Dagblaðið Vísir - DV - 14.07.2000, Blaðsíða 12
12
FÖSTUDAGUR 14. JÚLÍ 2000
Skoðun I>V
Á lelðinnl um Breiödal tll Egilsstaða.
Oft ekki meira eftir en undirlagiö.
Lýst eftir þjóövegi nr. 1
G.H.
Hvenær fórstu síðast
í kirkju?
Daníel Guðmundsson nemi:
Þaö er svo langt síöan aö ég man
þaö ekki.
Karl Fannar Gunnarsson neml:
Ég var dreginn á asnaeyrunum
á jólunum.
Hrannar Atli Hauksson:
Sumardaginn fyrsta.
Guöný Árnadóttir kennari:
Ég fór síöast í kirkju 17. júní.
Halldís Höskuldsdóttir íþróttakennari:
Svona fyrir einu og háifu ári.
Guörún Guðmundsdóttir nemi:
Ætii þaö hafi ekki veriö þegar
ég var pínulítil.
skrifar frá Stöövarfiröi:______________
Sú var tíðin, ekki alls fyrir löngu,
að aka þurfti um þjóðvegi landsins á
misjöfnum malarvegum. Þótti ekk-
ert tiltökumál að vera lengi á leið-
inni og þurfa að taka því að spryngi
oftar en einu sinni og stundum oftar
en tvisvar. Nú er svo komið að búið
er að leggja bundið slitlag á megin-
hluta þjóðvegar nr. 1, hringinn um
ísland. Þó eru kaflar eftir og þykir
mörgum furðu sæta að umferð sé
enn beint um þá ef hægt er að fara
aðrar leiðir á bundnu slitlagi. Á
þetta t.d. við um leiðina um Breiðdal
til Egilsstaða, sem einungis er 18 km
styttri en ef farið er um firði á 80%
bundnum vegi. - En svo eru það aðr-
ir kaflar sem ekki er eins auðvelt að
sleppa úr.
Fréttaritari DV er nýkominn úr
ferðalagi um landið og kom um
Möðrudal og Jökuldal frá Mývatni.
Sigurður Guömundsson
skrifar frá Selfossi:
Laugardaginn 8. júlí sl. kom ég í
verslun Tals (fyrir framan Rúm-
fatalagerinn), og hugðist nýta mér
tilboð á GSM-símum sem vinur
minn einn hafði áður nýtt sér. Þar
var tilboð á GSM-síma (Nokia 5110)
sem ég ætlaði að kaupa. Tilboðið
var að ég greiddi l krónu við af-
hendingu símans, og síðan 400 kr. á
mánuði í eitt ár. - Þetta vildi sölu-
maðurinn taka út af greiðslukorti
sem ég ætti að hafa.
Ég hef ekki kreditkort, og kýs
heldur debetkort, þar sem ég er þá
að nota peninga sem ég á. Því kem-
ur mér sú spurning i hug hvort ver-
ið sé að gera okkur sem ekki höfum
„Þetta er annars fín land-
kynning fyrir okkur því á
þessum fimmtudegi (6.
júlí) var óslitin röð öku-
tœkja, með ferðamönnum
nýkomnum til landsins
með Norrœnu, og lýstu veg-
farendumir furðu sinni í
svipnum. “
Eftir þá ferð er ekki annað hægt en
að lýsa eftir þjóðvegi númer 1 um
þessa leið. Já, hvar er hann eigin-
lega? Alla vega er ekki eftir mikið
meira en undirlagið, og þarf'að fara
í svigi til að sleppa við göt (gryfjur) í
veginum og þar sem þeir sem á móti
koma þurfa að gera það sama er oft
hætta á ferðum, t.d. í beygjum og á
hæðum.
„Ég tel það hins vegar ólög-
lega viðskiptahætti að aug-
lýsa eitthvert tilboð til al-
mennings, en binda það síð-
an einungis við þá sem
hafa kreditkort.“
kreditkort að 2. flokks íslendingum?
Ég bauð sölumanninum að stað-
greiða þessar 4.800 kr. en það sagði
maðurinn ekki vera hægt.
Ég tel það hins vegar ólöglega við-
skiptahætti að auglýsa eitthvert til-
boð til almennings, en binda það
síðan einungis við þá sem hafa
kreditkort.
Eini veghefillinn sem sást á þessari
leið var verkefnalaus efst á Jökuldal.
Á 12 km kafla í Jökuldal var svo ver-
ið að byggja nýjan veg og þar var eins
og ævinlega passað upp á að láta
smáa bíla og stóra sjá um að þjappa
veginn í stað valtara og eins og alltaf
er ekið á undirlaginu þótt stórir
haugar af jöfhunarlagi blasi viö.
Þetta er annars fin landkynning
fyrir okkur því á þessum fimmtu-
degi (6. júlí) var óslitin röð öku-
tækja, með ferðamönnum nýkomn-
um til landsins með Norrænu, og
lýstu vegfarendumir furðu sinni í
svipnum.
Leggur fréttaritari til að skilti
verði komið upp í Fellabæ á Héraði,
sem sýnir ástand Möðrudalsöræfa,
ásamt aðvörunarskilti, og mönnum
bent á leiðina um Hellisheiði norð-
ur um Melrakkasléttu, ef ekki
stendur til að laga veginn um fjöll-
in.
I Bandaríkjunum er tilboð á
GSM-símum, þar sem greiddir eru 5
dollarar, en síðan skrifað undir
samning um viöskipti, við símfyrir-
tækið í eitt ár.
Skyldi Tal vera að kalla á slíka
samkeppni? Þá kemur kannski að
því að það geti lokað. - Mér þykir
rétt að fara fram á bætur frá Tal,
a.m.k. Nokia 5110, vegna óþæginda
og fýluferðar á staðinn.
Lesendasíða DV tekur fram að
bréfritari hefur einnig sent þetta til:
forstjóra Tals, forstjóra Landssim-
ans, forstöðumanns Samkeppnis-
stofnunar, stöðvarstjóra Stöðvar 2,
formanns Neytendasamtakanna og
embættis forsætisráðherra.
Matarskattur eða ekki matarskattur
Ávallt svindl í myndinni?
Matarskattar
skipta engu
Kristján Pálsson skrlfar:
Enn og aftur er rætt um háa mat-
arskatta hér á landi. Vissulega eru
þeir það. Menn segjast sammála
Guðna Ágústssyni landbúnaðarráð-
herra um að afnema beri „matar-
skattinn“. En meðal annarra orða,
heldur fólk að afnám „matarskatts"
skipti einhverju máli? Kaupmenn
myndu samstundis hækka vöruna
um það sem skattinum nam. Það er
jú fráls álagning í landinu og það
notfæra sér ALLIR í verslunar- og
þjónustugeiranum. Man fólk eftir
myntbreytingunni rétt eftir 1980
þegar kaupmenn notfærðu sér af-
nám núllanna og hækkuðu vörur
sínar um tugi ef ekki hundruð pró-
senta?
Húrra fyrir
lýðræðinu!
H.D. skrifar:
Furðuleg er túlkun mannréttinda-
brota á íslandi. - Öryrkjabandalagið
er i málaferlum við ríkið fyrir hönd
sinna skjólstæðinga, vegna brota
mannréttinda á öryrkjum á íslandi.
Allir skulu jafnir fyrir lögum, segir
i stjómarskrá lýðveldisins og mann-
réttindasáttmála SÞ. En síðan em
það talin brot á mannréttindum að
gera upptækar eignir af fíkniefna-
gróða!
Auðvitað á að meta öryrkja sem
sjálfstæða einstaklinga og greiða
þeim bætur eftir því. Ekki sem
þurfalingi á maka eða sambýlingi.
Á vinnumarkaðnum er ekki spurt,
hvaða tekjur hefur maki þinn?- og
síðan skömmtuð laun eftir því. Það
er víst ekki nóg raun að vera veik-
ur og geta ekki tekið þátt í þjóðfé-
laginu líkt og aðrir, við skulum líka
vera niðurlægð. Dæmdir glæpa-
menn .halda hins vegar reisn sinni í
þjóðfelaginu og geta komið að eign-
um sínum eftir fangelsisvist, þótt
illa fengnar séu!
É
Malbikun á Reykjavíkurflugvelli
Milljöröum sóaö.
Dýrasta ríkis-
framkvæmdin
Öm Ólafsson hringdi:
Nú er hafin malbikun á flug-
brautum Reykjavíkurflugvallar og
er öll sú viðgerð á vellinum sú
dýrasta sem ríkið hefur lagt í um
árabil. Þetta er forkastanlegt og
verður að líta svo á að ríkisvaldið
sé vísvitandi að sóa þarna milljörð-
unum gegn betri vitund. Fljótlega
kemur að því að við íslendingar
einir tökum við rekstri Keflavíkur-
flugvallar að fullu, og þá leggst
Reykjavíkurflugvöllur niður sjálf-
krafa. Þetta eru því dýrar og óþarf-
ar framkvæmdir.
Lesendur geta hringt allan sólarhring-
inn i síma: 550 5035.
Eöa sent tölvupóst á netfangið:
gra@ff.is
Eöa sent bréf til: Lesendasí&a DV,
Þverholtl 11,105 Reykjavik.
Lesendur eru hvattir til aö senda mynd
af sér til birtingar meö bréfunum á
sama póstfang.
Dagfari
Alltaf í laxi - er það ekki?
Hundruð laxveiðimanna berjast um á hæl
og hnakka um þessar mundir dag hvern við
laxveiðiár landsins en hafa fæstir erindi sem
erfiði. Menn sem greiða hundruð þúsunda
króna fyrir hverja veiðiferð mega sætta sig
við það að halda heim á leið með öngulinn i
óæðri endanum, enda „er eitthvað að í lífrík-
inu“ eins og þeir orða það sem þykjast vita
betur en aðrir. Dæmi eru um erlenda veiði-
menn sem borga vel á aðra milljón fyrir
veiðiferð til íslands og eru með bestu fáan-
lega leiðsögumenn sér við hlið á árbökkun-
um en þeir fá jafnlítið og hinir sem minna
mega sín.
Fram á það hefur verið sýnt með einföldum út-
reikningum að hver lax sem veiðist í sumum
ánum kostar veiðimennina morð fjár, jafnvel hátt
á annað hundrað þúsund krónur, og hvert kíló
tugi þúsunda króna. Að sjálfsögðu taka menn því
misjafnlega að vera í veiðiferð og veiða ekki
neitt, sumir reyna að brosa út í annað en aðrir
geta ekki hamið gremju sína og innan um slíka
menn ríkir lítil gleði í veiðihúsunum.
Bændumir sem „eiga“ ámar geta hins vegar
leyft sér að glotta út í annað, enda sama á
hverju gengur. Þótt lítið veiðist vita þeir sem er
að veiöimennimir koma aftur og aftur og þeir
Að sjálfsögðu taka menn þvi mis-
jafnlega að vera í veiðiferð og veiða
ekki neitt, sumir reyna að brosa út í
annað en aðrir geta ekki hamið
gremju sína og innan um slika menn
ríkir lítil gleði í veiðihúsunum.
borga þegjandi og hljóðalaust það sem upp er
sett fyrir veiöileyfln. Veiðimennimir eru reynd-
ar oftar en ekki menn sem eiga nóg af peningum
og eru bara að leita sér að afþreyingu og ástæðu
til að komast að heiman. VeiðUeyfln hækka ár
frá ári og „lepparnir" svoköUuðu, leigutakarn-
ir sem kaupa leyfin af bændunum, leggja vel
ofan á þau áður en þau eru tU sölu innan-
lands eða utan, þeir glotta enn með bændun-
um og munu gera um sinn a.m.k.
Leigutakarnir láta sér ekki nægja að
„smyrja ofan á veiðileyfm". Þeir reka einnig
hótel við ámar þar sem veiðimennirnir halda
tU þegar þeir eru ekki að berja laxlausar árn-
ar. Þar er ekki síður dýrt að vera til en á dýr-
ustu og flottustu hótelum landsins, enda vel
veitt í mat og drykk. Þama eru orðnir til dýr-
ustu veitingastaðir landsins með svefnaðstöðu
sem oftar en ekki samanstendur einungis af
rúmi og náttborði. Þangað staulast menn inn
þegar komið er fram á nótt með kviðinn fuUan
af krásunum úr eldhúsinu og út fyrir aUar aldir
til að setja í sig morgunmatinn áður en haldið er
til veiða að nýju, í laxlausar ámar.
AUt er þetta orðinn einn aUsherjar skrípaleik-
ur. Ámar hafa verið ofveiddar um árabil og
stofninn er að deyja út. Á sama tíma hækka
veiðUeyfin árlega og svona mun þetta ganga
áfram meðan nýríkir íslendingar og forríkir út-
lendingar nenna að láta hafa sig að öpum, enda
veröa margir af aurum apar. .
Ólögmætir viðskiptahættir