Vísir - 26.09.1975, Blaðsíða 2

ikffisnfc
Með hverjum vildirðu
helzt vera á eyðieyju?
Armann GuOmundsson, póstmað-
ur.Þér: (blaðamanni Visis, sem
er kvenkyns.)
Jelgi Jakobsson, brunavöröur.
Með fallegri konu þar til ég yrði
leiður á henni.
Kristján Danielsson, matreiöslu-
maöur. Það veit ég andskotann
ekki. Ætli ég vildi ekki hafa kon-
una mina með mér. (kvaðst ekki
þora að segja annað þvi að konan
var með.)
Þórhildur Blöndal, hjúkrunar-
kona. Ég veit það ekki. Jú, ég
vildi helzt vera með pianói.
Þorbjörg Jakobsdóttir, húsmóöir.
Manninum minum. Ég tæki eng-
an framyfir hann.
Iris Siguröardóttir, hárgreiöslu-
nemi.Ég vildi hafa með mér bók,
góða bók og svo vildi ég hafa nóg
af góðri músik.
það jafnvel heilsu
leið og það viðrar
11 ......................................... m iiiiiiniiiiiii
Visir. Föstudagur 26. september 1975
—■—
Bliiliswémmmí
■61
1 »i

‘“V.
„HUNDUM ÞYKIR EKKI VERRA
AÐ BÚA í BORG EN SVEIT"
Svar til B.Þ.K. frá S.Þ.:
„BÞK ritar lesendabréf um
borð i skipii um rangnefni á
hundavinafélaginu, vill láta
kalla það Sjálfsinvinafélagið.
Ég vil halda þvi fram að hann
viti ekki hvað hann er að tala
um. Grein hans er vanhugsuð.
Hann talar um auglýsingar i ná-
grannalöndum okkar um marg-
breytilega hundafæðu. Fyrst og
fremst má ekki flytja inn
hundafæðu, hvorki gervibeinin
né annað. En hálsbönd eru
nauðsynleg til merkingar á dýr-
um, hvort sem er um hunda eða
ketti að ræða. B.Þ.K. talar um
gjaldeyri. Engum gjaldeyri er
eytt i fæðu sem ekki má flytja
inn. (íslendingar búa til bezta
rúgbrauð I heimi, en samt er
leyfður innflutningur á þvi.)
B.Þ.K. segist hafa alizt upp
með hund á heimilinu en flestir
hundar á sveitabæjum eru að-
eins kynblendingar sem er
sannað mál að eru heimskari
heldur en hreinræktaðir hundar.
Þessum kynblendingum liður
vel 1 sveitinni. Þar sem þeir
hafa ekki áhuga né greind til
þess að læra það sem hrein-
ræktaðir hundar vilja yfirleitt
læra.
Það þarf ekki að óttast að allir
fái sér hund þó að hundahald
verði leyft, þvi að lauslega er á-
ætlað að aðeins 20%
Reykvikinga séu með hunda-
haldi og séu hundavinir.
Það er út I hött að tala um
kúgun hunda i samband við að
kenna þeim. Poodle-hundar
hafa gaman af þvl að læra
kúnstir. Golden retreaver sem
er veiðihundur, nýtur þess að ná
i veiðibráðina. En auðvitað
verður fólk að vita hvernig eðli
hverrar tegundar er og kenna
þeim eftir þvi.
Hundurinn hefur jafnvel
meiri aðlögunarhæfileika held-
ur en maðurinn og er það mikil
félagsvera að hann getur ekki
verið einn. Þannig að honum
þykir ekkert verra að búa I borg
heldur en i sveit þar sem er fá-
mennt.
B.Þ.K. getur ekki full-
yrt að hann þekki eðli
hunds — hann hefur al-
izt upp með kynblend-
ingum
Hvernig getur BÞK fullyrt að
hann þekki eöli hundsins, þar
sem hann hefur aðeins alizt upp
með kynblendingum?
Fólk sem á hunda hér i
borginni er
hefur
I
eru auðvitað
af þeim og
með sér
heldur
við um
Til
undantekningar
um allan heim að fólk hafi ekki
áhuga á sinu eigin dýri.
Alls staðar þar sem fólk ætlar
að hafa hunda, þarf að athuga
allar aðstæður vel. Það sé hús-
bóndinn á heimilinu sem eigi
hundinn en ekki börnin, þvi eðli
hundsins er að einn maður eigi
hann en ekki margir. Þar sem
börn eru miskunnarlaus I eðli
sinu og vita litinn mismun á
réttu og röngu, þá er ekki rétt að
þau séu eigendur hunds, þau
striða honum ef til vill of mikið,
án þess að vita það. Það gerir
hundinn taugaveiklaðan og
erfiðan.
Svo vikið sé að þvl hvort
hundurinn sé mikill smitberi, þá
ber ég á móti þvl, þar sem
enginn hundaveiki hefur komið
upp s.l. tvo áratugi, en kötturinn
er einn mesti smitberinn af
húsdýrunum. Kötturinn er t.d.
bitinn af rottu sem er sjúk, slðan
klórar kötturinn mann og þá sjá
allir hvað af þvi hlýzt.
Ef B.Þ.K. vill svara þessari
grein minni, þá vil ég endilega
að hann lesi sér til um hundinn
og eðli hans. Þvl ég vil ekki
svara svona vanhugsuðum full-
yröingum eins og hann er með.
Get ég bent honum á margar
bækur um hunda ef hann vill.”
Tillitsleysi
— að mega ekki tala

við strœtóbílstjórana
Strætóbilstjórinn varinn af les-
anda:
„Ég ferðast mikið með strætó
og ég hef oft og mörgum sinnum
séð bilstjórann tala viö kunn-
ingja sinn og finnst ekkert að
þvi svo mér er bara spurn:
Hvað kemur það farþegunum
við þó bilstjórinn tali við ein-
hvern? Ekki eru þeir ónáðaðir
og mér finnst það tillitsleysi að
dæma svona þó að það standi
uppi á vegg að ekki megi yrða á
bílstjórana i akstri. Ef til dæmis
þú væri að aka strætó og vinur
þinn kæmi upp i vagninn, þá
yrði þú bara að mæna á hann
eða þykjast ekki sjá hann þar til
á næstu biðstöð eða ertu bara
öfundsjúkur af þvi að kunningj-
ar bilstjórans töluðu ekki við
þig!”

Einokun á
verzlunarháttum
Jóhann Hólm. hringdi:
„Mig langar aö gera að um-
ræðuefni einokun I islenzkum
verzlunarháttum. Ég á þá við
einokun Grænmetisverzlunar
landbúnaðarins og mjólkur-
samsölunnar.
Er ekki timi til kominn að
skapa eðlilega og frjálsa sam-
keppni um sölu á mjólkurvörum
og grænmeti. Það myndi auka
vörugæði. Mjólkursamsalan
hefur dreift skyri og öðrum vör-
um með mjög ógreinilegum
stimpli I verzlanir og neitar svo
að taka til baka þær vörur sem
eru komnar framyfir siðasta
söludag. Allir vita að þær vörur,
sem eru komnar fram yfir hjá
sölubúðum Mjólkursamsölunn-
ar eru teknar til baka.
Kaupmenn hafa engan kost á
að fá kartöflur annars staðar
frá en úr Grænmetisverzlun-
inni. Oft á tlðum eru þær kar-
töflur sem hún hefur á boðstól-
um hreinasta rusl. Neytandinn
getur ekkert gert né sagt þvi
það er ekki um neinar aðrar
kartöflur að ræða á markaðn-
um.
Ekki virðist vera um neinn
siðasta söludag aö ræða á kar-
töflum. Upplýsingar eru aðeins
um hvenær þeim er pakkað.
Ekki er heldur óalgengt að
menn fái grjóthnullunga eða
moldarköggla i kartöflupokun-
um fyrir nú utan skemmdar
kartöflur.
Þá vil ég beina orðum minum
til húsmæðra, ef þær hafa
hugsað sér að mótmæla þeim
hækkunum sem orðið hafa á
landbúnaðarvörum. Þá ættu
þær að láta kartöflurnar fylgja
með.”