Dagblaðið Vísir - DV - 06.04.1999, Blaðsíða 13

ÞRIÐJUDAGUR 6. APRÍL 1999
13
Fleiri kennslutím-
ar - meira nám?
Hver ráðherra á fæt-
ur öðrum er þessa dag-
ana að birta nýjungar.
Það ríkir sanngjörn
uppskeruhátíð stjórnar-
samstarfsins, enda
kosningar í nánd. Sú
nýjasta þeirra er ný
námskrá fyrir öll skóla-
stigin, en hún hefur
lengi verið í undirbún-
ingi.
Það er samdóma álit
allra, að hér sé um
mjög merkan áfanga að
ræða. í fyrsta skipti í
menntunarsögu lands-
ins eru öll þrjú skóla-
stigin, leikskóli, grunn-
skóli og framhaldsskóli
tekin saman og á þau
litið sem eina heild. Sameining
kennarafélaganna tveggja, Hins ís-
lenska kennarafélags og Kennara-
sambands íslands mun væntan-
lega enn betur stuðla að því að
samfella verði í námi barna.
Hættulegur biðtími
námskráin var
kynnt, boðuðu
skólastjórar Reykja-
víkur til fundar í
samvinnu við ung-
lingaráðgjafa, en
þar kynntu þeir
þingmönnum og
fl'eiri aðilum
ástandið í meðferð-
armálum unglinga.
Fram kom að núna
þurfa unglingar
sem lent hafa í
vandræðum að bíða
í ár eftir meðferð,
meðan meðalbið-
tími tveimur árum
áður hafði ekki ver-
ið nema 51 dagur.
Davíð Bergman
Davíðsson, unglingaráðgjafi, benti
á augljósa staðreynd: Börn sem
þurfa meðferð, en fá hana ekki,
geta haft slæm áhrif á aðra og
dregið þá með sér út í neyslu
vímuefna og í afbrot. Við kennar-
ar þekkjum þennan vanda betur
en nokkur annar. Á meðan bamið
bíður eftir meðferðarplássi, tekst
því oftar en ekki að skemma út frá
sér. En verst er þetta auðvitað fyr-
ir barnið sjálft, því að í allflestum
tilvikum er slæm hegðun, „töffara-
skapur", fikniefnaneysla, stuldur
og fleira þess háttar bara tákn um
það, að barninu líður illa. Það er
að leita leiða til að styrkja
sjálfsímynd sína, en rambar ekki á
rétta lausn. Oft eru þetta böm með
námserfiðleika af ýmsum toga,
heimilisaðstæður þeirra geta ver-
ið slæmar, jafnvel óþolandi, eða
um líffræðilegar ástæður er að
ræða: Barnið getur þjáðst af of-
virkni eða misþroskaeinkennum,
sem brjótast út á þennan hátt.
Lengri skólatími þýðir ekki
meira nám
Á þessu kjörtímabili hefur
kennslumagn skólanna verið auk-
ið. í mæltu máli þýðir þetta, að
hvert harn fær
fleiri tlma á dag
en áður. Þegar
aðstæður í með-
ferðarmálum eru
þetta, er vert að
spyrja hvort rétt-
ara hefði verið að
nota þessa pen-
inga til að skapa
meðferðarúrræði
fyrir afvegaleidd
böm og unglinga.
Nú sitja þau
áfram í skóla,
skapa vandræði í kennslustofum
og gera lífið leitt bæði sér, kennur-
um og hinum nemendunum.
Vegna ástandsins er virkur
kennslutími í sumum bekkjum
ekki nema 15-20 mínútur, jafnvel
minna. Háleitar hugsjónir um
sömu tækifæri og jafnan
rétt til menntunar hafa þá
snúist í andhverfu sína, ef
kennslumagnið eykst en um
leið verður námið minna.
Börn í átthagafjötrum
Þeir sem verja ástandið,
halda því fram að skólinn sé
spegilmynd samfélagsins.
Við verðum að læra sam-
skipti við alla þegna, það er
ekki hægt að útskúfa nein-
um. En þetta er auðvitað
ekki rétt. Ef fullorðnum
manni leiðist á vinnustað
sínum eða hann verður fyrir
truflun, þá segir hann ein-
faldlega upp og finnur sér
aðra vinnu, þar sem honum
likar betur. Börnin okkar
geta ekki gert það: Átthaga-
fjötrar þeirra eru lögbundn-
ir. Þau verða að sitja áfram í
kennslustofu og fara í þann
skóla sem yfirvöldin skaffa
þeim, þó að þau fái höfuð-
verk af hávaða og kvíðatil-
finningu fyrir hrottaskap
þeirra sem vilja láta eigin
óhamingju bitna á öðrum.
Marjatta ísberg
I sömu vikunni og nýja
Frá kennslustund í Austurbæjarskóla. Á þessu kjörtímabili hefur kennslumagn skólanna verið aukið. í mæltu máli þýð-
ir þetta, að hvert barn fær fleiri tíma á dag en áður.“
Kjallarinn
Marjatta ísberg
fil.mag. og kennari
„Ef fullorðnum manni leiðist á
vinnustað sínum eða hann verður
fyrir truflun, þá segir hann ein-
faldlega upp og finnur sér aðra
vinnu, þar sem honum líkar betur.
Börnin okkar geta ekki gert það:
Átthagafjötrar þeirra eru lög-
bundnir. “
Margendurtekin atvik
Á svipuðum árstíma 1956 sagði
þekktur stjórnmálaforingi: „Stofn-
um kosningabandalag. Setjum
Sjálfstæðisflokkinn til hliðar um
ókomna tíma.“ Svo mörg voru þau
orð. Þessi tími entist í rúmlega
þrjú ár, eða fram í desember 1958.
Þetta var upphafið að stofnun Al-
þýðubandalagsins og endalausri
eyðimerkurgöngu vinstri flokk-
anna, utan áranna sem Alþýðu-
flokkurinn sat í viðreisnarstjóm
Sjálfstæðisflokksins 1959-1971. Nú
eru svipuð skrif hjá öðmm alþing-
ismanni í Degi 26. febrúar, nú ætla
vinstriöflin að stofna kosninga-
bandalag og setja Sjálfstæðisflokk-
inn til hliðar og eins og þessi al-
þingismaður segir: „Loksins
brotnaði flokkakerfið". Þessi þing-
maður (Ágúst Einarsson) er nú
dottinn út af
þingi samkvæmt
skoðanakönnun-
um Gallups 12.
febrúar og Fé-
lagsvísindastofn-
unar 18.-24.
mars. Svo Ágúst
getur bara tekið
það rólega, aldrei
hefur ríkt meiri
stöðugleiki í
þjóðfélaginu.
Ágúst á senni-
lega við að vinstra flokkakerfið
hafi brotnað einu sinni enn.
Nýja hræðslubandalagið
Ekkert flokksfyrirbæri hefur
brotnað eins oft og vinstraliðið
sem setið hefur í Alþýðuflokki, Al-
þýðubandalagi, Þjóðvaka, Kvenna-
lista.og hvað öll þessi brot heita.
Áður hafði lagt upp laupana Lýð-
veldisflokkur, Sósíalistaflokkur,
Þjóðvamarflokk-
ur, Bandalag
jafnaðarmanna,
Samtök frjáls-
lyndra og
vinstrimanna,
Borgaraflokkur,
Flokkur manns-
ins. Þegar Fram-
sókn og kratar
stofnuðu banda-
lag 1956 var þetta
kallað Hræðslu-
bandalag, nú er
nýja hræðslu-
bandalagið kall-
að Samfylkingin,
en er að sjálf-
sögðu ekkert
annað en sýndar-
mennska enda
fengið úthlutað bókstafnum S, og
er enn ein tilraun til að sundra
meir vinstri flokkunum. Ágúst
Einarsson ber fram blekkingu þeg-
ar hann bendir á stjórn R-listans í
Reykjavík. Ágúst veit að þessi
flokksbrot hefðu aldrei náð völd-
um í Reykjavík án Framsóknar-
flokksins og skrítið er að Ágúst
skuli ráðast helst á þann
flokk.
Grimmileg örlög
Framsóknarflokksins
Og það er að vísu um-
hugsunarvert hvað fram-
sóknarmönnum á að líðast
það lengi að herjast með
R-listanum gegn sitjandi
flokkssystkinum í ríkis-
sjórn.
Nú þegar hefur Fram-
sóknarflokkurinn í
Reykjavík hlotið grimmi-
leg örlög samkvæmt skoð-
anakönnunum, vegna
þessarar þráhyggju hans
með R-listanum. Ég læt
lesendum eftir að hugsa
út í hverjar séu líkurnar
til að vinstri öflin komi sér saman
um að sameinast frekar en áður.
En eitt er víst að Ágúst Einarsson
hefur verið alræmdur flokkaflakk-
ari, „með þeim skrautlegustu á Al-
þingi“. Svo lesendur verða að sjá
til og bíða eftir trúverðugleika
þessara vinstriafla.
Karl Ormsson
„Ágúst Einarsson ber fram blekk-
ingu þegar hann bendir á stjórn R-
listans í Reykjavík. Ágúst veit að
þessi flokksbrot hefðu aldrei náð
völdum í Reykjavík án Framsókn-
arflokksins og skrítið er að Ágúst
skuli ráðast helst á þann flokk.u
Kjallarinn
Karl Ormsson
fyrrv. deildarfulltrúi
Með og
á móti
Á aö færa Grástein við
Vesturlandsveg?
Breyta í sæti
„Þessi steinn
er augljóslega
fyrir. Þar að
auki er hann
ekki á sínum
upprunalega
stað, þannig að
þó að einhverj-
ar ósýnilegar
verur byggju í
honum þá
mætti þeim
standa á sama þótt þær hefðu lóða-
skipti. Þessi steinn var skemmdur
þegar hann var fluttur á núverandi
stað og brotinn i tvennt. Áður var
hann fallegur og stóð vel á melnum
sem hann átti heima og var eftir-
læti barna að leika sér á. Það var
hæfilega erfltt að klifra upp á hann
og dálítil þraut fyrir litla fætur. Nú
getur hvaða krakki sem er klöngr-
ast upp á steininn, sem er ekki svip-
ur hjá sjón. Ég legg til að steinninn
verði fluttur hið fyrsta, lagður á
hliðina þannig að menn geti notað
hann sem sæti.
Gegnum aldimar hefur sambýli
hins sýnilega og ósýnilega á íslandi
gengið að mestu snurðulaust fyi ir
sig, einkum ef hið ósýnilega hefur
fengið nægan fyrirvara um það sem
hið sýnilga ætlar að gera. Maður
skyldi ætla að allt það umtal sem
verið hefur um þennan Grástein
hafi verið nógu langur umþóttunar-
tími fyrir þá sem í honum búa. Og
það er reyndar ekki fyrr en á síðari
árum sem menn uppgötvuðu með
réttu eða röngu að eitthvað ósýni-
legt væri í steininum."
Ólýsanlegur
hroki
Siguröur Hreiöar
ritstjóri.
Magnús Skarphéö-
insson skólastjóri.
„Við álfavinir
erum alls ekki á
móti því að færa
steininn, ef
hann verður
færður með
samþykki íbú-
anna. Annað er
ólýsanlegur
hroki mannsins
gagnvart náttúr-
unni og þeirri
ósýnilegu þjóð
sem sannanlega býr hér. Það er
mikið til af vel skyggnum íslending-
um sem geta komist í samband við
það fólk sem ég hef sterkar vísbend-
ingar um að þama búi. Við hjá Álfa-
sögusafninu höfum fengið fjórar
ólíkar sögur sem greina frá reynslu
fólks sem hefur séð huldufólk við
þennan stein. Tvennt af því hefur
talað við verumar og ég dreg álykt-
anir af því.
Það er rangt af mannskepnunni
að nauðga náttúrunni eftir eigin
geðþótta og láta eins og hún sé ein í
veröldinni. Nú era margar vísbend-
ingar um að huldufólk búi hér í
landinu og það er hrokafullt að
ráðskast með heimili einhvers
nema í samráði við hann og í fullri
vináttu. Hægt er til dæmis að semja
við íbúana og biðja þá um að flytja
sig um set á meðan. Það var gert
þegar Vesturlandsvegurinn var
lagður 1971. Þá var það gert með að-
stoð miðils, sem samdi við huldu-
fólkið um að það flytti út í viku
meðan mesti hamagangurinn gengi
yfir.
Vegagerðin hefur þó langoftast
tekið tillit til arfsagna um huldufólk
og það þykir ýmsum útlendingum
furðulegt. Vegagerðarmenn viður-
kenna þetta aldrei opinberlega, en
þeir gera það eftir bestu getu og það
er mjög falleg hefð. Mér hafa sagt
verktakar að þeir vilji helst ekki
koma nálægt verkum þar sem fram-
kvæmdamenn ætla að brjóta álfa-
steina eða álagabletti því þumalfing-
ursregla sé að verkin vinnist miklu
verr og verði margfalt dýrari. Og
verktakamir tala af reynslunni."
-þhs