Dagblaðið Vísir - DV - 17.07.2001, Blaðsíða 14

14
ÞRIÐJUDAGUR 17. JÚLÍ 2001
ÞRIÐJUDAGUR 17. JÚLÍ 2001
19
Útgáfufélag: Útgáfufélagiö OV ehf.
Útgáfustjóri: Eyjólfur Sveinsson
Framkvæmdastjórí: Hjalti Jónsson
Ritstjórar: Jónas Kristjánsson og Óli Björn Kárason
Aóstoóarritstjórar: Jónas Haraldsson og Sigmundur Ernir Rúnarsson
Fróttastjóri: Birgir Guðmundsson
Auglýslngastjóri: Páll Þorsteinsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaðaafgreiðsla, áskrift:
Þverholti 11,105 Rvík, simi: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aðrar deildir: 550 5999
Græn númer: Auglýsingar: 800 5550. Áskrift: 800 5777
Stafræn útgáfa: Heimasíða: http://www.skyrr.is/dv/
Fréttaþjónusta á Netinu: http://www.visir.is
Ritstjórn: dvritst@dv.is - Auglýsingar: auglysingar@dv.is. - Dreifing: dvdreif@dv.is
Akureyri: Strandgata 31, sími: 460 6100, fax: 460 6171
Setning og umbrot: Útgáfufélagið DV ehf.
Plötugeró: isafoldarprensmiðja hf. Prentun: Árvakur hf.
Áskriftarverð á mánuði 2050 kr. m. vsk. Lausasöluverö 190 kr. m. vsk., Helgarblaö 280 kr. m. vsk.
DV áskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaðsins í stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
DV greiðir ekki viðmælendum fyrir viðtöl við þá eða fyrir myndþirtingar af þeim.
Aðstandendur harmleiks
Harmleikur Árna Johnsen alþingismanns í Þjóðleik-
húsinu vekur spurningar um, hvaða aðstæður í þjóðfélag-
inu valdi röð tilviljana af því tagi, sem þingmaðurinn hef-
ur lýst í fjölmiðlum. Mistökin voru framin fyrir opnum
tjöldum, án þess að viðvörunarbjöllur hringdu.
Sjaldgæft er, að islenzkir stjórnmálamenn séu taldir
skara eld aö eigin köku á þann hátt, sem óttazt er, að gerzt
hafi í bygginganefnd Þjóðleikhússins og hugsanlega viðar
í fjölbreyttum stjómarstörfum þingmannsins. Pólitísk
spilling á íslandi er yfirleitt allt annars eðlis.
Stjórnmálamenn reyna að vísu að koma sér í notalega
stóla í stjórnkerfinu, þegar þeir eru orðnir þreyttir i póli-
tíkinni. Og margir eru mikið fyrir sértæka góðgerðastarf-
semi á kostnað skattborgaranna, til dæmis þegar kosn-
ingastjórar þeirra fá ábúð á ríkisjörðum.
Hins vegar hefur á síðustu árum verið lítið um, að
stjórnmálamenn rugli saman eigin vösum og vösum stofn-
ana á valdasviði þeirra. Menn hafa því haldið, að stjórn-
sýsla ríkisins sé almennt í þeim skorðum, að harmleikur
af tagi Árna Johnsen komist ekki á fjalirnar.
Umhverfis formann byggingarnefndar Þjóðleikhússins
standa samt nokkrir menn, sem höfðu aðstöðu til að
benda þingmanninum á að fara að stjórnsýslulögum. Þeir
létu eigi að síður gott heita og bera því sameiginlega
ábyrgð á frekari þróun málsins yfir í harmleik.
Athyglisverður er þáttur framkvæmdastjóra BYKO,
sem neitaði að upplýsa um leiðréttingar og bakfærslur í
bókhaldi fyrirtækisins, þótt þar væri að finna þau atriði,
sem einna mestu ljósi gætu varpað á tilraunir manna til
að mynda varnarmúr um mistök þingmannsins.
Auðvitað er alvarlegt, ef bókhald fyrirtækja úti í bæ er
leiðrétt og bakfært til að draga úr likum á frekari fram-
vindu uppljóstrana í meintu spillingarmáli viðskiptaaðila.
Því má búast við, að framkvæmdastjórinn þurfi að út-
skýra sumt, þegar málið fer í opinbera rannsókn.
Þjóðleikhússtjóri virðist hafa sofið á fundum í tveggja
manna byggingarnefnd Þjóðleikhússins og látið formann-
inn um vinnuna. Hann kom af fjöllum, þegar málið
sprakk í loft upp og er seint og um síðir að reyna að nudda
stírumar úr augunum og átta sig á dagsbirtunni.
Það boðar ekki gott, ef flnimenn taka sæti í nefndum án
þess að vilja vinna í þeim og hafa ekki hugmynd um,
hvort þar sé farið að reglum eöa ekki. Menn verða sam-
ábyrgir í framgöngu nefnda, þótt þeir hafi aðeins farið
með þægileg grínhlutverk í harmleiknum.
Einna undarlegastur er þáttur framkvæmdastjóra
Framkvæmdasýslu ríkisins, sem virðist líta á sig sem eins
konar bókara með það hlutverk að raða reikningum í
möppur og skrifa nafnið sitt á þá, án þess að í því felist
neitt samþykki fyrir innihaldi reikninganna.
Efasemdir hljóta að vakna um, hvort ríkið þurfi Fram-
kvæmdasýslu, sem lítur á sig sem bókara fremur en eftir-
litsaðila. Annaðhvort má leggja stofnunina niður eða
draga hana til ábyrgðar fyrir að hafa látið viðgangast sér-
stæða starfshætti, sem eru ávísun á vandamál.
Alvarlegastur er þáttur menntaráðherra, sem skipar
byggingarnefnd Þjóðleikhússins og leyfði, að formaður
hennar væri sinn eigin eftirlitsaðili. Sú ákvörðun stríöir
beinlínis gegn stjómsýslulögum og var raunar upphafleg
forsenda þess, að málið rambaði í núverandi stöðu.
Þingmaðurinn hefði aldrei lent í harmleik sínum, ef
einn af ofangreindum aðilum hefði unnið vinnuna sína í
samræmi við reglur um opinberar framkvæmdir.
Jónas Kristjánsson
DV
Skoðun '
Brunabótamat og afskriftir
„í þessum sveiflum verður skýrt að samhengi er ekki
milli byggingarkostnaðar og markaðsverðs. í mikilli
eftirspum getur verð verið verulega hœrra en bygging-
arkostnaður og óhœtt er að fullyrða t.d. að höfuðborg-
arsvœðið skiptist í mörg verðsvæði. “
Allverulegar umræður
hafa orðið í fjölmiðlum að
undanförnu um lækkun
brunabótamats á húseign-
um. Lækkunin kemur í
kjölfar lagasetningar Al-
þingis, en með lögum nr
34/1999 var tekið inn i lög
um brunatryggingar það
nýmæli að reikna skuli af-
skriftir við brunabótamat
húseigna. Lögin segja:
„Skal matið taka til þeirra
efnislegu verðmæta hús-
eignarinnar sem eyðilagst geta af
eldi og miðast viö byggingarkostnað
að teknu tilliti til aldurs, slits, við-
halds og ástands eignarinnar að öðru
leyti.“ Hér er átt við að afskrifa skuli
húseign og má þá túlka afskrift sem
lækkun verðgildis gamallar eða not-
aðrar húseignar í samanburði við
nýja.
Bókhaldslegar afskriftir
Fasteignamatinu er hér ætlað að
taka tillit til afskrifta á annan hátt
en gert er í bókhaldslegum afskrift-
um sem eru hluti rekstrarkostnaðar,
framleiðslukostnaðar eða kostnaðar
við þjónustu. Bókhaldslegar afskrift-
ir eru venjulega línulegar,
þ.e. ákveðinn hundraðs-
hluti verðgildis á hverju ári
en afskriftir húseigna í
þessum skilningi þurfa að
taka tillit til hrömunar hús-
eignar á ákveðnu tímabili.
Viö slíkar afskriftir þarf
að taka tillit til mismun-
andi líftima hinna ýmsu
byggingarþátta og mismun-
andi viðhalds. Fræðilega
séð má skipta þessum af-
skriftum í þrjá flokka, efnis-
lega hrörnun, úreldingu vegna
skertrar nýtingarhæfni og hagrænn-
ar afskriftir sem endurspegla verð-
rýrnun vegna ýmissa breyttra skil-
yrða eða aðstæðna.
Lækkun mats
Við afskriftir sem þessar þarf að
taka tillit tO þess að viðhald hús-
eigna getur verið mjög mismunandi.
Island er eitt af fáum löndum þar
sem brunatrygging húseigna er
skyldutrygging og þá ekki aðeins
íbúða heldur allra húsa, atvinnuhús-
næðis og útihúsa o.s.frv. Þetta atriði
er nokkurt umhugsunarefni. Eftir
því sem ég veit best taka erlendar
þjóðir við afskrift á brunabótamati
inn bæði afskrift á efni og vinnu.
Fasteignamatið afskrifar aðeins efn-
isþætti en ekki vinnuþætti húseign-
arinnar. Þetta lækkar talsvert af-
skriftimar.
Meginhugsun löggjafans er sjálf-
sagt sú, þegar ákveðið er að taka
skuli tillit til aldurs, slits og annars
ástands húseignarinnar, að tjónþoli
skuli jafnsettur fyrir og eftir bruna-
tjón. Athyglisvert er að húseigandi
getur ekki brunatryggt húseign sina
fyrir hærri upphæð en nemur bruna-
bótamati. Heildarbrunabótamat sem
nú er gefið út er sjálfsagt samræm-
ing á eldri mötum sem gerð hafa ver-
ið í fortíðinni af ýmsum aðilum út
frá ýmsum forsendum og frávik þvi
misunandi.
Tenging við veöhæfni
Fasteignaverð hefur sveiflast mjög
á undanförnum áratug. Upp úr 1990
var verð lágt en hefur hækkað mjög
í uppsveiflunni með vaxandi eftir-
spurn á höfuðborgasvæðinu. I þess-
um sveiflum verður skýrt aö sam-
hengi er ekki milli byggingarkostn-
aðar og markaðsverðs. í mikilli eftir-
spurn getur verð verið verulega
hærra en byggingarkostnaður og
óhætt er að fullyrða t.d. að höfuð-
borgarsvæðið skiptist í mörg verð-
svæði.
Tenging lánsupphæða við bruna-
bótamat orkar því tvímælis en teng-
ing við söluverð með ákveðnum
hundraðshlutum getur og orkaö tví-
mælis i mjög sveiflukenndum mark-
aði. Þar kemur og inn að verðmat og
veðmat er ekki það sama þvi verð-
mat er oftast augnabliksmat en veð-
mat þarf að taka tillit til þess hvern-
ig húseign heldur veröi yfir lengri
tíma.
Guðmundur G. Þórarinsson
Guömundur G.
Þórarinsson
verkfræOingur
Stígðu á vogina, Guðni
I kjölfar uppljóstrana Samkeppnis-
stofnunar í vor um samsæri „milli-
liðamafiunnar" gegn neytendum í
verðlagningu grænmetis og garðá-
vaxta fór af stað hressileg umræða
um þátt jurtaafurða í heilsufari og
matarkostnaði almennings. Land-
búnaðarráðherra lenti í harðri
rimmu í sjónvarpi þegar honum var
beinlínis kennt um að bera ábyrgð á
lítilli neyslu landsmanna á heilsu-
samlegum matvælum vegna okurs.
Hann kipptist við eins og slegið hefði
verið á snoppuna á hesti: „Þetta eru
stórar fullyrðingar. Þetta verður
skoðað nánar“. Já, og tíminn líður
og sumarið senn á enda.
Um þessar mundir ríkir nú venju-
bundið „kartöfluástand" í landinu,
þær smáar og margar óætar. Nefnd
ráðherrans um grænmetismálin hef-
ur verið að störfum í margar vikur
og fyrstu viðbrögð urðu eins og
reyndar mátti vita. Lækkaðir hafa
verið tollar á um þremur tugum
jurtaafurða, en það er sem tölva hafi
útbúið listann því hann er fenginn
með formúlunni: „Þrír tugir heita á
þeim laukum og plöntum sem hafa
minnsta þýðingu fyrir neytendur". -
Guðni Ágústsson sagði að hann hefði
komist til manns án þess að borða
mikið grænmeti. Já, og þvílíks
manns.
Matur er mannsins megin
„Þú ert það sem þú étur“ (L.
Feuerbach), og sé það nú bara
harðtólg eða smjér. Um þriðj-
ungur þjóðarinnar á í glímu við
ofþunga og jafnvel offitu og ráð-
herrann þarf ekki nema að líta
í kringum sig til að sjá það og
stiga sjálfur reglulega á baðvog-
ina og láta mæla í sér blóðfit-
una. Ekki er hér verið að biðja
neinna bölbæna, en ekki er ráð
nema í tíma sé tekið og passa putt-
ana við sætabrauðsdiskana. Þegar
fólk er svangt getur það tæpast bara
tekið sér gulrófu í hönd og stýft hana
úr hnefa enda er það ekki ráðið sem
dugar eitt sér.
Neysluvenjur eru mikilvægt mál
og ekki til flimtinga en langan tíma
og alúð tekur að koma á neysluvenj-
um sem tryggja til frambúðar heilsu-
samlegan kost og heilbrigði. Þótt
meðalaldur íslendinga sé hár miðað
við margar aðrar þjóðir segir það
ekki mikla sögu. Mjög margt fólk lif-
ir við slæma heilsu langtímum sam-
an og er þunglamalegt og þjáist af
mörgum meltingar- og ofþyngdar-
sjúkdómum sem og afleiöingum
þeirra fyrir önnur líffæri, svo ekki
sé minnst á krabbamein i ristli svo
dæmi sé nefnt.
Það hefur verið sagt að það þurfi
að „bæta lífi við árin“ og það mætti
ráðherrann hugleiða. Það hefur afger-
andi þýðingu að temja börnum-frá
upphafi góðar neysluvenjur í fjöl-
breyttu fæði með jurtaafurðum af
hvers kyns tagi og halda þeim sem
mest frá gosdrykkjum
og sælgæti, en það gerist
ekki með tilskipunum
einum saman heldur
með alúð, umhyggju og
skilningi, já, og kostar
mikla vinnu og það er
vont ef dýrt er einnig.
Grænmeti og aðrar
jurtaafurðir eru hér
helmingi dýrari en í ná-
grannalöndum, já, jafn-
vel að Noregi meðtöld-
um, eins og kom fram í
fréttum nýlega. Tölur sýna einnig að
neysla afurðanna er hér helmingi
minni en gengur og gerist og er þó
ástandið víða annars staðar heldur
ekki nógu gott.
Þingþref og streita
Það er ekki gæfulegt að landbún-
aðarráðuneytið skuli hafa með verð-
lagsmál umræddra matvæla að gera
í stað þess að láta þau alfarið falla
undir almenn lög um verðlagsmál að
því er innflutning varðar. í öðru lagi
er það ekkert sniðugt að ráðherrann
sjálfur skuli draga lappirnar og við-
urkenni ekki mikilvægi þess að
móta stefnu í þessum efnum sem er í
samræmi við heibrigðismarkmið.
Þótt íslendingar hafi getað slæmst í
gegn um aldimar á trosi og tólg eru
lifnaðarhættir nú aðrir og innanmör
brennur ekki eins og áður við slátt-
inn heldur sest hann undir húðina
og innan í æðar og veröur ekki bara
kjaftaður burt. Megi Guðni Ágústs-
son sýna það að hann komist sjálfur
yfir á beinu brautina í eigin neyslu.
- En frómar óskir fylgi honum.
Jónas Bjamason
„Það er ekki gœfulegt að landbúnaðarráðuneytið skuli
hafa með verðlagsmál umræddra matvæla að gera í
stað þess að láta þau alfarið falla undir almenn lög um
verðlagsmál að því er innflutning varðar. “
Jónas Bjarnason
efnaverkfræöingur
—iF
Forsetinn og tiltekt
„Við hér á Raufarhöfn getum ekki
verið þekktir fyrir það að vera eftirbát-
ar annarra í sýslunni hvað ánægjulega
heimsókn forsetans varðar. Undirritað-
ur gekk um svæðið á milii hótelsins og
kirkjunnar nýlega og er þar vægast
sagt óþrifalegt. Bilhræ og hlutar úr bíi-
um um alit, kör og netadræsur i
ómældu magni, timbur í öllum stærð-
um og gerðum og varahlutir úr vinnu-
vélum. Hversu ömurlegt er um að litast
á einmitt þessum kafla þorpsins. Eins
og menn muna gaf Slippfélagiö veru-
lega afslætti af málningu þegar Raufar-
hafnarhreppur hélt upp á 50 ára afmæli
sitt og eru þeir þar á bæ enn á ný til í
slaginn. En eins og undirritaður komst
að þá er enn talað um þetta stórátak
Raufarhafnarbúa hjá Slippfélaginu og
þar á bæ eru menn býsna montnir af
því að hafa málað heilt þorp.“
Reynir Þorsteinsson sveitarstjóri á
heimasíðu Raufarhafnarhrepps
Fyrirlitiö smáríki
„Þvílíkur herkóngur.
Hann hóf fjögur strið og
tapaði þeim öllum og
gerði Serbíu að einangr-
uðu, örsnauðu og fyrir-
litnu smáríki. í leiðinni
splundraði hann draumsýn heillar kyn-
slóðar um nýja Evrópu. Það er sem
sagt fyllsta ástæða til að rétta í máli
mannkynsins gegn Slobodan Milosevic.
Þjóðin afhenti honum völdin og fylgdi
honum glaðbeitt á vit geðveikinnar.
Milosevic gældi við fantasiur þjóðarsál-
arinnar um mikið og voldugt riki
Serba og kynti um leið undir tor-
tryggni gagnvart öllum sem ekki voru
Serbar. Hann spilaði af yfirvegun og
nákvæmni á tvær frumstæðustu til-
•finningar mannsins: Lostann og ótt-
ann. Serbneskir nauðgarar grétu undir
ræðum um ágæti föðurlandsins."
Hrafn Jökulsson á pressan.is
Snorri Styrkársson,
byggdarráði Skagafjardar:
Búmannsraunir og
grátkonukverkar
„Ha?! En í fúlustu alvöru þá get
ég með engum hætti tengt þessar
hræringar í kjötiðnaöinum því aö
ímynd bænda meðal þjóðarinnar hafi beðið hnekki. Ég
held að ímynd bænda sé auk þess alis ekki slæm, raun-
ar ágæt en hins vegar eru búmannsraunirnar og grát-
konukverkamar alltaf til staðar enda er staða bænda
almennt fremur bágborin borið saman við aðrar stétt-
ir landsins. Auövitað em til bændur sem gera það
harla gott. En eftir því sem oftar er æpt úlfur, úlfur,
því sjaldnar er hlustað á þær raddir bænda. Framsetn-
ing bændaforystunnar á verkefnum landbúnaðarins
gæti oft veriö betri, hefur skaðað ímynd bænda í sí-
endurteknu vandamáli sem aldrei ætlar að leysast."
Flosi Ólafsson
leikari:
Viðskiptaaula-
háttur í gangi
„Goði ætlaði að neita að borga
bændum það sem þeir eiga enda
vill enginn vera með þeim. Það er
því síður en svo að ímynd bændastéttarinnar hafi
beðið hnekki að undanfómu, jafnvel styrkst. Fyrir
mér hefur ímynd bænda svo sem ekkert breyst við
þetta mál, þetta er einhver viðskiptaaulaháttur
sem er i gangi eins og venjulega. Við bændur
stöndum eftir keikari en áður. Er ekki allt í lagi
hjá Sláturfélagi Suðurlands? Hvaða heilvita manni
dettur það i hug að ímynd bænda bíði hnekki. Þaö
er alltaf verið að níða niður bændur vegna ein-
hvers sem þeim kemur ekki nokkurn skapaðan
hlut við. Það þykir okkur bændum."
Þórður Möller,
forseti JC-ísiand:
Bœndur standa
utan við
„Ekki hef ég það á tilfinning-
unni að bændur hafi farið illa
út úr almenningsálitinu að und-
anförnu. Mér finnst þeir algjörlega standa utan
viö þetta sameiningarmál Norðlenska og Goða.
Enda hefur bóndinn sjálfur ekkert meö þetta
mál að gera, en kannski heföi þetta ekki gerst
hefðu bændur verið virkari í framleiðsluferli
kjötvinnslanna. Bændur fá allt of lítið fyrir sitt
kjöt og aðrar afurðir, svo kannski eru millilið-
imir allt of margir. Það er löngu oröið tímabært
að stokka þessi afurðasölumál í landbúnaðinum
upp, það mundi t.d. bæta verulega ímynd
bænda.“
Hrannar Bjöm Amarsson
borgarfulltrúi:
Ekki nógu góðir
málsvarar
„Það er mín skoðun að ímynd
bænda hefur aö mörgu leyti skaðast
í umræðu undanfarinna ára, ekki
bara nú vegna umræðna um sameiningar kjöt-
vinnslna. Sumir álíta að þetta sé rekstur sém heyri
sögunni tO, en ég er algjörlega á öndverðum meiði.
Sem sérstakur áhugamaður um umhverfismál tel ég
að bændastéttin gegni lykilhlutverki i framþróun í
þeim málaflokki á komandi árum og áratugum.
Kannski bændur eigi heldur ekki nógu góða málsvara
eigin ágætis en það er við ramman reip aö draga í mik-
illi umfiöllun um styrki, tollavemd og aðra neikvæða
hluti sem menn sjá í umhverfi bænda og því erfitt fyr-
ir þá að ná vopnum sínum í þessu umhverfi."
d Mlklar breytingar eiga sér stað í kjötiönaðinum og óvissa rikir um afkomu margra sauðfjárbænda sem skipt hafa vlð Goða.
Myllusteinar
í garðinum
Það eru steinar í götu,
eða öllu heldur garði Áma
Johnsen, þessa dagana og
hann hefur lagt þá sjálfur
enda þekktur af dugnaði og
framkvæmdagleði. En þess-
ir tilteknu óðalssteinar
virðast ætla að verða Áma
pólitiskir myllusteinar um
háls. Því það er alveg ljóst
að dularfulla steinahvarfið
(ekki ein af bókum Enid
Blyton), sem nú hefur
reyndar verið upplýst þar
sem steinarnir eru fundnir,
þýðir aðeins eitt. Þorri
þjóðarinnar mun krefiast þess að
Árni Johnsen segi af sér þing-
mennsku fyrir frjálslega meðhöndlun
á almannafé og ekki síst fyrir að ljúga
að þjóðinni í gegnum fiölmiðla. Og
innan Sjálfstæðisflokksins hlýtur að
vera þrýstingur á Árna að segja af
sér.
Ámi Johnsen á sér sem sé formæl-
endur fáa um þessar mundir vegna
viðskipta sinna með timbur og grjót í
nafni Þjóðleikhússins. En enginn er
með öllu sekur og alltaf má finna ein-
hverja vörn í hverju máli. Hvað er
hægt að segja Árna til málsbóta i
stóra steinamálinu? Hvernig myndi
t.d. lagaflækju- og fléttusnillingur á
borð viö Jón Steinar Gunnlaugsson
(hann tengist ekki stóra steinamálinu,
þrátt fyrir millinafnið) verja Árna ef
þetta mál væri formlega fyrir rétti?
Veltum því ögn fyrir okkur likt og
Sýsifus grjótinu upp fiailið um árið.
Prófsteinninn
1 fyrsta lagi mætti minna almenn-
ing, pistlahöfunda og aðra álitsgjafa
og síðast en ekki síst stjómmálamenn
á það sem stendur í biblíunni: „Sá
yðar sem syndlaus er, kasti fyrsta (óð-
als)steininum.“ Og enn fremur:
„Dæmið ekki svo þér verðið ekki sjálf-
ir dæmdir." Spilling og misnotkun á
aðstöðu í efstu lögum samfélagsins er
sem sé fyrirbæri sem ekki er beinlín-
is nýtt af nálinni. Nægir að nefna
dæmi sem tengjast brennivínskaup-
um á kostnaðarverði, laxveiðum,
veisluhöldum og risnu af ýmsu tagi.
Þar hafa stjórnmálamenn í flestum til-
fellum átt hlut að máli án þess aö
þurfa gjalda fyrir með embættismissi.
Snjall verjandi gæti því með góðu
móti haldið því fram að það væri
ákveðin hefð fyrir spillingu og mis-
notkun á aðstöðu í þjóðfélaginu og
steina- og timburkaupamál Árna
Johnsen því enginn próf-
steinn á pólitíska siðferðis-
kennd hans. Og hann hefði í
það minnsta ekki brotið hefð-
arrétt.
Ámi hefur sjálfur sagt að
þarna heföi verið um fljót-
fæmisleg mistök að ræða sem
hann harmaði og væri auðvit-
að ekki til fyrirmyndar en
hann teldi sig ekki sekan um
spillingu. Þetta hafa stjórn-
málamenn sagt áður og verið
tekið gott og gilt, þannig að
það hefur líka myndast
ákveðin hefð fyrir svörum af
þessu tagi þegar spillingarmál koma
upp á yfirborðið.
Bretti eða pokar?
Það má líka segja Árna það til máls-
bóta að hann er enginn venjulegur
þingmaður heldur einnig listamaður
sem hefur raulað Göllavísur með sínu
lagi og samið Stórhöfðasvítuna sem
þeir þrír sem heyrt hafa telja óupp-
götvað meistaraverk. Og það er auð-
vitað alkunna að fiármál listamanna
eru jafnan í miklum ólestri og þeir
blanda öllu saman í heimilisbókhald-
inu ef það er þá yfirleitt til staðar.
Óreiða í fiármálum á auðvitað ekki að
líðast hjá endurskoðendum og möppu-
dýrum en það á að taka létt á fiár-
málamistökum listamanna.
I þriðja lagi má benda á að hugsan-
lega hefur Johnsen sparað Þjóðleik-
húsinu mikinn geymslukostnað með
því að nota sjálfur grjótið í garðinn
sinn. Þegar svo óheppilega vildi til að
Árni frestaði framkvæmdum við
steinlögnina við leikhúsið sama dag-
inn og hann keypti steinana, þá stóð
stofnunin frammi fyrir margra ára
gríðarlegum geymslukostnaði á óðals-
steinum á brettum eða i pokum. Að-
eins snögg ákvörðun þingmannsins
um að koma grjótinu fyrir í eigin
garði kom í veg fyrir að kostnaðurinn
félli á Þjóðleikhúsið. Og sömuleiðis
má benda á að Árni skilaði pokunum
undan grjótinu og innheimti skila-
gjaldið sem ugglaust heföi ekki verið
gert ef grjótið hefði verið lagt í leik-
húströppur af iðnaðarmönnum. Þetta
skilagjald hefur nú (vonandi) skilað
sér til síns heima og þar með hefur
leikhúsið sparað sér nokkra þúsund-
kalla.
En hvað um meintar lygar þing-
mannsins? Árni Johnsen sagði í sam-
tali við útvarpið að hann heföi ekki
sagt ósatt í stóra í stóra steinamálinu,
bara ekki sagt allan sannleikann.
Þetta væri ekki gott en málið í heild
væri ekki alvarlegt.
Hvað þennan þátt varðar þá er
heföarrétturinn mjög sterkur. Eða
treystir einhver sér til aö nefna einn
stjórnmálamann í veröldinni sem hef-
ur sagt allan sannleikann í öllum mál-
um? Þurfti Clinton að segja af sér fyr-
ir aö þekkja ekki mun á kynmökum
og munnmökum? Og er meiri munur
á kynmökum og munnmökum en
brettum og pokum?
Þrátt fyrir öflugar varnir í þessu
máli þá er auðvitað hugsanlegt að
Árni Johnsen þurfi að taka pokann
sinn. Eða brettið.
Aðeins snögg ákvörðun þingmannsins um að koma
grjótinu fyrir í eigin garði kom í vegfyrir að kostnað-
urinn félli á Þjóðleikhúsið.