Alþýðublaðið - 07.06.1995, Blaðsíða 5

MIÐVIKUDAGUR 7. JÚNÍ1995
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
n
5
m a
mafíunnar, Jack Ruby og fyrr
eða síðar hlýtur hið óumflýjan-
lega að gerast: við munum
komast í kynni við metsölu-
bókina sem kennir Simp-
son-fjölskyldunni um .
ódæðisverkið.
Af öllum stjömusögum
og alþýðugoðsögnum þessarar
aldar - hvort sem þær fjalla um hálf-
guði á borð við Gretu Garbo, Elvis
Presley eða James Dean - hefur sag-
an um Marilyn Monroe verið sú eina
sem hefur sýnt sig að inniheldur eitt-
hvað fyrir alla.
Þama höfum við sögu sem felur í
sér fiillan skammt af stíl og kynferðis-
legri spennu fyrir stelpur sem vilja
bara vera skemmtilegar og goðsagna-
kenndan tákngervingsleika íyrir fólk
sem vill bara vera djúpt og tekið al-
varlega. Rudolph Valentino, Eroll
„Ofurfyrirsæturnar og femínistamir
elska jú Monroe allar í dag, en hverju eða föl taugahrúga til að
sem því líður þá er það staðreynd vera gjaidgengur í aðdáenda-
að á meðan Monroe lifði fannst ^úbb Manlyn Monroe: allir fá sömu
konum aldrei miklð td um hana.“ Og nákvæmlega þettl er ástæðan
Og Marilyn Monroe sagði einu sinni fýrir því að Marilyn Monroe hefur
sjálf: „Vinsældir mínar virðast nær
eingöngu vera karhnennsku-
bundið fyrirbæri.““
Flynn, Buddy Holly og Jim Morri-
son (jafnvel Clint ræfillinn East-
wood) - þeir em allir aðlaðandi goð-
sagnavemr fyrir skýrt afmarkaða og
þrönga költ-hópa en Marilyn Monroe
tekur þeim öllum ffam því hún er að-
gengilegasta og langlýðrœðislegasta
skurðgoð þessarar aldar.
Málið er að þú þarft ekki að vera
pjattrófa í takt við tískuna eða yfir-
gengilega svalur töffari, ungur eða
gamall, rokk&rólaður brjálæðingur
laðað til sín alla þessa ofurathygli
og óendanlega tryggð og hollustu
fólks sem spannar allan þjóðfélags-
stigann: klæðskiptingadrottningar,
húsmæður, venjulega meðal-Jóna og -
Jónur, poppstjömur, ofurfyrirsætur,
femínista líktog Gloriu Steinem,
skáldsagnahöfunda einsog Norman
Mailer og listamenn á borð við Andy
Warhol.
Frá dauða Marilyn Monroe höfum
við komist í tæri við og verið kynnt
fýrir óteljandi arftökum hennar: leik-
konur, fyrirsætur og poppsöngkonur
hafa verið hylltar sem „hin nýja Mari-
lyn Monroe“: frá Cindy Crawford til
Önnu Nicole Smith, frá Emily
Lloyd til nýjustu útgáfunnar, Pamelu
Anderson, frá Virnu Lisi til Kylie
Minogue - og jafnvel greyið hún írú
Margaret Thatcher lenti í því að
Francois Mitterand sagði hana hafa
varir Marilyn Monroe.
En hvemig í ósköpunum getur ný
Marilyn Monroe komið til sögunnar
þegar við erum enn ekki orðin þreytt
á þeirri gömlu? Auk þess er auðveld-
lega hægt að koma saman í einn
pakka og markaðssetja settlegt par af
Baywatch-bijóstum -, en hversu mik-
ið sem menn rembast þá munu um-
fangsmiklar auglýsingaherferðir og
hvað þá ítarlegar lýtaskurðlækningar
aldrei nokkurn tímann ná að skapa
goðsögn sem er jafn risavaxin og sag-
an um Marilyn Monroe. Pamela And-
erson hefur kannski brjóstin..., en
milli þeirra er engan harmleikinn að
fmna, ekki síðast þegar fféttist.
Framtíðin virðist tryggð fyrir Mari-
lyn Monroe vegna einnar einfaldrar
ástæðu: fólk vill hreinlega ekki fyrir
nokkra muni að hún verði ein af þess-
um fallvöltu goðsögnum sem við
þekkjum svo gjörla. f menningarsam-
félagi sem knúið er áfram af drifkrafti
endumýjunar á framvarðasveit ffægð-
arinnar er Monroe nefnilega hug-
hreystandi uppspretta stöðugrar feg-
urðar og stfls; hún setti í reynd staðal
sem heldur sér fullkomlega meðan
tímarnir líða og tískufyrirbrigðin
hverfa útí tómið. Stjömur hafa aðdá-
endur og aðdáendur em hvikulir f eðli
sínu; en goðsagnaverur á borð við
Marilyn Monroe hafa sauðtrygga
fylgjendur sem afar sjaldgæft er að
gangi af trúnni. ■
Byggt á The Sunday Times