Alþýðublaðið - 11.05.1970, Blaðsíða 12

fHðmi
RITSTJÓRI: ÖRN EIÐSSON.
Matthías skorar jöfnunarmark íslands. Hann sést bera í markstöngina.
SANNGJÖRN
— sagði framkvæmda-
stjóri enska landsliðsins
um úrslit leiksins
Mér farmst leáíkurinn góður,
sagði Hughes, framkvæmda-
stjóri landsliðsinis, en völlur-'
inn var ekki nógu góður, of
- svampke'rmdu r og blautur. —
feað bitinaði að sj álf sogðu jafnt
á báðum liðum, en við vorum
famir að venjiast okkar eigin
velli, sem er orðinn miklu
fastari og þurrari.
íslenzka liðið lék vei og úrslift-
in voru senniilega sanngjöm,
þótt manni finnist alltiatf sitt
eigið lið eiga sigurinn skilinn.
Miark íslenzka liðsilras varð fyr-
ir místök á þeám tíma er við
höfðum fullt vald yfir leikn-
um, en við reyndum að leika
varlega og ta'ka ernga áhættu.
Við fömm núna til Frakíklands
og leikum þar landsleik á mið-
vikudaginn.
□ í kvöld leika Þróttur og
Ánnann í Reykjavíkurmótinu
,4 knattspymu. Annað kvöld
lei^a Valur og Víkingur — og
miðvikudagskvöld Fram og KR.
Allir leikimir hefjast kl. ZO á
Melavellinum.
ísland - England 1:1:
MATTHAIAS TOK
- og jafnaði fyrir ísland á 42. mínúfu
□ Rúmlega 7.000 manns vóru
mættir á Laugardalsvellinum,
þegar landsleikurinn við Eng-
land fór -fram, þar af líklega
i»,m helmingur í stúkunni nýju,
sem byggt hefur verið yfir. Það
reyndi þó lítið á skjólgæði nýja
þaksins á stúkunni, því rjóma-
logn og blíða var allan tímann,
sem leikurinn stóð yfir, og er
óhætt að fullyrffa, aff á betra
varff ekki kosið, hvaff veffur
snerti. Hins vegar var völlur-
inn ekki eins góffur og vera
ætti í slíknm leik, en þaff var
raunar vitaff fyrir að hann væri
gegnblautur, og óttuðust marg-
ir að þessi viðureign í vorgró-
andanum myndi ef til vill spilla
veHinivn svo, að íslandsmótiff
gæti ekki farið þar fram ýsum
ar. Reyndin varð sú. að í loiks
lok var vöUurinn orðinnöáözi
„plægffur", sérstaklega á miffj-
um nyrffri helmiugnum, á sama
stað og í fyrrasumar, en von-
andi fáiyn viff þurrk næstu vik
urnar, svo aff takast megi að
tforffa íslaniismótinu frá Mela-
vaUinum, þótt ágaetúr sé til síns
brúks.
VINSTRI STEFNA
íofa, þrátt fyrir að samleikur-
ínn væri ekki atltatf upp á þaff
felra bezta. Hverju- sem um má
kenna, tfór sókinarilieiifeur íslenzka
lið^fns of mikið fram á viinstri
ýéþg, þar siem Elmar Geirsson
Si; Er,'gl:endingunum neyndar
skráveifuna. þrátt fyrir
.^Clihns var vamidilega gætt, ©n
■ijSgx bragðið var hægri val'lar-
F- 'líeimingur „frystutr“, og Matth-
•; %s . HaE'grímsson, œm raunar
Leikur.-í-iéhdinga og Bngíendf Igœrgaði degin'um fyrir ísland
inga- vari.'þeigar á 'heildiinia er
og úrsliti-n 1:1, sann:
g’ðcn4 4.eikur Qiðamna var uim
fié'st' gjöróMkur. Englendingarn
ibí .-l'éku imieira saman, og hjá
íþeim var samivinuaþ mieira á-
Vberandi hei'diur en bjá íslenzká-, »ióg Yantaði st-erkari ntann með
'liðiní u. en á hiran^&óginn sýndw^.-n^niuim. til að bitið í sóknarað-
leirntakif leíkmeffth íslenzlca liðs'; 'gf'ýð’um yrði skarpara. Ásgeir
ins fraimgnistöaí' seim vert er að ' ' Eiííasson ög Guðmundua- (Þórðar-
méð Taliega gerðu marki s&p,
fSr 'eigiriliega hafðiur út'.indan í
j|þp:byggingu sóknar. Eyilieifur
Safeteinsi-ion var bezti inaðiui-
ft|amíínunnar, síógnia'nidi og
'^iettharðiur, en það var eins
son áttu raunar ágæta katfla,
en í heild áttu þeir tfrekar slak-
an dag. Halldör Björmsson átþi
við rannman reip að dnaiga þar
semi voru sterikir imiðjídmerin
mótherjainina, en vömin, mveð
Jóhanines Aitilason ’og Einar
Gunnarssom sem beztu mienni,
var enda þótt hiún væri oft tfuil
sundurbius, rnjög örugg, og áttu
enskir ekki greiða leið í gegn
uim hania. Þorsteinn Eriðlþjófs-
son var hinn öruggi maður varn
'arinmar, e.n Guðmi Kjartansson
hefur otfta'st verið hetri. Þor-
'bergur Atlason sýndi öryggi 'í
markinu, og greip oft mjö'g lag
lega inn í, en oft beiSuir reynt
meira á hiamn en í þessum leik.
Énglemdimgarmir byrjiuðu mieð
boltann, og hófu þegar í istað
'harða sókn, sierni þó var hrund-
ið af ákveðni. Nú fór í hönd
tímabil, Iþar sem báðir aðilar
virtust hikandi, og hvorki gekk
né rak, þar tili íutm Iþað bil fiimm
mínútur voru liðnar af leikn-
uim, þá skapaði Elimar Geirsson
tfyrstu umtalsverðu hættum'a við
ensfca 'markið. Það átti hann etft
ir að emdiurtafca oft í leikni'.'im,
en hann mætti sterfcri mótstöðu,
þar seim voru bakverðirnir
Jayne og Pöwiell.
GÓÐ TÆKIFÆRI 7
íslandi óx ásimtegin er á ieið
fyrri há.lifleik, og verður ekki
annað sagt, en að íslendingarn-
ir hafi ’haft í fiuíHIui tré við Eng-
lemdingana. Um tíma lá tals-
vert á mótlierjiumulm, og í einmi'
hríð ÍBlenzka liðsins að enska
markinu, átti Guðmundur Þórð-
arson góðam skailla á markið,
sem þó var varinn, en skömmiií
síðar fengu Englemidingarnir
sitt fyrsta tækifæri í leifcnum
— eitt af mjög fiáuim veru'leg-
urn rnarktækifæriuim. Það var
imiðheriinn Veart, sem skapdði
það með góðri fyrirgjöf til Pritc
'hardis, sem skallaði ekki larfgt
iutan við stöng.
Guðm'jndur 'Þórðiarson átti
ienn skail’la á mlark, en boltinn
'hafnaði í hliðarneti'nu, og fimm
imínútum isiíðar skallaði Delantey
yfir íslenzka m:g.rkið, etftir ihorn
spyrnu Baidters. hægri inmherja.
Deadmiam átti gott ekot á is-
lenzka miarkið. en Þorbergtu'
varði auðveldilega. Mattlhías tók
irrikai'ioyrnu, og 'boltinn hvarf í
bvösu upp við maiMýmu hjá Eng
‘liendinglumu'm. en ibað vildi svo
til. að emi-'k ]lömm hítti boltann
fyrst, og hættummi var bægt
frá. Jóljiannes Atlason tók eitt
■af sínuim feumnu inmköstum inni
í miðjam vítateig. en markvörð-
úr Emglendin'ganna hirti bolt-
amn r°kúmdubroti áður en Ás-
geir E.líasi'Om kom á fljúgandi
tferð á móti sendinigunni. Loks
igka'lttaði Diettianey í stöng úr
hornspymu frá Haider.
ENGLENBINGAR
HEPPNIR
Þá var komið að atvikinu,
sem rnestan svip setti á lieikir.n,
þegar Halfldór Björnsson var svo