Árbók Landsbókasafns Íslands - 01.01.1970, Side 183

FRÁ HALLGRÍMISCHEVING
183
af snjóflóðum og stórhríðum og öðru þessháttar, sem hér er alltítt. En viðburði þá,
sem heyra til þessum seinustu tímum, er fljótt yfir að fara, þó þeir í sjálfum sér séu
hinum merkilegri að því leyti, að þeir eru þess vottur, þó hann enn sé lítill, að líka sem
nýtt líf er að smáfærast í hina íslenzku þjóð, og sýnir það sig í því, að smá bindindis-
félög eru að hefjast hér og þar, og hefir eitt þeirra komizt á stofn í skólanum, inní hvert
hérum helmingur skólapilta er genginn, og er svo til ætlað, að þeir, sem þess eru um-
komnir, reyni til að gróðursetja þau hver í sinni sveit. Félag er stofnað í Núpshrepp
hér syðra, og er tilgangur þess, að menn hjálpist að í sveitinni að slétta tún hver hjá
öðrum og vinna í sameiningu fleira, sem til jarðbóta miðar. í Þingeyjarsýslu gengu
menn í félag um það að vanda kaupstaðarvörurnar, að sporna við óþarfa kaupum og
reyna til að láta ekki kaupmenn að eingöngu skapa verð, bæði á þeim vörum, sem þeir
taka og láta úti. Þeir hafa líka komið sér saman um að verða innan þriggja ára búnir
að borga allar kaupstaðarskuldir, svo þeir þurfi engum vissum kaupmanni að vera háð-
ir og geti átt kaup við þann, sem þeim þykir sér hagkvæmast, og er mælt, að þeir um
Michaelismessu á næstliðnu hausti hafi grynnt mikið á kaupstaðaskuldum sínum, og
það sem merkilegast er, að kaupmönnum kvað líka það stórilla að þeir ætla svo fljótt
að ryðja sér úr öllum kaupstaðaskuldum.
Ekki ber enn neitt á því, að menn séu farnir að hugsa fyrir því að lneinsa daglega
málið frá dönskunni eða sporna við því, að henni takist að troða sér inní það, sem eg
ætla að muni færast í vöxt meir og meir, ekki sízt í Múlasýslum. Við hér erum að vona
eftir, að íslenzka málfræðin yðar komi hingað með vorskipum. Danska og íslenzka
orðabókin mun enn eiga langt í land, og Cleasby mun vera farinn til Englands með
safnið til íslenzku orðabókarinnar, hvað sem síðar verður um það. Um þetta langar
mig að vita. En hvað gelið þér sagt mér af högum yðar. Kom yður ferðin til Þýzka-
lands að nokkru liði hvað sjónina snertir?
Nú verð eg að hætta og biðja velvirðingar. Kveð yður svo með óskum beztu ástsam-
legast.
H. Scheving
Bessastöðum, 4. ágúst 1845
Elskulegi hæstvirti Konráð!
Þó það sé mér hulið, hvort mér muni auðnast að tala við yður í línum þessum í því
ástandi, að þér fyrir hugarangri getið fengið yður geð til þess að lesa bréf frá kunn-
ingj um yðar, sigrar samt vonin óvissuna og ræður mér til að halda bréfinu áfram með
því að hvísla mér þeim hughreystingarorðum í eyra: „Verið getur að sá, sem hugur
þinn nú stefnir til, verði í eins léttu skapi þegar hann les bréf þitt eins og hann var í
því þungu þegar hann skrifaði sitt, því eins og skáldið kvað, þá „er allt hnöttótt og
hverfast lætur, svo að sá hlær á morgun er í dag grætur,“ og með því móti jafnar allt
sig. Svo er líka hitt, að sá sem hér á hlut að máli, er svo hygginn maður, að honum
mun veita hægt að sjá það, að af því er sigurs von að berjast karlmannlega við lífs-