Dagblaðið - 24.07.1976, Blaðsíða 10
10
DACBI-AÐIÐ. LAUGARDAGUR 24. JULl 1976.
MMBIAÐIÐ
frjálst, nháð dagblað
IMnofímcli Daubludid hf.
FrainkviiMiulastjóri: Svoinn K. Ky jólfsson. Kitstjóri: .lónas Kristjánsson.
Fróllastjóri: .lón Bíi'kíi' Pótursson. Kitstjórnarfulltrúi: llauktir llol^ason. Artstoóarfrótta-
stjóri: Atli Stoinarsson. lþróttir: llallur Sfinonarson. Ilönnun: .lóhannos Koykdal. Ilandrit
As^rimur I’álsson.
Klaöanumn: Anna Bjarnason. Asucjr Tóinassoii. Boi'kIíimI As^firsdóttir. Brajd SjKurrtsson.
Krna V. InKóIfsdóttir, (lissur SÍKiirrtsson. 1 lallnr Hallsson. IIcIkí I'ölursson. Jóhanna Bir«is-
dóttir. Kalrin Bálsdóttir. Kristin Lýrtsdótlir. Ólafur .lónssou. Ömar Valdimarsson. Ljösmyndir:
Árni l’áll .löhannsson. BjarnhMfur Bjarnloirsson. Björ«vin Pálsson, Kaunar Th. Simirrtsson
(Ijaldkori: Þráinn Þorloifsson. Di'oifinnarstjóri: Már K.M. llalldórsson.
Askriftai'Kjald 1000 kr. á mánurti innanlands. í lausasölu 50 kr. ointakirt.
Kitstjórn Sírtumula 12. síini 8:1222, aimlýsiimar. áskriftiroK afKioirtsla Þvcrholti 2. sími 27022.
Sotninu <»K umhrot: Dajihlartirt hf. oj* Stoindörspront hf.. Armúla 5.
Mvnda-pk plö(UKOi:rt: llilmir hf . Sirtuinúla 12. I’rontun: Arvakur hf . Skoifunni 19.
Þungthögg
Fólk hefur nú fengið tilkynn-
ingu um geysilega kjaraskerð-
ingu, álagningarseðilinn. Mörgum
mun þykja mælirinn fuLur.
Á þessum tímum skertra kjara,
þegar ljóst er, að kauphækkanir
á árinu munu ekki einu sinni
halda í við verðbólguna, grípur hið opinbera til
þess ráðs að auka skattheimtu sína miklu meira
en verðbólgunni nemur. Ef hugsað hefði verið
um kjör almennings, hefði hið opinbera sízt
aukið umsvif sín við slíkar aðstæður.
Almenningur fær ekki auknar tekjur til að
greiða hækkunina á sköttunum.
Tekjuaukningin í ár fer til þess eins að greiða
hækkað verðlag og nægir ekki til þess.
Nettóskattbyrði einstaklinga í Reykjavík í
heild eykst nú um 43,58 af hundraði frá því,
sem var í fyrra, en gjaldendum hefur aðeins
fjölgað um 1,37 af hundraði. Alls verður skatt-
lagningin rúmum fimmtíu af hundraði hærri
en í fyrra, þegar allir skattar einstaklinga og
félaga eru taldir.
Þetta er nærri tuttugu af hundraði meira en
verðbólgan var. Hún nam um þrjátíu og
tveimur af hundraði, ef reiknað er frá miðju
ári í fyrra til miðs árs nú.
Hvernig fara menn að því að greiða þetta?
Þjóðhagsstofnun hefur nýlega spáð, að verð-
bólgan í ár verði nálægt þrjátíu af hundraði en
kaup muni hækka um það bil tveimur af
hundraði minna.
Þannig felst um tveggja prósenta kjara-
skerðing í því einu, hversu verðlagið hækkar.
t síðustu kjarasamningum var það megin-
stefna launþegasamtakanna að tryggja að
kaupmáttur launa minnkaði ekki frá því sem
orðið var. Þetta tókst ekki fyllilega, ef tekið er
tillit til þeirrar hækkunar verðlags, sem orðin
er og spáð hefur verið. Nú varpar hið opinbera
enn nýrri oggeysilegrikjaraskerðingu á herðar
launþega. Niðurstaðan verður mikil minnkun
þeirra tekna, sem almenningur hefur til ráð-
stöfunar, eftir að hið opinbera hefur fengið
sitt.
Kjarasamningar aðila vinnumarkaðarins
hafa að miklu leyti misst gildi sitt. Ríkisvaldið
gengur fram í að gera þá að engu. Þetta var
fulltrúum launþega að nokkru ljóst í síðustu
samningum. Þess vegna gerðu þeir heiðarlega
tilraun til að ná samningum við ríkisstjórnina
um aðrar leiðir en beina kauphækkun til að
tryggja kaupmátt launa.
Þeir komu að lokuðum dyrum. Hið opinbera
hugði á herta skattpíningu.
Ráðamenn hafa ekki hlustað á tillögur um
niðurskurð ríkisbáknsins. Þessa dagana glymur
í eyrum sá áróður fulltrúa kerfisins, að
skattarnir hafi orðið að hækka svona mikið, af
því að almenningúr geri sívaxandi kröfur um
opinbera þjónustu.
Það, sem almenningur vill fyrst og fremst, er
að geta lifað mannsæmandi lífi af tekjum
sínum.
Það eru kerfisriddararnir, sem vilja þenja
ríkisbáknið út með því að skattpína launþega.
Eftir þessa síðustu kjaraskerðingu mun þeim
fjiilga, sem telja, að efnahagsmálum
þjóðarinnar sé ekki stjórnað í þágu almenn-
irms.
r
Meinhof vor myrt
imiimiiNiMiiiNiiiiiimiiiiiimiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Strax eftir dauða Ulrike
Meinhof, komu fram þær skoð-
anir vinstri sinna í Vestur
Þýzkalandi og hjá verjendum
félaganna í Baader Meinhof
samtökunum, að hér væri ekki
um „sjálfsmorð" að ræða,
heldur „stofnanamorð," þ.e.
morð, sem framið var eftir fjög-
urra ára pyndingar í
einangrunarklefum.
Og nú hafa rannsóknir lög-
fræðings Meinhofs leitt til þess
að menn segjast ekki geta sagt,
að þetta hafi verið sjálfsmorð..
Þá er ekki hægt að segja
annað, en að hér hafi verið um
raunverulega aftöku að ræða.
Eða með orðum lögfræðing-
anna sjálfra: „Við erum vissir
um að í málum Holger Meins og
Sigfried Hausner er um morð
að ræða-aftöku í beinu fram-
haldi af áralöngu sálfræðilegu
stríði."
Sannleikurinn
Þær staðreyndir, sem lög-
fræðingarnir hafa lagt fram,
renna stoðum undir þá skoðun,
að Ulrike Meinhof hafi verið
ráðin af dögum, eða hreinlega
tekin af lífi án dóms og laga:
— Laugardaginn 8. maíi um
klukkan 10, heyra Ulrike Mein-
hof og Guðrún Ensslin í þyrlu;
það voru margir mánuðir síðan
þyrla hafði lent í fangelsisgarð-
inum.
— Við hlið klefa Ulrike
Meinhofs og Guðrúnar Ensslin
eru tröppur, sem ekki voru
notaðar, alla vega ekki á
sjöundu hæð fangelsins.
— Aðfaranótt sunnudagsins
9. maí, vaknar Guðrún við tón-
list, sem berst frá klefa Ulrike.
— Um morguninn finnst ljósa-
pera í klefa Meinhofs, enda
þótt hún hafi skilað henni til
varðanna kl. 22 kvöldið áður.
Þetta er þýðingarmikið atriði,
því einungis er hægt að hafa
ljós á þessari einu peru.
— Meinhof var að hluta í
öðrum fötum, en hún hafði
verið í kvöldið áður.
— Hinir íángarnir úr sam-
tökunum fá ekki að sjá likið,
sem er flutt í burtu í skyndi, er
fyrsti lögfræðingurinn birtist.
— Likið er flutt á óþekktan
stað og að fyrirmælum ríkis-
saksóknara er framkvæmd lík-
skoðun, áður en lögfræðingarn-
ir eða aðstandendur hennar fá
að sjá líkið. Síðdegis er gefin út
opinber tilkynning, þar sem
segir að: „engir utanaðkomandi
áverkar sjáist." Samkvæmt því
á líkskoðunin að hafa sýnt að
um sjálfsmorð hafi veríð að
ræða.
— Hið opinbera líkskoðunar-
vottorð hefur enn ekki, meira
en tveim mánuðum eftir dauða
Meinhof — verið birt.
— Við seinni líkskoðunina,
sem framkvæmd var að kröfu
lögfræðinganna og aðstand-
enda Ulrike, kom í ljós, að líkið
hafði verið skorið það mikið, að
ekki var hægt að komast að
neinni niðurstöðu. M.a. var
ekki hægt að sjá 25 cm keisara-
skurð, sem var á konunni, eftir
tvær fæðingar.
Heilinn og öll innri líffæri
höfðu verið fjarlægð við fyrstu
krufninguna.
Þó sáust marblettir á fót-
leggjum og eins tóku menn
eftir sári á baki liksins.
Þær bólgur, sem voru á hálsi
líksins voru það litlar, að hægt
er að útiloka hengingar-
dauða, eins og ennþá er haldið
fram af v-þýzkum yfirvöldum.
— Enginn, hvorki iög-
fræðingar hennar, eða aðstand-
endur fengu leyfi til þess að
skoða fangaklefa hennar.
— Nokkrum dögum eftir
dauða Ulrike, var klefinn hvft-
kalkaður, enda þótt það hefði
verið gert skömmu áður.
— Yfirvöld hafa birt fimm
mismunandi skýringar á því,
hvernig taugin, sem Ulrike á að
hafa hengt sig í, var fest. Sú
skýring, sem þau hafa síðar
komið sér saman um, að sé hin
eina rétta, er á þá leið, að
Ulrike hafi útbúið sér fimm cm
breiða taug úr handklæði.
Siðan hafi hún bundið
taugina um háls sér, stigið upp
á stól og troðið fimm cm breiðri
Verjendur Ulrike Meinhof hafa nú lagt fram ýmsar siaðreyndir. sem þykja renna stoðum undir
það að hún hafi verið tekin af lífi.