Dagblaðið Vísir - DV - 29.08.2001, Blaðsíða 12
12
MIÐVIKUDAGUR 29. ÁGÚST 2001
Skoðun DV
ipurning dagsins
Atli Rúnar Óskarsson nemi:
Þaö er ættarmót sem ég fór á.
Hjalti Halldórsson neml:
Rammstein, geöveikir tónleikar.
Hvað er þér minnisstæðast
það sem af er sumri?
Anna Dögg Gísladóttir nemi:
Þaö er sumarbústaöarferö
sem ég fór í.
Árni Elvar Emilsson nemi:
Rammstein-tónleikarnir, þeir voru
mjög góöir.
Almar Örn ívarsson nemi:
Rammstein-tónteikarnir, þeir voru
geöveikir.
Siguróur Ingi Jónasson nemi:
Fjögurra daga fyllirí á Eldborg, þaö
var geggjaö stuö, aö mig minnir.
Gandreið Framsóknar
Hildur Guöjónsdóttir
skrifar:
Sú var tíðin að Framsóknarflokk-
urinn sá til þess að húsaleigulög
voru sett á íbúðareigendur hér í
Reykjavík sem fólu það í sér að ekki
mátti segja leigjendum upp húsnæð-
inu hvernig sem umgengni eða sam-
skipti milli þeirra og húseigenda
var. Heldur ekki þótt nánir ættingj-
ar eða vinir þyrftu á húsnæðinu að
halda. Þetta var í lok stríðsins og ef-
laust ókunnugt yngra fólki í dag.
Þetta rifjaðist upp fyrir mér er ég
hlustaði á og sá Kastljóssþátt Sjón-
varpsins sl. mánudagskvöld
Þar mætti félagsmálaráðherra,
ásamt formanni fasteignasala, ungri
og skilmerkilegri konu. Hún horfði
á þennan kjörna fulltrúa eins og
hún sæi inn í sjálfa fortíðina, tíma
og rúm sagnfræðinnar. Og var
nokkur furða? Þvílíkur var mál-
flutningur stjórnmálamannsins. -
Það var ekki orðið breitt bilið á
milli húsaleigulaganna forðum og
þess sem félagsmálaráöherrann
bauð kjósendum upp á í umræðunni
sem snerist um brunabótamatið og
lánsmöguleikana!
Svo smekklegur var félagsmála-
ráðherra að láta okkur Reykvík-
inga, sem búum í elstu húsum og
hverfum borgarinnar, vita að það
væri ekki eðlilegt að sumir staðir
væru verðmætari en aðrir! Þannig
metur hann þau hús og lóðir sem
mest heflr þurft að greiða af í við-
hald, gatnagerð og fleira. Dæmi eru
jafnvel um mörg gamalmenni sem
hafa búið allan sinn aldur á þessum
stöðum og þurft að bera þungann cif
uppbyggingu Reykjavíkur, t.d.
gatnagerð í nýjum hverfum, strætis-
vagnasamgöngum hér áður
fyrr.sundlaugum og fl.
Þetta fólk, svo og þeir sem fest
hafa sér dýrari eignir í grónum
hverfum í Reykjavík, eiga nú aö
„Það var ekki orðið breitt
bilið á milli húsaleigu-
laganna forðum og þess
sem félagsmálaráðherrann
bauð kjósendum upp á í
umræðunni sem snerist um
brunabótamatið og
lánsmöguleikana! “
falla þrepum lægra varðandi opin-
berar lánveitingar til kaupenda
eignanna, vegna þess að kjömum
fulltrúa á landsbyggðinni, sem þigg-
ur laun sín meðal annars af okkur í
gamla bænum, sýnist engin ástæða
tfl að sum hverfí í Reykjavík séu
verðmætari en önnur. Hvað skyldi
nú eiginkona félagsmálaráðherra
segja? Hún er borgarfuUtrúi R-list-
ans.
í þessum gömlu borgarhlutum
naut R-listinn hvað mest fylgis á
sínum tíma. Og nú hefur fuUtrúi
Framsóknarflokksins boðað komu
sína sem frambjóðandi til Alþingis í
þessum hverfum, þ.e. Reykjavík-
norður. - Ætli timasetning hans
hafl ekki verið út úr kú eins og nú
stendur á?
Andvaraleysi
Þegar ég las í
DV um að sem-
entsflutningar
ættu að fara á
þjóðvegina þá
varð mér hugsað
tU landsfeðranna.
Geta fyrirtæki
gert svona ráð-
stafanir án þess
að fá tfl þess
leyfl? Aðalþjóð-
vegir landsins eru
mjög lélegir og stórir hlutar þeirra
hálfónýtir, og það vita þeir best sem
hafa atvinnu af að aka þá. Getur
verið aö nú eigi að ganga endanlega
frá þjóðvegakerfinu með þessari
ráðstöfun án þess að yfirvöld geri
„Eimskipafélag íslands fór
með mikla þungaflutninga
á þjóðvegina án athuga-
semda og nú fylgir sements-
verksmiðjan í slóð þeirra og
lika, að því er virðist, án
athugasemda. “
nokkuð til að hamla eyðUegging-
unni?
Það virðist standa í þjóðinni að
breikka Reykjanesbraut. Hvað myndi
það þá taka langan tíma að lagfæra
skemmdir sem 30 tonna sementsbílar
munu valta í þjóðvegina? Er and-
varaleysi hinna rándýru landsfeðra
orðið svo mikið að hægt er að taka
frá þjóðinni stórar upphæðir og eyði-
leggja fyrir miUjarða með frekju-
gangi einhverra rekstraraðila, án
þess að landsfeðumir gaumgæfi
nokkuð það sem er aö gerast?
Eimskipafélag fslands fór með
mikla þungaflutninga á þjóðvegiiia
án athugasemda og nú fylgir sem-
entsverksmiðjan í slóð þeirra og líka,
að því er virðist, án athugasemda.
Umferðarslysin hafa verið mikið böl
þjóðarinnar. Ekki er hægt að reikna
með að þeim fækki við þessar ráð-
stafanir. Hvað skyldi vegamálastjóri
ætla að gera í þessu máli? Hann gæti
þó sett á þungatakmarkanir, og til
þess er fuU ástæða, þannig að hug-
myndin yrði ekki arðbær.
Brynjólfur
Brynjótfsson
skrifar:
Skemmtiferð á Marz
Garri hefur verið að fylgjast með fréttum af
nýjasta feröamannatrompinu á íslandi. Það tek-
ur öUu öðru fram í ævintýramennsku og telst
framsækið frumkvöðlastarf þótt hugmyndin sé
vissulega ekki alveg ný af nálinni. Hér er auðvit-
að um að ræða ferðalög fyrir þá sem hafa allt
reynt og aUt farið. Sumarfri sem svo sannarlega
er öðruvísi en aUt sem menn hafa prófað. Hér er
um að ræða sumarleyfl á togara sem er á veið-
um í Barentshafí. Þar gefst fólki tækifæri tU að
prófa eitthvað algerlega nýtt, eitthvað sem það
getur sagt frá þegar heim er komið - eitthvað
sem setur á manninn mark, meitlar þor og stæl-
ir kjark. Enn sem komið er hefur aðeins reynst
mögulegt aö bjóða mjög takmarkað magn af þess-
um ferðum og Garra sýnist að einungis einn tog-
ari sé kominn af stað með þetta spennandi til-
raunaverkefni.
Skemmtiferð á togara
Skipið sem Garra sýnist vera að ryðja þessa
braut í ferðamennskunni heitir Marz AK og
kemur frá Akranesi. Þeir Skagamenn hafa jú
verið að sækja í sig veðrið í ferðaþjónustunni
eftir að göngin komu og Garri fær ekki betur séð
en að á þessu sviði séu þeir í fararbroddi. Marz
mun hafa nokkra Rússa um borð hjá sér sem
ekki eru skráðir sem sjómenn og hefur verið
gert heilmikiö veður út af því. Slíkt kemur nátt-
úrlega ekki á óvart þegar íslensk yflrvöld eru
annars vegar því þar á bæ skortir aUt hug-
myndaflug og ef ekki er búið að útskýra fyrir
embættismönnum í smáatriðum hvað er í gangi,
þá virðast þeir aUtaf telja aö menn séu með
óhreint mjöl í pokahominu. Því er það að togar-
inn Marz er kominn í einhverja sérstaka skoðun
út af þessum farþegum - bara vegna þess aö
embætti sýslumanns á Akranesi og embættis-
menn víðar í kerfinu skilja ekki að togari getur
verið skemmtiferðaskip og skemmtiferðaskip get-
ur verið togari - bara ef uppleggið í málinu er
rétt!
Dalalíf
Hugmyndafræðin að baki því að setja ríka
ferðamenn á togara er sem fyrr segir ekki alveg
ný. Garri sá hana fyrst í mynd Þráins Bertels-
sonar um Dalalíf, þar sem þeir Þór og Danni
náðu að selja virðulegum borgarbúum aðgang að
sveitalífinu. „I love it!“ er t.d. fræg setning sem
Siggi Sigurjóns sagði en hann lék ríkan mann
sem naut þess að moka skít. í Dalalífi voru per-
sónumar að leita upprunans, og eins er það í
raun með túrana á togara, að þar getur ríka fólk-
ið fengið tímabundið afturhvarf til þess tíma er
menn unnu fyrir sér með berum höndunum.
Garri er því ekki í nokkrum vafa um að skýring-
in á veru nokkurra Rússa um borð í Marz sé sú
að þetta séu forríkir ferðamenn á ferð til fortíð-
ar. Eðlilega vill útgerðin ekki gefa upp hvað þeir
eru að gera þarna um borð, þvi menn verða jú
að gæta trúnaðar við viðskiptavini af þessu tagi
- það gengur ekki að selja háklassafólki svona
„exclusiva" ferð og auglýsa það
svo um allar koppagrundir. GðlYI
Framkvæmdir á Reykjavíkurflugvelli
Allt til einskis?
Flugið til
Keflavíkur
Bjðrn Sigurðsson skrifar:
Einhver orðaði það svo, þegar
umræðan um Reykjavikurflugvöll-
inn var í hámarki, að flugvöllurinn
í Vatnsmýrinni væri jafn mikil
tímaskekkja og flugvöllur væri í
Central Park í New York eða í Hyde
Park í London, og að þjóðir með
ábyrgðartilfinningu leyfðu ekki
flugvelli í borgarmiðju sinni, hvað
þá lágt aðflug yfir helstu valdastofn-
unum þjóðarinnar. Málið verður að
taka upp að nýju eftir að ákveðið er
að breikka Reykjanesbrautina og
jafnvel skoðaðar lestarsamgöngur á
Suðurnesjaleiðinni. Fyrr en siðar
mun heimspólitíkin rétta okkur
Keflavíkurflugvöll upp í hendurnar
til reksturs. Hættum því endurbót-
um á Reykjavíkurflugvelli strax og
nýtum fjármagnið til annarra hluta.
Aumingja-
fyrirtæki?
ðlafur Helgason hringdi:
Það er orðið allt of mikið um það
hér að fyrirtæki eða forsvarsmenn
þeirra leiti til hins opinbera um að-
stoð þegar í harðbakkann slær.
Þannig gengur nú maður undir
manns hönd í fyrirtækjageiranum
að krefjast þess beint eða í gegnum
samtök sín að vextir verði lækkaðir
hið bráðasta svo að forða megi við-
komandi fyrirtækjum undan gjald-
þroti. Auðvitað vilja allir sjá vaxta-
lækkun, en hún mun, ein og sér,
ekki bjarga þessum „aumingjafyrir-
tækjum" sem ég kalla svo, frá gjald-
þroti. Mörg þeirra ættu fyrir löngu
að hafa hætt rekstri, og það með lög-
legum hætti, nefnilega gjaldþroti.
Menn verða að sjá fyrir í tíma hvert
stefnir með reksturinn. Ekki að
bíða eftir opinberri aðstoð.
Rekaviður á Hornströndum
Telst til sjónmengunar og fellur und-
ir slóöaskap.
Sjónmengun á
Hornströndum
Halldóra HalldórsdótUr hringdc
Með frétt um hollenska parið sem
lenti í erfiðleikum á Homströndum
nýverið birtust myndir frá svæðinu
þar sem rekaviðurinn var mest
áberandi á fjörunum. Þetta minnti
mig óþægilega á ferð mína þarna í
sumar. Þessi mikli rekaviður sem
borist hefur að landi í gegnum árin
og liggur þama eins og hráviði, í
þess orðs fyllstu merkingu, um allar
fjörur á þessum slóðum, stingur
verulega í augu. Þetta er mikil sjón-
mengun og sóðaskapur. Landvemd-
arsamtök eða aðrir náttúruverndar-
sinnar hreyfa ekki við þessum mál-
um. En sóðaskapur á víðavangi, í
borginni sem og til lands og sjávar,
er orðinn verulega áberandi.
Lesendur geta hringt allan sólarhring-
inn I síma: 550 5035.
Eða sent tölvupóst á netfangið:
gra@ff.is
Eða sent bréf til: Lesendasíða DV,
Þverholti 11, 105 Reykjavík.
Lesendur eru hvattir til aö senda mynd
af sér til birtingar með bréfunum á
sama póstfang.