Lesbók Morgunblaðsins - 13.06.1954, Blaðsíða 16

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
HENGILLINN blasir við Reykvíkingum í austri og: er eitt tígulegasta fjallið í
hinum fagra fjallahring. Hann er talinn 800 m hár og þar sem hann er hæstur
heitir Skeggi, norðan á fjallinu. Af Skeggja er mikil útsýn og víð. Sunnan við
Hengilinn eru þrír dalir, einu nafni nefndir Hengladalir, en heita Innstidalur,
Miðdalur og Fremstidalur. Innstidalur er inniluktur af Henglinum að norðan og
vestan, en sunnan hans er Skarðsmýrarfjall. í dalnum er einn af mestu gufu-
hverum hér á landi, og þeytir gufunni um 300 metra í loft upp þegar gott er
veður. Austan í Henglinum eru einnig aðrir hverir og hafa margir séð reykina
úr þeim frá Þingvöllum. Oft munu vera mikil umbrot gufu í Henglinum, þvi að
flestir þeir jarðskjálftakippir, sem vart verður við í Reykjavík, eiga upptök sín
þar, að því talið er. Hengillinn mun vera það fjallið, er flestir Reykvíkingar
hafa kynnzt af eigin raun, því að oft er þar ágætt skíðafæri þótt snjólítið sé
annars staðar. (Ljósm. Mbl.: Ól. K. M.)
r «12
gjörbreyta skattafyrirkomulaginu, fella
niður beina skatta og leggja alla byrð-
ina á orkulindir landsins, rafmagn, kol
og olíu. f íljótu bragði virðist það
miklu auðveldara, því að ekki þarf
annað en reikna út hve ríkið þarf mikl-
ar tekjur og jafna því svo niður' á
þessar orkulindir. Þetta er alfrönsk
hugmynd. Hún miðar að því að vernda
almenning fyrir skattheimtu og velta
allri skattabyrðinni yfir á nokkur stór
íyrirtæki.
En þetta er ekki jafn einfalt og
slungið eins og í fljótu bragðj kann að
virðast, því að allra bragða mun neytt
til að losna líka við þennan skatt. Verk-
smiðjur, sem hafa brennt kolum,
mundu undir eins hætta við það og
fara að brenna timbri. Og menn mundu
freista alls til þess að losna við þá
aflgjafa, sem skattlagðir væri. Þeir
mundu leita uppi aðra aflgjafa, svo sem
vindinn og jafnvel sjávarföll. Og þeir
mundu hafa einhver ráð að finna nýtt
eldsneyti á bílana sína, til þess að
þurfa ekki að greiða stjórninni toll af
benzíni.
Nei, það er enginn efi á því að skatta-
stríðið heldur áfram í Frakklandi
meðan franska þjóðin er uppi. «
(Rene Sedillot í
„,New York Times Magazine")
KONU BJARGAÐ AF KILI
Vorið 1783 voru mörg veiðiskip við
Drangey. Jón á Sauðá er þar nefndur
formaður og annar Sigmundur frá
Deildardal. Honum barst á úti á niður-
stöðum og hvolfdi skipinu. Hann var
við fjórða mann og var þar Una dóttir
hans, gjafvaxta mær. Drukknaði Sig-
mundur og karlmennirnir tveir, en Una
komst á kjöl. Jón á Sauðá sá skipreik-
ann og hét á menn sína að bjarga. Jón
hét einn háseta hans Einarsson frá Ási
í Hegranesi, karlmenni mikið. Spurði
Jón á Sauðá nafna sinn hvort hann vildi
heldur stýra að hvolfda bátnum svo ei
sakaði, eða freista að ná Unu. Kaus Jón
í Ási það síðara. „Vertu þá óloppinn",
sagði Jón formaður. Tókst þeim nöfn-
um þetta liðlega. Um leið og skipið
sigldi hjá Unu, greip Jón í Ási til henn-
ar með annarri hendi, og dró hana upp
í bátinn, en svo fast helt hún sér, að
neglur hennar rifnuðu allar upp. (G.
Konr.)
Nafn hins hæsta.
Þegar Guðmundur biskup góði var
19 ára, ætlaði Ingimundur prestur
fóstri hans að fara með hann til Nor-
egs. Tóku þeir sér far á Gásum, en
skipið hraktist vestur á Strandir og
fórst þar. Og er skipið var komið
mjög svo allt að boðunum, þá ræðir
Hávarður stýrimaður um við Ingimund
prest, ef hann kynni nafn guðs hins
hæsta. Hann svarar: „Kann ég nokk-
ur nöfn guðs, og trúi ég því er segir
Páll postuli, að eigi sé annað helg-
ara en Jesús; en hitt veit ég eigi hvert
þú kallar hæst“. Hann svarar: „Eigi
kalla ég slíkt presta, er eigi kunna
nafn guðs.“ Þá kallar hann á Hallstein
stýrimann og spyr: „Kanntu nafn hið
hæsta?“ Hann svarar: „Veit guð, að ég
ætla mig nú eigi muna þegar, og er það
þó illa; og mun kunna Þórður kráka“.
„.Þórður kráka, kanntu nafnið?" Hann
svarar: „Því er verr félagi, að mér er
úr minni liðið, en ég veit þann er
kunna mun; Þorbjörn humla mun
kunna.“ „Já, já, vel, vel! Þorbjörn
humla, seg nafnið ef þú kannt.“ Hann
svarar: „Ég vildi gjarna kunna, en
ég ætla að ég muni aldrei heyrt hafa
það nafn; en vísa mun ég til þess
manns, er ég ætla að kunna muni,
Einar nefja“. Þá var rætt við hann,
og nefnir hann nafnið. (Sturlunga I.)
Til þess eru vítin að varast þau. En
sjálfs þín reynsla er ekki nóg, þú verð-
ur einnig að læra af reynslu annarra.
— 2á —
Þú skalt ekki leggja hatur á þá menn,
sem vita meira en þú. Þeir geta ekki
að því gert.