Vísir - 25.02.1975, Blaðsíða 4

4
Vlsir. Þriöjudagur 25. febrúar 1975
Þorsteinn vill selja
skemmtistaði sína
— Pussycat og Bonaparte í Kaupmannahöfn til sölu
,,Kaupmannahöfn er deyjandi borg. Allt þetta
gamla góða, sem gerði borgina aðlaðandi fyrir
ferðamenn, er búið að eyðileggja. Borgin er eins
og trjástofn, sem búið er að rifa með rótum upp
úr moldinni,” sagði Þorsteinn Viggósson, nætur-
klúbbaeigandi með meiru, þegar við hittum hann
að máli i Bonaparte, öðrum næturklúbba hans,
hinn er, sem mörgum íslendingum mun kunnugt,
Pussycat.
„Skattakerfiö á lika sinn þátt i
þvi. aö framtakssamir
einstaklingar fá hér ekki lengur
notiö sin. Vinnulöggjöfin, ekki
er hún heldur til aö örva menn.
Hvernig er hægt aö reka fyrir-
tæki meö hagnaöi, meö þvi aö
greiöa fólki kaup vikum og
mánuöum saman, án þess aö
þaö vinni? Einn kokkurinn hjá
mér hefur veriö frá vinnu i einar
sex vikur á fullu kaupi. Nei,
þetta er ekki hægt,” segir Þor-
steinn og hristir höfuöiö.
Eskfiröingurinn Þorsteinn
Viggósson haslaöi sér völl i
Kaupmannahöfn fyrir tæpum
áratug sem veitingamaöur og
næturklúbbaeigandi. Þjóöarat-
hygli vakti hann, þegar hann
bauö sjálfum Simon Spies,
birginn. Spies , sem var meö
óæskileg efni i pipu sinni og tott-
aöi hana innan dyra hjá Þor-
steini — var umsvifalaust visaö
Auglýsing um aðalskoðun
bifreiða í
Reykjavík í marzmónuði
Mánudagur 3. marz R- 1 til R- 300
Þriðjudagur 4. marz R- 301 til R- 600
Miðvikudagur 5. marz R- 601 til R- 900
Fimmtudagur 6. marz R- 901 til R-1200
Föstudagur 7. marz R-1200 til R-1500
Mánudagur 10. marz R-1501 til R-1800
Þriðjudagur 11. marz R-1801 til R-2100
Miðvikudagur 12. marz R-2101 til R-2400
Fimmtudagur 13. marz R-2401 til R-2700
Föstudagur 14. marz R-2701 til R-3000
Mánudagur 17. marz R-3001 til R-3300
Þriöjudagur 18. marz R-3301 til R-3600
Miövikudagur 19. marz R-3601 til R-3900
Fimmtudagur 20. marz R-3901 tii R-4200
Föstudagur 21. marz R-4201 til R-4500
Mánudagur 24. marz R-4501 til R-4800
Þriöjudagur 25. marz R-4801 til R-5100
Miðvikudagur 26. marz R-5101 til R-5400
Bifreiðaeigendum ber að koma með bif-
reiðar sinar til bifreiðaeftirlitsins, Borg-
artúni 7, og verður skoðun framkvæmd
þar alla virka daga kl. 8.45 til 16.30.
Bifreiðaeftirlitið er lokað á laugardögum.
Festivagnar, tengivagnar, og farþega-
byrgi skulu fylgja bifreiðum til skoðunar.
Við skoðun skulu ökumenn bifreiðanna
leggja fram fullgild ökuskirteini. Sýna ber
skilriki fyrir þvi, að bifreiðaskattur og vá-
trygging fyrir hverja bifreið sé i gildi.
Athygli skal vakin á þvi, að skráningar-
númer skulu vera læsileg.
Vanræki einhver að koma bifreið sinni til
skoðunar á auglýstum tima, verður hann
iátinn sæta sektum samkvæmt umferðar-
lögum og bifreiðin tekin úr umferð hvar
sem til hennar næst.
Þetta tilkynnist öllum, sem hlut eiga að
máli.
Lögreglustjórinn i Reykjavik
20. febrúar 1975.
Sigurjón Sigurðsson.
Þaö fer vel á meö þeim Wilmu Reading söngkonu og Þorsteini
Viggóssyni. Wilma hefur margoft skotizt til Danmerkur yfir helgi til
þess eins aö syngja fyrir Þorstein og gesti hans f Bonaparte.
á dyr. Slikir menn eru illa séöir i
hUsum Þorsteins, hvort sem
þeir eiga gnótt gulls eöa fyrir
einum drykk, — útidyrnar biöa
þeirra.
„Gestir minir koma hingaö til
aö gleyma, hvaö segjum viö
heima á lslandi, — þarna, já,
streitunni og hafa það notalegt,
láta fara vel um sig i þægilegu
umhverfi. Skemmtistöðum
minum vil ég halda i þessu
„milieu”,” segir Þorsteinn, og
dönskuhreim bregður fyrir i
röddinni — og hann þrystir flöt-
um lófanum á boröplötuna, orö-
um sinum til áherzlu, en Þor-
steinn haföi komiö frá plötu-
spilaranum og tyllt sér hjá okk-
ur Islendingunum, strax og
hann varö þess var, aö landar
hans væru komnir i salinn.
Þorsteinn virtist ekki ýkja
hrifinn af þróun mála i Dan-
mörku og alls ekki bjartsýnn á
framtiöina. „Fyrirtækiö er til
sölu,” sagöi hann umbúöalaust,
þegar hann var spuröur um
reksturinn, „og ég er aö búa
mig undir að flytja mig annaö.
Kanada veröur sennilega fyrir
valinu. Tveir starfsmenn minir
fyrrverandi eru setztir þar aö og
þeim vegnar vel. Kanada er
land möguleikanna. Min
framtiö liggur þar.Eignir minar
veröa vonandi ekki orönar
einskis viröi áöur en ég tygja
mig”, sagöi Þorsteinn meö
festu, sennilega svipaö og viö
Spies foröum, ,,en er nema von,
þótt skattabyröi sé þung hérna.
Hugsiö ykkur. Nýlega frétti ég,
aö verið væri aö byggja
hjúkrunarheimili með 10 rúm-
um fyrir „dópista”, en starfsliö-
ið á aö vera 16 manns, sextán
manns eiga að fita þá og fata
til aö koma þeim út á götuna og
út ispillinguna aftur, — og þetta
borgum viö skattgreiðend-
ur.”
Þótt Þorsteinn sé ekki ánægö-
ur meö afkomuna, bitnar þaö
ekki á skemmtistöðum hans.
Allt er hreint og fágaö. Starfs-
fólkiö ljúft og lipurt og setur
ekki upp neinn ólundarsvip, þótt
aöeins sé beöið um gosdrykk, —
eöa bara blávatn. Þorsteinn
hefur ef til vill brýnt það fyrir
sinu fólki, aö til eru menn, eins
og hann sjálfur, sem ekki neyta
sterkra drykkja, en ber aö fá
sömu þjónustu og aörir. Plötu-
snúöurinn rækir starf sitt af
slikri innlifun, aö ætla mætti aö
hann væri aö stjórna 50 manna
hljómsveit og álika stórum kór.
Sjálfur er Þorsteinn svart-
klæddur, i hvitri skyrtu og
viröulegu vesti, sólbrúnn, eftir
nokkra daga skiöaiðkanir i
Noregsfjöllum, — og sýnist
brúnni en ella i daufgulu ljós-
inu. „Ég hef aldrei stigiö dans-
spor á skemmtistööum minum I
þessi niu ár,” segir Þorsteinn,
þegar einn sessunauturinn, is-
lenzk hjúkrunarkona Agnes
Bragadóttir gift oj> búsett i Dan-
mörku, vill gjarna taka snúning
á gólfinu meö Þorsteini, ,,ég vil
bara tala og elska hérna inni,”
segir Þorsteinn og hlær viö.
Stjórnmála- og efnahags-
ástandiö I Danmörku er þá tekið
til umræöu og Þorsteinn leggur
þar orð i belg. „Peninga vantar
i rauninni ekki. Danir eru séöir.
Ótryggt ástand segir þeim aö
spara og þá hætta peningarnir
að velta, viöskiptin minnka og
atvinnuleysiö ber aö dyrum.
Annars skil ég ekki rikisstjórn-
ina aö láta ekki byggja vegi og
brýr og margt annaö, sem að-
kallandi er aö vinna fyrir þá
peninga, sem variö er i atvinnu-
leysisbætur. Menn fá 90% af
launum sinum i atvinnuleysis-
styrk — gera ekki neitt. Ætli
nokkur vilji fara I starf aftur,
eftir aö hafa haft þaö svona
gott.” En menn verða fljótt
afhuga dönskum stjórnmálum
um hánóttina og viö viljum fá aö
vita, hvenær Þorsteinn ætlar að
færa sig um set.
„í rauninni er ég búinn að
þvi að vissu leyti. Svissneskt
fyrirtæki hefur leigt nætur-
klúbbana um nokkurt skeiö, svo
þangað renna peningarnir, og
þetta fyrirkomulag kemur betur
út gagnvart skattagreiðslun-
um.”
Viö veröum undrandi, ,, en
borgar sig fyrir þig aö leigja út-
lendum aðila fyrirtækin?”
spyrjum við Þorstein:
„Já, þvi ekki þaö, útlendi aöil-
inn i Sviss, — þaö er ég.”
— emm.