Vísir - 16.06.1973, Blaðsíða 5

Vlsir. Laugardagur 16. júni 1973.
5
Liðsmenn hljómlistar-
innar Brimkló, eru allir
vel þekktir. Þeir hafa
gengið i gegnum eigin-
lega allar þær tónlistar-
stefnur, sem komið hafa
fram á undanförnum
árum, og hafa þannig
myndað sér nokkuð
ákveðnar skoðanir á því,
sem þeim líkar og líkar
ekki. Brimkló hefur spilað
víða, en hvergi fá þeir
betri móttökur en á
„Vellinum", og máli sínu
til sönnunar var mér boðið
með, til að sjá með eigin
augum....
Björgvin: Þú skalt sko ekki
halda, að við ætlum að spila
alveg sérstaklega fyrir þig i
kvöld. 1 þessum klúbbi er yfir-
Hannes Jón: Leon Russc
Þaö á örugglega eftir að aui
vinsældir country músikurinn.
þegar frægir kallar eins og hai
fara að gefa út country plöti
Þó þið séuð talsvert samhu;
um það hvað ykkur finnst g
múslk, þá triíi ég þvi varla ;
stundum llki einhverjum ykka
það sem hinum likar ekki e<
öfugt.?
Hannes Jón: Ég nærist
músík þessa dagana og hel
vildi ég vera með tólin
hausnum núna.
Arnar: I meginatriðum
fylgjum viö sömu linu, þó að
hver okkar hafi sinn sjálfstæða
smekk. T.d. Mahnvishnu Orc-
hestra. Mér finnst þeir ofsalega
góöir, en samt mundi ég aldrei
nenna aðsetja plötu með þeim á
fóninn, þvi mér finnst músikin
sem þeir spila leiðinleg.
Þessi mynd var tekin af Brimkló I Þjórsárdal um sfðustu helgi, en þar kom hljómsveitin fram undir
berum himni í fyrsta skipti— Skildi pop-hljómlist heyrast oftar úti viö á þessu sumri...??”
endist til að spila hérna uppi á
Velli fyrir lélegt kaup. Og þeir
væru örugglega ekki eins viljug-
ir að fara hingað, ef ekki kæmu
til hamborgararnir. t fyrstu er
ég nú ekki alveg með á nótun-
um, en þegar ég hef sporörennt
félaga sina vefja örmum þær
dömur, sem i sainum eru.
Pása.
Sigurjón: Mér leizt nú ekkert
sérlega vel á liðið hérna, fyrst i
kvöld, en það virðist vera að
rætast úr þessu núna.
endaöi.
Sigurðjón: Þetta var svo
mikið i hans verkahring þegar
hann var i Fiðrildi. I bænum eða
úti á landi getur hann þetta ekki
eins mikið, þvi þar kemur fólk
til að drekka sig fullt, ekki til að
Hamborgarar, bjór, varnaliðs-
menn og country-hljómlist....
Spjallað við liðsmenn Brimklóar
ieitt meira af svona rokk-liði, og
ef rokk fellur betur i fólkið þá
tökum við rokk. Arnar: Það er
öðruvisi með okkur en margar
aðrar hljómsveitir. Stór hluti af
okkar prógrammi verður að
vera músik, sem fólki fellur við,
og þó við séum allir mjög hrifnir
af country músik þá mundi
okkur aldrei detta i hug að
spila eingöngu country. Viö
erum atvinnuhljómsveit og við
höfum ekki efni á þvi, ef fólki
likar ekki við okkur.
Björgvin: Það er algjör mis-
skilningur hjá þeim, sem halda
að commercial músik geti ekki
verið góð músik. Auðvitað getur
rommercial músik verið góð og
hún getur lika verið léleg. Það
sama má segja um allar aðrar
músikstefnur, sem uppi eru. Við
spilum country, rokk soul, blues
og commercial músik, en við
spilum þó ekkert, sem okkur
finnst lélegt.
Hannes Jón: Vitið þið hver er
að fara að gefa út country
plötu?
Hinir: Nei.
Sigurjón: Þarna er ég á önd-
verðum meiöi. Ég á bæöi
plöturnar þeirra og er ofsalega
hrifinn af þeim. En mig mundi
samt ekki langa til að spila þá
músik, sem þeir spila.
Ragnar: Ég vildi endilega fá
að koma þvi að, að minn
uppáhalds trommuleikar heitir
Russ Kunkel. Hann er banda-
riskur session „gæi” og spilar
mikið með fólki eins og James
Teylor, Carly Simon og núna
siöast John Kay. Hefur þú eitt-
hvað hlustað á hann? Varla
get ég nú sagt það, og þó. Var
hann ekki meö James Taylor á
One Man Dog?
Ragnar: Jú og þú mátt hafa
það eftir mér að trommuleikur-
inn á þeirri plötu er einn sá
albezti sem eg hef heyrt. Russ
Kunkel er alveg pottþéttur á þvi
sem hann er að gera.
Nú erum við komin aö
klúbbnum og þó þeir séu svolitið
seinir, þá kemur þaö ekki til
greina að sleppa hamborg-
urunum. Þeir segjast oft hafa
fyrsta bitanum þá skil ég þá.
Þvf það er leitun af öðrum eins
hamborgurum og þeim á Vcllin-
um.
Stemmningin þarna er allt
öðruvisi en maður á að venjast
hérna á Islandi. Salurinn er
talsvert þétt setinn. Fólk situr
þarna sötrar bjór og hlustar á
Jukebox. En strax og Brimkló
byrjar á fyrsta laginu City of
New Orleans, er tjaldið dregiö
frá og slökkt á Jukebox tækj-
unum, og nú beinist athygli
fólksins algerlega að Brimkló,
þvi þaö er hingaö komið til að
hlusta á þá, sötra bjór og dansa
þegar á Ifður kvöldið. Ekki til að
drekka sig útúrdrukkið, þó
flestir fari út i eitthvað sterkara
eftir nokkra bjóra. Brimkló
spilar létt country lög og góð
stemmning myndast í salnum.
Samt eru ekki allir ánægðir.
Tveir kanar, sem hafa greini-
lega byrjað á einhverju
sterkara en bjór vilja meira
stuð og kalla, Alice Cooper,
Alice Cooper.
Hanúes Jón: Vinir minir, mér
finnst það leitt, en Alice Cooper
er dauður hann hengdi sig i gær.
Hlátur fer um salinn og
greinilegt er að mikið er að lifna
yfir fólkinu.
Hannes Jón: Ef afturendarnir
á ykkur eru ekki fastir við stól-
ana, þá skuluð þiö standa upp og
dansa, þvi næst er það rokk.
Og rokk er það svo sannar-
lega, þvf næsta lag er gamla
Chuck Berry lagiö Bye Bye
Johnny. Kvenfólkiö, sem þarna
er í miklum minnihluta er allt
drifið út á gólfið, og eftir hvert
lag þakka þær fyrir dansinn, en
cru varla seztar, fyrr en annar
er kominn til að biöja um næsta
dans.
Björgvin: Þið eruö öll að
drekka, er það ekki? Ailir i
salnum svara honum með
hrópum, veifa glösunum og fá
sér sopa.
Björgvin: Það er fint, þvi....
I’ve Been Drinking Again.
Þetta gamla rólega Rod Stew-
art lag er eitt það bezta sem
Brimkló tekur. Já, þetta er
rólegt lag og nú er um aö gera
að hafa fljóta fætur öllu kven-
kyns i salnum er kippt út á
gólfið. Og þeir, sem ekki naðu
sér i neina, horfa nú langeygir á
Hannes Jón er að tala við
einhvern Kana, sem þylur upp
munin á fimm og sex strengja
banjoum og mismunin á hinum
ýmsu tegundum þeirra.
Kaninn: Ég get kannski
reddað þér einum fimm
strengja af beztu gerð, en þó
meö einu skilyröi.
Hannes Jón: Hvað er það?
Kaninn: Aö þú kennir mér að
spila á banjo.
Arnar, ég hef tekið eftir þvf að
gftarleikur þinn hefur breytzt
mikiö, frá þvf sem áður var. Nú
gætir mjög mikilla country
áhrifa i leik þinum.
Arnar: Ég hef alltaf haft mjög
gaman af country og þá sér-
staklega country gitarleik. Og
ef einhver heldur aö það sé
ekkert góður gitarleikur nema
sá stfll, sem Clapton og Hindri
voru upphafsmenn að, þá
langar mig til að vitna i Clapton.
En hann sagði, að þegar hann
heyrði eða sæi góða country
gitarleikara, þá liði sér eins og
byrjanda.
1 þessu kemur Ragnar ask-
vaðandi með glas f sin hvorri
hendi og réttir mér annaö
þeirra.
Ragnar: Það er tvennt æðis-
legt við Völlinn hamborgar-
arnir og Jack Daniels.
Ha, Jack Daniels, er þaö bar-
þjónn hér?
Ragnar: Þú heldur núna á
einum tvöföldum Jack Daniels.
Smakkaðu og segðu mér, hvað
þér finnst.
Jú, þetta er ljúffengur
drykkur og ég skil þá enn betur.
Hér er svo sannarlega eftirein-
hverju að sækjast þó kaupið sé
ekki hátt.
Pásan er búin, og nú byrja
þeir á gömlu Bob Dylan lagi
Don’t Think Twice, og þaö er
Hannes, sem talar og syngur.
Upphaflega söng Dylan bara
lagið, en Hannes hefur greini-
lega bragðaðá J.D. og vcður þvi
mikinn. Hann talar og talar og
er kominn út i efni algerlega
óskylt laginu, en alltaf spila
hinir undir. Björgvin tekur loks
af honum skarið og byrjar að
syngja lagið, og saman syngja
þeir það til cnda. En Hannes er
búinn að finna smjörþefinn og
lagiö er ekki fyrr búið, en hann
er byrjaður aftur, þar sem hann
hlusta á hljómsveitina. En
hérna er þetta allt öðruvisi,
sérðu bara sambandið, sem
hann nær við fólkið.
Áfram spilar Brimkló, og nú
ber meira á rokki og ,,soul” en
áöur. Fyrr um kvöldið notuöu
þeir country músikina til aö hita
fólkið upp og koma þvi i góða og
rétta slemmningu fyrir það scm
á cftir fer. En nú sýna þeir að
country getur Ifka veriö stuð-
músfk. Þeir taka lagiö Daddy
Frank og strax á eftir How Can
You Keep on Moving. Þarna var
hámarki kvöldsisn náð. Þeir
sem höfðu kvenmann voru úti á
gólfinu, og dönsuðu á fullu, en
hinir sem i salnum voru héldust
fæstir sitjandi. Flestir stóðu
uppi, og allir klöppuðu, stöpp-
uðu, og sungu með. Já, mikið
vildi ég gefa fyrir að sjá svona
stemmingu i öl-húsum landsins,
og vona að þess verði skammt
að bföa, þvi Brimkló er til i
tuskiö.
Áður en nokkur hefur áttaö
sig er ballið búið, og við lagöir
af stað heim.
Björgvin: Sástu „feelinguna”
þegar við tókum How Can You
Keep on Moving. Þetta er allt
önnur „feeling”, en maður á að
venjast og ég vildi að hún væri
viðar. Ég veit ekki betri tilfinn-
ingu, en að finna að öllum likar
það sem maður er að gera.
Arnar: Þeir kunna að „feela”
country á réttan hátt kanarnir,
enda aldir upp við það.
Nú er billinn stöövaður og
öllum skipað út, því veröirnir
við hliðið hafa einhvcrjar
grunsemdar tilfinningar. Og
þeir byrja að róta töskum og
ööru þvi um liku. Allt í einu
rékur einn varöanna upp fagn-
aðaröskur, og dregur Wisky
pela upp úr tösku Hannesar.
Hannes Jón: Þakka þér fyrir
vinur, ég var búinn að stein-
gleyma honum þessum, en ég
tók hann með i nesti að heiman.
Þvi næst sýnir hann
veröinum, að á pelanum
stendur skýrum stöfum ATVR.
Leitinni er strax hætt, og allir
reknir aftur upp f bilinn. Um
leið og viö rennum I burtu er
tappi pelans fjarlægður og f
kveöjuskyni er skálað við
verðina ihliðinu.
velt þvi fyrir sér, hvernig þeir
Brimkló er skipuö þrem fyrrverandi liðsmönnum Ævintýris,
þeim Sigurjóni Sighvatssyni og Arnari Sigurbjörnssyni, sem
standa yzt til vinstri á myndinni hér að ofan, og Björgvini
Halldórssyni, sem er yzt til hægri á myndinni. Hinir tveir cru
Hannes Jón, sem kom úr Fiðrildi og Raggi, sem spilað hafði með
hljómsveitunum Dumbó og Maiium.