Tíminn - 07.01.1968, Blaðsíða 6

SUNNTJDAGUR 7. janáar 1968.
6________________________
Útvarpsstjóra-
skiptin
Um áramótin seinustu lét
Vilhjálmur Þ. G&lason af störf
um sem útwarpsstjóri. Vilhjálm
ur hafði þá gegnt því starfi í
15 ár. Það þótti vel ráðið, þeg
ar Vilhjálmur tók við embætti
útvarpsstjóra af Jónasi Þor-
bergissyni, sem hafði gegnt því
frá upphafi og átti manna mest
an þátt í því, hve traust stofn
un ríkisútvarpið var orðin,
Ijafnt menningariega og fjár-
hagslega. Verður það verk Jón
asar seint fullmetið. Vilhjálmi
tókst því ekki aðeins að halda
í horfinu, heldur hefur starf-
'semi útvarpsins eflzt og aukizt
undir forustu hans. Stærsta
sporið var stigið með tiikomu
sjónivarpsins. Þar reyndist Vil-
hjálmur traustur og farsæll
leiðsögumaður. Þeir, sem bezt
fylgdust með Vilhjálmi sem
útvarpsstjóra, geta hiMauist
fullyrt, að hann hafi alla tíð
verið maður vaxandi í þessu
vandasama embætti og vinsæld
ir hans aukizt að sama skapi
bæði innan stofnunarinnar og
utan. \
Hinn nýi útvarpsstjóri, And-
rés Björnsson, hefur fyrir löngu
unnið sér viðurkenningu sem
einn bezti útvarpsmaður þjóð-
arinnar. Það er þó ekki þýð-
ingarmest í þessu sambandi,
heldur hitt, að honum er af öll
um, sem til þekkja, treyst til
drengskapar, festu og góðvild-
ar. Þess á þvi að mega hik-
laust vænta, að útvarpið haldi
áfram að eflast og batna undir
stjórn hans á þeim trausta
grunni, sem fyrirrennarar hans
hafa lagt.
Samstaða um ís-
lenzka sjónvarpið
Því er oft haldið fram, að
stjórnarandstaðan hamist gegn
öllu, sem ríkisstjórnin geri.
Stofnun íslenzka sjónvarpsins
sýnir þó vissulega annað. Um
það hefur ríkt svo að segja
full samstaða milli ríkisstjórnar
innar og stjómarandstöðunnar
bæði innan þings og utan.
Þetta var þvi miður Öðru vísi,
þegar hljóðvarpið hljóp af stokk
unum.
Fjölmörg önnur dæmi mætti
nefna um það, að núv. stjórn
arandstaða hefur af heilum
huga stutt það, sem ríkisstjórn
in hefur gert jákvætt. Það er
hinn fjarstæðasti áróður, að
núiv. stjórnarandstaða deili á
allt og fordæmi allt, sem stjórn
in gerir, jafnt gott og illt.
Óhlutdrægni
útvarasins
Forgöngumenn útvarpsins
gerðu sér ljóst, að það myndi
sæta margvíslegri gagnrýni.
Þvi myndi m. a. verða borin
ýms óhlutdrægni á brýn. Til
þess að forðast þetta, voru út-
varpinu settar strangar reglur
um óhlutdrægni. Þessar reglur
voru nauðsynlegar og hafa vafa
laust gert mikið gagn.
Síðan þessar reglur voru sett
ar, hefur margt breytzt. Innan
þeirra rúmast t. d. það,' að
sagt sé frá ýmis konar ávörp-
um og vígsluræðum ráðherra.
Þetta nota ráðherrar sér í vax
andi mæli til ýmis konar áróð-
urs. Stjórnarandstaðan hefur
hins vegar ekki hliðstæða að-
stöðu til að koma sjónarmið-
um sínum á framfæri. Bæði
varðandi þetta og fleira, þarf
að taka reglurnar um óhlut-
drægni útvarpsins til endurskoð
unar og veita meira svigrúm
til þess að mismunandi skoð-
anir og sjónarmið njóti sín,
bæði innan ramma fréttanna og
annars útvarpsefnis.
Rétt er að geta þess, að sitt-
hvað hefur verið gert undan-
farið, sem stefnir í rétta átt í
þessum efnum. Þar má minna
á útdráttinn úr forustugrein-
um dagblaðanna, ýmsa kapp-
ræðuþætti auknar þingfréttir o.
s. frv. Það er einmitt eðlilegt,
að í framhaldi af þessu komi
sú endurskoðun á hlutleysisregl
mn útvarpsins, sem áður er
vikið að. í því sambandi má
vafalaust margt af öðrum læra,
ef til vill þó mest Bretum,
sem þykja gæta vel bæði jafn-
réttis og frjálsræðis í þessum
efnum.
Feluleíkur Bjarna
Sjálfstæðismenn leggja nú
mikið kapp á þann áróður, að
þeir hafi fyrir kosningarnar í
vor, sagt þjóðinni skýrt og skil
merkilega frá því, hvemig kom
ið var í efnahagsmálum þjóð-
arinnar. Þessu til sönnunar birt
ir Bjarni Benediktsson í ára-,
mótagrein sinni langan kafla
úr landsfundarávarpi Sjálfstæð
isflokksins, þar sem vikið er að
ýmsum erfiðleikum, en sjálfum
niðurlagsorðum þessa kafla
sleppir Bjarni en þar er megin
niðurstaðan dregin saman í
stuttu máli. Hún hljóðar á þessa
leið:
„Þótt verðfall framleiðslunn
ar kunni að draga úr hagvexti
um sinn, þá er efnáhagur þjóð
arinnar nú svo traustur, að auð-
ið á að vera að forðast veru
leg efnahagsleg vandræði, ef
skynsamlega er á málum hald
ið.“
Þá sleppir Bjami alveg að
minnaist nokkuð á það, sem
Sj álfstæðisflokkurinn lofaði
fyrir kosningamar. Fyrsta og
helzta lotfórðið í áðuraefndu
landstfundarávarpi Sjálfstæðis-
flokksins hljóðaði á þessa leið:
„Stefnt verði að viðtæku sam
komulagi um verðlag og kaup-
gjald, er treysti gengi krónunn
ar og tryggi atvinnuvegunum
samkeppnisstöðu, en launþegum
batnandi kjör.“
Þannig sleppir Bjami megin
atriðunum úr landsfundanávarp
inu. Með þessurn feluleik, vinn
ur hann þó það eitt, að menn
taka enn betur en ella eftir
blekkingum SjáHstæðisflokks-
ins fyrir kosningarnar og svik
um hans eftir þær.
Ómótmælt
Stjómarblöðin hafa ekki
treyst sér til að mótmæla því,
að eftir mestu góðædskaflann
í sögu þjóðarinnar blasa nú m.
a. við eftirgreindar staðreynd-
ir,
að miklu minni framleiðni-
aukning hefur orðið seinustu
árin hjá íslenzkum atvinnuveg-
um en atvinnuvegum nágranna
landanna, þegar sfldveiðamar
ern undanskildar,
að mikill samdráttur hefur
orðið f ýmsum greinum iðnað-
arins, en hvarvetna annars stað
ar hefur iðnaðarframleiðslan
stóraukizt,
að togaraútgerðin hefur stór
kostlega dregizt saman, en víð
ast annars staðar hefur verið
keppzt við að smiða nýja og
fullkomna togara,
að sá hluti bátaflotans, sem
er hentugastur til þorskveiða,
hefur stórlega gengið úr sér og
lítil endurnýjun hefur átt sér
stað,
að verzlunarflotinn,, sem fyr-
ir „viðreisn" var blómlegur og
vaxandi, hefur stórlega minnk-
að og mörg skip verið seld til
útlanda, án þess að ný hafi
ifcamið í staðinn.
•
Meginmunur
í áramótagrein Eysteins Jóns-
sonar var gerð ítarleg grein
fyrir stefnu Framsóknarflokks
ins í efnahagsmálum. Þar sagði
m. a.:
„Meginkjami þessarar stefnu
er samstarf ríkisvalds, einka
framtaks, félagsframtaks og
launþegasamtaka um atvinnu
og kjaramálin. Samstarfshópar
þessara aðila kryfji sameigin-
lega og með varanlegu sam-
starfi til mergjar málefni hverr
/ar starfsgreinar og samstilli
kraftana tdl þess að vinna að
þeim.“
Etf þessari stetfnu hefði ver-
ið fylgt, þá hetfði ekki orðið sá
samdráttur togaraflotans, þorsk
veiðSflotans og verzlunarskip-
anna, sem vikið er að hér á
undan. Þá hefðu vandamál þess
ara atvinnugreina verið athug-
uð í tæka tíð af réttum aðilum
og síðan hafnar framkvæmdir til
að koma í veg fyrir samdrátt
þeirra. f stað þess lét ríkis-
stjórnin þessar atvinnugreinar
afskiptalausar og horfði að-
gerðalaust á, að þær drógust
saman.
Þetta sýnir glögglega þann
megin mun, sem er á þeirri
stefnu, sem ríkisstjórnin hefur
fylgt, og þeirri stefnu, sem Fram
sóknarmenn hafa beitt sér
tfyrir.
Mestu góðærisárin
Stjórnarblöðin reyna enn
að hamra á því, að þjóðin hatfi
orðið fyrir einstæðu efnahags-
legu áfalli, og það hafi gert
gengisfellinguna óhjákvæmi-
lega. Þó sýna staðreyndir, að
seinustu fimm árin hafa verið
til jafnaðar þau langsamlega
hagstæðustu, sem þjóðin hefur
nokkru sinni búið við. Þótt
nokkurt verðfall yrði á sein-
asta ári, breytir það ekki þeirri
staðreynd að þetta hefur verið
imesti góðáeriskaflinn í sögu
þjóðarinnar, sökum hagstæðs
verðlags og aflabragða. Sein-
asta árið, sem stjórnarblöðin
kvarta mest undan, varð ekki
lakar en svo, að það er fjórða
mesta aflaár í allri sögu þjóð
arinnar og að verðmæti útflutn
ings varð 50—60% meira en
á árinu 1958, sem stjórnarblöð
in segja að hafi verið hagstætt
ár.
Það, sem er að hjá okkur í
dag, stafar sannarlega ekfci af
þvi, að við höfum búið við
erfitt árferði. ErfiðleiKar okk
ar stafa af því, að við höfum
ekki notað góðærið til að búa
okkur undir framtíðina — að
búa okbur undir erfiðleika, er
seinna kynnu að koma. Af
háltfu stjórnarvalda hefur það
verið látið nær fhlutunarlaust,
hvemig hið mikla fjármagn
góðærisins væri notað. Það hef
ur sfcort alla forustu um að
beina þessu fjármagni til mark
vissrar uppbyggingar atvinnu-
lífsins. Þvert á.móti hafa verið
sett höft til að hindra þetta
(sparifjárfrystingin). Að öðru
leyti hafa brasksjónarmið og
tilviljanir ráðið því, hvert fjár
magnið hefur runnið.
Það er þetta, sem hefur leitt
til ófarnaðarins. brátt fyrir allt
góðærið.
Fyndni
Tíminn hefur látið þau orð
falla, að það benti til heldur
lítillar virðingar Bjarna Bene
diktssonar á þeim Alþýðubanda
lagsmönnum, sem hann gerir
sér nú tíðræðnast við, að hann
líkir þeim við óæðri lífverur í
áramótagrein sinni.
Mbl. segir, að þetta megi alls
ekki skilja svona, heldur hafi
þetta átt að vera fyndni hjá
ráðherranum!
Sé þetta rétt skýrt hjá Mbl.,
þá er augljóst, að kýmnigáfan
er ekki á háu stigi hjá for-
manni Sjáltfstæðisflokksins.
Hingað til hefur það ekki þótt
bera vitni um fyndni, heldur
vera vottur um geðvonsku og
mannfsn-irlitningu, þegar mönn
um hefur verið þkt við óæðri
liífverur.
/