Alþýðublaðið - 17.09.1970, Blaðsíða 5

Fimmtudagur 17. septem'ber 197*0
Útgefandi: Nýja útgáfufélagið
Framkvœmdastjóri: Þórir Sæmundsson
Eitstjórar: Kristján Bersi Ólafsson
Sighvctur Björgvinsson (áb.)
RHstjórnarfulItrúi: Sigurjón Jóhannssoa
Fréttastjóri: Vilhelm G. Kristinsson
Auglýsingastjóri: Sigurjón Ari Sigurjónsson
Prcntsmiðja Albvðublaðsins
ímrri i .......m i i ~ m iiiinniiiiiniíiipi—imiiiiiii niiiiniii
V/ð sama heygarðshomið .
Tíminn er nú aftur k'ominn í sitt gam'la heygarðs- I
íhorn, er hann ræðir um landbúnaoarmál. Um skeið *
eítir að verthækkunaralda'n á landbúnaðárVörum §
skc.il yfir í haust, virtigt svn, s'em Tílminn væri ef (f
til vill eitthvað tvístígandi í afstöðu sinni og væri a
jafnvel elkki alveg frábitinn því, að viðurkenna, að 1
einhver brotalöm kynni að fýrirfinnast í landbúnað- *
arstefnu þeirri, sem fyligt hel'ur verið hér á landi í 1
áraráðir. En nú tvfstígur Tíminn eklki lengur. í forr 1
ystugréin, sem birtist í Tímanum í gær, má aftur *
þekkja sama gamla tóninn og Tíminn hefur iafnan
gripið til á umliðnum árum um leið'og einhver hefur
ileyft'sér að gagnrv.va stefnuna í larilfjbúnaðarmálum.
Það skiptir jafnvel meira máli fyrir landbúnaðinn
en aðrar atvinnugreinar á íslahdi, að gagnkvæmt
traust ríki milli framleiðandans og neytandans. I
Steifnunni í landbúnaðáimálum verðúr að haga með I
hagkmuni beg'gj-a fyrir augum og báðir verða að geta *’
viðurkennt, að sú stefna leiði til Hagsbóta fyrir at-j
vinnugreinina, þjóðarhúskapinn í heild, framléiðand-
ann sjálfan og neytandann. Sú viðmiðun, ssm hlýt-
ur því að móta fyrst og fremst afstöðu neytándans
til þessarar stefnu er vitaskuld sú, hvort þróunin hafi-
orðið neytandanum í hag fyi/ir tillverknað stefn- ■
unnar, — hvort neytandinn sé betur settur nú en I
hánn var fyrir fimm, tíu eða fimmtán árum. _
Þ ví verður ekki mótmælt, að verðlagsþróun land- I
búnaðárvarnings hefur orðið neytendum miög í óhag. 1
Verðlag á landbúnaðarafurðum hefur hækkað hlut- ■
fallislega m'eð hverju árinu og nú þiarf neytandinn að 8
vinna fleiri vinnústundir til þe'ss að geta greitt fyrir "
búvörunotkun heimilis síns, en hann þurfti að gera 8
fyrir nokkrum árum. S'amt sem áður er neyta'ndanum §
jþað full ve'l licst, að miklar tæfcnitegar framfarir hafa _
orðið í landhúnaði á þessum tíma, miklár ræktunar-1
fframkvæmdir hafa átt sér stað cg mifclu fjármagni 1
heffur verið varið ti'l að efla atvinnugreinina. n
Þeigar þsssi m'Sginatriði eru höfð í huga er alls efcfc-1
ert óeðlilegt, þótt neytandinn telji sig hafa fyllstu “
éstæður til gagnrýni. Það sem meira er, að sífellt n
eykst hættan á því, að það traust, sem hingað til haf- I
ur ríkt millli neytenda og bænldla hverfi. Þessa hættu.®
g'era bændur sér fyllúega ljósa, enda þótt Tíminn 8
geri það ekki.
Þegar Ajþýðublaðið og Alþýðuflckkurinn gagnrýná
með réttum og ómótmælanlegum rökum landbúnað- |
aistefnuna og benda á það, sem miður hefur farið, |
Iþá stafar sú gagnrýni því ekki af einhivarirjm f jand- ■
skap við bændur eða óvild til íslenzks landbúnaðar. i
Fjarri ffe.r því, því ef einhveriir hafa raunverulega I
gert ísllenzkuim la'ndb!úr ?ði óHeik, þá eru bað þeir, ■
isem ferðinni hafa ráðið í málefnum atvinnugreinar- i
innar á un-daniförnum árum. Þau sannindi sýna sig vá.
Málflutingur Tím'ans, að hrópa alltaf úlfur, úlfúr, |
eff einhver minnist á landbún'aðarmál, er því fráieit- |
ur cg fjarri lagi. Slíkur málflutningur þjcr.ar engum
tilgangi, verndar engra hagsmu’ni, er í engra þágu og |
þá álllra sízt bænda. Mun fáum vera orðið það jafn |
vel ljóst og einmitt bændum sjálfum ■
-Þýzkalands
□ „Ég lít á það sem göfugasta
verkefni mitt að þjóna friðn-
um. Eldskírn sína ihlýtur mað-
urinn ekki í stríði eins og eldri
kynslóðin lærði á skólabekkjun-
um meðan keisaratírnabilið stóð
yfir, okkar raunverulega verk-
effríii er friðurinn, og prófraun
okkar þreytum við á friðartím-
um. Án friðíkr er ekki hægt að
tala um neitt líf ...
„Það eru til erfiðar ættjarð-
ir. Ein iþeírra er Þýzkaland. En
þelta er föðurland okkar. Hér
lifum við og störfum. Og héðan
eigum við að leggjá frám okkar
skerf í iþ'águ ails mannkyns“.
Þannig kemst Gustav Heine-
mann að orði í fyrstu ræðu sinni
sem forseti Vesíur-iÞýzkalands
eftir að hann hafði svarið emb-
ættissið sinn 1. júlí 1'969.
Atmennt var búizt við, að
Hcinemann yrði í mjög erfiðri
aðstöðu sem forseti. Við hið end
endanlega kjör-fékk hann 512
atkvæði og Gerhard Schröder
506‘. Hvorugur stærstu þing-
flokkanna tveggja hafði hreirf-
an meirihlula, og í iþriðju lotú
varð Heinemann fyrir valinu
með stuðningi frjálsra demó-
krata.
Setningaraíhöfnin var láDaus.
og Heir.emann gekk jafnvel eih
len.gra þegar hann bað um. að
gestirnir sem boðnir voru í op-
inbera mótiöku á eftir, klædd-
ust ekki kjólfötum eins og áð-
ur hafði verið siður, heldur að-
eins venjulegum dölckum föium.
Hann lauk setningarræðu
sinni með þeásum orðum:
„Frjálst lýðræði þarf að verða
lífskjarni samfélags okkar. Því
aðeins að jþað. takist, getum v.ið
leyst skynsamiega þá mótsögn
okkar tíma, að um leið og at-
hafnasvæði einstaklingsins
þrengist, ver.ður sjálfsákvörðun-
arfrelsi hans víðara“,
Gustav Heinemann er góður
fulltrúi Vestur-Þýzkala .ids,
stöðu þess í hP'minum og and-
ans í hinu nýja sambandslýð-
veldi. Hann er maður sem bs.-
næmt skynbragð á nýjar hugs-
anir og hugmyndir, göfugur og
góðviljaður maður sem hægt er
að treysta.
Hnn-o fæddist 23. júlí 1899 í
smáborginni Sohwelm, en
skömmu s'ðar fluíti fjölskylda
haos til Esse.n þar sem fa&ir
hans, Oifó Ileinemann, varð
'skrifsiofustjóri hjá Krupp. og
hafði yfirumsjón með sjúkra-
sjóðii starfsfólksinS hjá fyrirtæk
I inu, . , , if#;í

SVIPMYMD
Þegar keisarinn ’þurfti á liðs-
afla að halda í fyrri héimsstyrj
öldinni, var Heinemann í hópi
ungra pilla sem kvaddir voru í.
herinn. Hann var þá 17 ára
gamáll. Hann yar samt ekki í
he' num þegar stríðinu lauk. -því
að ha.in hafði veik.zt alvarlega.
Ef.ii- rtr'ðið las hann logfræði.
hagfræði og sagnfræði við há-
skólann í Múnster, Malburg,
Múncthen, Göttingen og Bérlín.
Hann var að'eins tæplegp 22;
ára gaimall þegar hánn t-ök
doktorspróf í hagfræði, og árið
1929. varð hann- einnig dokt-oy í
lögu.m, Arið 1967 var 'hann gerð
, ur,-að .h'Siðursdoktor í guðfræði
við • háskólann í Bonn, svo að
harm hefur hlotáð þrjár dok'tOrs-
gráðjrr alls.
Árið 1922 kynntist Heine-
manih ungri stúdínu að nafni
Hilda , Ordemann, lcaupmanns-
dóttur frá Bromen. Hún var að
læra þýzk.u, guðfræði og sag-n-
fræði við háskóla. en eftir fjmsta
prófið hæÚi hún námi og.giftist
Hsinemann'. V.inir fjölskyidunn,
ar tala um þetta se.m sérstakt
hamingjuhjónaband, en Heihe-
mann fjölyrðir ekki um það af
neinum tilfinningaihita. „Konan.
sem maður býr með í góðu
hjónabandi í 4l3 ár — ja, ,það
er áreiðaniega lékkert út ú hana
að setja“, ságði'fihann eimhvérn
v>, :
tíma. -.t-.
Heinemann hóf feril sinn sem
aðstoðárdómari, vann síðan hjá
þekktri lösfræðiskrifstofu ..og
varð eftir það einn af fram-
kvæmdastjórum „Rheinische
Stahlwerke“ í Éssen. Hann hóf
snemma afslcipti af stjórnmál-
um og varð harður andstæðing-
ur nazista, tólc virlcan þátt í
andspyrnuhreyfingunn.i allan
límann sem Hitler var við völd.
Eftir seinni heimsstyrjöldina
varð hann innanríkisráðherra í
stjórn Adenauers, >en sleit síðar
sambandi. bæði við Adanauer og
flokk sinn. Ár.ið 1957 gerðist
.hann meðlimur í flokki sósíal-
demókrata og varð dómsmála-
ráðherra hjá samstevpustjórn-
inni. Því embætti gegndi hann
þangað til hanrr var lcjörinii
þriðji forseti sambandslýðveld-
Smíðrtm alls konar
irysii- og kælitæki
við yðar hæfi.
Fi ystikistur — Frystiskápa — Kæliskápa —
Gosdrykkjakæia og margt fleira.
Breytum einnig gömlum kæliskápum
í frystiskápa.
— F'jót og góS Þjónusta.
Reyniff viöskiptin —• Sækjum, sendum.
Reykjavíkurvegi 74 — Sími 50473
>
Gerist áskriíendur
Áskriftarsíminn er 14900