Vísir - 10.04.1972, Blaðsíða 2

2
VÍSIR. Mánudagur 10. apríl 1972.
VÍSIBSm:
Hafið þér einhvern
tima unnið i happdrætti?
Guömundur Hákonarson. Nei
aldrei nokkurn tima. Ég
spila nú i happdrætti Háskóla ís-
lands og jú ég vann þar vist einu
sinni fyrir langa löngu 50 krónur,
enda hef ég spilað þar siöan það
hóf göngu sina.
Sigurður Geirdal, fram-
kvæmdastjóri. Nei, ég hef nu
aldrei unniö neitt, enda hef ég
ekki spilað i neinu happdrætti. Ég
kaupi jú miða i þessum skyn-
dihappdrættum, en hef þó aldrei
haft heppnina meö mér.
l.óa Konráðsdóttir, húsmóöir.
Unnið i happdrætti?Nei,aldrei, ég
spila ekki einu sinni, og hef engan
áhuga á þvi.
Hjörtur Jónsson, bakari. Já, já,
ég hef oft unnið i happdrætti, en
þó aldrei stóra upphæð, aðeins
þessa smærri vinninga. Ég á
miða i öllum happdrættunum held
ég bara og meira að segja fimm
miða i hverju.
Karvel P á 1 m a s o n,
alþingismaöur. Nei, ég hef aldrei
fengið vinning. Enda er ég alveg
hættur að spila i þessum happ-
drættum, gerði það áður jú, og i
nokkuð langan tima þá.
Margrét Arnadóttir, fjarritari.
Aldrei á ævinni,og mér finnst það
alveg hræðilegt. Ég hef heldur
aldrei átt miða. Jú, einu sinni átti
ég miða og ætlaði mér að vinna
bíl, en fékk hann ekki svo mér
fannst bezt að hætta við allt
saman.
Páll Heiðar Jónsson
með Vísi
Hann tók að sér að lesa Vísi
síðustu viku og láta álit
sitt í Ijós.
Og það fer hér á eftir . . .
Þegar þeir Vísismenn höföu
samband og báöu mig aö setja
niöur á blaö hugsanir minar um
blaö þeirra, gat ég vitanlega
ekkert annaö sagt en: „Hvcrs-
vegna mig?” ,,Af þvi”, sögöu
Visismenn, ,,Af þvi hverju?”
itrekaöi ég. ,,Ja, af þvi bara”,
sögöu þeir og úr þvi aö maöur
hcfur heyrt hin hinztu rök, þá
tjóar ekki að deila viö dómarann.
Mér skilst aö hugmynd þeirra
Visismanna sé sú, að ég láti í ljósi
álit mitt á dagblaöi þcirra — eins
og þaö kom mér fyrir sjónir i
siöustu viku — . Það er vissuiega
gaman af þvi aö fá svona tækifæri
til þess aö segja álit sitt opinber-
lcga — en hver er tilgangurinn?
Mundu Vísismenn breyta blaöi
sinu eftir minu höföi? Þaö held ég
varla. Seljast fleiri eintök af
hlaðinu vcgna þessa greinar-
korns? Ekki trúi ég þvi, þótt ég
voni, þeirra vcgna, að svo vcrði.
Visir á það sameiginlegt með
öðrum islenzkum dagblöðum, að
það heyrir undir algjöra undan-
tekningu —og ég mun geta þeirra
hér á eftir — að maður lesi ræki-
lega unna og undirpúkkaða grein
eða „feature” eftir starfandi
blaðamann við blaðið. Helztu
undantekningar eru grein
ar Hauks Helgasonar um
erlend málefni þar sem þeim
vettvangi eru gerð hvað bezt skil i
blaði hérlendis eins og sakir
standa, auk greina Þórarins um
sama efni i Timanum.
Engu að siður kalla allir starfs-
menn blaðanna sig „blaðamenn”
— „journalists”. Að þvi að ég fæ
bezt séð er starf þeirra fyrst og
fremst fólgið i þvi að skrifa fréttir
— ýmist þýöingar á skeytum
erlendra fréttastofa. (sem vitan-
lega er ágætt útaf fyrir sig), setja
saman fréttabrot utan af landi
um tiðarfar, aflabrögð, gras-
sprettu og skepnuhöld — ellegar
— og það er þvi miður algengast
— að sjóða saman eitthvað, sem
litur út eins og frétt upp úr
„pressuhandátum” einhverra
stofnana og fyrirtækja — (sem
oftar en ekki auglýsa þá ein-
hversstaðar i blaðinu um leið).
Eða þá að birtar eru myndir og
frétt um opnun hárgreiðslustofu,
matvöruverzlunar eða fyrir
tækis, en viðkomandi aðili bauð
fulltrúa blaðsins til veizlu og
honum tókst að festa eitthvað
niður á blað og koma þvi i prent
smiðjuna áður en veizlugleðin
barst á eitthvert öldurhúsið —
Þetta er ekki blaðamennska
eins og ég skil það orð. Þetta er —
þegar bezt lætur — fr.étta-
mennska. Ég er ekki að amast við
henni — blöð eiga að segja fréttir
og þar er raunar helzti kostur
Visis að i fréttum slær hann
keppinautum sinum oft við. Og
Visir sendir stundum sina menn
út um borgina að leita frétta — i
stað þess að biða eftir að þær
komi fyrirhafnarlaust inn á rit
stjórn.
En Visir þarf að fylgja þessu
betur eftir. Þá reynir á það, sem
ég leyfi mér að kalla blaða-
mennsku. Að safna upplýsingum
— en birta ekki strax einhverja
smáfrétt — halda áfram að safna
— og birta siðan rækilega
heimildarvitnandi „exposé”.
Mér fellur Visir að mörgu leyti
vel i geð. Aðalkostur hans er
vitanlega hversu fljótlegt er að
lesa hann — en mikið finnst mér
hörmulega illa farið með dýr-
mætt prentrúmið á stundum.
Hvaða átt nær það, að fylla miðju
blaðsihs með iþróttafréttum Eða
nær aðra opnu með Tarsan og
vinum hans?
Raunar finnst mér að Tarzan
verði að halda áfram. Hann er
orðinn einhverskonar symból
fyrir blaðið — hefðbundinn þáttur
og það er gott. En hitt fólkið á
teiknimyndasiðunum — æ, nei.
Ég skil vel að eitthvað þurfi að
gera fyrir iþróttaáhugafólkið —
en er það samt ekki of mikil rausn
að afhenda þeim miðjuna?
Skiptir það virkilega svo miklu
máli, að þessum eða hinum tókst
að varpa einhverjum bolta inn
eða upp i eitthvað net inn i
Laugardal — að þaö krefjist
birtingar margradálkamyndar og
útblásins texta i hjartastað
blaðsins?
Mig langar að fá einhverskonar
kjaftasögusiðu i blað eins og Visi.
Ég á þar við siðu svipaðri „Lond-
oners Diary”, sem birtist daglega
i siðdegisblaðinu Evening
Standard. Dagbok Reyk-
vikingsins gæti hún heitið. Þar
væri viöburðum borgarlifsins
gerð skil — farið á bak við tjöldin
— hverjir eru i bænum? — hverjir
fóru úr bænum? — hvað er að ske
bak við tjöldin i leikhúsunum — i
hljómlistarlifinu — á stjórnmála-
sviðinu.
Að lokum fáein orð um útlit
blaðsins.
Ég kann vel við að hafa
örstuttar bendingar um helztu
fréttirnar á forsiðu — en þið
Visismenn megið samt ekki
ganga of langt i þvi. Sé litið um
fréttir — þá er bara litið um
fréttir — og þær verða ekkert
meiri fréttir þótt þeim sé slegið
upp á forsiðu og þegar maður les
lesi
— j
sjálta trettina mni i blaömu þá
veit maður þegar innihaldið.
Offsettið er að jafna sig, nema
þegar það tekur upp á drauga-
gangi i litmyndunum og blandar
litunum saman á röngum stöðum
— jafnvel fallegasta ljósmynda-
fyrirsæta verður ekki sérlega sæt,
þegar augun prentast að ein-
hverju leyti upp á enni — eyrun
aftur á hnakka — og varaliturinn
kringum nefið!
Og þakkir til Ölafs Jónssonar
fyrir siðuna hans —■ hún er oft
langbezta efnið i blaðinu.
Páll Heiðar Jónsson.
,Þetta er ekki blaöamennska eins og eg skil þaö orö’
Barizt gegn blindu
Siðasta umdæmisþing Lions á
islandi samþykkti aö allir
Lionsklúbbarnir söfnuöu fé tii
sjónverndarmála og aöstoöar viö
sjóndapra og blinda meö sam-
ciginlegu átaki á þessu ári.
Könnun hefur leitt í Ijós, aö
ástandinu hér á iandi i þessari
grein heilbrigöisþjónustunnar cr
mjög ábótavant, og skjótra úr-
bóta er þörf, einkum þó er varðar
ráöstafanir til þess að koma i veg
fyrir sjónskeröingu eöa blindu af
völdum hægfara gláku.
Skipulögð leit að
glákusjúklingum og nákvæm
skráning blindra er nauðsynleg,
einnig geta augnslys verið mjög
alvarlegs eðlis.
Hér á landi er aðeins starfandi
ein augndeild, og var hún stofnuð
haustið .1969 á St. Josephs-
spitalanum i Reykjavik. Þessari
augndeild þykir of þröngur
stakkur skorinn og hún ekki nógu
vel búin að tækjum.
Nú hafa Lionsmenn ákvðið að
gangast fyrir söfnun og koma til
liðs með og létta undir með þeim
aðilum sem hafa barizt fyrir
umbótum á sviði augnlækninga.
Verður gengið i hús og seldar
fjaðrir, ásamt meðfylgjandi
borða sem á er letrað: Kaupið
fjöður, berjumst gegn blindu.
Söludagar verða 15. og 16.april.
Söfnunarfénu verður variö á
tvennan hátt: I fyrsta lagi til
kaupa á tækjum fyrir læknis-
héruðin úti á landsbyggðinni.
Þessi tæki eru fyrir héraðslækna
og þá augnlækna, sem fara munu
i augnlækningaferðalög um
landið. 1 öðru lagi verður fénu
varið til tækjakaupa fyrir
augndeild Landakotsspitala.
Er áætlað heildarverð þessara
tækja 4-4.5 milljónir króna. -EA
Bólusetningarvottorðs krafizt
Svipaðar ráöstafanir hafa veriö
gerðar i Noregi og i Danmörku
varöandi bólusótt eins og hér aö
sögn landlæknis, sem haföi fengiö
tilkynningar frá þessum löndum,
þegar Vfsir talaði viö hann.
Fólki, sem hyggur á ferðir til
bólusóttarlandanna er ráðlagt að
láta bólusetja sig og krafizt er
bólusetningarvottorðs af þeim,
sem koma til landsins frá þeim
svæðum.
Landlæknir sagði, að lögreglan
annaðist eftirlit með þvi, um leið
og vegabréfaskoðun færi fram
hjá farþegum, sem koma til
landsins og koma frá hinum sýktu
svæðum.
— Við höfum bæði ráðið
fólki frá þvi að fara til Júgóslaviu
það, að það láti bólusetja sig.
Annars er það góðs viti, að til-
fellum hefur ekki fjölgað i viku og
bólusóttin hefur ekki breiðzt út
nema þetta tilfelli, sem kom til
Þýzkalands, og þar virðist hún
ekki hafa breiðzt út. Hins vegar
er bólusóttin mest i Júgóslaviu og
siðan Sýrlandi og írak. —SB—
Þeir kunna að skemmta
sér Skagfirðingarnir
Þeir kunna sannarlega aö
skemmta sér ærlega Skag-
firöingarnir, — hápunkturinn i
skemmtanahaldi þeirra er vor-
gleöin, sem allir þekkja,
Sæluvika, en hún hófst á Sauðár-
króki i gær, með messu, en lýkur
svo á sunnudagskvöldið næsta
(vikan þeirra er 8 dagar) með
miklu balli.
Þessi sæluvika hefur fylgt
byggð i Skagafirði frá upphafi,
hét áður Sýslufundarvika, sem i
sjálfu sér lýsti engan veginn
þeirri sælu, sem þar var að finna.
Leiklist, söngur og gleði, mun
setja svip sinn á vikuna, og gest-
kvæmt mun verða á heimilum á
Króknum þessa vikuna, þvi
margir munu þeir sem aldrei láta
sig vanta i gleðina. — Myndin er
af Kristjáni Skarphéðinssyni og
Evu Snæbjörnsdóttur i hlut-
verkum i leiknum Allir synir
minir, sem sýnt var nýlega á
Sauðárkróki. —JBP—