Alþýðublaðið - 18.04.1989, Blaðsíða 4

4
Þriðjudagur 18. apríl 1989
Albýðublaðið heimsœkir Ferðamálaráð í Frankfurt
Siminn rauðglóandi — og
allir að spyrja um ísland
Skammt frá aðalverslunargötunni, Zeit, í Frankfurt er
skrifstofa Ferðamálaráðs íslands, í látlausu húsi uppi á
þriðju hæð. Hún er ekki stór, aðeins tvö fremur lítil her-
bergi með útsýni yfir í bakhlið næsta húss, sem er stór-
verslunin Hertie. petta gefur sannarlega ekki rétta mynd
af þeirri umfangsmiklu starfsemi sem þarna fer fram.
TEXTI OG MYND: HJALTI JÓN SVEINSSON
Rcett við Dieter Wendler-Jóhannsson sem selt hefur
íslandsferðir í aldarfjórðung
Þaö sem fyrst ber fyrir augu,
þegar blaðamaður stígur inn fyrir
þröskuldinn, er maður einn sem
bjástrar við böggul. Hann reynist
vera önnum kafinn við að pakka
inn bæklingum ásamt kvik-
myndaspólu.
„Gjörðu svo vel, gangtu inn fyr-
ir. Aðstoðarstúlkan mín er í fríi,
hún skrapp til íslands til þess að
heimsækja nokkra bændur vestur
á Snæfellsnesi,“ segir pökkunar-
maðurinn á reiprennandi ís-
lensku. Þetta reyndist vera for-
stöðumaður skrifstofu Ferða-
málaráðs í Þýskalandi, Dieter
Wandler-Jóhannsson.
„Fyrir um klukkustundu var
hringt hingað og ég beðinn um að
senda þessi gögn í pósti til Heil-
bronn,“ hélt hann áfram. „Síðan
ég hóf að taka þau saman hef ég
þurft að fara átján sinnum í sím-
ann og svara hvers konar fyrir-
spurnum um land og þjóð. Við
vinnum bara tvö hérna og þegar
annað okkar fer í frí þá verður
það sem eftir er að reyna að
hlaupa í skarðið fyrir hitt,“ segir
Dieter og virðist hafa heldur
nauman tíma eins og sakir standa
til að sinna forvitnum blaða-
manni heiman frá íslandi.
Hann er spurður að því hvers
vegna ekki sé ráðið fleira starfs-
fólk úr því umsvifin séu svona
mikil. Hann segir að það hafi
lengi staðið til, en fyrirtækið sé
bara svo fátækt. „Þetta árið fáum
við ekki nema lítið brot af þeirri
upphæð sem okkur ber sam-
kvæmt fjárlögum, þessi nýja rík-
isstjórn er alveg sérlega fátæk.“
Dieter, eða Gunnar Jóhanns-
son eins og hann heitir reynar á ís-
lensku, hefur nú lokið við að
ganga frá pakkanum. Hann býð-
ur blaðamanni inn á skrifstofu
sína og síðan í kaffi. Síminn
hringir látlaust. Dieter er varla
fyrr sestur en þetta annars ágæta
tæki glymur á nýjan leik. „Hér er
alltaf mikill erill og fyrir kemur að
við afgreiðum yfir eitthundrað
fyrirspurnir á dag. Þær eru oftast
frá forvitnu fólki sem hyggst ferð-
ast til íslands á næstunni. Flestum
sendum við gögn um land og þjóð
og daglega fer frá okkur fjöldi
slíkra sendinga,“ segir Dieter þeg-
ar hann er sestur við borðið enn
einu sinni. „Forstjóri á ekki að
þurfa að sleikja frímerki og svara
í símann allan daginn,“ bætir
hann við heldur pirraður á því að
vera truflaður sýknt og heilagt.
Hvers vegna talar þessi maður
annars svona góða íslensku? Eftir
því sem blaðamaður hafði komist
að einhverntímann, er Dieter bor-
inn og barnfæddur í Þýskalandi,
reyndar í norðurhlutanum eða í
Schleswig Holstein. Hann er
spurður um liðna tíð.
„Ég fór til háskólanáms í Heid-
elberg á sínum tíma. Þar lagði ég
stund á þýsku, ensku og íþrótta-
fræði. Þar kynntist ég konunni
minni, sem var líka í þýskudeild-
inni, Soffíu Thors. Ég fékk brenn-
andi áhuga á því máli sem hún tal-
aði og ekki síður heimalandi
hennar, íslandi. Að námi loknu
fluttum við þangað og bjuggum
þar um skeið.“
Dieter hefur náð góðum tökum
á íslenskunni, hann talar hana svo
skýrt og rétt að varla heyrist á
mæli hans að hann sé útlending-
ur. Hann notar til dæmis erfið
orðatiltæki sem virðast vera hon-
um afar töm.
Síminn hringir enn á ný og
Dieter þýtur upp frá borðinu. A
línunni er einhver sem vill fá allt
að vita um skipaferðir til íslands í
sumar. Starfsmaður Ferðamála-
ráðs kann greinilega áætlun Eim-
skips og Norrænu utanbókar,
hann romsar þeim út úr sér og
kveður síðan viðkomandi með
óskum um ánægjulegt sumarfrí
þar nyrðra.
Árin 3 orðin 24________________
Á veggjum skrifstofunnar
hanga alls konar plaköt og ljós-
myndir frá íslandi. í hillum og á
borðum má sjá ýmiss konar
minjagripi. Athygli vekja líkön af
flugvélum og fánar flugfélaganna
fyrrverandi — Flugfélags íslands
og Loftleiða. Dieter er spurður
hvernig' tengsl hans hafi verið
forðum við hið fyrrnefnda. —
Hann kveðst hafa starfað sem yf-
irmaður skrifstofu Flugfélagsins í
Frankfurt frá 1965, eða allt frá því
að hún var opnuð, og fram að
sameiningu félaganna ’73.
„Ég sótti um þessa stöðu þegar
hún var auglýst, okkur hjónunum
þótti þetta fjári spennandi. Hún
var veitt til þriggja ára og við ætl-
uðum okkur ekki að vera lengur
hér úti. Þegar tíminn var liðinn
sótti ég samt um framlengingu og
hér erum við enn þann dag í dag.
Strákarnir okkar tveir voru
komnir vel af stað í skóla og við
kunnum líka ákaflega vel við okk-
ur hér í Frankfurt."
Eftir sameininguna var Dieter
gerður að sölustjóra íslandsferða
í Þýskalandi. Síðustu fjögur árin
sem hann vann fyrir Flugleiðir var
hann sölustjóri í Suður-Þýska-
landi bæði fyrir flug til Banda-
ríkjanna og íslands — en árið
1985 hóf hann störf hjá Ferða-
málaráði í Frankfurt.
„Reyndar hef ég frá upphafi
unnið við það að gera ísland að-
laðandi fyrir útlendinga og fá þá
til þess að bregða undir sig betri
fætinum þangað. Áður fyrr seldi
ég ferðirnar beint en nú njóta
flugfélögin og aðrir á þessu sviði
góðs af þeirri kynningu sem við
innum af hendi hér.“
Umdæmi Dieters er afar stórt
og nær yfir lungann af Evrópu.
Hann er í stöðugu sambandi við
umboðsmenn Ferðamálaráðs sem
eru í París, Luxembourg, Zúrich
og Amsterdam. Hann heimsækir
þá reglulega auk þess sem hann
reynir að ieggja þeim lið á sem
flestan hátt.
Ítalía og Spánn________________
bætast i hópinn________________
„Og nú er Ítalía að bætast i
hópinn eftir að Arnarflug fór að
fljúga til Mílanó. ítalarnir eru
þegar farnir að sýna íslandi mik-
inn áhuga og ég held að þar sé að
opnast sterkur og mikilvægur
markaður. Margt bendir til þess
að Spánverjar bætist einnig innan
tíðar í þennan hóp. Gallinn er hins
vegar sá að við höfum svo lítið
bolmagn til þess að auka starf-
semi okkar. Við höfum til dæmis
ekki haft efni á því að útbúa
bæklinga á ítölsku, sem er mjög
mikilvægt, því ítalir tala ekkert
annað tungumál en sitt eigið.
Sama er upp á teningnum í Hol-
landi, við höfum heldur ekki get-
að prentað bæklinga á hollensku,
sem er orðið mjög brýnt,“
Dieter er orðið mikið niðri fyr-
ir. Hann verður að gera hlé á máli
sínu öðru hverju ýmist til þess að
geta svarað í símann eða sinna
fólki sem rekur inn nefið til að fá
upplýsingar af ýmsu tagi. Reynt er
að koma málum þannig fyrir að
aðstoðarstúlkan taki sér ekki frí
nema þegar Dieter getur sinnt
skrifstofunni allan daginn. Hann
er nefnilega á ferð og flugi árið
um kring. Hann sækir ferðamála-
ráðstefnur og -sýningar um alla
Evrópu til þess að koma fram fyr-
ir íslands hönd. Hann þarf einnig
að ferðast mikið til þess að halda
fyrirlestra og sýna kvikmyndir um
land og þjóð. Hann bendir blaða-
manni á dagatalið sem hangir
uppi á vegg, við liggur að hver ein-
asti dagur sé bókaður annaðhvort
í Frankfurt eða öðrum borgum
Evrópu. Hann kveðst óska þess
að hafa að minnsta kosti helmingi
meiri tíma til ráðstöfunar.
Tiu þúsund fyrirspurnir
„Þetta geysilega fjársvelti, eins
og þetta árið, seetur okkur stólinn
fyrir dyrnar. Við getum ekki sinnt
nema Iitlu broti af öllu því sem við
þyrftum að gera og þetta kemur
náttúrlega algjörlega í veg fyrir að
starfsfólki verði fjölgað, þó ekki
væri nema um einn haus. Kynn-
ingarstarfið er líka mjög dýrt og
það er leiðinlegt hvað við þurfum
að vera nísk á bæklingana okkar
á hinum fjölmörgu sýningum sem
við sækjum ár hvert, prenta þyrfti
miklu fleiri — en allt kostar þetta
peninga. Sjáðu til, — eftir auglýs-
ingaherferð, sem við tókum þátt í
á fyrra ári ásamt hinum Norður-
landaþjóðunum, bárust okkur
10.000 fyrirspurnir í pósti. Öllum
þurftum við auðvitað að svara og
það gerum við ætíð með því að
senda öllum aðalbæklinginn okk-
ar ásamt öðrum gögnum. Hvert
eintak hans kostar tæpar 60 krón-
ur í framleiðslu auk þess sem
sendingarkostnaðurinn er um 40
krónur. — Þetta er engin smáræð-
is kostnaður! Við verðum að gera
okkur grein fyrir því að til þess að
halda dampi í íslenskum ferðaiðn-
aði þá þarf fyrst að vinna gífur-
legt kynningarstarf á erlendri
grund, — þetta gerist ekki af
sjálfu sér.“
Aðspurður um hvort þetta árið
megi vænta fjörkipps að þessu
leyti, segir hann að svo sé. Annars
vegar sé um það að ræða að skrif-
stofan hafi fengið svolitla auka-
fjárveitingu til auglýsinga og auk
þess virðist sem sýning sjónvarps-
þáttanna um Nonna og Manna í
Þýskalandi um jólin hafi vakið
áhuga fjölmargra á íslandi.
Skyldi einhver ákveðinn hópur
Þjóðverja hafa áhuga á skerinu
góða norður við ysta haf?
„Næstum allir þeir sem hringja
og skrifa vilja komast undir bert
og hreint loft. Nefna má áhuga-
fólk um gönguferðir, hestaferðir,
hjólreiðar, fjallgöngur og útilíf í
öllum myndum. Þetta árið hafa
okkur borist sérstaklega margar
fyrirspurnir um hestaferðir og má
það vafalaust þakka Nonna og
Manna-þáttunum,“ segir Dieter
sem þykir greinilega vænt um
þessa þróun. Hann og Soffía
kona hans eru nefnilega áhuga-
fólk um hestamennsku og hyggj-
ast meira að segja fara ríðandi að
Fjallabaki næsta sumar.
ísland litið hornauga_________
En hverjir selja ferðir til íslands
auk flugfélaganna tveggja, Flug-
leiða og Arnarflugs?
„í Þýskalandi eru í kringum 50
svokallaðir ferðaheildsalar sem á
einn eða annan hátt sérhæfa sig í
þessu. Einn af þeim stærstu er
„Island Tours“ í Hamborg, sem er
rekinn af Ómari Benediktssyni og
félögum. Ég held að þeir hafi sent
eina þúsund Þjóðverja til Islands
á síðasta ári. Nú, svo geta náttúr-
lega allar almennar ferðaskrif-
stofur hér selt þessar ferðir, — en
þær eru bara ekkert áfjáðar í
það,“ segir Dieter og sér að það
kom spurnarsvipur á andlit
blaðamanns.
„Sjáðu til,“ segir hann, „í gær
hringdi til dæntis maður frá einni
ferðaskrifstofunni hérna í Frank-
furt. Hann sagði að hjá sér hefði