Alþýðublaðið - 15.11.1975, Blaðsíða 10

Bridge
HORN9B - sími 81866 - eða sendið greinar á ritstjórn Alþýðublaðsins,Síðumúla 11, Reykjavík
Að ásaka heilan starfs-
hóp fyrir sök eins manns
Sveinbjörn Jónsson, fyrrverandi
leigubilstjóri hafði samband við
homið vegna bréfs um ókurteisi
leigubilstjóra á Hreyfli.
Sveinbjörn taldi að þarna gæti
vel verið um réttmæta kvörtun
viðskiptavinar stöðvarinnar að
ræða vegna eins bilstjóra, en það
væri rangt að birta svona bréf án
þess að nefna númer bilsins, þvi i
þvi væri fólgin óbein árás á rúm-
Því ekki að
refsa þeim
gangandi líka?
Bilstjóri hringdi
— Nú er búið að stórhækka
sektir fyrir að aka of hratt og önn-
ur brot sem bilstjórar 'gera sig
seka um. Vonandi verður það til
þess að sporna eitthvað gegn
þessum fjölmörgu slysum.
En hvað með gangandi fólk? A
ekkert að gera til þess að fá það
til að fara eftir settum reglum?
Hér anar fólk yfir götur þvers og
kruss án þess að nota gangbraut-
ir, æðir yfir á rauðu ljósi, oft hefur
brot gangandi fólks á umferðar-
lögum orðið til að valda árekstr-
um og slysum. Það er rétt að láta
eitt yfir alla ganga og taka i lurg-
inn á gangandi fólki sem þver-
brýtur allar reglur og skapar
stórhættu ekki siður en þeir er ak-
andi eru og fylgja ekki settum
reglum.
Lúðvík og
jafnaðarstefna
Bogi Sigurðsson hringdi
— Ég kann illa við, að Alþýðu-
lega 300 bilstjóra.
Það era yfir 300 bilstjórar á
Hreyfli, og ég þori að fullyrða að
langflestir þeirra koma i fyllsta
máta sómasamlega fram við við-
skiptavinina og eru stöðinni til
sóma, sagði Sveinbjörn.
Þegar það svo gerist að einhver
undantekning verður frá þessari
reglu, þá er það sjálfsagt að koma
kvörtunum á framfæri, hvort sem
blaðið skuli vitna i ummæli Lúð-
viks Jósefssonar þar sem „Rödd
Jafnaðarstefnunnar” er túlkuð,
eins og átti sér stað s.l. fimmtu-
dag. Ef einhver rödd er ekki rödd
jafnaðarstefnunnar þá er það
rödd Lúðviks. Ég hef verið jafn-
aðarmaður i áratugi og get fullyrt
að Lúðvik Jósefsson hefur aldrei
verið málsvari jafnaðarstefnu
hvorki fyrr né siðar. Vonast ég til
að ekki verði framar vitnað til
ummæla þessa manns i Alþýðu-
blaðinu þegar túlka á rödd jafn-
aðarstefnunnar.
Norpað á
Hlemmi
Margrét Arnadóttir hringdi:
— Ég sá i Alþýðublaðinu á dög-
unum að þeir er biðu eftir strætó á
Hlemmi máttu hima úti i grenj-
andi rigningu þar sem verið var
— loksins — að gera við þetta
skýlisræksni sem þarna er til af-
nota fyrir farþega. Mér datt ekki
annað i hug, en þessi viðgerð tæki
aðeins tvo daga eða svo, en sú
varð ekki raunin.
1 nistandi kulda s.l. föstudags-
morgun mátti ég norpa úti i heilar
10 minútur meðan ég beið eftir
vagni á Hlemmi þar serrr skýlið
var enn lokað. Enginn var þó við
vinnu þar inni, en greinilega ein-
hverjar framkvæmdir i undir-
búningi. Mennirnir hafa kannski
það er gert við forstjórá stöðvar-
innar eða á annan hátt. En þegar
það er gert á svona áberandi hátt
án þess að nefna hann bilstjóra
eða númer bilsins, þá liggja yfir
300 samvizkusamir menn undir
grun.
Sveinbjörn bætti þvi við að
hann hefði áður vakið athygli
blaðamanna á þessu — og hann
vildi nota tækifærið til að itreka
bara verið i kaffi? 1 svona tilfell-
um finnst mér skilyrðislaust að
vagnarnir sem þarna biða eftir
réttum brottfarartima standi
með opnar dyr svo farþegar þurfi
ekki að biða lon og don eftir að
það við blaðamenn og ritstjóra,
að þegar birtar væru ásakanir af
þessu tagi á jafn almennan hátt,
en þó vegið að tiltölulega fámenn-
um starfshópi og i svona tilvikum
öilum starfshóp eins fyrirtækis,
þá sviði það hina mörgu saklausu
og samvizkusömu, sem fengju
aðeins á sig stimpil, en hefðu eng-
in tök á að bera hönd fyrir höfuð
sér.
vagnstjórum þóknist að koma og
opna. Að endingu þetta: Hvers
vegna var rokið til núna að lag-
færa skýlið þegar allra veðra er
von? Hefði ekki verið nær að gera
þetta i sumar?
Suður gefurspilið i dag, Norð-
ur— Suður á hættu.
♦ 97
V G 4 3
♦ KG7
♦ K 9 6 3 2
4 G 10 543 *AK6
¥97 ¥ K D 10 8 6 2
♦982 ¥64
♦ 8 7 5 * D 6
♦ D 8 2
V A 5
♦ A D 10 5 3
*A 10 4
Suður sagði 1 grand i upphafi,
Vestur pass og Norður hækkaði i
2grönd. Austursagði 3 hjörtu og
Suður 3 grönd, sem varð loka-
sögnin.
Vestursló út hjartaniu, smátt
úr borði og Austur lét tiúna, sem
sagnhafi tók á ásinn. Sagnhafi
sá nú 8 slagi örugga, en hvar átti
að fá þann 9.? Drottningu og
gosa vantaði i laufið, og hvar
lágu þau?
Sagnhafi tók nú þann kostinn,
að reyna að átta sig á, hvar há-
laufin lægju og tók sina fimm
slagi á tigul. En varnarmenn
köstuðu hvorugur laufi, svo
sagnhafi var jafnnær. Hann
spilaði nú út laufaás og gosinn
kom i frá Austri. Sagnhafi sló nú
út laufatiu og nú var hann i
vanda. Um siðir tók hann þann
kost, að láta tiuna flakka og
Austur hirti afganginn, tveir
niður. En átti nú sagnhafi ekki
betri leið? Vissulega. Ef hann
hreyfir ekki tigulinn, en spilar
laufaásog laufatiu, er öruggt að
Vestur hefði lagt drottninguna
á, ef hann er upphaflega með D
8 75, þegar hann gefur laufatiu.
sýnir það aðeins, að Norður
verður að leggja kónginn á i von
um að drottningin sé blönk eftir.
Getum við ekki verið sammála
um það?
hefur opið
pláss fyrir
hvern sem er
alþýðu
ilhliHi
Hringið í
sími 81866
- eða sendið greinar á ritstfórn
Alþyðublaðsins,
Síðumúla 11,
Reykjavík
Ritstjórn Alþýðublaðsins er í
Síðumúla 11 - Sími 81866
tVerjum
áBgróður,
verndum1
FRAIVIHALDSSAGAN EHl -
Sigrid hafði tekið eina töfluna. Nú leit hún hræðslulega á
Ilonu.
— En ég á von á barni hvislaði hún — Og Oluf elskar mig á
sinn hátt. Stundum hef ég að visu óskað þess að hann væri
öðruvisi, en ég get ekki farið frá honum. Þú veizt, hvað
hann yrði óhamingjusamur.
Ilona átti bágt með að skeiia ekki upp úr. Heimsk var
ekki rétta orðið til að lýsa konunni, hún var algjör fáviti!
Hún leit enn á sjálfa sig sem drottningu dansleiksins, sem
fögru eftirlætisdótturina.
Ilona sá hana öðrum augum. I hennar augum var Sigrid
þegar orðin miðaldra, útslitin og hálfgeðveik. En hún
hefði vitanlega aldrei viðurkennt, að hún hafði sjálf gert
sitt til að svo færi.
Smá stund lá Sigrid kyrr, en svo fóru töflurnar að segja
til sin. Hún varð rjóð i kinnum og augun glömpuðu. Hún
talaði og talaði, hló og faðmaði Ilonu aftur og aftur að sér.
Og svo — snögglega — steinsofnaði hún brosandi. Ilona
andvarpaði léttara.
Hún setti litlu öskjuna betur undir vasaklútana i nátt-
borðsskúffunni og gekk út án þess að lita um öxl.
En hún ætlaði ekki að fara strax af spitalanum. Hún
ætlaði að tala fyrst við Jan Jordan.
Enn einu sinni mætti hún systur Ullu og aftur brosti
Ilona blitt.
—Mig langar til að tala við dr. Jordan, sagði hún.
—Ég skal segja honum það, frú.
Ilona varð að biða smástund, en það jók aðeins áhuga
hennar á dr. Jordan. Hún átti þvi ekki að venjast, að karl-
menn létu hana biða.
Hann leit á klukkuna um leið og hann kom.
— Ég hef nauman tima, ég er að fara á stofugang. Þér
verðið að hafa mig afsakaðan, en skyldan kallar.
—Auðvitað. Ég hef aldrei þekkt lækni fyrr, sagði hún
hlæjandi.
—En mig langar til að ræða við yður um Sigrid. Það væri
kannski betra að við hittumst utan spitalans. Hafið þér
tima i kvöld?
Hún gaf honum engan umhugsunartima. Hún hafði
einnig vakið forvitni hans.
—Ekki fyrr en eftir klukkan átta, sagði hann. — Já.. það
væri ef til vili gott, að við ræddumst við.
—Takk. ég er eitthvað svo hjálparvana, sagði hún fölsk.
— Eigum við að hittast i miðbprginni? Þér getið hitt mig á
hótelinu, sem ég bý á. Hér er heimilisfangið. Ég bið eftir
yður, þó að yður seinki.
sÞað getur verið, hugsaði systir Ulla, sen samt
móðgaðist hún ögn. Það hefði verið svo indælt, ef honum
hefði litizt betur á hana.
Ilona flýtti sér á brott eins og hún óttaðist, að hann skipti
um skoðun, en Jan stóð lengi og starði á spjaldið, sem hún
hafði rétt honum.
Var hann að hætta sér i eitthvað, sem gat verið honum
hættulegt?
Systir Ulla kom til hans. — Þetta var óstjórnlega glæsi-
leg kona. Mér finnst ég verða að engu við hliðina á henni.
Hann leit viðutan á hana.
—Ég kýs yður fremur, sagði hann.
Augu Ullu urðu starandi af undrun og hún gleymdi að
loka munninum.
— Stofugangur, var sagt við hlið hennar, hún stóð eins
og limd við gólfið.
—Var hann að játa þér ást sina? sagði systir Helle. —
Lokaðu munninum, það er trekkur hérna.
Gat það verið, að hinum litist betur á hana? Systir Ulla
vissi ekki, hvernig henni bæri að taka þessu. Nei, ekki gat
hún litið á þetta sem gullhamra. En hún skildi ekki,
hvernig kona eins og Ilona Reiff gat annað en haft mikil
áhrif á karlmenn.
—Sáuð þér vinkonu frú Brocks? spurði hún.
Systir Helle hristi höfuðið.
—Hún er fegurðardis — eins og kvikmyndaleikkona! En
dr. Jordan leizt vist ekkert á hana.
—-Stjórnkænska, sagði systir Helle. Þannig haga
karlmenn sér.
AÐST0ÐAR-
LÆKNIRINN
Það var ekki fyrr en á siðustu stundu, sem Jan mundi
eftir þvi , að hann hafði ætlað að borða með dr.
Meiser. Það var leiðinlegt að þurfa að neita boðinu.
Átti hann að sleppa þvi að tala við Ilonu?
Þegar hann hafði litið aftur inn til Sigrid vissi hann, að
hann yrði að taia við hina fögru Ilonu. Sigrid leit undar-
lega út, jafnvei i svefni.
Hann fór yfir á handlækningadeildina og hitti dr.
Meiser.
—Mig tekur það sárt, félagi, en ég slepp ekki héðan. Það
kom einn með bráða botnlangabólgu.
O)
n
u
Ol
>
Q)
(/>
nj
*
01
■4—
cn
Cú
£ =
™ ji
'Q1
é|
LU LU
Alþýöublaöið
Laugardagur 15. nóvember 1975.