Dagblaðið Vísir - DV - 04.12.2002, Qupperneq 17
16
Útgáfufélag: Útgáfufélagiö DV ehf.
Framkvæmdastjóri: Hjalti Jónsson
ABalritstjóri: Óli Björn Kárason
Ritstjóri: Sigmundur Ernir Rúnarsson
Aöstoóarritstjóri: Jónas Haraldsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaðaafgreiösla, áskrift:
SkaftahlíB 24,105 Rvík, sími: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aörar deildir: 550 5749
Ritstjórn: ritstjorn@dv.is - Auglýsingar: auglysingar@dv.is. - Dreifing: dreifing@dv.is
Akureyri: Kaupvangsstræti 1, sími: 462 5000, fax: 462 5001
Setning og umbrot: Útgáfufélagið DV ehf.
Plötugerð og prentun: Árvakur hf.
DV áskilur sér rétt til aö birta aðsent efni blaðsins í stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
DV greiðir ekki viðmælendum fyrir viðtöl við þá eða fyrir myndbirtingar af þeim.
Ekkert finnst í írák
Vopnaeftirlitsmenn Sameinuðu
þjóðanna eru enn tómhentir í
írak. Svo mun verða næstu daga.
Þeir munu ganga hús úr húsi, fara
af einu svæði á annað og undrast
hvað allt er snyrtilegt í ríki Sadd-
ams Husseins. Það er að vonum.
Einræðisherrann hefur haft ára-
fjöld til að hreinsa til í ranni sín-
um og fela það sem fer á svig við gamla vopnhléssáttmál-
ann. Hann mun ekki misstíga sig á næstu vikum og reyna
enn á þolrif Bandaríkjastjórnar, jafnvel meira en hún þolir
sjálf.
Saddam er vanur því að fást við vopnaeftirlitssveitir.
Haft er á orði að hann hafi leikið sér að þeim á meðan þær
heimsóttu land hans eftir Flóabardagann fyrir röskum ára-
tug. Frægt er þegar tengdasonur hans flúði yfir til Jórdan-
íu eftir bardagann a tarna og sagði frá því hvernig Saddam
léki á vopnaeftirlitssveitirnir. Vopnaverksmiðjurnar væru
margar og litlar og færðar úr stað eftir hentugleika. Nú þeg-
ar hefur verið leitað í einni höllu forsetans. Og sjá, það
fannst ekki baun.
Leiötogar Bandaríkjanna og Bretlands eru smám saman
að átta sig á því að áhugi almennings á málefnum íraks er
að minnka. Vopnaeftirlitssveitimar munu ekki halda lífi í
fréttatímum næstu vikna og eftir því sem tímar líða verður
æ minna að segja af verkum þeirra á rykugum sléttum
Mesópótamíu. Snjallir áróðursmeistarar þeirra hafa því
brugðið á það ráð að senda frá sér skýrslur um ógeðslega
stjórnarhætti herranna í Bagdað og er lesningin á að giska
geðveikisleg.
Það eru ekki nýjar fréttir að Saddam Hussein sé vondur
maður. Og löngu er vitað að hann svífst einskis til að halda
völdum. Heilu bækurnar, greinaflokkarnir og sjónvarps-
þættirnir hafa verið gerðir um grimmdarverk hans og má
öllum vera ljóst hvemig þessi valdasjúki maður hefur
pestað þjóð sina og pínt í rífa tvo áratugi. Ein skýrslan enn
bætir þar litlu við. Hún er örvæntingarfullt ráð til að fanga
nokkrar mínútur og dálka í áhrifamiklum fjölmiðlum. Og
mun virka um stund.
Úr þessari enn einu skýrslunni verður ekki hægt að lesa
nema í nokkra daga. Og þá mun ef til vill enn heyrast af
störfum vopnaeftirlitssveita Sameinuðu þjóðanna í annarri
höllu forsetans í Bagdað. Og þar mun ekki heldur finnast
bofs. Þessu mun fram halda í nokkrar vikur en allsendis
óvíst er hvað ráðamenn í Lundúnum og Washington geta
beðið lengi aðgerðalausir. Þeir vita sem er aö hver vika er
vinningur Saddams. Þeir vita jafn vel að hver mánuður ger-
ir mátt þeirra minni.
Það þarf 17 þúsund milljarða til að ráðast inn í írak og
steypa þar Saddam Hussein af stóli og byggja upp landið að
nýju eftir látlausan hernað og eyðileggingu. Það er meiri
peningur en meirihluti fátækustu landa heims mun nokkru
sinni fmna fyrir í matvælaaðstoð. Sá samanburður er ekki
til tals heldur miklu fremur hitt hver á að borga byssumar.
Og ef eitthvað virðist ætla að koma í veg fyrir stríð í írak
þessa dagana eru það deilur Evrópu og Ameríku um allan
herkostnaðinn.
Það sjá allir viti bornir menn að 17 þúsund milljarðar er
meira en svo að menn sannfæri þjóðir sínar á svipstundu.
Og menn spyrja sig jafnframt hvort þessir fjármunir séu
einhver trygging fyrir því að veröldin breytist eftir að allar
helstu byggingar íraks hafa verið lagðar í rúst og Saddam
fluttur til Haag að verja gjörðir sínar. Enginn efast um að
íraska þjóðin er betur sett án Saddams en spyrja verður
hvað lýðræöistilraunir í landi einu megi kosta og hvert
verðþol Vesturlanda sé.
Sigmundur Ernir
_______________________________________MIÐVIKUDAGUR 4. DESEMBER 2002
DV
Öfund rithöfunda
Á miðri bókatíð er ég að
veita fyrir mér þeirri áráttu
rithöfunda að líta svo á að
heimurinn hafi verið búinn
til svo að þeir hefðu eitt-
hvað um að skrifa.
Þessi hugsun hefur veriö að skjóta
upp kolli alveg síðan í haust þegar
breskir og íslenskir rithöfundar
komu saman á málþingi. En á því
kvaðst Steinunn Sigurðardóttir „öf-
unda breska rithöfunda af þeim ríku-
legu viðfangsefnum sem er að finna í
þeirra margbrotna samfélagi.“ Átt
var við það, aö Breska heimsveldið
hefði stefnt saman i Bretlandi sjálfu
margskonar innflytjendahópum sem
gæfu höfundum svo miklu meira að
skrifa um en völ er á í þvi auma og
„einsleita" íslenska samfélagi.
Á miðri bókavertíð. - Ef öfund Vestur-Evrópumanna
var ekki beint í austurátt gat hún haldið suður
á bóginn ...
Hver öfundar hvern?
Sú öfund sem Steinunn talaði um
á bókmenntaþinginu er ekkert eins-
dæmi. Á Norðurlöndum mátti alltaf
öðru hvoru heyra vissan öfundartón
í garð finnskra rithöfunda sem hefðu
grimmt borgarastríð og harðar svipt-
ingar við rússneska björninn að
skrifa um meðan ekkert er svosem
að gerast „hér hjá okkur.“ Vestur-
Evrópumenn öfundu rússneska rit-
höfunda á Sovéttímanum af því, að
þeir hefðu svo ógurlega dramatiskan
veruleika að skrifa um og nytu að
auki þeirra forréttinda að yfirvöldin
tóku svo mikið mark á bólunenntum
að skáldin þurftu að glíma bæði við
ritskoðun og lögreglu um örlög hand-
rita sinna.
Ef öfund Vestur-Evrópumanna var
ekki beint í austurátt gat hún haldið
suður á bóginn: já, ætli það sé nú
ekki munur aö semja skáldsögur í
Chile og Kólumbíu, þar sem ekki má
á milli sjá hvað er hrikalegast: nátt-
úrufarið, stjómarfarið eða örlög
frumbyggja álfunnar í „margbrotnu
samfélagi". Meðan Marquez og þeir
karlar ausa af þeim brunnum eins og
ekkert sé þá sitjum við hér í ofvemd-
aðri eymd Evrópu og skrifum langa
doðranta um það sem ekki gerðist
eftir klukkan fimm á fostudaginn
var.
Eða þessir gyðingar!
Enn eitt nýtt dæmi: rússneskur
rithöfundur skrifaði nýlega pistil í
blað í Moskvu í tilefni þess að ung-
verskur rithöfundur af gyðingaætt-
um, Imre Kertesz, hafði hlotiö bók-
menntaverðlaun Nóbels. Rússinn var
bersýnilega mjög öfundsjúkur yflr
því hve „heppnir" gyðingar eru,
einkum og sérílagi í bókmenntum.
Og af hverju er þeir svona heppnir?
Jú - það er vegna þess að þeir em
alltaf í miðjum átökunum þegar stór-
slys ganga yfir heiminn! Hinar
miklu sögur Gamla testamentisins
komu fyrir þá, Jesús Kristur birtist
þeim fyrst og var krossfestur í þeirra
borg, já, segir þessi rússneski höf-
undur: „þið verðið að viðurkenna að
þeir hafa eitthvað að skrifa um. Það
er ekki að ástæðulausu að Nýja testa-
mentið er mesta metsölubók allra
tíma.“
Greinarhöfundurinn fer svo í
Sandkom
Hcenulaust á Húsavík
Mörgum þótti aðalfréttin á baksíðu Morgunblaðsins í
gær pínulítið undarleg. Þar var greint frá þeim miklu
tíðindum, að engin hæna væri lengur til heimilis á
Húsavík. Á árum áður hafi verið hænsni á 15 bæjum í
Reykjahverfi, en sérhæfing í landbúnaði og lágt eggja-
verð frá verksmiöjubúum hafi útrýmt þessum heimilis-
búskap. Það er vissulega athyglisvert, en hins vegar má
spyrja hvort það hafi nokkuð haft áhrif á fréttamat
Morgunblaðsins að þessu sinni, að einn fréttastjóranna
er Húsvíkingur ...
Aurskriður og Sandkom
Sandkomi berst daglega fiöldi skemmtilegra ábend-
inga, ekki síst með tölvupósti um netfangið sem til-
greint er hér að ofan. Er þaö allt þakkarvert, en á vitan-
lega misvel heima i blaðinu eins og gengur. Sumt á
raunar mjög vel heima í blaðinu, en þá fremur á frétta-
siðum en í gáskafullum Sandkoms-dálkinum. Að und-
anfomu hefur Sandkorni borist fiöldi fréttatilkynninga
frá almannavamanefnd Seyðisfiarðar vegna yfirvofandi
Ummæli
Konur grípi um stýrið
„Ég er fúllkomlega sammála því að ekki eigi að kjósa eða
velja konu bara vegna þess að viðkomandi er kona. En við
megum heldur ekki ganga svo langt í „unisex“ stefnu að
við neitum að horfast í augu við að það sé áhyggjuefhi að
konum fækkar í þingmannaliði Sjálfstæðisflokksins hvort
sem farin er leið prófkjörs eða uppstillingar. [...] Konur, og
þá sérstaklega ungar konur, verða að kynna skoðanir sínar
opinberlega, bjóða sig í fram í sfiómir félaga sjálfstæðis-
manna og í prófkjörum og sefia sér langtímamarkmið. Það
þýðir ekki að leggja árar í bát á rniðri leið þótt á móti blási,
heldur verðum við að grípa stýrið, vinda upp seglin með
karlmönnunum og koma fullum báti af hæfu fólki að
landi." Guðrún Inga Ingólfsdóttir á Tfkinni.is.
Raunveruleg ástæða hrunsins
„Þaö er sér í lagi afar villandi að halda þvi fram að
umrætt hrun [kommúnismans í Austur-Evrópu] hafi
sandkorn@dv.is
hættu á aurskriðum og ráðstöfunum sem gripið hefur
verið til vegna þess. Sandkornsritari er vitanlega upp
með sér að vera á póstlista háttvirtrar almannavarna-
nefndar við hlið hávirðulegra fréttastofa þessa lands, en
botnar samt ekki alveg í þessum sendingum. Og þó?
Þegar nánar er að gáð blasir auðvitað við, að tilkynn-
ingar um aurskriður eiga hvergi betur heima en í Sand-
komi...
Ég skila því
Forsætisráðherra Rúmeníu
heimsótti Alþingi í gær og hélt
Halldór Blöndal, forseti Alþing-
is, stutt ávarp af þvi tilefni.
Bauð hann forsætisráðherrann
innilega velkominn og bað þing-
menn að rísa úr sætum til þess
að votta rússnesku þjóðinni vin-
áttu sína og virðingu. Nú er
bara að vona að forsætisráð-
herra Rúmeníu komi kveðjunni
til skila til Rússlands ...
„fyrst og fremst“ snúist um þessi lýðréttindi, eða skort á
þeim. Það sem hinn dæmigerða Pólverja dreymdi um á
tímum kommúnismans var að klæðast gailabuxum,
drekka kók, aka um á vestrænum bil, eiga gervihnatta-
disk og geta keypt Lego-kubba handa bömunum. [...]
Bann við umfiöllum um einstaka þætti þjóðlífsins er
kannski íþyngjandi fyrir blaðamenn og sögukennara en
snertir ekki svo mikið hinn venjulega verkamann. Þeir
Pólverjar sem flúðu til Bandaríkjanna gerðu það sjaldn-
ast til að gerast dálkahöfundar eða skáld. [...] Það er
hins vegar skiljanlegt að sósíalistar á Vesturlöndum eigi
erfitt að sætta sig við þessar staðreyndir. Þeir eiga erfitt
með að sætta sig við aö hninið sannaði einmitt óskil-
virkni miðstýrðs markaðar. Slíkt væri erfiður biti að
kyngja fyrir fólk sem telur enn að Ríkið sé á mörgum
sviðum færara en einstaklingamir til að veita þjónustu,
ekki bara menntun og heilbrigðisþjónustu, heldur einnig
verslun og bankaþjónustu."
Pawel Bartoszek á Deiglunni.com.
MIÐVIKUDAGUR 4. DESEMBER 2002
17
Jólahald í prófkjörskassa
Skoðun
nokkrum stökkum yfir söguna þar
til hann kemur að gyöingum í Rúss-
landi - þar eru þeir líka svo ótrúlega
heppnir í bókmenntalegum skiln-
ingi: alveg eins og þeir voru fyrstir
upp á krossinn og í gasofna nasista,
þá voru þeir í byltingunni fyrstir úr
kapítalisma í sósíalisma og svo úr
kommúnismanum inn í markaðsbú-
skapinn! Að lokum spyr þessi Rússi
að því, hvemig menn geti eiginlega
komist hjá þvi að breyta „svo mögn-
uðum margbreytileika" í upplifaðri
reynslu í „mikil bókmenntaverk,
kvikmyndir og munnlegar frásagnír,
hvemig er hægt annað en að festa í
form slík hrollvekjandi atvik og
reynslu."
Og svo Færeyjar
Við stöndum andspænis merki-
legri hringekju: við heyrum íslenska
skáldkonu öfunda breska rithöfunda
af miklu úrvali yrkisefna, við getum
vel heyrt breska höfunda öfunda
rússneska kollega af því að þeir geti
öslað upp fyrir haus feiknalegan
sögusjó sem Stalínisminn, Gúlagið,
hrun kommúnismann og afskaplega
dramatískur mafiukapítalismi láta
flæða yfir þá. Og svo kemur einn
Rússi og öfundar Gyðingana af því
að þeir hafi fengið enn stærri
skammt af dýrmætum verkefnum.
Það er eitthvað bogið við þetta.
Og allt í einu kemur mér í hug
William Heinesen og agnarlítill vett-
vangur skáldverka hans, Færeyjar,
þessir klettar upp úr miklu hafi og á
þeim nokkrar þúsundir manna. Er
þetta ekki vita þýðingarlaust pláss?
Gerist hér nokkur skapaöur hlutur?
Getur það verið að hér sé eitthvað að
skrifa um? Vinur okkar Heinesen
hafði, eins og rétt var og satt, litlar
áhyggjur af slíkum spumingum:
hann var handviss um að heimurinn
væri saman kominn í Þórshöfn, að
þar gerðust öll tíðindi og þar væru
að finna allar manngerðir heimsins.
Á svo öfundarlausri afstöðu til þess
veruleika sem var hans reis hans
merka og langlífa höfundarverk. -
Gáum að þessu.
Prófkjör Sjallans í
Reykjavík fór friðsamiega
fram þrátt fyrir að heiðan
prófkjörsdaginn bæri upp
á fimmtugasta og sjö-
unda afmælisdag Sturlu
Böðvarssonar, sérfræð-
ings í kjörkössum.
Sjálfstæðismönnum í borginni
tókst hins vegar að hemja kjörkass-
ann sinn á einum stað mestallt próf-
kjörið og þurftu sem betur fer ekki
að elta hann vítt og breitt um kjör-
dæmið eða jafnvel langt vestur í
land. Sjálfsagt er þar fundin skýr-
ingin á því að Vestlendingar á borð
við Guðlaug Þór og Ingu Jónu bjóða
sig frekar fram í skjóli kjörkassans í
Reykjavík en í skugga hans á Vest-
urlandi. Hver andskotinn er líka
einn prófkjörskassi á milli vina?
Engin ný sköpun
Úrslit prófkjörsins voru um flest
hefðbundin eins og venjulega.
Reykjavíkuríhaldið er samt við sig
og flokksmaddömur eftirláta karl-
peningi sínum að sjá um pólitíkina
á meöan þær sjálfar vasast í líknar-
málum. Kvenfólk kaus ekki kven-
fólk frekar en fyrri daginn og þar
sem karlar kusu það ekki heldur
rekur kvenfólkiö áfram lestina.
íhaldið hefur alltaf verið karl-
rembusvínastia og það breytist ekki
nema með hormónagjöf.
Helstu undur prófkjörsins eru
þau stórmerki að nýtt fólk utan úr
bæ sló ekki til þó svo að flokkurinn
eygði von í ný þingsæti í borginni.
Ekki nokkur lifandi maður barði sér
urrandi á brjóst því áhuginn var
ekki fyrir hendi. Nýþvegin andlit
með einhvem boðskap hefðu átt
greiða leið í þingsæti en allt kom
fyrir ekki. Að vísu gefur tíðarand-
inn skit í stjómmál og finnst Al-
þingi vera þriöja flokks vinnusvæði
fyrir Pólverja með átta hundruð
milljón króna mötuneyti. Fyrir
bragðið fylltist prófkjörið af Heim-
dellingum úr Silfri Egils og hver
kálfurinn af öðrum teymdur á bás
með svörtu augnlappana sína úr
Valhöfl.
Sá sem þessar línur ritar er í hópi
elstu Heimdellinga á Norðurlöndum
og er því skemmt að sjá litlu Kára-
hnjúkana setja upp sunnudagabind-
in og greiða hárið sitt upp úr vatni.
En bamastjömur fuðra hraðar upp
„Þingsetan hefurfrá
ómunatíð verið djobb fyrir
senatora en ekki júníora
og ungir þingmenn þurfa
áratuga lífsreynslu til að
standast þingskörungum
snúning. “
á þingi en púðurkerlingar á
gamlárskvöld. Þingsetan hefur frá
ómunatíð veriö djobb fyrir senatora
en ekki júníora og ungir þingmenn
þurfa áratuga lífsreynslu til að
standast þingskörungum snúning.
Inngangur ekki útgangur
Harmur Verslunarráðs íslands
vex með hverju prófkjörinu sem líð-
ur. Ekki einasta situr ráðið uppi
með Vilhjálm Egilsson á skrifstof-
unni allan liðlangan daginn og kafli-
tímana líka, heldur þarf væntanlega
að borga honum full laun eins og
hverju öðru verslunarfólki í Húsi
verslunarinnar. Við það bætist að
Birgir Ármannsson vill sjálfsagt
líka halda launum sínum hjá Versl-
unarrráðinu eins og Villi, og Versl-
unarráðið verður senn félagsmála-
stofnun fyrir sportmenn í pólitík
eins og kaupfélögin voru í eina tíð.
Enda liggur stjóm ráðsins á bæn um
þessar mundir og biður af einlægni
um endurkosningar viða um land á
íslenskum sumartima.
Fyrirtæki á framfæri skattgreiðenda
Jóhanna
Sigurðardóttir
alþingismaöur
Fátækt er að verða meira
og meira áberandi. Fram-
færsla og lífsbarátta
tekjulægstu hópanna
verður sífellt erfiðari.
Margir eru að gefast upp
og eygja ekki von. Stétt-
skipting er að verða æ
sýnilegri í þjóðfélaginu. Á
sama tíma á sér stað gíf-
urleg tekjutilfærsa í þjóð-
félaginu og samþjöppun
valds og auðs fer vax-
andi.
Ríkisstjórnin hefur með ýmsu móti
ýtt undir þessa þróun, þvi margvísleg-
ar aðgerðir hennar hafa leitt til hróp-
legs óréttlætis í telfiuskiptingu á und-
anfömum árum. Má þar nefna ýmsar
skattalegar tilfærslur frá fiármagns-
eigendum og stórfyrirtækjum yfir á
laun og lífeyri. Þannig hefur skatt-
byrði á venjulegt launafólk, bamafiöl-
skyldur, námsmenn, lífeyrisþega og
atvinnulausa aukist verulega. Fryst-
ing skattleysismarka og mikil skerð-
ing á bamabótum til þessara hópa
hafa verið nýttar til að kosta óhófleg-
ar skattaívilnanir til stórfyrirtækja og
auðmanna.
Skattlaus þrátt fyrir mikinn
hagnað
Á næsta ári lækka skattar fyrir-
tækja og stóreignafólks um 5 milljarða
króna vegna þess að ríkisstjórnin
lækkaði tekjuskatt fyrirtækja úr 30% í
18% á sl. ári. Samt hafa tekjuskattar á
fyrirtæki á síðustu ámm farið lækk-
andi að raungildi þrátt fyrir fiölgun
fyrirtækja, góðæri og góða afkomu.
Einnig eru tekjuskattar sem fyrirtæki
greiða lægri en í öðrum þróuðum ríkj-
um, hvort sem miðað er við hlutfall af
landsframleiðslu eða hlutdeild í skatt-
tekjum.
Tekjuskattar munu lækka enn frek-
ar, eða um nálægt 4 mifljarða á næsta
ári, þegar áhrifa af lægra skatthlut-
fafli fyrirtækja, úr 30% í 18%, fer að
gæta. Ástæður óeðlilega lágra tekju-
skatta fyrirtækja hér á landi em m.a.
þær frjálslegu reglur sem hér gilda
um gialdfærslu á gengistapi lána og
verðbótaþátta verðtryggðra lána svo
og víðtækar afskriftaheimildir, þ.á m.
flýtifyrningar á móti söluhagnaði. Það
myndar síðan yfirfæranlegt rekstrar-
tap sem fyrirtækin geta nýtt til lækk-
unar á skattgreiðslum sínum.
í nýlegu svari fiármálaráðherra til
mín á Alþingi kemur fram, að þrátt
fyrir 100 milljarða rekstrarhagnað
4.400 fyrirtækja á árabilinu 1998-2001
greiddu þau samtals aðeins 3-4 millj-
arða króna í skatt, i stað 25-30 millj-
arða króna, vegna nýtingar á yfirfær-
„Á þremur árum hafa skattgreiöendur þurft aö standa undir 18 milljaröa tekju-
skattslækkun til fyrirtækja vegna nýtingar á rekstrartapi. Þaö er álika mikiö
fjármagn og fer samtals til greiöslu vaxta- og barnabóta og til aö reka alla
framhaldsskóla landsins á næsta ári. “
anlegu rekstrartapi. Af þessum 4.400
greiddu um 2.200 engan skatt, þrátt
fyrir 70 milljarða króna hagnað á fiög-
urra ára tímabili vegna skattalegra
áhrifa af nýtingu tapsins!
Fjöldi fýrirtækja virðist því greini-
lega vera á framfæri hins opinbera
sem styrkir þau með niðurgreiðslum
til að þau geti haldið hagnaði sínum.
Fróðlegt væri aö vita hve mikið hefur
verið um það á sl. árum að stöndug
fyrirtæki með mikinn hagnað hafi
verið að kaupa illa stödd fyrirtæki eða
fyrirtæki sem komin eru í gjaldþrota-
skipti til að geta nýtt tap til frádráttar
frá eigin hagnaði og lækkað þar með
tekjuskattsgreiðslur sínar.
Enn veriö að rýmka hlunnindi
Á árunum 1998-2000, eöa á þriggja
ára tímabili, þurftu skattgreiðendur
að standa undir 18 milljarða tekju-
skattslækkun til fyrirtækja vegna nýt-
ingar á rekstrartapi. Það er álíka mik-
ið fiármagn og fer samtals til greiðslu
vaxta- og bamabóta og til að reka alla
framhaldsskóla landsins á næsta ári.
Af bráðabirgðatölum um nýtingu
rekstrartaps á árinu 2001 er ljóst að
skattalegt tap ríkissjóðs stefnir í að
aukast verulega en yfirfæranlegt ónýtt
rekstrartap jókst úr 90 milljörðum í
173 mifljarða frá upphafi árs 2000 til
loka árs 2001.
Og ríkisstjóminni finnst greinilega
ekki nóg að gert í að styrkja fyrirtæk-
in með niðurgreiðslum, því nú liggur
fyrir Alþingi frumvarp um að rýmka
enn heimildir fyrirtækja til að nýta
rekstrartap, sem þýðir viðbótartekju-
tap svo hundruðum mifljóna skiptir
fyrir ríkissjóð þegar á næsta ári. Eðli-
legra væri að endurskoða alltof rúmar
reglur vegna afskrifta og fymingar-
heimilda, sem augljóslega eru langt
umfram verðmæti eigna, sem og regl-
ur vegna gengis- og verðlagsbreytinga.
Þannig mætti fá verulegar tekjur til
að auka bamabætur og lækka tekju-
skatt á einstaklinga og lífeyrisþega.
Hér hefur veriö tekið eitt dæmi af
mörgum um óeðlilega mikil skatta-
hlunnindi til fyrirtækja. Vissulega á
skattaumhverfi fyrirtækja að vera
gott, en þegar forskot fyrirtækja hér á
landi í skattívilnunum og skattaniður-
greiðslur til fyrirtækja og stóreigna-
fólks eru orðnar langt umfram það
sem gerist hjá samkeppnisþjóðum þá
verða menn að staldra við. Ekki síst
þegar skattpínt launafólk, að ekki sé
talað um lágtekjufólk og lífeyrisþega,
verður að standa undir skattaparadís
fyrirtækjanna.
Þetta sama fólk þarf svo að þola það
að ráðherramir hafi allt á homum sér
þegar knúið er á um skattalækkun á
laun eða lífeyristekjur.