Lesbók Morgunblaðsins - 18.03.1973, Blaðsíða 5

endur ættu að etnbeita sér sér-
staklega að þvi að bensínvél-
in skilji eftir sig
minni óþverra.“
Að aj&lfsögðu er í mörg horn
að líta og vinnudagur forstjór-
ans er langur, 12—14 klukku-
stundir á sélarhring. Næstum
þvi helmingur hvers mánaðar
fer í ferðalög til meira en 100
landa, þar sem Volvobílar eru
seldir. Nýlega var Pehr Gustaf
t.d. í Kina í þvi augnamiði að
koma þar á fót umboði.
Þegar Gyllenhammar er í
Gautaborg, mætir hann til
vinnu sinnar kl. 8 að morgni
og ekur að sjálfsögðu í Volvo,
en ekki af dýrustu gerð. Hann
segir að laun sín skipti ekki
máli, enda má það til sanns
vegar færa í skattpíningar-
landi eins og Svíþjóð, þar sem
meginhluti hárra launa rennur
beint til rildsins.
Gyllenhammar hefur heim-
spekilega afstöðu til starfsins
og þeirrar ábyrgðar, sem
á honum hvilir. Hann segir:
„Það er að sjálfsögðu erfitt að
axla mistök. Kn ég held að það
sé jafnvel enn erfiðara að axla
velgengni, vegna þess að vel-
gengni leiðir tíl þess að slegið
er af kröfunum á ýntsan hátt
og látið reka, unz allt i einu er
komið í mótbyr. Og Volvo hef
ur búið við mikla velgengni."
Eitt var það, sem gerði Gyll-
enhammar dálítið erfitt um vik
að taka að sér forstjórastarfið.
Það vildi nefnilega svo til að
hann var — og er — kvæntur
Christinu Engellau, sem er
dóttir fráfarandi forstjóra þess
arar miklu iðnaðarsamsteypu.
Gunnar Engellau heldur að
visu áfram sem stjórnarformað-
ur. En margir hafa ugglaust tal
ið víst, að Pehr Gustaf hafi
hlotið embættið vegna tengsla
sinna við Gunnar Engellau.
Slíka hækju þarf Gyllenhamm-
ar áreiðanlega ekki og vist má
telja, að hann hefði hlotið
þennan frama án þess að vera
tengdasonur Engellaus.
Gyllenhammar er stór maður
og myndarlegur á velli.
I næsta takmörkuðum tóm-
stundum sinum stundar hann
siglingar á seglskútu og leikur
golf. Þar að auki er hann lið-
tækur á píanó, Ieikur gjarnan
klassiska músík sér ttl ánægju,
en hann getur lika brugð-
ið fyrir sig að syngja sænsk
þjóðlög og leikur þá undir á
gítar. Hann brýnir ekki raust-
ina í samræðum, forðast alla
svokallaða yfirstéttarstæla,
reykir eina og eina sígarettu
og fær sér elnn gráan þegar
svo býður við að horfa. En
hann hefur enga þolinmæði til
að hanga í kokteilveizlum.
Hann talar um, að fólk sé hrætt
við forseta og forstjóra nú þeg-
ar reynt sé að minnka stétta-
muninn. En hann bætir
við: „Það er þó spuming
hversu mikið „einn af strák-
unum“ forstjórinn getur verið.
Aleinn verður hann að taka af-
drifaríkar ákvarðanir. Hann
verður að hafa tilfinningu fyr-
ir því andrúmi, sem ríkir
í kringum hann. Skorti
hann þá tilfinningu, verð-
ur þessi alþýðlegi maður í for-
stjórastólnum óhæfur og óað-
gengilegur. Þó er eins og
ákveðinn dularfullur blær
verði að vera á slíkiun manni.“
Fýrir tveimur áratugum nam
framleiðslan hjá Volvo 10 þús-
und bilum á ári. Nú er markið
komið upp í 220 þúsund farar-
tæki á ári og verður komið í
hálfa milljón áður en langt um
líður. Um bilinn og umhverfið
segir Gyllenhammar:
„Umhverfisvandamálið í
sambandi við bílinn er hlutur,
sem ég tek mjög alvarlega. Þó
á sér oft stað, að fólk ruglast
á orsökum og afleiðinguin. Bíll-
inn er talinn orsök kvilla í
þjóðfélaginu, en sannleikurinn
er liklega sá, að billinn stend-
ur sem tákn fyrir grundvallar-
mistök í okkar sósíala skipu-
lagi.“
t bók Gyllenliammars, sem
fyrr er nefnd, leggur hann sér-
staka áherzlu á langtíma
sldpulagningu; að sjá fram i
tímann til þess að breytingam-
ar komi ekld á óvart. Hann
skrifaði þar: „f raun og veru
skipuleggjum við ekki fram í
timann; við aðlögum. Þeir sem
telja sig vera skipuleggjendur,
eru aðeins á undan að aðlag-
ast.“
Gyllenhammer og kona hans
eiga sumarhús — sommarstuga
— eins Og flesta Svia dreymir
um. En sjaldan gefst timi til
að njóta hvíldar þar. Og raun-
ar er Gyllenhammar ekki sér-
lega annt um að hvila
sig. Hann segir: „Ætti ég að
lifa rólegu, þægilegu lífi með
sex tíma vinnudegi, mundi ég
umsvifalaust farast úr hjarta-
bilun."
störf og hin neðri er af hon-
Á efri myndinni sést Gyllenhammar með tveimur verkamönnum við
um, ásamt eiginkonu sínni.
Carlos Drummond
de Andrade
Þessi sólfifiU í garðinum i Palmira.
Þú fórst með bU til Juiz de Fora,
Bíllinn varð bensínlaus.
Þarna var rakarastofa, ljósmyndari,
kirkja,
barn, sem stóð grafkyrrt.
Þarna var Iíka (i hópi onnarra) sólfífUl.
Stúlka gekk hjá.
Brjóst hennar og sólfifiUinn
gerðu þig vUjalausan.
Þrá unglingsins til þess að fljúga, elska,vera
hamingjusamur, ferðast,
kvænast, eignast mörg börn.
Þrá til að láta mynda sig með þessari stúlku,
svala girnd sinni, vera óhamingjusamur
og biðja.
Margs konar þrár . . . Stúlkuna grunaði
ekkert.
Hún gekk inn um kirkjuhUðið og hvarf út
um Idið draumanna.
Og fávislegur sólfífiUinn var nákvæmlega
eins og áður.
Jóhann Hjálmarsson þýddi.
Yngveldur Róberts
dóttir,
Ö þi'ð 'andlit s©m á milg starið
líflaiusum svörtum aiugum
fuilum tómleika
starið starið án afláts
á synduga sál míma
og blánið hvorki né bliikniið.
Snúið ykikur undan
því sál mín er hjiaillur hertra hugsana.
En um leið og ‘þið
snúið við mér baki
sa'knia ég 'liflausra augna ykkar
og bíð þess að sjá þau á ný.
Vonin er mitt skip
sem ég si'gli
mót hæðum og lægðum
á lífs mínis haifi
vedtmgurinin sú reynsla
er för miruni ræður
en þrá mím er 'höfnin
þar sem sjórinin sefur.