Lesbók Morgunblaðsins - 23.12.2000, Side 9
INGIAAAR ERLENDUR SIGURÐSSON
ÞJOÐVISUR
A ÞINGVELLI
Mynd: Ingimar Erlendur Sigurðsson.
íslands
þúsund ár
Vatnið skárar vindsins ljár,
vökna brár ogfella tár.
þarna gárast þúsund ár,
þjóðar sárið opið stár.
Svipir
Röðull gyllirrústir búða,
rétt á tyllir vofur skrúða.
Foss afsyllum fleygir úða,
fornmenn hyllir uppiprúða.
Eggjar
Heldur stríð er Öxará,
öll þar tíðin fossarhjá.
Eins og sníði öxin vá,
eggin ríður hvít og blá.
Trúarfar
Eggjar sína öxi foss,
eins ogpresta rígur.
Augum skín í ánni kross,
öxin mest þarhnígur.
Goðgá
Trúar þróttinn tímar heygja,
talsvert ljótt má afþví segja.
Greyhér þótti gyðjan Freyja,
goð án ótta mannsins deyja.
Trúarspeglun
Sjá má krjúpa Síðu-Hall
sólskins flíkum búinn.
Vatnið djúpa foldgnátt fjall
faðmar líkt og trúin.
Heimildir
Helst upp grefur heiðindóm
hlust sem tefur lands við róm.
Kyrrð sem vefur blæ um blóm
blíðan gefur kristinn hljóm.
Trúarmeitlun
Enn ígeislum guðsorð ber
Gissur eins og forðum.
Ef við beislum birtu hér
býrhún steins í orðum.
Trúskipti
Mjúkt á grund er mosans veldi,
máttugt hraun er dautt af eldi.
Þorgeir undir þykkum feldi,
þreytti raun oggoðin seldi.
Trúarfeldur
Liggur undir landsins feld
Ljósvetninga goðinn.
Trúar stundin á þar eld
öllum þingheim boðin.
Drekkingarhylur
Bjargar hringur brún við stendur,
blóðsins hyl til lausnar sendur.
Konufíngur kvika endur,
króum skilar upp á lendur.
Þingvallakirkja
Hjartað ber að kirkjukross,
kristin und er blóðugt hnoss.
Hélt þar séra Heimir oss
helgistund með orðafoss.
Hestagjá
Hóflaus nú er Hestagjá,
hneggja trúar flokkar.
Hérna grúa grösin fá,
gisið bú ei lokkar.
Fjallamjólk
Mjallhvít streymir mjólk af
tindum,
málverk geymir teikn úrlindum.
Augað dreymir oft í myndum
undurheims oglausn frá syndum.
Trúarúttekt
Frá sér banda fallin strá
fólskum kirkju vana.
Hreinni anda auðmjúk þrá
er að styrkja hana.
Flosagjá
Fagurblá er Flosagjá,
fellurgljá af sólu á.
Bruna má í botni sjá,
brennur Njáll í Flosa þá.
Bogmaður
Glóbjart hárið Gunnar sá,
gekk um vengi brókin flá.
Banasárið bogmenn fá,
bresti strengur konu hjá.
Þjóðargrafreitur
Tveim sem þjóðin tryggð við sleit,
tók hún óðfús grafarreit.
Ei erglóðin andans heit,
í þau ljóðhús fár einn leit.
Fornaldarfrægð
Eitt sinn reið á Alþing harpa,
efldi seið um forna garpa.
Hljótt er skeiðið hennar snarpa,
húná leiði sitt í varpa.
Þjóðhátíð 1930
Einn um hraunið andinn gekk,
átti raunar heiðurs bekk.
Öfund launar eftir smekk,
Einar kaunin landsins fékk.
Bálför
Bál er undir brunnu hjarni,
brennurlífá þjóðar arni.
Guðsáfund þ ar gengur Bjarni
glóð með víf og dóttur barni.
Bjargið
Sér á teigi Sigurbjörn,
silfurhár út breiðw.
Hann er fleygur hátinds örn,
helgiár upp leiðir.
Vald
Veður elginn heimsins hald,
heldur belgh■ út sitt vald.
Andar helgir greiða gjald,
guð ei svelgi þjóðartjald.
Peningagjá
Hátíð þessi heldur dýr,
hyl í bjartan sáir.
Uppsker blessun andi nýr
eins og hjartað þráir?
Útdeiling
Sálum gefa geislar brauð,
guðsbörn soltin tyggja.
Ljóshönd hefur orðsins auð,
er það hollt að þiggja.
Bannfæring
Gjá hver felur gull af manni,
guðstrú berþar hver með sanni.
Hjá sér vel það kirkjan kanni
hví við erum mörgí banni.
Fangbrekka
Faðmar brekka fagurt lyng,
fortíð skaust í litabing.
Auðnh' rekka allt um kring,
íslensk raust á hvergi þing.
Véfrétt
Farvatn hefurfagran óm,
frelsun gefur sama hljóm.
Felursefið dýran dóm,
drottinn vefur kristin blóm.
Biskups-
messa
Kirkjulýðinn biskup blessar,
bág er tíðin þjóðar núna.
Heiðið níð sitt menning messar,
mammon prýðti jafnvel trúna.
Stuðfólk
Galar popp í gríð og erg,
gegnum skefur bein að merg.
Stendur loppið stuðlaberg,
styrkleik hefur á við dverg.
Tjaldstæði
Rann til viðarrekka öldin,
ræfla siður hefur völdin.
Allur riðar æsku fjöldinn,
eins og skriða leggst á tjöldin.
Trúargeymd
Skrefm tekur tíminn löng
til að lifa af veislumasið.
Hugur rekur spor á Spöng
sprottin yfti þögult grasið.
Hinir fyrstu
og síðustu
Mættti þú á Þingvöll þyrstur,
þar sem fljóta vötn í kistur?
Bar þér trúarbikar Kristur,
bauð þérnjóta djúpsins fýrstur?
Iðrunar-
halinn
Engin tár á veg né vanga
vöktu sáran hyl við dranga.
Hempur báru halann langa,
hryggð ei gárar tíma ranga.
Iðrunarsýn
Iðrun breiðti yfír sök,
ef hún sér ei nema bök.
Augun leiðiriðrun rök,
efhún berar sjálfs sín flök.
Hvaða þjóð?
Hví ei þjóð á hátíð mætti?
hinst ergóð ognakin spurning.
Mikill ljóður margan grætti,
mörgum bróður var hann
smurning.
Úttekt
Kristnitöku flestti fagna,
fínnst hún merk ílandi sagna.
Bölva stöku blöð ogragna,
bænti klerka lítið gagna.
Inntekt
Kalin sýnist krosslaus þjóð,
ktikju týnist drottins blóð.
Þegarkrýnist þyrnum glóð,
þá mun skína hátíðgóð.
Lögberg og trúbjarg
Hurðum laust upp hamra salar
háleit drótt sem björg við talar.
Landsins raustum lágnótt smalar,
leiðtirótt til þagnar dvalar.
Sólarlag
Dagsljós þilin drekka hljóð,
daprast ylur bleikri þjóð.
Rökkur hylur rekka slóð,
röðull skilar veikri glóð.
Trúarstoð
Himnesk skýin Hvítakrist
hreinleik meður boða.
Ríkið nýja grös fá gist
guðs er veður stoða.
Þingvallavatn
Vatnið tært er trúnni kært,
tímabært það vakti glært.
Augað sært er endurnært,
í því vært það Ijómar skært.
Höfundurinn er skáld í Reykjavík. Vísnaflokkur
þessi er svotil alveg orktur á kristnihátíð.
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS - MENNING/LISTIR 23. DESEMBER 2000 9