
hljómsveitarinnar Suede vom send út
boðskort til aðdáenda sveitarinnar
um allan heim. Þeir 600 fyrstu sem
hringdu inn fengu að koma á sérstaka
tónleika í London þar sem myndband-
ið var tekið. Á tónleikunum var fólk
frá Japan, Bandaríkjunum og Evrópu.
Ef einhver Islendingur var svo svín-
heppinn að vera á staðnum er hann
beðinn um að hafa samband við DV,
strax.
Oasis hitar upp
18.-19. júni síðast liðirrn hélt U2 tón-
leika i Oakland Coliseum, nálægt San
Francisco. í sjálfu sér ekkert nema
gott eitt um það að segja og ekkert
óeðlilegt að fiöldinn á tónleikunum
hafi verið 45.000. Það sem vekur meiri
athygli er hvaða hljómsveit hitaði upp
fyrir U2. Það voru nefnilega engir aðr-
ir en hinir frábæru Oasis.
En hljómsveitin gerði annað og
meira en að syngja kurteislega nokk-
ur lög tfl að koma smáhita í mann-
skapinn, hún gerði hreinlega allt
brjálað. Á miðvikudagskvöldinu spfl-
aði hljómsveitin í 45 mínútur og frum-
flutti tvö ný lög. Fyrra lagið af smá-
skifunni D’You Know What I Mean
sem er væntanleg 7. júlí og seinna lag-
ið, titillag breiðskítúnnar Be Here
Now sem kemur út bráðlega.
Alls flutti hljómsveitin 12 lög og var
síðasta lagið, Champagne Supernova,
tfleinkað Bono. Adam Clayton var
ánægður með frammistöðu Oasis og
sagði að það þyrfti mikið hugrekki til
að stíga upp á svið hjá U2 og slá svona
rækilega í gegn.
Mestan hluta efnisins á Be Here
Now tók Oasis upp í stúdióunum i
Abbey Road og Ridge Farm. Lagið
In/Out, sem gítarsnillingurinn
Johnny Depp tekur þátt í, var þó tek-
ið upp meðan Noel var í fríi við
Karíbahafið. „Við vorum drukknir
eitt kvöldið og ég fékk gítarinn hans
Johnnys lánaðan og reyndi að spila
sóló. Það hljómaði hræðilega svo að
Johnny tók gítarinn af mér og fór að
spila. Hann er alveg frábær gítarleik-
ari.“ Hendrickson lýsir laginu sem
því „blúsaðasta" sem hljómsveitin
hefur spilað.

m
mm
■ ■
4J2JJJJ
VJjíiJ ÍJÍJ2J j1
Krist Novoselic, bassaleikar-
inn úr Nirvana og nú aðal-
maðurinn í hljómsveitinni
Sweet 75, mun senn spila inn á
plötu í fyrsta skipti í 3 ár.
Hljómsveitin er aö fara að gefa
út sinn fyrsta disk í
Tónlistin er sambland af 1
pönki, rokki og popptón
ásamt áhrifum frá
lagatónlist Venesúelabúa.
Söngkona sveitarinnar er
einmitt þaðan. Hún og Kris
hittust fyrst þegar hún var
ráðin til að syngja í afmæli
hans áriö 1994. Þriöji maður
sveitarinnar er fyrrum
trommuleikari Ministry,
William Rieflin.