Frjáls verslun - 01.12.1972, Qupperneq 42

Frá ritstjórn
AFBROTAALDAN
AÖ undanförnu hafa veriö framin fleiri
afbrot í höfuöborginni en nokkurn tíma
áður á jafnskömmum tíma. 1 viðtali viö
Jón B: ÞórÖarson, kaupmann í BreiÖholts-
kjöri, sem birtist í þessu tölublaöi F.V.
er einmitt fjallað um þau vandamál,
sem verzlunareigendur eiga við að stríða
í þessu sambandi. Það er óefnilegt, að tug-
um eða þúsundum króna í vörum skuli
stolið margsinnis með stuttu millibili á
sama staðnum án þess aö nokkuð sé til
úrræða. Þetta er aðeins eitt dæmi af mörg-
um óhugnanlegum. Alvarlegri en stuldur-
inn er oft það tjón, sem unnið er á inn-
anstokksmunum þeirra staða, sem brotizt
er inn í. Margoft virðist markmiö þessara
óþokka ekki vera það að auðgast af þýfi
heldur einvörðungu að svala skemmdar-
fýsn, sem er á óskiljanlegu stigi.
Hvað er til bragðs að taka?
Því miður virðast löggæzluaðgerðir ekki
geta tryggt borgarana fyrir þessum ófögn-
uði. En fyrir liggur sú staðreynd, að hér
eiga í hlut sömu einstaklingarnir hvað
eftir annaö, oft kornungir piltar. Fyrir-
byggjandi aðgerðir hljóta því fyrst og
fremst að felast í því, að þessir vissu að-
ilar, oft nefndir „góðkunningjar lögregl-
unnar“ séu lokaðir inni. Þá er ekki nauð-
synlega átt við fangelsisvist heldur inni-
lokun á uppeldisstofnun við hæfi þeirra
aldursflokka, sem í hlut eiga. Allar tilraun-
ir til að búa ungum afbrotamönnum sem
eðlilegust lífsskilyrði meö opnu upptöku-
heimili hafa greinilega ekki tekizt og því
verður að grípa til annarra ráða.
Furðuleg viðkvæmni hefur gert vart viö
sig að undanförnu í umræðum um fang-
elsismál. Sízt hafa fangar á íslandi, þar á
meðal stórglæpamennirnir, ástæðu til að
kvarta undan illri meðferð samanborið við
slíka kumpána, sem dúsa í erlendum fang-
elsum. En tízkan að utan berst hingað í
þessum efnum eins og svo mörgu öðru,
þannig að með einhverju undarlegu móti
hefur þjófum og moröingjum í íslenzkum
betrunarstofnunum tekizt að blekkja all-
stóran hóp samfélagsþegnanna með ýmsu
látbragði í gervi undirokaðra og meöaumk-
unarveröra lítilmagna.
Staðreyndin er hins vegar sú, að hversu
mjög, sem við leggjum okkur fram um að
veita afbrotamönnum alla leiðsögn í til-
raunum til að gefa þeim tækifæri til að
bæta ráð sitt, verður alltaf fyrir hendi
viss fjöldi glæpamanna, sem slíkar aögerö-
ir duga ekki við. í þeim tilfellum stoðar
ekkert annað en rammbyggilegt fangelsi
og strangur agi innan veggja.
Þetta hlýtur aö verða niðurstaöa af al-
mennri athugun málsins og það er heil-
brigð skynsemi borgaranna sjálfra, sem
þarna á að ráða ferðinni, en ekki álits-
gerðir forhertustu glæpamannanna.
42
FV 12 1972