Lesbók Morgunblaðsins - 06.10.1940, Blaðsíða 6

318
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
stiga hita 8 tíma sólarhringsins.
Þá máttum við vera við því
búnir, að við hreptum sandbyl í
annað sinn áður en lyki. En okk
ur var fjarri skapi að láta hug-
fallast. Sannleiknrinn var sá, að
erfiðleikar þeir, er við áttum í
vændum. mögnuðu okkur áræði.
er nálgaðist fífldirfsku. Við höfð-
um sannarlega ekki gert okkur í
hugarlund, að Sahara væri neitt
töfrandi, þvert á móti. Hefði hið
gagnstæða orðið uppi á teningn-
um, væri engin barátta háð. eng-
in ánægjutilfinning vegna unnins
sigurs. Við vorum sannfærðir um.
að óhætt væri að treysta flugvjei-
inni okkar; alt valt á því, að
hugrekki okkar brvsti ekki.
Jeg vissi, að Moye vrði að beita
allri sinni ktinnáttu og leikni til
að fá vjelina upp, svo hlaðin var
hún bensíni og matvælum; þver
gevmir var barmafullur og vistir
höfðum við til hálfsmánaðar. Hægt
og hægt sveif flugvjelin okkar
upp í loftið. þurt og heitt, og nú
stefndum við á Sahara. Ef Sahara
hefði sál, mvndi hún að líkindum
hafa litið undrandi niður, eða öllu
heldur upp á gula og rauða „fugl-
inn“, sem hóf sig upp í dökkblátt
himinhvolfið og sveif örhratt vfir
sandflæmið.
★
Bílbrautin fyrir neðan okkur
oUi okkur miklum áhyggjum. Það
hafði ekki skeflt vfir hana, þ. e. a.
s. ekki með öllu. Langir kaflar
voru að vísu þaktir sandi, en er
við hækkuðum flugið upp í 1500
metra, kom brautin í ljós að baki
okkar og einnig nokkuð langt
framundan. Það gerði okkur
kleift að átta okkur á leiðinni.
Með 160 km. hraða pr. klsr.
hvarf Sahara að baki okkar,
kuldaleg, steingerð, lífvana. Við
fengum ofbirtu í augun. Það er
þreytandi að fljúga mílu eftir
mílu án þess að nokkur tilbreytni
hvíli augað; alstaðar var sama
tilbreytingarleysið í landslagi, lit-
um, himni og sjóndeildarhring. —
Við ætluðum ekki að trúa okk-
ar eigin augum, er við eftir 36
mílna flug sáum óasa með lítilli
vatnslind. Við flugum rjett yfir
pálmatoppunum til að sannfæra
pkkur ujn, að þetta væri ekki
missýning. Vegurinn, sem ýmist
hvarf og fanst aftur, var okkar
eini leiðarvísir þær 60 mílur, er
við höfðum flogið til óasans Ad-
rar, en þar ætluðum við að taka
bensín.
Þorpið Ackar virtist vera jafn
gamalt Sahara. Kofarnir, er voru
bvgðir úr moldarhnausum, höfðu
staðið þarna í 1000 ár, í þessu ó-
umbreytanlega landi, þar sem
aldrei fellur dropi úr lofti.
Meginþorri íbúanna, hinna ara-
bisku innflvtjenda. hafði naumast
komið út' fvrir sktigga pálma-
trjánna. Heimur þessa fólks var
einungis hið óendanlega. brenn-
andi sandhaf og hinir svalandi
skuggar pálmatrjánna. Það hafði
varla sjeð regndropa falla úr lofti,
það hafði ekki hugmynd um hvað
snjór var og ár þekti það ekki.
Einn höfðingjanna sýndi okkur
dálitla lind. Hann spurði, hvort
við hefðum nokkru sinni fyr sjeð
svo stórt vatn. Við kváðum nei
við, háalvarlegir. Að vísu hafði
hann heyrt, að í Colomb Beckar
væri ofurlítið stöðuvatn, en þang-
að væri mánaðarferð með úlfalda-
lest og honum hafði aldrei boðist
tækifæri til að ferðast svo langt
frá heimili sínu. En við höfðnm
fylt vatnsflöskurnar okkar þar
fvrir tæpum 5 klukkustundum.
Næsta morgun hjeldum við af
stað að leita bensíngeymisins, er
var í 80 mílna fjarlægð frá þorp-
inu. Fólkið kvaddi okkur framúr-
skarandi vingjarnlega.
Framh.
Pjetur gamli kemur í 20 stiga
gaddi inn í verslun og biður um
vasaklút.
Kaupm.: Svo þú hefir fengið
kvef; það er von í þessum kulda.
Pjetur: Nei, nei, jeg hefi ekki
kvefast; en treyjuermin mín er
stokkfrosin í þessum heljar gaddi,
svo jeg má til að fá klút.
★
Enskt blað skýrir frá því, að 2
miljónir katta og hunda hafi verið
drepnir síðan stríðið braust út.
Þetta dráp er ekki samkv. skipun
yfirvaldanna, en vegna þess að
eigendurnir vildu hindra að dýr-
in yrðu drepin eða særð í loft-
- árásum.
S k á k
Eftirfarandi skák var tefld á
fvrsta haustmóti Taflfjelags
Reykjavíkur veturinn 1900—1901,
og var úrskurðuð sem best teflda
skákin á því móti. Sem sögulegc
,,plagg‘‘ var hún svo send út til
Þýskalands til þess að birtast í
Deutsche Schachzeitung. — Vegna
þess að skákin dæmdist að vera
best teflda skákin á mótinu, ætti
hún að gefa nokkra hugmynd um
hvernig menn tefldu í Taflfjelagi
Reykjavíkur fyrir 40 árum, þegar
þeim tókst best. Ef til vill getuv
Lesbók birt síðar best tefldu
skákina frá vetrinum 1940—41.
Sikileyjarleikurinn.
Hvítt: Sigurður Thoroddsen.
Svart: Pjetur Zóphóníasson.
1. e2—e4, c7—c5; 2. d2—d4,
c5xd4; 3. Ddlxd4, Rb8—c6; 4.
Dd4—c3, e7—e6; 5. a2—a3, a7—
a6; 6. Rgl—f3, b7—b5; 7. Bcl—
d2, Bc8—b7; 8. Bfl—d3, Rg8--
f6; 9. 0—0, Dd8—C7; 10. Hfl—el,
IIa8—c8; 11. b2—b4, Rf6—g4;
12. Dc3—b2, Bf8—d6; 13. g2—
g3, Rc6—e5; 14. Bd3—e2, f7—f5;
15. Rf3xe5, Bd6xe5; 16. c2—c3,
00; 17. e4xf5, Rg4xf2; 18. Kglx
f2, Hf8xf5+; 19. Be2—f3,.Bb7xf3;
20. Bd2—e3, Hc8—f8; 21. Kf2—
gl, Be5xg3; 22. Db2—d2, Hf8—
f6; 23. h2xg3, Dc7xg3+; 24.
Kgl—fl, Bf3—g4+ ; 25. Be3—
f2, Hf5xf2+; og hvítt gaf.
Lokastaðan.
Þátttakendur í mótinu voru
Björn Pálsson, Einar Benedikts-
son, Friðrik Jónsson, Pjetur Pjet-
ursson, Pjetur Zophóníasson, Sig
Jónsson, Sig. Thoroddsen og
Sturla Jónsson,