Lesbók Morgunblaðsins - 12.02.1994, Blaðsíða 8
4-
HÖFUNDUR: ÓÞEKKTUR
MYNDASAGA: BÚI KRISTJÁNSSON
Gengur nú Kjartan í brott og til konungs, sagði konungi
að hann er þá búinn ferðar sinnar. Ólafur konungur leiddi
Kjartan til skips og fjöldi manns með honum. Og er
þeir komu þar sem skipið flaut og var þá ein bryggja á
land.
Eftir það skiljast þeir konungur og Kjartan
með miklum kærleik. Gengur þá Kjartan út
á skip. Konungurinn leit eftir honum og
mælti:
(Mikið er að Kjartani
kveðið og kyni hans og
mun óhægt vera atgerða
við forlögum þeirra.
Þann vetur hafði KálfurÁsgeirsson verið i
Noregi og hafði áður um haustið komið
vestan af Englandi með skip þeirra Kjartans
og kaupeyri. Og er Kjartan hafði fengið
orlofið til íslandsferðar halda þeir Kálfur á
búnaði sínum.
Þá tók konungur til orða:
Kjartan þakkaði konungi með
fögrum orðum alla þá sæmd og
virðing er hann hafði honum veitt
meðan hann hafði verið í Noregi.
Þá mælti konungur: '
Eftir það stendur Kjartan upp og kyssir
hana og höfðu menn það fyrir satt að þeim
þætti fyrir að skiljast.
Hér er sverð Kjartan er þú
skalt þiggja af mér að skiln-
aði okkar. Láttu þér vopn
þetta fylgjusamt vera því að
ég vænti þess að þú verðir
eigi vopnbitinn maður ef þú
berð þetta sverð.
Og er skipið var albúið þá gengur Kjartan á fund
Ingibjargar konungssystur. Hún fagnaði honum vel
og gefur rúm að sitja hjá sér og taka þau tal sam-
an. Segir Kjartan þá Ingibjörgu að hann hefir búið
ferð sína til íslands.
guðvefjarpoki um utan.
hinn ágætasti gripur.
Þá segir konungur:
Meir ætlum vér Kjartan að ^
þú hafir gert þetta við ein-
ræði þitt en menn hafi þig
þessa eggjað að fara í brott
af Noregi og til íslands.
En er sumar kom þá gengu skip landa í
milli. Þá spurðust þau tíðindi til Noregs af
íslandi að það var alkristið. Varð Ólafur
konungur við það allglaður og gaf leyfi öll-
um til íslands þeim mönnum er hann hafði
í gíslingum haft og fara hvert er þeim lík-
aði. Kjartan svarar því að hann var fyrir
þeim mönnum öllum er í gíslingu höfðu
verið haldnir:
-
Konungur kvað svo vera skyldu en segir sér
torfengan slíkan mann ótiginn sem Kjartan var.
Það var
Var það
Y-----------------------:-----------------'n
Eigi munum vér þessi orð aftur taka Kjart-
an en þó mætum við þetta ekki síður til
annarra manna en til þín því að vér virðum
svo Kjartan að þú hafir hér setið meir í
vingan en gíslingu. Vildi ég að þú fýstist
eigi út til íslands þó að þú eigir þar göfga
frændur því að kost muntu eiga að taka
þann ráðakost í Noregi erengi mun slíkur
á íslandi.
Hafið mikla þokk og þann
munum vér af taka að
vitja íslands í sumar.
' Vor herra launi yður þann sóma.er
þér hafið til mín gert síðan er ég kom
á yðvart vald. En þess vænti ég að
þér munuð eigi síður gefa mér orlof
en þeim öðrum er þér hafið hér hald-
ið um hrið.
En fátt varð þeim að orðum þaðan
í frá. í þessu bili tekur Ingibjörg til
mjöðdrekku er stendur hjá henni.
Hún tekur þar úr motur hvítan, gullof-
inn, og gefur Kjartani:
Mun Guðrúnu Ósvífurs-
dóttur þykja gott að vefja
honum að höfði sér og
muntu gefa moturinn að
bekkjargjöf. Vil ég að þær
íslendinga konur sjái það
að sú kona er eigi þræla-
ættar er þú hefir tal átt
við í Noregi.
Hvergi mun eg
leiða þig, farnú vel
og heill.
vr*'
( Þess vil ég biðja þig
I Kjartan að þú haldir vel
trú þína.
\
+