Lesbók Morgunblaðsins - 25.10.1925, Blaðsíða 4

4
1
LESBÓK MORGUNBLAÐBINS
25. okt. 1925.
unið eftir
þeasu eina
innlencSa fjeiagi
þegap þjer sjö- og bruna-
tryggið.
Simi 542.
Pósthölf 417 •« 874*
Sfmnefnis Insurance.
haldið augunum opnum og veltist
út til hliðanna í hverju spori. Þaið
varst þú sem teymdir mig með
þjer í þessa fýluför, og nú er jeg
svo syfjaður að jeg get varla stað-
ið upprjettur. Kannske endar það
með því, að jeg dett út af í ein-
hvern skaílinn, sofna og frýs í
hel — og alt er þjer að kenna,
asnakjálki....
Hann njeri augun og gretti sig.
— Hann sagðist reyna að sleppa
seinna í nótt — ef hann kæmist
? gróða, bætti Sainúel við. Jæja,
nú fer jeg þessa leið heim, það
er styttra.
Tryggvi nam staðar og horfði
á eftir honum um stund. Svo leit
hann til himins, og skalf af blygð-
un.
Þarna hafði hann ráfað um
bæinn í hjegómlegum draumum,
fullur smásálarlegrar sjálfselsku.
Var ekki eins og einhver æðri
stjórn hefði miskunnað sig yfir
hann, leitt hann við hönd sjer upp
í þessa götu, þangað sem hljóðin
bárust innan úr ystu myrkrum
majqmlegrar neyðar — viljað
minna hann á allan vanmátt, alt
auðnuleysi mannanna? Viljað
vekja hann til hugsunar um spill-
ingpna og þjáningarnar, sem eitr-
uðu mannslífið og gerðu jörðina
að helvíti? Viljað sýna honum
smæð hans og auðvirðileik óska
hans og metnaðar?
Hann ráfaði eftir götunum,
álút'ur og hryggur. Nöprum, deyð-
and.i kulda sló að Öllu, sem var
ungí og dreymið í sál hans, hann
fyltíst andstygð á sjálfum sjer og
lífinu.
En að loka augunum fyrir
eymd og þrælmensku, reyna að
vita ekki af öðru en því, sem lífið
átti íagurt, hrífandi, glæsilegt —
njóta þess, dýrka það?
Hann varpaði þessari hugsun
frá sjer með fyrirlitningu og opn-
aði hug sinn fyrir allri þeirri
hlýju til mannanna, sem til var í
sál hans. ímyndun hans beindist
að þessum örlögum og mannslíf-
um, sem hann hafði kynst um
nóttina, hann reyndi að skilja þau
með hverri taug líkama síns, og
fanu til djúprar meðaumkunar og
heitrar þjáningar.
Sú spurning leitaði á hann,
hvernig hann ætti að lifa, hvað
bann gæti gert, hvað hann gæti
viljað?....
Alt í einu svipaði fyrir nýrri
hugsun í sál hans .... hann
reyndi að handsama^ hana, greip
liana dauðahaldi — og hjarta
hans tók að berjast af gleði. Það
var til ylur, sem gat þýtt klakann
úi sálum mannanna, það var til
fagur og máttugur sólarkraftur,
sem gat vakið sljófa og látið ílm-
andi gróður þekja yfir alt hið
lága og vonda í mannsbrjóstinu!
Listirnar — skáldskapurinn!
Þessi orð hljómuðu í huga hans
með nýrri merkingu, nýjum töfr-
um. Hann hafði langað til þess
að skrifa, af því hann hafði yndi
af því og þráði frægð. En nú rann
upp fyrir honum sjálf köllun hans
i lífinu — hann vildi verða skáld
til þess að gleðja, til þess að vekja
mönnunum löngun og gefa þeim
styrk til að hugsa stórt og lifa
drengilega!
Þetta var hin dýrðlegasta hugs-
un, sem nokkru sinni hafði vitjað
hans! Líkami hans rjetti úr sjer
og spentist í sterkum fögnuði.
Allar raddir, sem vöknuðu í sál
hans, um vanmátt hans gegn of-
ureflinu, um hinn lífsseiga, tröll-
aukna kraft hinna ófrýnilegu og
voldugu óvina lífsins, köfnuðu og
dóu út í þeirri tilfinning kjarks
og lífsvilja, sem alt í einu hafði
gripið hann.
Veðurgnýrinn hafði farið vax-
andi og nú skall á ískaldur gassa-
fenginn stormur úr norðri, snjó-
skýin geysuðu ákaflega fram um
himininn. pað hvein í strokunum
fyrir húshornin, mjöllin hvirflað-
ist upp, reis í skýjum, sem þönd-
ust eins og hvít segl og feyktust
eftir götunni.
Tryggvi hraðaði göngunni. Ofs-
inn í veðrinu var honum að skapi
— herti vilja hans, trylti hug
hans til nýrra sýna, nýs metnaðar
og göfugri, en hann hafði áður
þekt.
A Skólavörðustígnum nam liann
staðar fyrir utan hús eitt.
Bak við- þessar rúður svaf ung
stúlka, sem hann hafði aldrei þor-
að að tala við, sem hann unni.
Þjettum haglbyl laust yfir bæ-
inn, stormurinn gerðist snarpari
og nú sást ekki lengur til himins.
Tryggvi sneri sjer gegn veðrinu,
lokaði augunum og rjetti andlitið
fram og upp svo að höglin skullu
á því.
Þannig stóð hann langa stund.
Og við nafn hennar, sem hann
unni, með andlit hennar í hug-
anum, hjet hann því að vera altaf,
í öllu sem hann ætti eftir að
skrifa, alvarlegur, góður og sterk-
ur maður.
Kristján Albertson.
•■»« »—
Nýin
kaupendur
að Morgunblaðinu fá blaðið
ókeypis til næstu mánaða-
móta.
'I i 111— ilB I—■H'l UBII'II—