Alþýðublaðið - 16.02.1971, Síða 11

16. feb.
Fyusta •.werkefni félagsstj.,órnar-
innar yerður áð undirbýa. þijátíu
ára afmselishátíð félagsins í sum-'
ar, og fundarhöld og ferðalag
bæði fyrir börn og fullorðna,
Stjói’nin. ,
I
Aðalfundur Nessóknar verður
haldinn í félagshelmili Nes-i
kirkju miðvikudaginn 17. febrú-i
ar kl. 20,30. — Fundarefni: 1.,
Venjujeg aðalfutjdarstörf. — 2,-
Kosnii|g safjraðarfulLtrúa. — 3.
Önnur ijnál. — Sóknarnefndin.
Itauda Kross komir:
Munið undirbúningsnámskeið
fyrir væntanlega sjúkrayini, sem
haldið vei'ður daganá 9. og 16.
febrúar n.k. á Hallveigarstöðum.
Tilky.inið þátttöku í síma 14658.
Stjórnin.
ÁRNAÐ
HEILLA
Karl Elíasson, Hólabraut 5,
líafnarfirði, er sextugur á ,mois:-
un niiðvikudaginn 17. febrúar. —
ÓTTARYNGVASON
héraðsdómslögmaður
MÁLFLUTNINGSSKRIFSTOFA
Eiríkíjgötu 19 - Sími 21296
TROLöFUMARHRINGaR
IFIjót afgréiðsla
Sendum gegn póstkr'SfU.
OUÐWÍ ÞORSTEINSSQJ*
gulismlður
fianícástrætí Í3L.
:B0RÐPANTAA1IR-
í S/MA 17759
37
skyldu sína ....
Þeir sem ennþá hafa nægilegt þrek, rísa upp og rétta
upp hendurnar. . . . . ^ ^
^ifreiðin hendist skáhalt áfram nokkra metra. Höffer
hefur stokkið af og hendist framhjá Bretunum sepa stara
undrandi á hann. SchöHer og Karsten eru rétt á eftir hon-
um. Þeir snúa fallbyssuvagninum í hring.
„Stanz!“ þetta er allt í lagi!“ hrópar Höffer og sveiflar
sér upp í fallbyssusætið.
Næsta fallbyssa stendur áttatíu metr,a í burtu. Mennirnir
glápa undi’andi á brezku bifreiðina, S|em kemur á fleygi-
ferð.
Kausten finnst eins og cinhver sparlfi af öllu afli í m^ga
hans. Síðan verður allt dimmt. Stjörnur dansa fyrir aug-
um Schöllei’s. Nú er ég dauður, hugsar hann. Bara vera
rólegur. Hann lyftir .höfðinu og heyrir að félagar hans
reka upp gleðióp. Af einskæri’i tilviljun hefur merkisber-
inn hæft skotfærabirgðirnar í skotvíginu. Það má segja
að það sé komið skai;ð; í várnarmúr óvinanna og menn
Karstens vita hvernig þeir eiga áð'notfæra sér það. Skytt-
urnar úr hinu skotvíginu flýja sem fætur toga og fallhlífa-
hermennirnir snúa fallbyssuvagninum í hring. Fyrsta
sveit kemur þjótandi með spaða og handsprepgjur og Þjóð-
verjarnir skjóta úr brezku fallbyssunum á brezku her-
mennina sem eru á harða hlaupum. Það er engin þörf að
miða nákvæmlega, aðeins að skjóta eins og vitlausir. Merk-
isberinn slær sér í lær og veltist um af hlátri.
Gamanleikurinn verður að sorgarleik. Hlaupið rifnar og
fjórir menn látið lífið. Hlaupið hefur klofnað eins og ban-
anahýði.
„Aldrei hef ég séð neitt þessu líkt, segir Höffer napur-
lega. „Jæja, það er ekkert meira hér að gera. Áfram!“
Þeir koma að þorpi. Hvítir fánar hanga í gluggunum.
Hvergi er líf að sjá. Karsten liðsforingi nuddar skegg-
broddana. Hann lítur snöggt á Planck, þegar hann tilkynn-
ir að f jórir menn úr hans sveit haíi orðið eftir, yfirkomnir
af þreytu.
„Við verðum að taka þetta þorp“, segir liðsforinginn,
„svo getið þið náð í þá á eftir“.
Karsten liðsforingi lyftir sjönaukanum og sér hvít hús
með flötum þökum. Höffer merkisberi stendur ennþá uppi
í bifreiðinni eins og sigurvegai’i. Hann snýr sér að herdeild-
inni. " ‘ ,
„Þarna eru góðu, mjúku rúmíri, drengir! Og vín! og kven-
frá himnarikf
til helvítis
menn!“ Svo steypist hann fram yfir sig. Hann hefur fengi
ið skot í höfuðið.
ökumaðurinn stöðvar bifreiðina.
„Þarna ... við olíuviðartréð!“ æpir Schöller.
En Paschen hefur fingurinn tilbúinn á gikknum á byssu
sinni. Skotið gerir út af við manninn.
Þeir leggja Höffer gætilega á gólfið í bifreiðinni sem
hann hafði hertekið og verður nú notuð sem líkvagn.
„Standið ekki þarna eins og þvörur!“ hrópar Karsten.
„Komið ykkur í skjól, annars fer eins fyrir ykkur’S
Þeir nálgast þorpið þögulir. Ibúarnir hafa falið sig í
dimmustu skotunum. Þéir koma hikandi upp úr kjöllur-§
unum með hendurnar uppréttar, bæði konur og menn.
Fallhlífahermennirnir brosa eins vingjarnlega og þeim er
unnt, en brosið gerir þá aðeins ennþá ljótari.
Liðsforinginn lætur rannsaka allt þorpið, setur manr.
á vakt og tekur það sem hann hefur not fyrir. Síðan.sendir
hann sendiboða til stórsveitarinnar.
„Fjandans skítahaugur,“ tautar hann. „Reynið að finna
einhvern sómasamlegan stað, þar sem við getum jarðsett
Höffer merkisbera.“
Þeir jarðsetja hann í sandinum. Fjörutíu-fimmtíu menn
hafa fallið úr herdeildinni síðustu þrjátíu og þrjár klukku-i
stundirnar. Það verður að láta þá liggja þar sem þeir eru
komnir.
En nú geta þeir hvílt sig dálítið. Þeir standa umhverfis
líkið og vita ekki hvað þeir eiga að gera. Mommer liðþjálfa
líður bezt, hann er að búa til kross úr tré. Hann getur
einbeitt sér að því.
En er það nauðsynlegt að haga sér jafn kæruleysislega
og Höffer merkisberi?
Jæja, er ekki hver sá sem fellur í bardaga nokkurskon-s
ar Höffer merkisberi? Er það í rauninni ekki alveg same.
hvernig maður fellur — hvort sem það er af völdum skyttu,
handsprengju, skriðdreka eða eldsprengju?
En þeir vilja ekki hugsa um það.
„Hvers vegna í fjandanum þurfti maðurinn að standa
uppi í bifreiðinni?“ segir Hans Karsten.
„O, hann var nú alltaf svo gáskafullur“, svarar Schöller.
„En ágætis náungi,“ segir Mommer.
„Að minnsta kosti gekk það fljótt íyrir sig.“
Þeir láta merkisberann síga hægt niður í gröfina, eins og
þeir séu hræddir við að meiða hann. Mommer sveiflar spaö-
anum til að halda flugunum í burtu.
stórUtsala
á hljómplöium i hljó mplötuverzlun okkar crá
LAUGAVÉGI 24
ttWWWMWWmWMMWmiWMMWmMWUWHiVmMMVmMMV
Mikil
verðlækkun
Mikið úrval af allskonar hljómplötum
POPP, CLASSIC, MILLIMÚSÍK OG ÍSLENSKUM
PLÖTUM

■ v
- ''T;
Lougavegi 24
WIÐJUDAGUR 16. I’EBRÚAR 1971